صنعت #دامپروری مسئول ۱۸ درصد از گازهای گلخانه‌ای با منشاء انسانی است. برای تغییر آینده و کم‌کردن سرعت #گرمایش_جهانی، از بشقاب غذای خودمان آغاز کنیم.
سلامت ما در گرو سلامت #محیط_زیست است.
@iranVEG

چگونه در زندگی روزمره‌مان گازهای گلخانه‌ای کمتری تولید کنیم تا با #گرمایش_جهانی و خشکسالی کشورمان ایران مقابله کنیم؟

#تغییر_اقلیم #محیط_زیست

منبع:
https://goo.gl/SJJxDm

@IranVEG
@VEGReferences

وگن شدن یکی از موثرترین راه‌ها برای کاهش گازهای گلخانه‌ای است.
#تغییر_اقلیم #گرمایش_جهانی
@IranVEG
@VEGReferences

🔹با گیاهخوار شدن می‌توان انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا دو-سوم کاهش داده و جان میلیون‌ها نفر را نجات داد🔹

(بخش دوم)

📉میلیون‌ها مرگِ قابلِ پیشگیری

دریافتیم که اتخاذِ راهبردهای تغذیه‌ایِ جهانی، می‌تواند باعثِ پیشگیری از سالانه 5/1 میلیون مرگ در سال 2050 شود. رژیم‌های غذاییِ وجترین و وگن، به ترتیب می‌توانند باعثِ جلوگیری از مرگ 7/3 میلیون و 8/1 میلیون‌ نفر شوند. تقریبا نیمی از آن به‌لطف کاهشِ مصرفِ گوشتِ قرمز و نیمی دیگر، به دلیل مصرفِ بیشتر میوه و سبزیجات، همراه با کاهش در انرژی ورودی (همچنین کاستن از چاقیِ مرتبط با آن) است.

تنوع‌های منطقه‌ایِ بسیاری وجود دارد. پیش‌بینی می‌شود که تقریبا دو-سومِ فوایدِ سلامتیِ ناشی از تغییر رژیمِ غذایی در کشورهای درحالِ توسعه، به‌خصوص در آسیای شرقی و آسیای جنوبی، روی دهد. اما کشورهای با درآمد بالا هم وضعیت مشابهی دارند و درواقع منافع سرانه در کشورهای توسعه یافته می‌تواند دو برابرِ کشورهای درحالِ توسعه باشد، چون رژیم غذایی نسبتا نامتعادلِ آن‌ها جای پیشرفتِ بیشتری دارد. چین با جلوگیری از سالانه حدودِ 1/4 تا 1/7 میلیون مرگ، شاهدِ بیشترین منافعِ حاصل از سلامتی خواهد بود. حذف گوشتِ قرمز و کاهشِ پرخوریِ عمومی، مهم‌ترین عامل در آنجا و برای دیگر ذی‌نفعان، مانند اتحادیۀ اروپا و ایالات متحده خواهد بود. با این‌حال در هند، به‌لطف مصرفِ میوه و سبزیجاتِ بیشتر، هر ساله از وقوعِ حدودِ یک میلیون مرگ جلوگیری خواهد شد.

به‌ویژه روسیه و دیگر کشورهای اروپای شرقی، به‌دلیل مصرف کمترِ گوشتِ قرمز، شاهدِ منافعِ سرانۀ بسیاری خواهند بود. مردم جوامع جزیره‌ای کوچک مانندِ موریس، ترینیداد و توباگو، از کاهشِ چاقی سود خواهند برد.

🔥 وگن‌ها در برابر تغییر اقلیم؟

برآورد کردیم که با اتخاذ رهنمودهای تغذیه‌ایِ جهانی می‌توان انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا را تا 29% کاهش داد. اما حتی این هم برای کاهشِ انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا، هم‌راستا با کاهش‌های ضروری کلی برای نگه داشتنِ افزایشِ دمای جهانی زیر 2 درجۀ سانتی‌گراد، کافی نخواهد بود.

برای مبارزهٔ جدی با تغییر اقلیم رژیم‌های گیاه‌پایه‌تری موردنیاز است. تحلیلِ ما نشان می‌دهد اگر تمام مردمِ دنیا وجترین شوند کاهشِ انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا تا 63% بالاتر خواهد رفت. و چه می‌شد اگر همه وگن می‌شدند؟ این رقم به 70% می‌رسید.

💸 ارزش آن چقدر است؟

تغییراتِ تغذیه‌ای با صرفه‌جوییِ سالانه 700 الی 1,000 میلیارد دلارِ آمریکا در مراقبت سلامت، مراقبت‌های غیررسمیِ بدون دستمزد و روزهای کاریِ از دست رفته، منافعِ اقتصادیِ بسیار زیادی به همراه خواهد داشت.
ارزشی که جامعه برای خطر مرگِ کاهش‌یافته قائل است می‌تواند تا 9 الی 13% از تولید ناخالص داخلی جهانی یا 20 تا 30 تریلیون دلارِ آمریکا باشد. هزینهٔ صرفه‌جویی شده از خسارات جلوگیری شدهٔ تغییر اقلیم به دلیل کاهشِ انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا، می‌تواند به حدودِ 570 میلیارد دلارِ آمریکا برسد.

قیمت گذاشتن بر سلامتیِ مطلوب و محیط‌زیست، مسئله‌ای حساس است. اگرچه نتایجِ ما نشان می‌دهند با تغییرات رژیم غذایی می‌توان منافع زیادی برای جامعه به ارمغان آورد و ارزشِ آن منافع سندی محکم برای [محقق کردن] رژیم‌های غذاییِ سالم‌تر و به‌لحاظ محیط‌زیستی پایدارتر است.

بدیهی است مقیاسِ این امر بسیار بزرگ است. تولید و مصرفِ میوه و سبزیجات در آفریقای زیرصحرایی و آسیای جنوبی باید به بیش از دو برابر برسد تا فقط مطابق با رهنمود‌های تغذیه‌ایِ جهانی شود. درعین‌حال مصرف گوشتِ قرمز باید در مقیاسِ جهانی به نصف و در کشورهای ثروتمندتر به دو-سوم کاهش یابد. همچنین نیاز خواهیم داشت که با مشکلِ کلیدی پرخوری مقابله کنیم. فهم این مطالب نیازمند تامل بسیار، پیش از اتخاذ هر تصمیمی است.
(نوشته مارکو اسپرینگمن)

#سلامتی
#محیط_زیست
#تغییر_اقلیم
#گرمایش_جهانی
[ترجمه: فاطمه دلدار]

منبع:
The conversation
برای مشاهده ارائۀ مختصر دکتر اسپرینگمن از مقالۀ بالا، این ویدیو را ببینید.
@IranVEG

پژوهشگر دانشگاه آکسفورد از ارتباط میان تغذیه، #تغییر_اقلیم و #سلامتی می‌گوید.
#گرمایش_جهانی
نوشتۀ دکتر اسپرینگمن دربارۀ مقالۀ مورد اشاره در ویدیو را اینجا بخوانید.
@VEGMedia
@IranVEG

🔹 مطالب مرتبط:
پژوهشگر دانشگاه آکسفورد از ارتباط میان تغذیه، تغییر اقلیم و سلامتی می‌گوید.
با گیاهخوار شدن می‌توان انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا دو-سوم کاهش داده و جان میلیون‌ها نفر را نجات داد.

#سلامتی #گرمایش_جهانی
@iranVEG

▪️پژوهشگر دانشگاه آکسفورد از تأثیر بشقاب غذای ما بر سلامتی، محیط‌زیست و تغییر اقلیم می‌گوید.

▪️نوشتۀ دکتر اسپرینگمن دربارۀ این مقاله را اینجا بخوانید.

🔗کیفیت بیشتر

#محیط_زیست #گرمایش_جهانی #تغییر_اقلیم

@IranVEG
@VEGMedia

🔹 می‌خواهید ردپای کربن‌تان را کم کنید؟ حواس‌تان به این باشد که چه غذایی می‌خورید و درگیر محلی‌‌بودن یا نبودنش نباشید

🔺مردم در سرتاسر دنیا بیش‌ازپیش دارند نگرانِ تغییر اقلیم می‌شوند: ۸ نفر از هر ۱۰ نفر تغییر اقلیم را تهدیدی عمده برای کشورشان می‌بینند.

🔺تولید غذا باعث‌و‌بانی انتشار یک-چهارم گازهای گلخانه‌ای است.

🔺به‌درستی آگاهی فزاینده‌ای دارد شکل می‌گیرد مبنی بر این‌که تغذیه و انتخاب‌های غذایی‌مان اثر قابل‌توجهی بر ردپای کربن‌ ما دارد. برای این‌که واقعاً بتوانید ردپای کربنِ صبحانه، ناهار، و شام‌تان را کم کنید چه کاری از دست شما برمی‌آید؟

🔺خوردن غذای محلی توصیه‌ای است که معمولاً می‌شنوید، حتی از منابع شناخته‌شده‌ای مثل سازمان ملل. اگرچه ممکن است در نگاه اول درست به‌نظر برسد—چراکه به‌هرحال حمل‌ونقل واقعاً هم باعث انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود—این حرف یکی از نادرست‌ترین راهنمایی‌های ممکن است.

⏬ برای مطالعهٔ متن کامل، دکمهٔ INSTANT VIEW⚡️ را بزنید یا به این لینک بروید.

#تغییر_اقلیم #گرمایش_جهانی #رد_پای_کربن

ترجمه: علی بنی‌اسد
گرافیک: کیمیا معزّی

@IranVEG

🔥 تغییر اساسی تولیداتِ بخش کشاورزی، یعنی گذار از غذاهای حیوانی به منابع گیاهی، می‌تواند بیشتر از یک دهه انتشار کربن‌دی‌اکسید را از جَو بزداید

🎊🎉 غذاهای پروتئینیِ گیاهی مانند عدس‌ها، لوبیاها، و مغزیجات می‌توانند مواد مغذی حیاتی را فراهم کنند و در عین حال، کاربرد زمین برای تولیدشان بسیار کمتر از میزان زمینِ مورد نیاز برای تولید گوشت و لبنیات است. بر اساس مطالعه‌ای که در مجله‌ی Nature Sustainability منتشر شده است، با روی آوردن به این مواد غذاییِ گیاهی، بسیاری از اراضیِ باقی‌مانده می‌توانند حامی اکوسیستم‌هایی باشند که کربن‌دی‌اکسید جذب می‌کنند.

🐑🐓🐄🍳 تولید گسترده‌ی غذاهای حیوانی، نیازمند ۸۳ درصدِ اراضیِ کشاورزی دنیاست و پژوهشگران در این تحقیق آن بخش از این اراضی که باعث ازبین‌‌رفتنِ پوشش گیاهیِ بومی از جمله جنگل‌ها می‌شود را تحلیل و نقشه‌اش را ترسیم کردند.

🌪🌊 سوزاندن سوخت های فسیلی برای تولید انرژیْ باعث انتشار کربن‌دی‌اکسید و گرم‌شدن کره‌ی زمین می‌شود. اقلیم‌شناسان پیش‌بینی کرده‌اند هنگامی که این گرمایش به ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد بیشتر از سطح پیشاصنعتی برسد، شاهد آثار تغییر اقلیمیِ شدیدتری مانند خشکسالی و افزایش سطح دریا خواهیم بود. اینکه می‌توانیم چه میزان سوخت فسیلی بسوزانیم پیش از آنکه به این حدِ تعیین‌شده برسیم را دانشمندان با استفاده از «بودجه‌ی کربنِ» جهانی توصیف می‌کنند.

🎯 طبق یافته‌های نویسندگان این مقاله، درصورت وگان‌شدنِ رژیم غذاییِ دنیا و آزادشدنِ بخش عمده‌ی اراضیِ اشغال‌شده، رشد مجدد پوشش گیاهی می‌تواند معادل ۱۶ سال انتشار کربن‌دی‌اکسیدِ ناشی از سوخت‌های فسیلی را در خود به دام انداخته و از جو حذف کند. حذف این میزان کربن‌دی‌اکسید عملاً می‌تواند بودجه‌ی کربنِ کره‌ی زمین که به‌سرعت درحال کوچک و کوچکتر شدن است را دو برابر کند.

🍽🏭⏳ متیو هایک نویسنده‌ی مسئول این مقاله می‌گوید: «می‌توان تغییر عادات خوردوخوراکمان به رژیم‌های غذاییِ اراضی‌دوست را همچون مکملی برای تغییر انرژی بدانیم، و نه جایگزین آن. احیای جنگل‌های بومی می‌تواند برای گذارِ کشورها از شبکه‌های انرژی‌شان [که متکی به سوخت‌های فسیلی‌ست] زمان مورد نیاز را بخرد تا قادر شوند به زیرساخت‌های تجدید‌پذیر و عاری از سوخت‌های فسیلی روی آورند.»

🦠😷 البته فواید تغییر رژیم‌های غذایی فراتر از پرداختن به تغییر اقلیم است. هلن هاروات از دیگر نویسندگانِ این مقاله می‌گوید: «اکنون می‌دانیم که اکوسیستم‌های دست‌نخورده، کارا، و زیستگاه‌های مناسبِ حیات‌وحش به کاهش خطر دنیاگیری‌ها کمک می‌کند. پژوهش ما نشان می‌دهد پتانسیلش وجود دارد که اراضی زیادی را به حیات‌وحش پس بدهیم. احیای اکوسیستم‌های بومی نه‌تنها به اقلیم کمک می‌کند، بلکه وقتی با کاهش جمعیتِ دام‌ها همراه باشد، چنین احیایی باعث کاهش انتقال بیماری‌ها از حیات‌وحش به خوک‌ها، مرغ‌ها، گاو‌ها، و در نهایت به انسان می‌شود.»

🔖 ترجمه‌ی چکیده‌ی این مقاله را با هم می‌خوانیم:
«با نظر به پتانسیلِ ترسیب* کربن از طریق احیای اکوسیستم‌ها، کاربرد گسترده‌ی زمین برای برآوردنِ ترجیحاتِ غذایی باعث تحمیل "هزینه‌فرصتِ کربن" می‌شود. در اینجا ما نقشه‌ی بزرگای چنین فرصتی را ترسیم کرده و دریافتیم روی آوردنِ جهانی در تولید غذا به رژیم‌های گیاه‌پایه در سال ۲۰۵۰ می‌تواند منجر به ترسیبِ ۵۴۷-۳۳۲ گیگاتن کربن‌دی‌اکسید شود که معادل ۹۹ تا ۱۶۳ درصد از بودجه‌ی انتشار این گاز گلخانه‌ای مطابق با احتمالی ۶۶ درصدی** برای محدودکردنِ گرمایش به ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد است.»

🔍 لازم به ذکر است که در این تحقیق فواید کاهش سایر گازهای گلخانه‌ای بجز کربن‌دی‌اکسید محاسبه نشده و در نتیجه آثار مثبتِ گیاه‌خوارشدنِ مردم دنیا برای تغییر اقلیم بیش‌از ارقام ذکرشده است.

گردآوری و ترجمه: علی بنی‌اسد

یادداشت‌های مترجم:
* ترسیب یا رسوب‌دادنِ کربن به فرایند جذب و ذخیره‌سازیِ کربن‌دی‌اکسید گفته می‌شود که از این طریق با رهاشدنِ کربن‌دی‌اکسید در جو و گرمایش جهانی مقابله می‌شود.
** برای اینکه شانسی ۶۶ درصدی داشته باشیم تا گرمایش جهانی را زیر ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد نگه‌داریم و از عواقب خطرناکِ تغییر اقلیم درامان‌تر باشیم، میزان کربن‌دی‌اکسیدِ انباشته‌ی جو پس از سال ۲۰۱۹ نباید از ۳۳۵ گیگاتن کربن‌دی‌اکسید تجاوز کند.

📚 منابع:
New York University. "Changing what we eat could offset years of climate-warming emissions."
Hayek, M.N., Harwatt, H., Ripple, W.J. et al. The carbon opportunity cost of animal-sourced food production on land. Nat Sustain (2020).

#گازهای_گلخانه‌ای #گرمایش_جهانی #تغییر_اقلیم #جنگل_زدایی #محیط_زیست

@IranVEG
@VEGReferences

🎯 طبق گزارش جدید صندوق جهانی طبیعت، اگر ایرانی‌ها وگان شوند میزان انتشار گازهای گلخانه‌ایِ ناشی از خوردوخوراک کشورمان بیش از ۱۰۰ درصد کاهش می‌یابد.

ترجمه: علی بنی‌اسد
زیرنویس: کیمیا معزّی

#گازهای_گلخانه_ای #گرمایش_جهانی #تغییر_اقلیم #وگان #ایران
@IranVEG
@VEGReferences

📈 در سال ۲۰۱۹ سرانه‌ی انتشار گاز گلخانه‌ایِ ایران به‌خاطر تغذیه حدود ۱۴۷۰ کیلوگرم معادل دی‌اکسیدکربن بوده است. یعنی در این سال به‌ازای خوردوخوراک هر ایرانی‌ این میزان گاز گلخانه‌ای منتشر شده است.

🔑 راه‌هایی هست که از طریق آن‌ها می‌توان دی‌اکسیدکربن منتشر‌شده در جو را به دام انداخت و مانع از این شد که باعث گرمایش جهانی شود. درختان به‌طور طبیعی این کار را انجام می‌دهند. با توجه به این‌که می‌دانیم هر سال چقدر گاز گلخانه‌ای برای ما منتشر می‌شود، اگر بتوانیم یکی از راهکارهای شناخته‌شده برای حذف دی‌اکسیدکربنِ جو را پیش‌بگیریم، مثلاً کاشت درخت یا احیای اراضی جنگلی از طریق رهاکردن اراضی‌ای که به پرورش حیواناتِ مزرعه تخصیص داده شده‌اند-چه برای چرای آن‌ها و چه زمینی که در آن برای خوراک‌شان محصولات زراعی کشت می‌شد-می‌توانیم به همان میزانی که این اقدام، دی‌اکسیدکربن از جو به‌دام انداخته و حذف می‌کند، گازهایی که باعث انتشارشان شدیم را جبران کنیم.

🌍 از آنجایی که کاربرد زمینِ مورد نیاز برای تهیه‌ی مواد حیوانی در مقایسه با غذاهای گیاهی بسیار بیشتر است، به میزانی که رژیم غذایی‌مان را گیاهی‌تر می‌کنیم، باعث آزادشدنِ اراضیِ بیشتری می‌شویم. بخشی از این اراضیْ پتانسیل دوباره جنگلی‌شدن را دارند و در نتیجه می‌توانند دی‌اکسیدکربنِ جو را درون خود به دام بیندازند. اگر مساحتِ این اراضی و توان‌شان برای رسوب‌دادنِ کربن بیشتر از میزان گاز گلخانه‌ای منتشر شده توسط ما به‌خاطر خوردوخوراکمان باشد، به عبارت دیگر باعث شود تا به ازای هرکدام از ما ایرانی‌ها بیشتر از سالانه حدود ۱۴۷۰ کیلوگرم معادل دی‌اکسیدکربن از جو حذف شود، نتیجه‌اش می‌شود این‌که فراتر از آنچه برای تغذیه‌مان گاز گلخانه‌ای تولید کرده‌ایم به‌دام خواهیم انداخت، امری که به آن «انتشار منفی» گفته می‌شود. بنا به گزارش صندوق جهانی طبیعت، چنانچه ایرانیان وگان شوند، انتشار سرانه‌ی گازهای گلخانه‌ایِ ناشی از غذای کشورمان حدود منفی ۷۶ کیلوگرم معادل دی‌اکسیدکربن خواهد شد. یعنی به‌خاطر ترسیب کربنِ چشمگیر، انتشار گازهای گلخانه‌ای برای خوردوخوراک‌مان حدود ۱۰۵ درصد کاهش خواهد یافت.

🔻 یک مثال فرضیِ ساده برای فهمِ بهترِ موضوع:
🚬 شخصی ته‌سیگارهای زیادی روی زمین می‌انداخت، حدوداً هر روز ده نخ سیگار می‌کشید. دوستی خوب به او یادآور شد که حیوانات زیادی به خاطر ته‌سیگارِ انسان‌ها می‌میرند، تصاویری که نشانش داد مجابش کرد تغییر رویّه بدهد و مسئولانه‌تر زندگی کند. ترک سیگار برای او سخت بود، بنابراین سعی کرد مصرف سیگارش را کم و کم‌تر کنم. ماه اول به روزانه پنج نخ سیگار رضایت داد و ماه دوم خوشبختانه توانست کاملاً سیگار را ترک کند. در ماه اول تولید ته‌سیگارِ او ۵۰ درصد کاهش داشت، اما در ماهِ دوم که ترک کرد این کاهش به صددرصد رسید. اما همچنان وجدانش آسوده نبود و به خاطر ته‌سیگارهایی که پیش از این دور انداخته بود عذاب‌وجدان داشت. اما چه کار دیگری از دستش ساخته بود؟! ناگهان به ذهنش رسید که می‌تواند تولید ته‌سیگارِ روزانه‌‌اش را بیشتر از ۱۰۰ درصد کاهش دهد؛ با جمع کردن ته‌سیگارهایی که خودش نکشیده بود و دیگران روی زمین انداخته بودند (یا به تعبیر دیگر، جبران ته‌سیگارهای سابق خودش)!

💡برای دست‌یافتن به اهداف اقلیمیِ جهانی در توافقنامه‌ی پاریس و نگه‌داشتنِ گرمایشِ جهانیْ زیر ۲ درجه‌ی سانتی‌گراد، ما باید به «انتشار منفی» دست یابیم، یعنی بیشتر از آن میزان که دی‌اکسیدکربن منتشر می‌کنیم، دی‌اکسیدکربن از جو بیرون بکشیم و آن را در زمین، زیرِ زمین، یا در دریاها به‌دام‌ بیندازیم و ذخیره‌اش کنیم. با درنظر داشتن این موضوع، اهمیتِ جبران کربن‌ منتشر‌شده‌‌مان بیش از پیش آشکار می‌شود.

🖋 علی بنی‌اسد

#گازهای_گلخانه_ای #گرمایش_جهانی #تغییر_اقلیم #وگان #ایران
@IranVEG
@VEGReferences