Forwarded from Iran Novin Party | حزب ایران نوین
مخالفان شاه برای ایران چه می‌خواستند؟
از مجموعه یادداشت‌های #فرشگرد به مناسبت یک‌صدمین زادروز محمدرضاشاه پهلوی
@IranFarashgard
مخالفان انقلابی محمدرضاشاه، با هر فکر و مرامی در همه سال‌های پس از انقلاب اسلامی این‌طور القا کرده‌اند که هدف‌شان از برانداختن حکومت شاه، استقرار آزادی و دموکراسی و اعتلای حقوق بشر بود؛ ادعایی که دلایل قانع‌کننده‌ای ندارد و انقلابیون هم نتوانستند برایش دلیلی ارائه دهند.
اینکه بر زبان‌شان کلمات آزادی و دموکراسی جاری بود اصلا به این معنا نبود که مرادشان از آزادی و دموکراسی همان بود که جهان آزاد از آن مراد دارد. بسیاری از چپ‌های انقلابی آن زمان، مدینه فاضله‌شان شوروی کمونیستی و اروپای شرقی بود. در کدام‌یک از این کشورها در آن زمان آزادی و دموکراسی وجود داشت؟
آلمان شرقی که به آن "جمهوری دموکراتیک آلمان" می‌گفتند محل استقرار بسیاری از مخالفان شاه بود. کافی است به عملکرد این گروه‌ها و ارتباط‌‌شان با «اشتازی» (سازمان اطلاعاتی آلمان شرقی) دقت کنید و همین‌طور به جنایات اشتازی، تا دریابید که آن جمهوری و پسوند دموکراتیک همان بود که این مخالفان از دموکراسی و جمهوری و آزادی مراد می‌کردند.
چگونه می‌توان ادعای آزادی‌خواهی گروه‌هایی را باور کرد که آمال و آرزوهاشان رساندن ایران به کشورهایی با جنایت‌کارترین حکومت‌های صد سال اخیر بود؟
حکومت پادشاه فقید، مدینه‌ی فاضله نبود و بی‌شک نواقص و کاستی‌هایی داشت اما مخالفان او اتفاقا با بخش‌هایی از زمامداری او مخالف بودند و قصد برانداختنش را داشتند که نقاط قوت شاه بود. مخالفت خمینی با حق رای زنان یا اصلاحات ارضی و یا مخالفت آخوندهای مرتجع با آزادی‌های اجتماعی و سبک زندگی آزاد شهروندان یکی از دلایلی است که نشان می‌دهد آخوندها به عنوان سردمداران انقلاب اسلامی به دنبال استقرار چه حکومتی بودند.
کافی است به فهرست کتاب‌های پرفروش در دو سال ابتدايی استقرار جمهوری اسلامی که فضای سياسی کمی بازتر بود نگاهی کنیم تا دریابیم که جامعه و رهبران فکری آن و انقلابیون به دنبال چه بودند.
در فروردين ۱۳۵۸ روزنامه «آيندگان» فهرستی از کتاب‌های پرفروش هفته منتشر کرد که کتاب‌های علی شریعتی در حوزه اسلام انقلابی، ابوالحسن بنی‌صدر در حوزه اقتصاد اسلامی، کتاب‌های لنین و جلال آل‌احمد و مائو و مانند این در صدر پرفروش‌ها بودند. کافی است در آثار این‌ها جست‌وجو کنیم تا معنایی که انقلابیون ۵۷ از آزادی و برابری در نظر داشتند آشکار بشود.
محمدرضاشاه صد ساله شد و از عمر انقلاب اسلامی چهاردهه گذشت. امروز بهتر می‌شود درک کرد که محمدرضاشاه برای ایران چه می‌خواست و انقلابیون چه.
یاد و خاطره شاه فقید در ذهن و ضمیر هر ایران‌دوستی به نیکی ماندگار است.
#کوروش_تا_پهلوی
#ایران_را_پس_میگیریم
از مجموعه یادداشت‌های #فرشگرد به مناسبت یک‌صدمین زادروز محمدرضاشاه پهلوی
@IranFarashgard
مخالفان انقلابی محمدرضاشاه، با هر فکر و مرامی در همه سال‌های پس از انقلاب اسلامی این‌طور القا کرده‌اند که هدف‌شان از برانداختن حکومت شاه، استقرار آزادی و دموکراسی و اعتلای حقوق بشر بود؛ ادعایی که دلایل قانع‌کننده‌ای ندارد و انقلابیون هم نتوانستند برایش دلیلی ارائه دهند.
اینکه بر زبان‌شان کلمات آزادی و دموکراسی جاری بود اصلا به این معنا نبود که مرادشان از آزادی و دموکراسی همان بود که جهان آزاد از آن مراد دارد. بسیاری از چپ‌های انقلابی آن زمان، مدینه فاضله‌شان شوروی کمونیستی و اروپای شرقی بود. در کدام‌یک از این کشورها در آن زمان آزادی و دموکراسی وجود داشت؟
آلمان شرقی که به آن "جمهوری دموکراتیک آلمان" می‌گفتند محل استقرار بسیاری از مخالفان شاه بود. کافی است به عملکرد این گروه‌ها و ارتباط‌‌شان با «اشتازی» (سازمان اطلاعاتی آلمان شرقی) دقت کنید و همین‌طور به جنایات اشتازی، تا دریابید که آن جمهوری و پسوند دموکراتیک همان بود که این مخالفان از دموکراسی و جمهوری و آزادی مراد می‌کردند.
چگونه می‌توان ادعای آزادی‌خواهی گروه‌هایی را باور کرد که آمال و آرزوهاشان رساندن ایران به کشورهایی با جنایت‌کارترین حکومت‌های صد سال اخیر بود؟
حکومت پادشاه فقید، مدینه‌ی فاضله نبود و بی‌شک نواقص و کاستی‌هایی داشت اما مخالفان او اتفاقا با بخش‌هایی از زمامداری او مخالف بودند و قصد برانداختنش را داشتند که نقاط قوت شاه بود. مخالفت خمینی با حق رای زنان یا اصلاحات ارضی و یا مخالفت آخوندهای مرتجع با آزادی‌های اجتماعی و سبک زندگی آزاد شهروندان یکی از دلایلی است که نشان می‌دهد آخوندها به عنوان سردمداران انقلاب اسلامی به دنبال استقرار چه حکومتی بودند.
کافی است به فهرست کتاب‌های پرفروش در دو سال ابتدايی استقرار جمهوری اسلامی که فضای سياسی کمی بازتر بود نگاهی کنیم تا دریابیم که جامعه و رهبران فکری آن و انقلابیون به دنبال چه بودند.
در فروردين ۱۳۵۸ روزنامه «آيندگان» فهرستی از کتاب‌های پرفروش هفته منتشر کرد که کتاب‌های علی شریعتی در حوزه اسلام انقلابی، ابوالحسن بنی‌صدر در حوزه اقتصاد اسلامی، کتاب‌های لنین و جلال آل‌احمد و مائو و مانند این در صدر پرفروش‌ها بودند. کافی است در آثار این‌ها جست‌وجو کنیم تا معنایی که انقلابیون ۵۷ از آزادی و برابری در نظر داشتند آشکار بشود.
محمدرضاشاه صد ساله شد و از عمر انقلاب اسلامی چهاردهه گذشت. امروز بهتر می‌شود درک کرد که محمدرضاشاه برای ایران چه می‌خواست و انقلابیون چه.
یاد و خاطره شاه فقید در ذهن و ضمیر هر ایران‌دوستی به نیکی ماندگار است.
#کوروش_تا_پهلوی
#ایران_را_پس_میگیریم
Telegram
Farashgard Media
یک‌صدمین زادروز محمدرضا شاه پهلوی
@IranFarashgard
@IranFarashgard