🔴 پوشش #اخبار مرتبط با #آزار_جنسی

✍ #فرناز_سیفی


🔹 در مواردی که خبر آزار جنسی تیتر است، رسانه‌ها از هر طیف و گرایشی، بارها و در اشکال مختلف اصول حرفه‌ای روزنامه‌نگاری درباره‌ی چگونگی پوشش این گونه اخبار را نقض می‌کنند. از انتشار نام افرادی که مورد آزار قرار گرفته‌اند تا چاپ تصاویر نوجوان آزاردیده، از دوغ و دوشابی که درهم و برهم به خورد مخاطب می‌دهند تا کمبود جدی راستی‌آزمایی و تحقیق و تفحص. ظاهراً هنوز هیچ آموزش حرفه‌ای و منابع درستی برای نحوه‌ی پوشش اخبار مربوط به آزارجنسی در دسترس روزنامه‌نگاران در ایران نیست. شاید هم هنوز پوشش درست و انسانی این اخبار دغدغه‌ی برخی تحریریه‌ها و سردبیران در ایران نباشد.

🔹 برعکس اما در روزنامه‌نگاری انگلیسی‌زبان و فضای دانشگاهی ژورنالیسم، سال‌های زیادی‌ است که با جزئیات و دقتِ بسیار درباره‌ی نحوه‌ی پوشش اخبار مرتبط با آزار جنسی بحث و تعامل در میان است و جزوه‌ها و کتاب‌های بسیاری منتشر شده است.

🔹 زمانی که دانشجوی فوق‌لیسانس مطالعات رسانه در هلند بودم، دو ترم مفصل درباره‌ی نحوه‌ی پوشش خبرهای آزارجنسی ‌خواندیم و از تجربیات کهنه‌کارهای این حوزه بهره بردیم. یادم مانده که در یکی از اولین درس‌ها وقتی فهمیدم که در مصاحبه با فرد آزاردیده، کمتر از هر وقت باید زبان باز کنی و بپرسی و بیشتر از همیشه باید سکوت کنی و گوش شنوا باشی چقدر جا خوردم. آموختم که باید بسیاری از سؤال‌ها و راستی‌آزمایی‌هایم را قبل و بعد از مصاحبه و از منابع دیگر جستجو کنم، نه این‌که مستقیم سؤال‌های جزئی‌ام را به سوی آزاردیده پرتاب کنم.

🔹 یا آموختم چقدر مهم است از کلمه‌ی «قربانی» پرهیز کنم و به جای آن از واژه‌هایی مثل «فرد آزاردیده» یا «نجات‌یافته» استفاده کنم. چرا که در استفاده از واژه‌ی «قربانی»، روزنامه‌نگار است که تصمیمی گرفته و برچسبی زده که دیگر زبان یک روایت‌گرِ بی‌طرف نیست.

🔹 اینجا می‌خواهم بعضی از مهم‌ترین اصولی را که در پوشش و بازنشر اخبار آزار جنسی آموخته‌ام با شما مرور کن...

مشروح خبر👇👇👇
https://goo.gl/LxQpVp

🇮🇷 @Iranianspa

🔴 #خانه: #خطرناک‌ترین جای جهان برای #زنان

✍️ #فرناز_سیفی


🔻سازمان ملل متحد گزارش «پیشرفت زنان جهان در دوره‌ی زمانی ۲۰۱۹-۲۰۲۰» را منتشر کرد. سند جهانی، مهم و معتبری که چشم‌اندازی کلی و تا حدی جزئی از وضعیت زنان در چهار گوشه‌ی جهان را در اختیار می‌گذارد. محور گزارش تازه، نقش زنان در خانواده و تهدیدها و فرصت‌هایی است که در چهاردیواری خانه با آن مواجه‌اند. خانه که همان‌قدر که می‌تواند مامن و پناهگاه زنان باشد، می‌تواند خطرناک‌ترین جای جهان برای آن‌ها باشد و جسم و روان و شان انسانی آن‌ها را هدف گیرد یا به قول گزارش «زنان را شکوفا کند یا بشکند.» خلاصه‌ای از بعضی مهم‌ترین نکات و یافته‌های این گزارش را در زیر مرور کردم:‌

🔻یافته‌های این گزارش نشان می‌دهد که در مجموع سهم زنان از مایملک در خانواده و درآمد بیشتر شده است. این موضوع «امنیت زنان» در چهار دیواری خانه را افزایش داده است. با این‌حال حتا در کشورهای توسعه‌یافته هم کماکان زنانی که با مردی زیر یک سقف زندگی می‌کنند، مبلغ کمتری از مجموع هزینه‌های خانه را متقبل می‌شوند و سهم زنان از مایملک کماکان از مردان کمتر است.

🔻گزارش تاکید می‌کند که کماکان در سراسر جهان با معضلی به اسم «مجازات مادر شدن» مواجه‌ایم. زنان بعد از مادر شدن، درآمد از دست داده یا میزان دستمزدشان کاهش پیدا می‌کند، فرصت‌های شغلی برای آن‌ها کاهش پیدا می‌کند و بیشتر از سایر همکاران در معرض خطر از دست دادن کار قرار می‌گیرند. در این میان، زنانی که مادر دست‌تنها هستند و به‌تنهایی و با یک درآمد بچه‌های خود را بزرگ می‌کنند، بسیار بیشتر در معرض آسیب‌اند.

🔻سازمان ملل می‌گوید با این‌که در مجموع دسترسی زنان به منابع اقتصادی در همه‌جای جهان بیشتر شده و پیشرفت داشته، کماکان نگهداری از فرزندان و اداره‌ی امور خانه به‌شدت «زنانه» باقی مانده است. گزارش تاکید می‌کند که به‌ویژه در کشورهای درحال توسعه، خدمات اجتماعی برای کودکان مثل مهدکودک رایگان وجود ندارد و نگهداری از کودکان وظیفه‌ی زنان و دختران در خانه شده و امکان حضور آن‌ها در جامعه را محدود کرده است.

🔻این وضعیت حتی در شرایطی که زن برای کسب درآمد برای خانواده تن به مهاجرت می‌دهد، برقرار است. یک یافته تلخ این گزارش همین است که حتا وقتی زنی به شهر یا کشور دیگری مهاجرت می‌کند تا کار کرده و درآمدی برای خانواده کسب کند، مرد که در خانه مانده سهم بیشتری در نگهداری از فرزندان و امور خانواده برعهده نمی‌گیرد و مراقبت از فرزندان اغلب بر دوش دختر بزرگ خانه یا دیگر زنان خانواده( مادربزرگ/خواهر مرد و …) می‌افتد.

🔻گزارش با تاسف اعلام می‌کند که به‌رغم دهه‌های فعالیت فمینیست‌ها، تغییر قوانین خانواده در کشورها و آموزش، کماکان آمار خشونت علیه زنان در خانه بسیار بالاست و چهاردیواری خانه هنوز یکی از ناامن‌ترین نقاط برای زنان و دختران است.

🔻در مجموع سن ازدواج در تمام مناطق جهان بالا رفته و این یکی از عواملی است که به زنان این امکان را داده که بتوانند تحصیلات بهتری داشته باشند یا وارد بازار کار شوند. زندگی زیر یک سقف بدون ازدواج رسمی، در جهان رو به افزایش است، نرخ طلاق در تمام جهان افزایش داشته و یک اثر مثبت این موضوع این‌جاست که در نتیجه امکان بیشتر طلاق، نرخ خودکشی زنان کاهش داشته است. با این‌حال افزایش طلاق، زنان را از نقطه‌نظر اقتصادی آسیب‌پذیرتر کرده و زنان بعد از طلاق اغلب سهم بیشتری از امکانات اقتصادی و مالکیت بر اموال غیرمنقول را از دست می‌دهند.

🔻در سراسر جهان نرخ زادوولد رو به کاهش است و بررسی‌ها نشان می‌دهد که به طور کلی زنان سهم بیشتری در تصمیم برای زادوولد، تعداد فرزندان و زمان بارداری کسب کردند. با این‌حال گزارش هم‌زمان نشان می‌دهد که در برخی مناطق زنان و مردان ناچارند فرزند کمتری داشته باشند چون شرایط اقتصادی نامناسب به آن‌ها اجازه نمی‌دهد آن تعداد بچه‌ای را به دنیا بیاورند که دوست دارند.

http://telegram.me/Iranianspa

‍ ‍ ‍ 🔴 روانه‌ی سطل آشغال کردند Kong Girl را

✍ #فرناز_سیفی



🔹تا قبل از این‌که ماه‌ها تظاهرات پیگیر و مداوم معترضان هنگ‌کنگ شروع شود، سالیان سال بود که تصویر کلیشه و جنسیت‌زده از «زن جوان هنگ‌کنگی» ثابت بود: زنی که به او Kong Girl می‌گفتند و مشخصات او از این قرار بود: زنی که هیچی از سیاست نمی‌فهمد و گرایش سیاسی ندارد، به شدت مادی‌گرا است و مدام در حال خرید کردن است، مهم‌ترین دغدغه‌اش این است که ناهار امروز را در کدام رستوران و با کی بخورد، در حال برنامه‌ریزی برای سفر بعدی‌اش به ژاپن است و دمدمی مزاج. عده‌ای هم به این کلیشه اسم «سندروم پرنسس» دادند.

🔹بعد تظاهرات‌ها شروع شد و ناگهان پوچی این کلیشه هم مثل باقی کلیشه‌های جنسیت‌زده عیان شد. بررسی ۳ استاد دانشگاه در هنگ‌کنگ نشان می‌دهد که دست‌کم ۴۶٪ معترضان ثابت در تظاهرات‌ها را زنان جوان زیر ۳۰ سال تشکیل می‌دهند و آن‌ها در صف اول هر گوشه‌ی تظاهرات‌اند: شعار می‌دهند، سپر دفاعی برای حمایت از دیگران می‌سازند، به کمک آسیب دیدگان می‌روند، بعد تظاهرات خیابان‌ها را تمیز می‌کنند، گاز اشک‌آور نصیب آن‌ها می‌شود و با چشم سوزان کماکان خیابان‌ها را ترک نمی‌کنند، مصاحبه می‌کنند و یادداشت می‌نویسند و … زنانی که در مصاحبه‌ها می‌گویند که خود را «شجاع و جسور» نمی‌دانند. اما نگران سرنوشت کشورشان هستند و به‌رغم همه‌ی هراس‌ها، هر هفته ماسک را در جیب گذاشته و باز راهی تظاهرات می‌شوند.

🔹زنان معترض در هنگ‌کنگ، بیش از مردان از هر سو هدف قرار گرفتند و هزینه‌های سنگین می‌دهند. صدها صفحه‌ در شبکه‌های اجتماعی برای مسخره کردن، انتشار تصاویر زنان معترض و انگ زدن به آن‌ها راه افتاده است. صفحه‌هایی که با انتشار تصاویر زنان معترض، اندام و چهره‌ی آن‌ها را مسخره می‌کنند، آن‌ها را شناسایی و شماره تلفن و نشانی محل کار آن‌ها را منتشر می‌کنند و امنیت روانی آن‌ها را برهم می‌زنند. از آن طرف هر روز گزارش‌های دردناک و نگران‌کننده‌ی بیشتری از آزار جنسی زنان در جریان تظاهرات بیرون می‌آید. مردانی که در لابلای شلوغی جمعیت به زنان دست‌درازی می‌کنند، در میانه‌ی غوغا لباس زنان را به تن آن‌ها می‌درند و گاه در همین حین فوری از این زنان عکسی هم می‌گیرند. مردان دیگری که خود معترض‌اند، آن وسط به زنان فحش‌های پایین‌تنه‌ای جنسیتی می‌دهند و می‌گویند شما چرا آمدی «لای دست و پا» و تو را چه به اعتراض!

🔹زنان معترض هنگ‌کنگ با الهام از جنبش و هشتگ «من هم»، هشتگی به اسم ProtestToo راه انداختند و درباره‌ی انواع آزارهای پیچیده و گسترده‌ای که در جریان این جنبش چه از سوی مردان معترض، چه لشکر سایبری و چه پلیس تجربه می‌کنند می‌نویسند. بسیاری از شناسه‌های کاربری که در کار تحقیر ظاهر و اندام زنان و افشای هویت آن‌هاست، ترول‌هایی‌اند که از چین هدایت می‌شوند. توئیتر اعلام کرد که تاکنون بیش از ۲۰۰هزار شناسه‌ی کاربری این چنین را مسدود کرده است.

🔹یک بررسی دانشگاهی در هنگ‌کنگ در میان زنان معترض نشان داد که از میان ۲۲۱ زن گروه تحقیق، ۴۶ تن از آن‌ها در جریان تظاهرات‌ها نوعی از آزار جنسی و آزار خیابانی را تجربه کردند. در این میان ۸ زن گفتند که هنگام بازداشت در بازداشت‌گاه‌های موقت پلیس، آزار دیدند و ۲۳ تن گفتند که از سوی پلیس هم آزار جنسی دیدند.

🔹این فقط زنان معترض نیستند که از هر سو آماج حمله‌اند. زنان پلیس، همسران ماموران پلیس مرد و زنان خبرنگار نیز از این سفره‌ی جنسیت‌زدگی بی‌نصیب نماندند. برخی اکانت‌های طرفدار معترضان تصاویر همسران و دختران ماموران پلیس و اسم و شماره تلفن آن‌ها را منتشر یا چهره و اندام آن‌ها را مسخره می‌کنند. بعضی زنان خبرنگار که دارند کار مستقل و حرفه‌ای‌شان را انجام می‌دهند هدف این ترول‌ها از هر دو سو قرار می‌گیرند. برخی از این زنان خبرنگار می‌گویند در میانه‌ی اعتراض‌ها کسی آن‌ها را شناخته و جلو آمده و چون فلان گزارش او «باب میل» ایشان نبوده، به او دست درازی کرده یا او را «فاحشه» و «مادرقحبه» خطاب کرده است. ویکی شو، زن خبرنگاری که چینی-آمریکایی است می‌گوید در میانه‌ی اعتراض‌ها ملغمه‌ی عجیبی از فحش‌های ناسیونالیستی، جنسیت‌زده و نژادپرستانه را تجربه کرد که مردان معترض از هر طرف حواله‌ی او می‌‌کردند.

🔹زنان هنگ‌کنگ اما به‌رغم همه‌چیز یک قدم هم از خیابان‌ها عقب نکشیدند. آن‌ها تمام این تصویر کلیشه و دروغین «Kong Girl» را روانه‌ی سطل آشغال کردند و با شجاعت و جسارت خود، شمایل امیدوارکننده‌ی تازه‌ای زن جوان و امروزی هنگ کنگ را تصویر کردند.

🇮🇷 @Iranianspa

🔴 در روستای چِلملی در استان آدانای ترکیه، در میان رشته کوه‌های توروس، زن ۶۲ ساله‌ای زندگی می‌کند که سال‌ها است زندگی زنان روستای خود را تغییر داده است و از چیزهایی گفته که در باهمستان آن‌ها به زبان نمی‌آمد.

✍️ #فرناز_سیفی



🔻امیه کوچک، اولین‌بار وقتی که ۴۵ ساله بود اجرای تئاتری را در مدرسه‌ی پسرش تماشا کرد. مجذوب و مبهوت بازی نوجوانان روی صحنه شد و قصه‌گویی به این شیوه. خودش می‌گوید اول فکر می‌کرد، اسامی آدم‌ها در نمایش، نام واقعی‌شان است و اولین‌بار شوکه شد که اسم بازیگران چیز دیگری است.

🔻امیه کوچک تصمیمی گرفت که برای روستای کوچک، سنتی و مذهبی آن‌ها عجیب و غریب بود: یک گروه تئاتر زنانه راه می‌اندازد، خودش نمایش‌نامه‌هایی می‌نویسد و با زنان نمایش اجرا می‌کنند. امیه کوچک پنج کلاس سواد داشت. وقتی ده یازده ساله بود، مسجد روستا با همکاری وزارت آموزش برنامه‌ای را شروع کرد که هر خانواده می‌تواند یکی از دخترهای خود را برای سوادآموزی به مسجد بفرستد. خانواده‌ی امیه خواهر کوچک‌ترش را به مسجد فرستادند. اما بعد ۳ روز خواهرش گریه و زاری‌کنان گفت که نمی‌خواهد به مدرسه برود. امیه کوچک اصرار کرد او را به جای خواهرش بفرستند، پدرش بالاخره قبول کرد و امیه توانست پنج کلاس سواد یاد بگیرد.

🔻امیه کوچک اول که سراغ زنان روستا رفت، آن‌ها معذب و دستپاچه می‌خندیدند. بسیاری از آن‌ها می‌دانستند شوهر یا پدرشان اصلا به آن‌ها چنین اجازه‌ای نمی‌دهد. امیه خودش چادرش را به دور کمر بست و در روستا راه افتاد، با تک تک مردان حرف زد و قول داد که گروه آن‌ها کاملا زنانه است و بالاخره توانست رضایت بعضی از آن‌ها را جلب کند. هرچند حجم مخالفت و آزاری که از سوی مردان روستا تجربه کرد، بسیار شدید بود و تا مدت‌ها تعداد مخالفان گروه تئاتر او خیلی بیشتر از موافقان بود.

🔻امیه کوچک خودش قصه‌ای را برای نمایش می‌نویسد، خودش نمایش را کارگردانی می‌کند و خودش با کمک پسر و دخترش برای نمایش‌ها حامی مالی پیدا می‌کند. برای تمرین هم بعدازظهرها به مدرسه‌ی روستا می‌روند و در یکی از کلاس‌های مدرسه تمرین می‌کنند.

🔻امیه کوچک در یکی از همان اولین نمایش‌نامه‌ها جسورانه تصمیم گرفت از زندگی سخت و پرمشقت زنان روستایشان بگوید. زنانی که از صبح تا شب یا در خانه یا در مزرعه جان می‌کنند، بچه‌داری می‌کنند، بار اغلب مسئولیت خانه روی دوش آن‌ها است و وقتی به خانه می‌رسند، همان چندرغاز دستمزدی که بابت کار در مزرعه گرفتند دو دستی باید تحویل شوهر بدهند. شوهران هم با این پول راهی آبجوخوری و عرق‌خوری می‌شوند و بعد هم چند تا سیلی و مشت و لگد حواله‌ی تن زن می‌کنند.

🔻امیه کوچک می‌گوید از همان اول می‌خواست این نمایش‌ها راهی باشد که اهالی روستا را متوجه بعضی از مشکلات‌ روستا و به‌خصوص گرفتاری‌های زنان کند. گروه تئاتر کوچک آن‌ها کم‌کم به روستاها و شهرهای اطراف دعوت می‌شد تا اجرایی داشته باشند.

🔻در سال ۲۰۰۷ او تصمیم گرفت فیلم بسازد. جرقه‌ی فیلم از آن‌جایی آمد که یک روز یکی از زنان همسایه‌اش که پیش او بود، برای او از خاطره‌ی دردناک کودکی خود گفت: وقتی که بچه بود، مادربزرگ‌اش مدام او را کتک می‌زد، در اتاقی حبس می‌کرد و پشت دست‌اش را داغ می‌کرد. امیه کوچک می‌گوید زن همسایه که حالا خودش پیرزنی بود، هنوز در حین تعریف این خاطره می‌لرزید. پنج سال طول کشید تا بالاخره توانست برای ایده‌ی فیلمی که می‌خواست بسازد، تهیه‌کننده و حامی مالی پیدا کند و آن‌ها به این زن روستایی روسری به سر اعتماد کنند. /کانال خواهر شکسپیر

🇮🇷 @iranianspa

ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://telegra.ph/امیه-کوچک-04-21

🔴 خشونت و آزار جنسی در #کره_شمالی

✍🏽 #فرناز_سیفی



🔻نه فقط ما که باقی مردم جهان هم درباره‌ی هیچ کشوری کمتر از کره شمالی نمی‌دانند. سرزمینی که مدت‌هاست انگار حساب خودش را از جهان جدا کرده و چنان محصور است و دیکتاتوری سرسختی دارد که حتا به زحمت می‌توانیم تصور کنیم به دور از چهار تصویر کلیشه از میدان‌های اصلی پیونگ‌یانگ که بزک و دوزک شده‌اند، این سرزمین واقعا چه شکل و شمایلی دارد. به همان میزان از زندگی مردم عادی و زنان کره شمالی هم بسیار اندک می‌دانیم.

🔻آنی هایلتون، روزنامه‌نگار تحقیقی در پاریس بیش از یک دهه است بر این موضوع تمرکز کرده که کمی از اوضاع و احوال و واقعیت زندگی زنان کره شمالی سردربیاورد. بارها به کره جنوبی سفر کرده تا با زنانی که موفق به فرار از کره شمالی شدند، دیدار و گفتگو کند. با ده‌ها نهاد خیریه و غیردولتی که در کار امدادرسانی به پناهجویان کره‌ شمالی‌اند در ارتباط است و گفت‌وگوهای طولانی انجام داده است. او اخیرا در گزارش مفصلی که با تمرکز بر زندگی زنی که بعد از بارها تلاش و گیر افتادن و تجربه‌ی زندان‌های دهشتناک کره شمالی، بالاخره موفق به فرار از این کشور شد، بعضی از یافته‌های محدود درباره‌ی خشونت علیه زنان در کره شمالی و واقعیت‌ زندگی زنان این کشور را ذکر کرده است.

🔻آزار جنسی و تجاوز به زنان در کره شمالی چه از سوی شریک زندگی و چه مردان قدرت‌مند یا نظامی و امنیتی، عادی روزمره است. حتا مردان فرمانده نظامی در ارتش به سادگی به تمام زنان سرباز تجاوز می‌کنند و گاه به آن‌ها وعده‌ی ارتقای شغلی می‌دهند و هیچ مجازاتی نمی‌شوند. بسیاری از این زنان تا وقتی که به کره جنوبی نرسیدند، اصلا اصطلاحاتی مثل «خشونت خانگی» و «تجاوز شوهر به همسر» را نشنیده بودند یا نمی‌دانستند شوهر حق ندارد زن‌اش را کتک بزند و این‌ها مصداق علنی خشونت است.

🔻در مطلب زیر خلاصه‌ی این یافته‌ها را که اغلب حاصل تحقیق و تجربه‌ی نهادهای غیردولتی است که به پناهجویان کره شمالی یاری می‌رسانند، فهرست کرده‌ام:
خشونت‌های گسترده و سازمان‌یافته علیه زنان کره شمالی/کانال خواهر شکسپیر


https://telegra.ph/%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%B1%D9%87-%D8%B4%D9%85%D8%A7%D9%84%DB%8C-11-14

‍ ​​🔴 #شانس_مدیریت_زنان با نمرات عالی برابر با مردان با بدترین نمرات است

✍ #فرناز_سیفی



🔻تحقیق تازه‌ای که از سوی محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا انجام گرفته و نتایج‌اش در نشریه‌ی دانشگاهی Social Forces منتشر شده، واقعیت‌های تلخ تازه‌ای را عیان کرد: شانس زنانی که در مدرسه بالاترین نمرات تحصیلی را کسب کردند برای مدیر شدن و سمت‌های سرپرستی، با مردانی که بدترین کارنامه تحصیلی را دارند، برابر است.

🔻نتیجه‌ی تحقیق آن‌ها نشان داد در مجموع مردان(فارغ از این‌که وضعیت تحصیلی آن‌ها در مدرسه چطور بوده) بیشتر از زنان این شانس و موقعیت را دارند که در ابتدا یا اواسط مسیر حرفه‌ای به سمت ریاست، مسئولیت گروه و نظارت بر چند نیروی کار دیگر برسند. تحقیق این دانشگاه همچین نشان داد در مجموع پدران، چهار برابر بیشتر از مادران در مشاغل ریاست و نظارت بر دیگران کار می‌کنند.

🔻گزارش این تحقیق می‌گوید تحقیق آن‌ها نشان داد سرکوب و تبعیض سیستماتیک و پنهان علیه زنان و حتا زنانی که بهترین نمرات تحصیلی را کسب کردند، رخ می‌دهد و در این میان وضعیت زنان جوانی که مادر هم هستند، از زنان دیگر بدتر است و سازمان‌ها اصولا از توانایی و قابلیت زنان و به‌ویژه مادران برای مدیریت، کمتر استفاده می‌کنند. تحقیق تاکید می‌کند که تصمیم بر مادر شدن برای زنان این روند را بسیار تشدید می‌کند و با مادر شدن، شانس رسیدن به پست‌های سرپرستی یا مدیریت زنان بسیار کاهش پیدا می‌کند. انگار که محیط کار زنان را برای مادری «تنبیه» می‌کند.

🔻گروه تحقیق این پژوهش ۵ هزار نفر از زنان و مردان شاغل در آمریکا بودند. این تحقیق هم مثل بسیاری تحقیق‌های دیگر نشان داد که زنان به مراتب بیشتر از مردان بعد از بچه‌دار شدن، مرخصی‌ طولانی زایمان می‌گیرند یا کار خود را از تمام‌وقت به پاره‌وقت تبدیل می‌کنند. در نتیجه هم تجارت کاری آن‌ها در مسیر حرفه‌ای کمتر می‌شود و هم کمتر امکان سفر کاری یا شرکت در دوره‌های آموزشی مدیریتی را پیدا می‌کنند.

🔻محققان این تحقیق می‌گویند بسیاری از پژوهشگران دیگر نیز در سال‌های اخیر متوجه این نکته شدند که «انقلاب جنسیتی» در حوزه‌ی اشتغال از حرکت باز مانده و عملا در بسیاری حوزه‌ها چندان پیشرفتی به چشم نمی‌خورد. آن‌ها با تاکید بر این‌که پژوهش آن‌ها هم به نتیجه مشابه‌ای رسید، می‌گویند این روند کند شدن تغییرات جنسیتی در محیط کار از اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی شروع شد و کماکان ادامه دارد. پاندمی که تا همین الان زنان را در حوزه‌های مختلف از جمله اشتغال با ده‌ها مشکل و تبعیض و عقب‌گرد مواجه‌ کرده، احتمالا این روند را بدتر هم خواهد کرد. /کانال خواهر شکسپیر

🇮🇷 @iranianspa

​​🔴 بنا به تازه‌ترین گزارش «آکسفام بین‌الملل»، سال گذشته زنان جهان در اثر پاندمی کوید-۱۹ بیش از ۸۰۰ میلیارد دلار درآمد از دست دادند. رقمی که از تولید ناخالص داخلی ۹۸ کشور با یکدیگر نیز بیشتر است.

✍🏽 #فرناز_سیفی



🔻در سراسر جهان، زنان بسیار بیشتر از مردان شغل خود را از دست دادند یا ناچار به کناره‌گیری از شغل خود به دلیل مسئولیت‌های بچه‌داری و خانه شدند. کماکان در تمام کشورهای جهان نیز اکثر نیروهای کار در شغل‌های با درآمد و امنیت کمتر - از جمله مشاغل مرتبط با رستوران‌داری و خدمات فروش و پوشاک - را زنان تشکیل می‌دهند. اغلب کارکنان آن‌چه هم که به «اقتصاد غیررسمی» شناخته می‌شود، زنان‌اند که یکی از آسیب‌پذیرترین اقشارند و به آسانی از بازار کار حذف می‌شوند.

🔻بنا به این گزارش زنان در سال پاندمی، ۶۴ میلیون شغل را از دست دادند. این رقم ۵٪ از مجموع موقعیت‌های شغلی است که زنان در سراسر جهان دارند. این در حالی است که مردان جهان ۳.۹٪ موقعیت شغلی را از دست دادند. گزارش تاکید می‌کند که این ارقام، حداقلی‌ترین برآورد احتمالی است و در واقعیت احتمالا میزان مشاغل از دست‌رفته و رقم اصلی، از این هم بسیار بیشتر است.

🔻این وضعیت دردناک در حالی رخ می‌دهد که قبل از پاندمی هم هنوز راه بسیار درازی باقی بود تا بتوان به برابری دستمزد و موقعیت‌های برابر شغلی بین زنان و مردان رسید. در این سال سخت، نتایج سال‌ها بی‌توجهی به سیاست‌گذاری که مبتنی بر دغدغه‌های جنسیتی باشد، مثل سیلی سخت بر صورت نشست. سال‌ها فرودستی سیستماتیک زنان منجر به چنین نتایج دردناکی شد. می‌خواهید بدانید برخی ابعاد فاجعه تا کجاست؟ در آمریکا در ماه دسامبر سال ۲۰۲۰، بیش از ۱۴۰ هزار موقعیت شغلی از دست رفت. در تمام این مشاغل، زنان مشغول به کار بودند. فقط در یک ماه ۱۴۰ هزار زن از بازار کار حذف شدند./کانال خواهر شکسپیر

🇮🇷 @iranianspa