نقد دین اسلام
553 subscribers
15.9K photos
9.89K videos
1.49K files
9.23K links
هیچ امر مقدسی وجود ندارد. همه چیز و همه کس قابل نقد هستند.
Download Telegram
Forwarded from نقدى بر اسلام
💥 محمد، پيامبرى كه هيچ اعتقادى به خدا نداشت!

#قسمت_هفتم

#محمد، در سن ۲۵ سالگی با خدیجه ۴۰ ساله، بانوی بیوه ثروتمندی که او را از فقر و تنگدستی نجات داد، ازدواج کرد.
پدر #خدیجه به نام «خویلد» با ازدواج دخترش خدیجه با محمد موافق نبود، زیرا باور داشت که محمد شایستگی ازدواج با خديجه را ندارد، ولی دلباختگی خدیجه به محمد، سرانجام ازدواج آنها را به فرجام رسانید. چون ثروت خديجه، سبب شد که محمد از بی سامانی نجات یابد تا زمانی که خدیجه زنده بود، محمد قادر نبود زن ديگرى اختيار كند، ولی زمانی که خدیجه بدرود زندگی گفت، سرشت #زنباره محمد از لجام خارج شد. کمتر مسلمانی است نداند که محمد بن عبدالله در سال ۶۲۰ میلادی (سه سال پیش از فرار از مکه به مدینه) در سن ۵۱ سالگی با #عایشه ۶ ساله ازدواج کرده و در سن ۵۳ سالگی (۶۲۳ میلادی) او را به حجله برده است.
زمانی که فردی از ازدواج یک مرد ۵۱ ساله با یک کودک دختر ۶ ساله آگاهی می یابد، بدون تردید داوری خواهد کرد که این فرد بر پایه دانش روانشناسی دارای #انحراف_جنسی"Pedophilia (کودک بازی) بوده است.
{به کتاب زیر که بوسیله (دکتر مسعود انصاری به زبان انگلیسی به رشته نگارش در آمده، مراجعه فرمائید
Dr. Masud Ansari, Psychology of Mohammed: Inside the Brain of a Prophet (Washington, D.C.: Mas-press, 2006).}
به گفته دیگر، ازدواج یک مرد ۵۱ ساله با یک کودک دختر ۶ ساله که با او ۴۶ سال تفاوت سنی دارد، خود به تنهائی می تواند، دلیل استواری برای اختلال روانى باشد كه امروزه به آن انحراف جنسی ميگوييم.
محمد بن عبدالله پيامبر اسلام با ازدواج خود با اين دختر بچه خود را در مظان چنين اتهامى قرار داده است.
ولی، رویدادهای دیگری نیز در زندگی محمد رخ داده که اتهام ياد شده را در باره ايشان، تردید ناپذیر می سازد. رویدادهای یاد شده به شرح زیرند:
محمد، پیامبر خدا در برابر پاداش ادرار، کودکی را #تحنیک کرد
عایشه روایت کرده است: «پیامبر خدا، کودکی را روی زانوهایش نشانید و با او عمل تحنیک انجام داد.
کودک یاد شده روی زانوهای پیامبر مثانه اش را تهی کرد. پیامبر خدا، دستور داد آب بیاورند و محلی را که آن کودک ادرار کرده بود، تمیز
کنند.»
«تحنیک» در زبان عربى، عبارت از اینست که فردی دانه خرمائی را در دهان با دندان بجود و آنرا به مایع تبدیل کند و سپس شیره خرمای جویده شده ای را که به مایع تبدیل شده است، با لبها و زبان در دهان دیگری بگذارد.
منبع:
كتاب صحيح بخارى جلد ٨ ص ٢١ حديث شماره ٣١(ترجمه انگليسى توسط دكتر محمد محسن خان)

ادامه دارد ....

#كانال_تخصصى_نقد_اسلام
https://t.me/naghde_eslamm/21528