‍ ‌
🔻- چرا از ایران نمی‌ری؟

توماج صالحی: چرا از ایران برم؟ برای انجام دادن هر کاری یک دلیل می‌‌خوای دیگه. من دلیل ندارم برم ولی بقیه هر جور دوست دارند می‌تونن تصمیم بگیرن. بقیه ممکنه دوست داشته باشند که برن و این حقشونه. یک بخشی از جامعه از کسانی که مهاجرت می‌کنن، انتقاد می‌کنن و می‌گن چرا فرار می‌کنین؟ بمونید اینجا با هم مبارزه کنیم.

ولی من می‌گم، قرار نیست همه جنگجو باشند. همه که مبارز نیستند. آدم‌ها حق دارند هر جوری که می‌خوان زندگی کنن. مردم به کسی بدهکار نیستن، به همدیگه هم بدهکار نیستن، مگر اینکه دست توی دست ظالم بگذارند. من توی کارم می‌گم: «اگه دست رو چشمات گذاشتی، دستات خونی‌اند... خائنی اگه تریبون داری و حرفات بو می‌دن...»

این بحثش فرق می‌کنه. اگه کنار من به کسی ظلم شد تا جایی که در خطر نباشم به نظر من اسمش «وظیفه» است که از مظلوم حمایت کنم. اونجایی که در خطر هستم، دیگه انتخاب خودمه که چه کنم. اینکه انتخاب مردم رو زیر سؤال ببریم و بگیم بمونین اینجا درست نیست. آخه اصلا به هر چیزی نگاه می‌کنی، می‌بینی نشدنیه زندگی اینجا؛ حتی اگه از وضع اقتصادی بگذریم، حکومت تعیین می‌کنه چه رابطه‌ای داشته باشی، چه غذایی بخوری، چه پوششی داشته باشی، کجا بری، کجا نری. اصلا کی اینجا می‌مونه؟

- تو!

- توماج: من فرق دارم. من دوست دارم تغییر ایجاد کنم. من نه فقط به این مرز به اسم ایران یا این آب و خاک و چیزهای دیگه‌اش حس میهن‌پرستی دارم، بلکه نسبت به خود مردم هم احساس میهن‌پرستی دارم. من ایران رو مِلکِ مردم ایران می‌دونم. مردم ایران خودم هم هستم دیگه. تو هم هستی. من همدیگه رو (مردم) رو مثل خانواده (در کنار هم)‌ می‌بینم.

از پاسخ‌های #توماج_صالحی به پرسش‌های طرفدارانش در اولین مصاحبه تصویری‌اش در ویدیویی که دو سال پیش در کانال یوتیوب خودش منتشر کرد.

جوش دریا

📝📝 « سه رخداد مهم نخستین هفته‌ی اردیبهشت ۱۴۰۳ »


✏️ رخداد نخست:
پس از یک دوره‌ی طولانی بازداشت، یک حکم اعدام دیگر برای #توماج_صالحی، از معترضان سال ۱۴۰۱، صادر و اعلام عمومی شد.
به گزارش خبرآنلاین،‌ دادگاه توماج صالحی را به اتهام افساد فی الارض به اعدام و مجازات‌های تکمیلی محکوم کرده است. در همین‌باره مرکز رسانه قوه قضاییه اعلام کرد: این حکم بدوی و قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور است.
این حکم در شرایطی اعلام شده که همانند موارد مشابهی از پرونده‌های معترضان رخدادهای اعتراضی سال ۱۴۰۱، ازسوی وکیل و خانواده‌ی این کنش‌گر زندانی؛ ابهامات زیادی در فرآیند دادرسی پرونده‌ی وی مطرح است و این پرسش اساسی را به ذهن متبادر می‌کند که چرا سیستم قضایی تلاشی برای اقناع افکار عمومی جامعه ندارد؟

✏️رخداد دوم:
در هفته‌ای که گذشت، شاهد اعتراض برخی دانشجویان دانشگاه‌های آمریکا در حمایت از حقوق فلسطینی‌ها بودیم. ایشان خواستار برقراری آتش‌بس در جنگ اسرائیل با حماس و همچنین قطع روابط دانشگاه‌ها با اسرائیل و همینطور شرکت‌هایی هستند که به گفته آنها از این درگیری سود می‌برند( یورونیوز فارسی).
در همین ارتباط آن‌چه عجیب و #پرسش_برانگیز است، نوع اخبار و تحلیل‌های برخی رسانه‌های داخلی است که با حرارت و شور فراوان از این رخداد با عنوان #اعتراضات_دانشجویی یاد کرده‌اند. این درحالیست که هیچ‌گاه آن را برای #جنبش_دانشجویی منتقد و معترض ایران در داخل کشور به رسمیت نشناخته و نمی‌شناسند؛
و همواره نام اغتشاش و شورش بر آن نهاده‌اند و با همین برچسب‌ها، جواز تشدید برخوردهای شدید رسانه‌ای از نوع امنیتی و سیاسی با معترضان و اعتراضات دانشجویی را برای خویش صادر نموده‌اند.
نظیر این دوگانگی و تناقض رسانه‌ای در اعتراضات سال گذشته‌ی فرانسه نیز دیده شد و این پرسش مهم هم‌چنان مطرح است که چگونه اعتراضات دانشجویی در کشورهای دیگر، اعتراض است و در ایران؛ اغتشاش و شورش شایسته‌ی #سرکوب و نادیده انگاری؟

✏️رخداد سوم:
امروز جمعه هفتم اردیبهشت دو بازی مهم فوتبالی در ورزشگاه‌های اراک و تبریز برگزار شد و همان‌طور که برخی رسانه‌های داخلی پس‌از جریان جیمی‌ جامپ زن در ورزشگاه اراک در فروردین گذشته هشدار داده بودند، #زنان_تماشاگر در آن‌ها حضور نداشتند.
آیا با بازگشت دوباره‌ی #ممنوعیت حضور زنان ورزش دوست در ورزشگاه‌ها روبرو هستیم؟
چرا متولیان مربوطه، شیوه‌ی مناسب مواجهه با رخدادهای رایج و عادی میادین ورزشی را نمی‌دانند و سعی و اراده‌ای بر یادگیری آن نیز ندارند؟

✍️ فریبا نظری
هفتم اردیبهشت ۱۴۰۳


#جنبش_دانشجویی
#اعتراضات_سال_۱۴۰۱
#ممنوعیت_حضور_زنان_در_ورزشگاه
#دوگانگی_رسانه‌ای
#توماج_صالحی

https://t.me/Sociologyofsocialgroups