مستند بیوگرافی «محمدِ امین» روایتی است از زندگی استاد برجسته ی جامعه شناسی ایران، زنده یاد دکتر محمد امین قانعی راد به روایت خودش.
این مستند تلاش می کند سیر تحول و رشدِ کودک بازیگوشی از اهالی کهریزک را تا کرسی استادی و نویسندگی به تصویر بکشد.

ورود برای علاقمندان، اساتید، دانشجویان و پژوهشگران آزاد می باشد.

زمان: چهارشنبه ۲۴ مرداد ۹۷ ساعت ۱۹ الی ۲۱.
مکان: بزرگراه شهید گمنام، ابتدای بزرگراه کردستان، تالار ایوان شمس.

#جامعه_شناسی_حوزه_عمومی
#قانعی_راد
#محمد_امین_قانعی_راد

📢 سه رويداد در يك روز:

همزمان با زادروز 《امین جامعه شناسی ایران》
استاد محمد امین قانعی راد

🌸🌼🌸🌼🌸🌼

📢 باحضور اساتید جامعه شناسی، فرهیختگان، دانشجویان و خانواده محترم قانعى راد برگزار مى شود:

📣 پرده اول:
🎨 رونمايى از تابلوی نقاشی 《پرتره استاد قانعى راد》
اثر سينا ربيعى

📣 پرده دوم:
📚 رونمايى از كتاب《سوم شخص مفرد》
روایتی از همراهی با زنده یاد دکتر قانعی راد در فرآیند ساخت فیلم

📣 پرده سوم:
🎥 رونمايى از مستند《محمدِامین》
اثر عليرضا سليمانى


زمان:چهارشنبه۲۴مرداد/ساعت ۱۸:۳۰

مکان:تالار ایوان شمس
(بالاترازمیدان فاطمی،خیابان شهیدگمنام، ابتدای بزرگراه کردستان)
@MAminGhaneirad

#جامعه_شناسی_حوزه_عمومی
#محمد_امین_قانعی_راد
#دکتر_قانعی_راد

🔺رویاهای بهارانه برای گفت و گو، شادی و دوستی
▪️زنده یاد دکتر #محمد_امین_قانعی_راد
@iran_sociology

🔸روایتی از کنش جامعه شناسانه دکتر قانعی راد
✍سیدحسین سراج زاده

 24 خرداد دومین سالروز درگذشت دوست عزیز و فرزانه دکتر محمدامین قانعی راد رئیس سابق انجمن جامعه‌شناسی ایران است. او صدای رسای دفاع از جامعه بود و این روزها جای خالی او بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. دریغ و درد که در هنگامی که به شکوفایی و پختگی رسیده بود و انتظار می‌رفت علوم اجتماعی و جامعه‌شناسی ایران از آثار وجودی‌اش بیش از پیش بهرمند شود، از میان ما رفت.

قانعی راد از نسلی بود که در نیمه دوم دهه 50 شمسی و در هنگامی که نسل جوان آن روزگار در سر سودای رهایی جامعه از بند استبداد، بی‌عدالتی، تبعیض و وابستگی داشت، رشته جامعه‌شناسی را برای تحصیل برگزیدند تا برای تحقق آن آرمان‌های رهایی‌بخش، علم تغییر و تحول جامعه را بیاموزند. بنابراین جامعه‌شناسی برای او یک انتخاب برای ایفای یک مسئولیت اجتماعی و پاسخ دادن به دغدغه‌های روشنفکرانه بود. او از همان زمان دانشجویی جامعه‌شناسی را نه چون رشته‌ای برای رسیدن به شغل بلکه به عنوان شیوه‌ای از زندگی برگزید و تا پایان عمر پر بار خویش بر همان رأی و منش باقی ماند، تعهد روشنفکرانه را با رویکردهای علمی آمیخت و همواره در دفاع از جامعه تمام قد آماده بود.

از اواخر دهه 70 که جامعه‌شناسی حرفه او شده بود و در جایگاه یک عضو هیأت علمی فعالیت می‌کرد، بازهم آن مسئولیت اجتماعی و دغدغه‌های روشنفکرانه برایش در اولویت بود. به همین دلیل، هیچگاه به عنوان یک دانشگاهی و آکادمیسین خود را در خلوت اتاق کار دانشگاهی‌اش محصور نکرد و به همین علت فعالیت در انجمن جامعه­‌شناسی ایران به عنوان یک انجمن علمی مردم نهاد و فعال در حوزه عمومی برایش اولویت ویژه‌ای داشت. این اولویت برای او در حدی بود که استادان و دانشجویانی را که پیوند و ارتباط فعالی با انجمن نداشتند، جامعه‌شناسان جدی به حساب نمی‌آورد و بارها به صراحت می‌گفت؛ مگر می شود کسی نقش و مسئولیت علمی خو را جدی بگیرد، ولی از حصار بوروکراسی دانشگاهی بیرون نیاید و از طریق انجمن علمی‌اش با اجتماع علمی و حوزه عمومی ارتباط نداشته باشد؟
به نظر او دانشگاهیانی که به انجمن‌های علمی، به مثابه حوزه عمومی کنشگری علمی، اهمیت نمی‌دهند، گویی اثرگذاری اجتماعی علم برایشان بی‌اهمیت است و نقش اجتماعی خود را جدی نگرفته‌اند.

باز هم این دغدغه‌های روشنفکرانه و توجه به مسئولیت اجتماعی جامعه‌شناسی برای بهبود زندگی مردم و سویه‌های رهایی بخش جامعه‌شناسی بود که قانعی راد را به سوی «جامعه‌شناسی مردم مدار»
(Public Sociology)
یا «جامعه شناسی حوزه عمومی» (معادل فارسی که خود او به کار می برد)، کشاند.

«جامعه‌شناسی مردم مدار» مفهومی بود که با انتشار مقاله‌ای با همین نام از مایکل بورووی، در مجله جامعه‌شناسی ایران (بهار 1387) و بعداً با حضور او در ایران در  پاییز 1389 و ایراد دو سخنرانی درباره آن، در بین جامعه‌شناسان ایرانی مطرح شد و به کار رفت. این نوع جامعه‌شناسی به روایت بورووی، یکی از جلوه‌های علاقه جامعه‌شناسان به ایفای نقش رهایی بخش در تعامل و هم کنشی با جنبش‌های اجتماعی و کنشگران حوزه عمومی و جامعه مدنی است. قانعی راد جوان که در اواخر دهه 50 با این دغدغه‌ها به سراغ جامعه‌شناسی آمده بود، در میانسالی هم با همان دغدغه به حرفه جامعه‌شناسی مشغول بود. در نتیجه، ایده و مفهوم جامعه‌شناسی مردم مدار را بسیار جذاب و کاربردی یافت و کوشید آن را در درون جامعه‌شناسی ایران نهادینه کند. ایجاد گروه جامعه‌شناسی مردم مدار در انجمن جامعه‌شناسی ایران، پیوند دادن جامعه‌شناسی با جنبش‌های اجتماعی و جامعه مدنی، حضور فعال در رسانه‌های جمعی و فضای مجازی، و گذاردن نام «جامعه‌شناسی حوزه عمومی»  بر کانالش، موید این.

لازم است بر این نکته تاکید کنم که قانعی راد مفهوم جامعه‌شناسی حوزه عمومی را آنگونه که متناسب با شرایط جامعه ایران بود به کار می‌برد. این مفهوم برای او چتری بود که رویکردهای او را در انتخاب جامعه‌شناسی به عنوان شیوه‌ای از زندگی و حرفه بیان می‌کرد. او مفهوم جامعه‌شناسی مردم مدار را فقط برای ارتباط با گروه‌های بی‌صدای جامعه به کار نمی‌برد، بلکه معتقد بود بینش جامعه‌شناسی اختصاص به متخصصان این حرفه ندارد و اعضای جامعه هم برای فهم زندگی خود و نیروهایی که روی زندگی آنان اثر دارند، به آن نیاز دارند. از این رو، مفهوم جامعه‌شناسی حوزه عمومی را به معنای ترویج بینش جامعه‌شناسی برای همگان به کار می برد. جا دارد بر وجهی از دیدگاه او که مغفول مانده است، انگشت بگذارم.

ادامه یادداشت را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید.

https://bit.ly/3fmR1E9

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
#محمد_امین_قانعی_راد

‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۵ امرداد زادروز محمدامین قانعی‌راد

(زاده سال ۱۳۳۴ تهران – درگذشته ۲۴ خرداد ۱۳۹۷ تهران) جامعه‌شناس، رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران

او در رشته انسان‌شناسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و در گرایش پژوهشگری اجتماعی، کارشناسی ارشد گرفت.
وی تا دو سال پس از پایان دوره دکترا به علت مخالفت با انتقالش به وزارت علوم در سمت مدیریت بیمارسان باقی ماند و نهایتا در سال  ۱۳۷۷ به مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور منتقل شد و تا پایان زندگی در این مرکز باقی ماند.

گزیده آثار:
ساختار مدیریت نظام علمی کشور تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور ۱۳۸۲.
نظام علمی کشور در برنامه سوم توسعه. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، ۱۳۸۲.
ناهمزمانی دانش: روابط علم و نظام‌های اجتماعی - اقتصادی در ایران. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور ۱۳۸۲.
تبارشناسی عقلانیت مدرن (قرائتی پست مدرن از اندیشه دکتر علی شریعتی) ویراسته بیژن عبدالکریمی. تهران: انتشارات نقد فرهنگ، ۱۳۸۱.
جامعه‌شناسی رشد و افول علم در ایران. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور ۱۳۸۴.
تعاملات و ارتباطات در اجتماع علمی. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، ۱۳۸۵.
مشارکت سیاسی و اجتماعی نخبگان. تهران: راه دان ۱۳۸۹.
تحلیل فرهنگی صنعت. تهران: پژوهشگاه هنر، فرهنگ و ارتباطات ۱۳۸۸.
جامعه‌شناسی کنشگران علمی در ایران. با همکاری فرهاد خسروخاور. تهران: نشرعلم ۱۳۹۰.
هابرماس و روشنفکران ایرانی. با همکاری علی پایا تهران: طرح‌نو
گفتمان‌های دگرواره در علوم اجتماعی آسیا (پاسخ‌هایی به اروپامحوری)، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، چاپ اول: تابستان ۱۳۹۳
شبکه سیاستی علم و فناوری، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، چاپ دوم: تابستان ۱۳۹۶
پیمایش علم و جامعه، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، چاپ دوم: تابستان ۱۳۹۶
الگوی چهار وجهی برای ارزیابی توسعه علوم انسانی، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، چاپ دوم: تابستان ۱۳۹۶
نخبگان دانش: مشارکت یا مهاجرت؟ پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، زمستان ۱۳۹۶
زوال پدرسالاری: فروپاشی خانواده یا ظهور خانواده مدنی، نقد فرهنگ ۱۳۹۶
اخلاقیات شعوبی و روحیه علمی، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، تابستان ۱۳۹۷
پیدایش روشنفکر گفتگویی در ایران، مطالعه‌ای تاریخی از روشنفکران سکوت تا روشنفکران ارتباطی (مجموعه مقالات و چند گفتگو) تهران، انتشارات آگاه ۱۳۹۷.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#محمد_امین_قانعی_راد
@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران