🔥 کانال ایران نوین (مردم سالاری انجمن های مردمی) 🔥
368 subscribers
8.07K photos
3.11K videos
71 files
4.61K links
🔥 کانال ایران نوین ( مردم سالاری انجمن های مردمی) 🔥

ایرانی آگاه

آزاد

و اباد

و با رفاه


🔥با ایران نوین، تا ایران نوین🔥
Download Telegram
[({🔥 @iran_novin1🔥})]

]🔥 ایران نوین 🔥[

#نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ

#فصل_دوم
#قسمت_نخست

#خطرات_مذاکره

❗️همان گونه که در فصل اول بررسی شد، در مواجهه با مشکلات بسیاری که در رو در رویی با دیکتاتوری وجود دارد عده ای از مردم ممکن است به وضعیت فرمانبرداری منفعلانه عقب نشینی نمایند. دیگران با ناامید شدن از دستیابی به دموکراسی، ممکن است تفوق پایدار دیکتاتوری را پذیرفته، امیدوار باشند تا از طریق مذاکره و مصاحله و توافق بتوانند به عناصری امنیت دست یافته، به وحشی گری ها خاتمه دهند. ظاهرا فقدان گزینه های واقع گرایانه، باعث این چنین تفکراتی است.

مبارزه جدی علیه دیکتاتورهای بی رحم، چشم انداز مطبوعی ندارد. پس چرا باید در این مسیر قدم بگذاریم؟ آیا هر فردی نمی تواند منطقی باشد و راه هایی برای گفتگو بیابد و تلاش نماید تا از طریق مذاکره به صورت تدریجی به دیکتاتوری موجود خاتمه دهد؟ آیا دموکرات ها نمی توانند با متوسل شدن به حس انسانیت دیکتاتور، وی را نسبت به کم کردن تدریجی سلطه اش متقاعد کنند و با این روش، در نهایت، حکومتی دموکراتیک بوجود آورند؟

گاهی استدلال می شود که حقیقت، به تمامی، در یک طرف نیست. شاید دیکتاتورهایی که در شرایط سخت، به خوبی عمل کرده اند از سوی دموکرات ها به خوبی درک نشده اند، یا حتی شاید عده ای تصور کنند که دیکتاتورها ممکن است از طریق تشویق و تذکر، رضایت مندانه خود را از شرایط سختی که بر جامعه حکم فرما شده است، حذف کنند. ممکن است استدلال شود که به دیکتاتورها می توان راه حل برد - بردی پیشنهاد داد که در آن هر دو طرف سود ببرند.

❗️صبحت از این می شود که در صورتی که نیروهای دموکرات، به صورت صلح آمیز به منازعات خاتمه دهند (که این امر ممکن است با همکاری افراد خبره یا حتی دولتی خارجی انجام گیرد)، احتیاجی به تحمل خطرات و رنج های مبارزات آتی نخواهد بود. آیا این راه حل، از مبارزهای سخت - حتی اگر نه یک جنگ نظامی، که مبارزه ای بی - خشونت - بهتر نیست؟

#شایستگی_ها_و_محدودیت_های_مذاکره

مذاکرات ابزاری بسیار مفید در حال رده خاصی از مشکلات هستند و در زمانی که کارآیی دارند، به هیچ وجه نباید فراموشی یا نفی شوند. در بعضی از موقعیت ها و به هنگامی که صحبت بر سر موضوعات بنیادین نیست - و به همین خاطر مصالحه قابل قبول است - مذاکره یکی از بهترین راه های حل نمودن کشمکش ها است.

اعتصاب کارگری به منظور بالا بردن سطح دستمزدها مثال خوبی از کاربرد مناسب مذاکره در یک کشمکش است: وضعیت مورد مصاحله نهایی احتمالا جایی بینابین نظر هر یک از دو طرف خواهد بود. اما کشمکش های کارگری که از طریق اتحادیه های قانونی صورت می گیرد کاملا با منازعه ای که در آن بحث بر سر وجود دیکتاتوری ای ستم گر و تاسیس نظامی مبتنی بر آزادی های سیاسی است تقاوت دارد.

‼️هنگامی که بحت بر سر موضوعات بنیادین مرتبط با اصول دینی، آزادی انسانی یا پیشرفت و توسعه آینده یک جامعه است، مذاکره دیگر راه حلی مناسب برای رسیدن به نتیجه ای رضایت بخش برای دو طرف نیست. بر سر بعضی موضوعات نمی توان مصالحه نمود. تنها تغییر در روابط قدرت به نفع آزادی خواهان می تواند آن گونه که شایسته است، می تواند از کیان موضوعات پایه ای حراست نماید.

♻️این تغییر نتیجه مبارزه است، نه مذاکره. البته این به آن معنا نیست که هیچگاه نباید از مذاکره استفاده کرد بلکه نکته این است که بدون وجود یک نیروی قدرتمند دموکرات و مخالف، مذاکره راهی واقع بینانه برای حذف دیکتاتوری های نیرومند نیست. مطمئنا در بسیاری مواقع مذاکره اصولا گزینه قابل انتخابی نیست. دیکتاتورهایی که کاملا در موقعیت خود احساسی اطمینان می کنند، احتمالا پیشنهاد مذاکره از سوی رقبای دموکرات را رد خواهند کرد یا پس از شروع، مذاکره کنندگان دموکرات ممکن است «ناپدید شوند و دیگر هرگز خبری از آن ها به گوش نرسد».

ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
[({🔥 @iran_novin1🔥})]

]🔥 ایران نوین 🔥[

#نافرمانی_مدنی

#جین_شارپ
فصل دوم
قسمت دوم

#تسلیم_از_طریق_مذاکره؟

📍افراد مستقل و یا گروه های مخالف دیکتاتوری که طرفدار مذاکره هستند معمولا انگیزه های خوبی دارند. به خصوص در وضعیتی که مبارزه ای مسلحانه برای چندین سال علیه دیکتاتوری ای بی رحم در جریان بوده ولی نتوانسته باشد به پیروزی نهایی دست پیدا کند، قابل درک است که اکثریت مردم یا هر مرام و عقیده سیاسی طرفدار صلح باشند.

❗️ مذاکرات به خصوص در مواقعی که دیکتاتور به وضوح از برتری نظامی برخوردار است و صدمات و خرابی های ناشی از جنگ، دیگر برای مردم قابل تحمل نیست به موضوعی قابل بحث در میان گروه های دموکرات تبدیل می شود.

📌در این وضعیت هر راه حلی که بتواند به بعضی از خواسته های دموکرات ها جامه عمل بپوشاند و به چرخه خشونت و خشونت متقابلی خاتمه دهد، شدیدا وسوسه کننده خواهد بود.

📍مسلما پیشنهاد صلح از طرف دیکتاتور به نیروهای مبارز دموکرات، پیشنهادی ریاکارانه است چرا که اگر دیکتاتور بخواهد، تنها در یک لحظه می تواند از جنگ علیه کشور دست بکشد و خشونت خاتمه خواهد یافت. آن ها اگر بخواهند می توانند خود بدون هیچ معامله ای برای باز پس دادن احترام و حقوق نوع بشر، آزادسازی زندانیان سیاسی، خاتمه شکنجه، توقف عملیات نظامی، رها کردن حکومت و عذرخواهی از مردم پیشقدم شوند.

🔺در مواقعی که دیکتاتورها قدرت کافی دارند ولی جنبش های مقاومت خشمگین نیز موجود هستند، احتمالا دیکتاتورها علاقمند خواهند بود تا از طریق مذاکره با مخالفین، در زیر نقاب برقراری صلح، آنان را به تسلیم دعوت کنند.

❗️دعوت به مذاکره شاید به نظر خوش آیند باشد اما در اتاق مذاکره ممکن است خطرات بسیاری در کمین نیروهای دموکرات باشد. از طرف دیگر در وضعیتی که نیروهای مبارز واقعا قدرتمند هستند و نیروهای دیکتاتوری حقیقتا تهدید می شوند، دیکتاتورها احتمالا تلاش خواهند کرد تا با توسل به مذاکره تا حد امکان کنترل خود بر کشور و دارایی ها را حفظ کنند. مشخص است که در هیچ یک از این حالت ها دموکرات ها نباید با نشستن بر سر میز مذاکره، به پیشبرد اهداف دیکتاتوری کمک نمایند.

آزادی خواهان باید با تمام دقت، مراقب تله هایی که عمدا از سوی دیکتاتورها در روند مذاکره گنجانده شده است، باشند. وقتی مسائل پایه ای همچون آزادی های سیاسی در میان است، دعوت به مذاکره از طرف دیکتاتورها، شاید تلاشی باشد برای تسلیم نمودن صلح آمیز نیروهای دموکرات و ادامه روند خشونت های دولتی، دعوت به مذاکره برای پایان مبارزات تنها در حالتی باید مورد قبول نیروهای آزادی خواه واقع شود که قدرت دیکتاتور کاملا از بین رفته و وی تنها درخواست یک مسیر امن تا اولین فرودگاه بین المللی را داشته باشد.

ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
[({🔥 @iran_novin1🔥})]

]🔥 ایران نوین 🔥[

#نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ

قسمت دوم
#مذاکره
#قدرت_و_عدالت_در_مذاکره

❗️حتی اگر این گونه قضاوت درباره مذاکره، برداشتی بیش از حد خشن به نظر بیاید، لازم است بعضی از دیدگاه های رمانتیک نسبت به مذاکره کمی تعدیل شوند. برای درک روند مذاکره، احتیاج به فکری باز و به دور از پیش داوری ها داریم. مذاکره به معنای نشستن دو طرف یک مجادله بر سر میز و صحبتی برابر بر سر امور مجادله آمیز و حل مسائل مورد اختلافی که ایجاد کننده مجادله بوده اند، نیست.

دو نکته باید همیشه به خاطر سپرده شوند. #اول اینکه در مذاکرات، عدالت نسبی، دیدگاه های مختلف و اهداف نیستند که مشخص کننده مطلب مورد مذاکره اند. #علاوه بر این باید توجه شود که محتوای توافق نامه حاصل از مذاکره تا حد بسیار زیادی بر پایه ظرفیت قدرت طرفین، مشخصی می شود.

❗️ پیش از رفتن بر سر میز مذاکره، پرسش های بسیار دشواری باید مورد ملاحظه قرار گیرند، در صورتی که در پشت میز مذاکره طرف مقابل از رسیدن به توافق ناتوان باشد، هر یک از طرفین در آینده چه راه هایی برای رسیدن به اهداف خود خواهند داشت ؟

اگر توافقنامه ای حاصل شد، در صورتی که یک طرف عهد خود را بشکند و بر خلاف تعهد نامه از نیروهایش برای رسیدن به اهداف خود استفاده کند، طرف مقابل چکار می تواند بکند؟

گفتیم که در مذاکرات توافق از طریق ارزیابی درست یا نادرست بودن مسائل مورد بحث حاصل نمی شود، هرچند که ممکن است در مورد این گونه موضوعات بسیار بحث شود اما نتیجه نهایی بر اساسی ارزیابی میزان قدرت مطلق و نسبی گروه های درگیر حاصل می شود، دموکرات ها برای اینکه از نفی نشدن حداقل خواسته های خود مطمئن شوند، چکار می توانند بکنند " دیکتاتورها برای اطمینان از حفظ کنترل خود بر کشور و خنثی کردن نیروهای مخالف چه باید بکنند؟

📍به عبارتی دیگر اگر توافقنامه ای حاصل شود، به نظر می رسد بیشتر از همه حاصل تخمین هر یک از طرفین از مقایسه ظرفیت اعمال قدرت دو طرف مذاکره و سپس محاسبه چگونگی پایان مبارزه به صورت باز خواهد بود.

در عین حالی باید به این موضوع توجه نمود که هر یک از طرفین برای رسیدن به اهداف خود حاضر به گذشتن از چه چیزهایی هستند؟

در مذاکرات موفق مصالحه صورت میگیرد؛ و این یعنی تقسیم اختلافات، هر طرف به بخشی از چیزی که می خواهد می رسد و بخشی از اهداف خود را رها می کند. در وضعیت دیکتاتوری مطلق نیروهای پیشرو دموکراسی چه چیزی برای واگذاری به دیکتاتور دارند؟

نیروهای پیشرو دموکراسی کدام درخواست های دیکتاتوری را باید بپذیرند؟

آیا لازم است دموکرات ها مطابق قانون اساسی نقشی پایدار در دولت آینده به دیکتاتور (چه احزاب سیاسی و چه دسته جات نظامی) بدهند؟

در این صورت از دموکراسی چه چیزی باقی می ماند؟

حتی اگر فرض کنیم که همه چیز در مذاکره خوب پیش برود، آنگاه لازم است بپرسیم :
نتیجه چگونه صلحی خواهد بود؟

آیا زندگی بهتر از وضعیتی خواهد بود که دموکرات ها مبارزه را شروع کرده و یا ادامه می دادند؟


ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
[({🔥 @iran_novin1🔥})]

]🔥 ایران نوین 🔥[

#نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ

#فصل_دوم
#قسمت_دوم

#دیکتاتورهای_قابل_سازش

♻️ دیکتاتورها ممکن است محرک ها و انگیزه های مختلفی برای تحت سلطه درآوردن داشته باشند:
قدرت، موقعیت، ثروت، تغییر شکل جامعه و موارد مشابه.

باید دانست که در صورت کناره گیری دیکتاتور از موقعیت فعلی، هیچ یک از این اهداف و انگیزه ها برای وی قابل دستیابی نخواهد بود. در مذاکره دیکتاتور تلاش خواهد کرد تا اهداف خویش را حفظ نماید.

🌀 علیرغم هر وعده و پیمانی که دیکتاتورها در توافقنامه حاصل از مذاکره نقل کنند، نباید فراموش کرد که این وعده ها با هدف تحت سیطره نگاه داشتن مخالفان دموکرات داده شده اند و دیکتاتور هرگاه بخواهد، بی شرمانه توافقنامه ها را زیر پا خواهد گذاشت.

🌐 اگر دموکرات ها به منظور به تعویق انداختن سرکوب ها، توقف مبارزات را بپذیرند، به احتمال زیاد ناکام خواهند شد.
توقف مبارزه تقریبا هیچگاه باعث تقلیل سرکوبی ها نشده است. همین که مهار نیروهای مخالفت داخلی و خارجی از برابر دیکتاتور برداشته شود، وی احتمالا وحشیانه تر از قبلی به اعمال فشار و خشونت خواهد پرداخت.

از میان رفتن مقاومت های مردمی معمولا نیروی مقاومی که باعث محدودیت بکارگیری خشونت از سوی دیکتاتور می شود را از میان می برد. حاکم مستبد در این وضعیت خواهند توانست علیه هر کسی که اراده کند، عمل نماید.
همانگونه که کریشنا لالی شری دهارانی گفته است :
" حاکم مستبد تنها به دلیل پایین بودن توان مقابله در ما، قدرت ضربه زدن به ما را پیدا میکند. "

✌️#مقاومت - و نه مذاکره - برای ایجاد تغییر در منازعاتی که در آن ها بحث بر سر موضوعات بنیادی است، حیاتی است.

✌️تقریبا در تمامی موارد، #مقاومت_باید_تا_خروج_کامل_دیکتاتور_از_قدرت_ادامه_پیدا_کند.

✌️ پیروزی در بیشتر مواقع نه از طریق توافق حاصل از مذاکره که از طریق استفاده هوشمندانه از مناسب ترین و قدرتمندترین ابزارهای مقاومتی به دست می آید.

📌 صحبت ما - همان گونه که در فصل های بعدی به تشریح بیان خواهد شد - این است که مبارزه طلبی سیاسی یا مبارزه غیر خشونت آمیز، قدرتمندترین ابزار مبارزان برای کسب آزادی است.


ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
[({🔥 @iran_novin1🔥})]

]🔥 ایران نوین 🔥[

#نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ

#فصل_دوم
#قسمت_دوم

#دیکتاتورهای_قابل_سازش

💎 دیکتاتورها ممکن است محرک ها و انگیزه های مختلفی برای تحت سلطه درآوردن داشته باشند: قدرت، موقعیت، ثروت، تغییر شکل جامعه و موارد مشابه. باید دانست که در صورت کناره گیری دیکتاتور از موقعیت فعلی، هیچ یک از این اهداف و انگیزه ها برای وی قابل دستیابی نخواهد بود. در مذاکره دیکتاتور تلاش خواهد کرد تا اهداف خویش را حفظ نماید.

💎 علیرغم هر وعده و پیمانی که دیکتاتورها در توافقنامه حاصل از مذاکره نقل کنند، نباید فراموش کرد که این وعده ها با هدف تحت سیطره نگاه داشتن مخالفان دموکرات داده شده اند و دیکتاتور هرگاه بخواهد، بی شرمانه توافقنامه ها را زیر پا خواهد گذاشت.

💎 اگر دموکرات ها به منظور به تعویق انداختن سرکوب ها، توقف مبارزات را بپذیرند، به احتمال زیاد ناکام خواهند شد. توقف مبارزه تقریبا هیچگاه باعث تقلیل سرکوبی ها نشده است. همین که مهار نیروهای مخالفت داخلی و خارجی از برابر دیکتاتور برداشته شود، وی احتمالا وحشیانه تر از قبلی به اعمال فشار و خشونت خواهد پرداخت.

از میان رفتن مقاومت های مردمی معمولا نیروی مقاومی که باعث محدودیت بکارگیری خشونت از سوی دیکتاتور می شود را از میان می برد. حاکم مستبد در این وضعیت خواهند توانست علیه هر کسی که اراده کند، عمل نماید. همانگونه که کریشنا لالی شریدهارانی گفته است : " حاکم مستبد تنها به دلیل پایین بودن توان مقابله در ما، قدرت ضربه زدن به ما را پیدا میکند. "

✌️#مقاومت - و نه مذاکره - برای ایجاد تغییر در منازعاتی که در آن ها بحث بر سر موضوعات بنیادی است، حیاتی است.

✌️تقریبا در تمامی موارد، #مقاومت_باید_تا_خروج_کامل_دیکتاتور_از_قدرت_ادامه_پیدا_کند.

✌️پیروزی در بیشتر مواقع نه از طریق توافق حاصل از مذاکره که از طریق استفاده هوشمندانه از مناسب ترین و قدرتمندترین ابزارهای مقاومتی به دست می آید.

💎 صحبت ما - همان گونه که در فصل های بعدی به تشریح بیان خواهد شد - این است که مبارزه طلبی سیاسی یا مبارزه غیر خشونت آمیز، قدرتمندترین ابزار مبارزان برای کسب آزادی است.

#چگونه_صلحی؟

اگر اصولا قرار باشد که دموکرات ها و دیکتاتورها با یکدیگر مذاکره نمایند، به دلیل مخاطرات موجود، به تفکر بسیار دقیق نیاز است. هر کسی که از واژه صلح استفاده می کند، لزوما مقصودش صلح با آزادی و عدالت نیست. اطاعت مطلق در برابر ظلم و پذیرش منفعلانه دیکتاتورهای ستمگری که علیه صدها هزار انسان مرتکب بی رحمی شده اند، صلح نیست. هیتلر هم ادعای صلح داشت، صلحی که منظور از آن اطاعت بی چون و چرا در برابر اراده وی بود. صلح دیکتاتور معمولا چیزی بیشتر از آرامش زندان و گورستان نیست.

❗️خطرات دیگری هم وجود دارند. مذاکراتی که با نیت خوب شروع شده اند گاهی در اهداف آن و حتی در نفی روند مذاکره دچار سردرگمی می شوند. علاوه بر این مذاکره کنندگان طرفدار دموکراسی و یا متخصصین مذاکره خارجی که قبول کرده اند به روند مذاکره کمک کنند، ممکن است در قدم اول، مشروعیتی محلی یا بین المللی به دیکتاتور اعطا نمایند که پیش از این به دلایل مختلف از جمله تصرف غیرقانونی دولت، نقض حقوق بشر، سفاکی ها و ... فاقد آن بوده است. بدون وجود این مشروعیت سخت مورد نیاز، دیکتاتورها نمی توانند به فرمانروایی بی حد و مرز خود ادامه دهند. نمایندگان صلح نباید فراهم کننده مشروعیت برای دیکتاتورها باشند.

💎 #نافرمانی_مدنی

تاریخ معاصر صدمه پذیر بودن دیکتاتوری ها را نشان داده و روشن ساخته است که این حکومت ها ممکن است در بازه زمانی نسبتا کوتاهی فرو بپاشند: فقط یک دهه ( ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰) کافی بود تا دیکتاتوری کمونیست ها در #لهستان، در #آلمان_شرقی و در چکسلواکی که در ۱۹۸۹ این زمان چند هفته بیشتر طول نکشید، فروبریزد.

در #السالوادور و #گواتمالا مبارزات علیه دیکتاتوری های نظامی کاملا آماده شده برای مقابله، هرکدام تنها به حدود دو هفته وقت نیاز داشتند، در ۱۹۸۶ دیکتاتوری مارکو در #فیلیپین در برابر فشارهای مردمی طی چند هفته سقوط کرد: دولت ایالات متحده با آشکار شدن قدرت نیروهای مخالف، به سرعت حمایت از رییس جمهور مارکو را رها کرد.

👊 در #شوروی و در آگوست ۱۹۹۱ تلاش برای کودتای ارتجاعی در طول چند روز با مبارزه طلبی های سیاسی مردم متوقف شد. پس از آن نیز، بسیاری از رای دهندگانی که سال های سال تحت سلطه بوده اند فقط در طول چند روز، چند هفته و یا چند ماه توانسته اند استقلال خود را به دست بیاورند.

این باور عمومی سنتی که ابزارهای خشونت آمیز همیشه سریع عمل می کنند و در مقابل ابزارهای غیر خشونت آمیز همیشه به زمان زیادی برای پیروزی نیاز دارند به هیج روی صحیح نیست.

ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
[({🔥 @iran_novin1🔥})]

]🔥 ایران نوین 🔥[

#نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ

#فصل_سوم
#قسمت_نخست

#قدرت_از_کجا_می_آید؟

💎 به طور قطع دستیابی به آزادی از طریق صلح کار ساده ای نیست و رسیدن به این هدف نیاز به مهارت بالای استراتژیک، تشکیلات و برنامه ریزی دارد. علاوه بر همه این ها رسیدن به آزادی نیازمند قدرت هم هست.

دموکراتها بدون به کارگیری موثر قدرت خود، نمی توانند به پایین کشیدن دیکتاتوری و تاسیس آزادی سیاسی امیدوار باشند. ولی دستیابی به این امر چگونه امکان پذیر است؟
"دموکرات های مخالف، توان تجهیز چه نوع قدرتی را دارند که برای نابودی دیکتاتورها، با وجود تمامی شبکه های نظامی و پلیسی اش کافی باشد؟

پاسخ این سوال در درک مفهوم غالبا نادیده گرفته شده #قدرت_سیاسی نهفته است.
درک این دیدگاه کار سختی نیست.
برخی حقایق اساسی، بسیار ساده اند.

#افسانه_ارباب_میمونها

💎 تمثیلی چینی و متعلق به قرن چهاردهم از لیو جی - برای مثال - به خوبی مفهوم مورد غفلت واقع شده قدرت سیاسی را آشکار می کند:

در استان ملوک الطوایفی "چو" پیرمردی از طریق میمون هایی که به خدمت خود گماشته بود، زندگی را میگذارند. مردم چو به وی جو - کونگ (ارباب میمون) می گفتند.

❗️ پیرمرد هر روز صبح میمون ها را در حیاط به صف می کرد و به کهن سال ترین آن ها دستور می داد تا بقیه میمون ها را برای جمع آوری میوه از بوته ها و درختان به سمت کوه ها راهنمایی کند. قانون این بود که هر میمونی می بایست یک دهم میوه های جمع آوری شده خود را به پیرمرد می داد.

❗️ کسانی که از این کار سرپیچی می کردند بی رحمانه شلاق می خوردند. تمامی میمون ها از این زندگی در رنج بودند ولی هیچ یک از آن ها جرات شکایت نداشت.

یک روزه میمون کوچکی از دیگر میمون ها پرسید: «آیا پیرمرد این درخت ها و بوته های میوه را کاشته است؟»

دیگران پاسخ دادند: «نه؛ همه ی آن ها در طبیعت رشد کرده اند».

میمون کوچک دوباره پرسید: «آیا ما بدون اجازه پیرمرد نمی توانیم میوه بچینیم ؟ »،

دیگران پاسخ دادند:« آری، میتوانیم. »

میمون کوچک ادامه داد: «پس چرا باید به پیرمرد وابسته باشیم؟ چرا باید به وی خدمت کنیم ؟».

♻️حتی قبل از اینکه میمون کوچک حرف خود را تمام کند، همه میمون ها ناگهان به آگاهی رسیده، بیدار شدہ بودند.

در همان شب پس از به خواب رفتن پیرمرد، میمون ها تورها و حصارهای اطراف حیاط را پاره کرده، موانع را برداشته و خود را آزاد کردند.

آن ها همچنین میوه هایی که پیرمرد در انبار ذخیره کرده بود را با خود به جنگل برده و هیچگاه بازنگشتند.

سرانجام پیرمرد از گرسنگی جان سپرد.

🌀 یو-لی-زی میگوید:
«در جهان بعضی از آدم ها با حیله و نه با قوانین عادلانه بر مردمانشان حکومت می کنند.
آیا این مردم همچون ارباب و میمون ها نیستند؟
این آدم ها از نادانی خود آگاه نیستند، به محض اینکه مردمان آن ها به آگاهی برسند، حیله های آنان دیگر کارگر نخواهد بود.»

ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
[({🔥 @iran_novin1🔥})]

]🔥 ایران نوین 🔥[

💎 #نافرمانی_مدنی

#جین_شارپ

#فصل_پنجم
#قسمت_نخست

#به_کارگیری_قدرت

💎 در #فصل_اول اشاره کردیم که مقاومت نظامی در برابر دیکتاتوری به جای این که به نقطه ضعف آن ضربه بزند، نقطه قوت آن راه هدف می گیرد. با انتخاب رقابت در زمینه نیروهای نظامی، تدارک مهمات، تکنولوژی جنگ افزار و موارد مشابه، جنبش های مقاومت خود را آشکارا در وضعیتی نامساعد قرار می دهند.

❗️ دیکتاتوری ها تقریبا در تمامی موارد امکان فراخوانی منابع بیشتری در این محدوده ها را دارا هستند. خطرات اتکا به نیروهای بیگانه ها برای کسب آزادی نیز قبلا به صورت مختصر بررسی شده است. در #فصل_دوم هم مشکلات اتکا به مذاکره را به عنوان راهی برای بیرون راندن دیکتاتورها بررسی کرده ایم.

📍پس چه راهی باقی می ماند که بتواند برتری آشکاری به مقاومت دموکراتیک بخشیده و در عین حال گرایش به تضعیف هر چه بیشتر نقاط ضعف دیکتاتوری داشته باشد؟ چه حرکت تکنیکی ای می تواند قدرت سیاسی ای که در #فصل_سوم از آن صحبت شد را نمایان کند؟

🎯گزینه مناسب برای این پرسش، مبارزه طلبی سیاسی است.

💎 مشخصات مبارزه طلبی سیاسی به قرار زیر است:

📌مبارزه طلبی سیاسی نمی پذیرد که نتیجه مبارزه توسط راهکارهای مبارزانی که توسط دیکتاتور انتخاب می شوند، تعیین گردد.

📌مبارزه برای رژیم مشکل است.

📌مبارزه طلبی سیاسی به گونه ای منحصر به فرد می تواند نقاط ضعف دیکتاتوری را بدتر کرده و منابع قدرت را از وی دریغ کند.

📌مبارزه طلبی سیاسی می تواند حرکتی کاملا پراکنده باشد ولی در عین حال بر روی یک موضوع خاصی متمرکر باشد.

📌مبارزه طلبی سیاسی موجب بروز خطا در قضاوت و عمل دیکتاتور می شود.

📌مبارزه طلبی سیاسی می تواند به صورتی موثر مردم، گروه های اجتماعی و موسسات مختلف را به صورت یک کلی واحد با هدف خاتمه دادن به سلطه وحشیانه عده ای معدودی بر آن ها، بسیح نماید.

📌مبارزه طلبی سیاسی می تواند باعث توزیع موثر قدرت در جامعه گردد که خود باعث محتمل تر شدن تاسیس و پابرجا ماندن یک حامعه دموکراتیک می شود.

💎 #طرز_کار_مبارزات_غیر_خشونت_آمیز

❗️مبارزه طلبی سیاسی نیز همانند نیروهای نظامی، می تواند برای رسیدن به اهداف مختلفی مورد استفاده قرار گیرد. این اهداف می توانند در طیف گسترده ای از تلاش برای اجبار حریف به اتخاذ تصمیمات خاصی، ایجاد شرایطی به منظور حل مسالمت آمیز کشمش ها یا حتی متلاشی کردن کامل رژیم طبقه بندی گردند. به هرحال، مبارزه طلبی سیاسی با شیوه هایی متفاوت از خشونت عمل می کند.

📍هرچند هدف هر دو روش به جریان #مبارزه است اما راه هایی که هر یک به کار می گیرند بسیار متفاوت است و نتایج متفاوتی را نیز بار خواهند آورد. روش ها و نتایج کشمکش های خشونت آمیز را همه می دانیم. سلاح های فیزیکی برای ترساندن، صدمه زدن، کشتن و ویران کردن استفاده می شوند. مبارزه غیرخشونت آمیز بسیار پیچیده تر از راه های مبتنی بر خشونت است و حاوی انواع بسیار متنوعی از مبارزه است.

❗️برخلاف مبارزاتِ مبتنی بر خشونت، مبارزات غیرخشونت‌آمیز توسط جنگ‌افزارهای روانی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که توسط مردم و موسسات اجتماع به کار گرفته می شوند، می جنگد. این سلاح ها با نام های گوناگونی همچون اعتراضات، اعتصابات، عدم همکاری ها، تحریم ها، بی میلی ها و نیروهای مردمی شناخته شده اند.

📍همان گونه که پیشتر ذکر شد، تمامی دولت ها تنها تا زمانی می توانند به حکومت خود ادامه دهند که نیروی مورد نیاز خود را توسط همکاری، اطاعت و فرمانبرداری مردم و موسسات اجتماع تامین نمایند. مبارزه طلبی سیاسی، برخلاف خشونت، شیوه ای کاملا مناسب و منحصر به فرد برای جدا کردن این منابع قدرت از دولت است.

🆔👉 @iran_novin1
[({🔥 @iran_novin1🔥})]

]🔥 ایران نوین 🔥[

#نافرمانی_مدنی

#جین_شارپ

#فصل_پنجم
قسمت دوم

💎 #جنگ_افزارهای_غیر_خشونت_آمیز_و_انضباط

📍خطای معمول در مبارزه طلبی های سیاسی پیشین که اکثرا بدون برنامه ریزی قبلی شکل گرفته بودند، این بود که تصور می شد می توان با اتکا بر یک یا دو روش مثل اعتصابات و تظاهرات عمومی به نتیجه رسید. در حقیقت روش های بسیاری وجود دارند که به استراتژیست های مقاومت اجازه می دهند در مواقع لزوم مقاومت را متمرکز کرده یا پراکنده سازند.

🎯 حدود دویست روش از اقدامات غیرخشونت آمیز شناخته شده و مطمئنا روش های بسیار دیگری وجود دارند. این روش ها تحت سه دسته اصلی طبقه بندی شده اند:
#اعتراضی_ترغیب ،
#عدم_همکاری و
#تهاجم،

🔸 روش های اعتراضی و ترغیب اکثرا تظاهرات نمادین هستند که شامل رژه ها، راهپیمایی ها و شب زنده داری ها می شود. (۵۴ روش).

🔸 عدم همکاری خود به سه زیر گروه تفسیم می شود.

📌 #عدم_همکاری_اجتماعی (۱۶ روش)

📌 #عدم_همکاری_اقتصادی، شامل تحریم ها (۲۶ روش) و اعتصابات (۲۳ روش)

📌 #عدم_همکاری_سیاسی (۳۸ روش)

🔸 تهاجم های غیرخشونت آمیز نیز با راهکارهای
#روانی،
#فیزیکی،
#اجتماعی،
#اقتصادی و
#سیاسی_ای همچون
#روزه،
#تصرف_غیرخشونت_آمیز و
#دولتهای_موازی (۴۱ روش) دسته آخر هستند.

💎 فهرستی از ۱۹۸ روش از این اقدامات به عنوان پیوست الف ضمیمه این کتاب است.
تعداد قابل توجهی از این روش ها که با دقت انتخاب شده و به صورتی پایدار توسط مردم غیر نظامی در متن یک استراتژی هوشمندانه حاوی تاکتیک های مناسب به کاربرده شوند.

🎯 تعداد قابل توجهی از این روش ها که با دقت انتخاب شده و به صورتی پایدار توسط مردم غیر نظامی در متن یک استراتژی هوشمندانه حاوی تاکتیک های مناسب به کاربرده شوند، هر حکومت نامشروعی را با مشکلاتی جدی مواجه خواهند کرد. این موضوع شامل تمامی حکومت های دیکتاتوری نیز می گردد.

❗️در تضاد با راه های نظامی، روش های غیرخشونت آمیز می توانند به صورت #مستقیم بر اهداف مورد نظر متمرکز شوند.
برای مثال با توجه به اینکه موضوع دیکتاتوری بحثی کاملا سیاسی است، می توان از شیوه های مبارزه غیرخشونت آمیز سیاسی بهره جست. این مبارزات شامل #سرباز_زدن_از_پذیرش_مشروعیت نظام و دیکتاتور و همچنین #عدم_همکاری با آنان می باشد.

🔺 عدم همکاری همچنین می تواند تنها در مورد سیاست های خاص به اجرا درآید.
گاهی به #تعویق_انداختن و #طفره_رفتن را می توان در سکوت و حتی مخفیانه تجربه کرد، در حالی که در مواقع دیگر #عدم_همکاری_آشکار، #تظاهرات_مبارزه_طلبانه_عمومی و #اعتصابات برای همه قابل مشاهده است.

🔺 از طرف دیگر اگر دیکتاتوری در برابر فشار اقتصادی صدمه پذیر باشد یا اکثر شکایات مردمی از آن مربوط به مسائل اقتصادی باشد، آنگاه اقدام اقتصادی، مانند #تحریم ها و #اعتصابات، ممکن است راه های مناسبی برای مبارزه باشند.
تلاش دیکتاتور برای بهره برداری از سیستم اقتصادی ممکن است با #اعتصابات_عمومی_محدود، #کند_کاری و #امتناع_از_کمک (یا ناپدید شدن) متخصصین مورد نیاز روبرو شود.


🔻 به کارگیری گزینشی انواع مختلفی از اعتصابات می تواند در حوزه هایی کلیدی همچون #تولید، #حمل‌ونقل، #تامین‌موادخام و #توزیع‌کالاها اعمال شود.
برخی از شیوه های مبارزه های غیرخشونت آمیز نیازمند انجام اعمالی خارج از زندگی روزمره از سوی مردم هستند.
همانند #توزیع‌_جزوات، #گرداندن‌_نشریات‌_زیرزمینی، #عملی‌_کردن‌_اعتصاب_‌غذا یا #نشستن‌_در_خیابان.
به غیر از موارد بسیار حاد اجرای این روش ها ممکن است برای بعضی از مردم دشوار باشد.

🔸 در مقابل برخی از شیوه های مبارزه غیرخشونت آمیز نیازمند ادامه روند زندگی عادی مردم هستند، ولی با اندکی تفاوت.
برای مثال ممکن است مردم به جای اعتصاب به سر کارهای خود بروند اما عمدا بسیار #آهسته_تر از همیشه و با #بازدهی_‌بسیار_کمتر کار کنند.

🔻 « #اشتباهات_کاری » می توانند با نیت قبلی بیشتر شوند، ممکن است شخصی «مریض» شود و «قادر نباشد» در مواقعی خاصی سر کار حاضر شود. یا ممکن است فرد دیگری از انجام کاری خاصی سر باز زند. ممکن است شخصی به مراسم مذهبی ای برود که حاوی نه فقط معانی مذهبی که #معانی‌سیاسی هم باشد.

🆔👉 @iran_novin1
[({🔥 @iran_novin1🔥})]

]🔥 ایران نوین 🔥[

#نافرمانی_مدنی

#جین_شارپ

#فصل_پنجم
#قسمت_نخست

#به_کارگیری_قدرت
بخش دوم

💎 شخصی ممکن است برای جلوگیری از حملات تبلیعاتی، فرزندان خود را در #خانه درس دهد یا آن ها را به کلاس های #غیرقانونی بفرستد. کس دیگری از پیوستن به تشکیلات سفارشی یا اجباری که در گذشته آزادانه به آن ها نمی پیوست، سرباز زند. شباهت این گونه اقدامات به رفتار عادی مردم و انحراف محدود آن نسبت به زندگی معمول آن ها احتمالا باعث خواهد شد که امکان #مشارکت در مبارزه آزادی خواهانه ملی برای بسیاری از مردم فراهم شود.

🔸 از آنجایی که عملکرد مبارزه غیرخشونت آمیز و خشونت از پایه با هم متفاوتند، در طول یک رشته مبارزه طلبی های سیاسی، حتی #خشونت بسیار محدود هم #نامناسب است چرا که باعث تغییر مبارزه به حوزه ای می شود که دیکتاتورها در آن از برتری های بسیاری برخوردارند (زد و خورد نظامی). #انضباط، کلید اساسی برای پیروزی است و حتی با وجود تحریکات و وحشی گری های دیکتاتور و کارگزاران وی هم نباید آن را فراموش کرد.

🎯 نگهداشت انضباط غیرخشونت آمیز در برابر خشونت حریفان، کارکرد چهار نوع ساز و کار تغییر و تحول در مبارزات غیرخشونت آمیز (بررسی شده در ادامه همین فصل) را تسهیل می کند. همچنین انضباط غیرخشونت آمیز در فرآیند "#جوجیتسو"ی(جوجیتسو ورزشي رزمي است که طي آن فرد با استفاده از بازگرداندن نیروي حریفا به سمت خودش و پیچاندن مفاصل حریف، مبارزه می کند.) سیاسی بسیار مهم است. در این فرآیند وحشی گری خشن دیکتاتور علیه کنش گرانی که به حرکت های غیرخشونت آمیز دست زده اند، با حرکتی سیاسی به سمت خود وی بازگشت داده می شود که این امر باعث #بروز_اختلاف درون سلسله مراتب دیکتاتوری و همچنین #برانگیختن_حمایت عامه مردم، حامیان معمولی رژیم و اشخاص و دولت های ثالث از مبارزین می شود.

❗️به هر حال، در بعضی مواقع ممکن است خشونتی محدود علیه دیکتاتوری غیرقابل اجتناب باشد. محرومیت ها و تنفرها ممکن است به انفجاری خشونت آمیز بیانجامند. یا گروه هایی خاص ممکن است حتی پس از آگاهی یافتن به نقش حیاتی مبارزات غیرخشونت آمیز نسبت به ترک راه های مبتنی بر خشونت بی تمایل باشند. در این موارد، مبارزه طلبی سیاسی نباید کنار گذاشته شود. به هر حال لازم است که اقدام خشونت آمیز را تا حد ممکن از اقدامات غیرخشونت آمیز مجزا کرد.

🔺 این امر می تواند از طریق جداسازی جغرافیایی، گروه های مردمی، زمانی و موضوعی صورت گیرد. در غیر این صورت خشونت می تواند برای مبارزه طلبی های سیاسی بالقوه قدرتمند و موفقیت آمیز نتایجی فاجعه بار به دنبال داشته باشد. مدارک تاریخی نشان می دهند که با وجود دور از انتظار نبودن صدمات مالی و جانی در مبارزات غیرخشونت آمیز، سطح این صدمات بسیار پایین تر از صدمات احتمالی زد و خوردهای نظامی است. علاوه بر این، این نوع از مبارزه موجب چرخ های بی پایان از کشتار و وحشی گری نیز نخواهد شد.

🔻 مبارزه غیرخشونت آمیز هم محتاج کاهش(یا تحت کنترل درآوردن) ترس مردم از دولت و سرکوبی های خشونت آمیز آن است و هم خود به ایجاد آن گرایش دارد. رهایی از ترس (یا تحت کنترل درآوردن آن)عامل کلیدی در از بین بردن قدرت دیکتاتورها بر عامه مردم است.

ادامه دارد

🆔👉 @iran_novin1
#نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ

#فصل_پنجم
#قسمت_ششم

#چهار_مکانیزم_تغییر

💎 مبارزه غیرخشونت‌آمیز از چهار طریق باعث ایجاد تغییر می شود.

اولین مکانیزم کمتر محتمل است، هرچند که در مواردی نیز عملا اتفاق افتاده است.
اعضای گروه رقیب با دیدن رنج هایی که به خاطر سرکوبی‌ها بر مقاومت کنندگان بی‌باک و به دور از خشونت تحمیل می شود، از نظر احساسی تحریک می شوند یا به این نتیجه عقلانی می‌رسند که مقاصد مقاومت کنندگان عادلانه است و به همین دلیل اهداف آنان را می پذیرند.

🔸 این مکانیزم، #تغییر_کیش نامیده می‌شود. اگرچه مواردی از تغییر کیش در اقدامات غیرخشونت‌آمیز پیش آمده است، اما این موارد اندک بوده، در بیشتر کشمکش‌ها یا اصولا اتفاق نمی‌افتند یا لااقل در مقیاسی گسترده به وجود نمی آیند.

🔸 موردی که بیشتر پیش می آید است این است که مبارزه غیرخشونت‌آمیز با تغییر وضعیت مبارزه و جامعه به نوعی عمل می‌کند که حریف نمی تواند به سادگی به هر کاری که می خواهد دست بزند.
همین تغییر است که سه مکانیزم بعدی را به وجود می‌آورد:
#سازش،
#اجبار_غیرخشونت‌آمیز و
#تجزیه.

🔺این که کدام مورد اتفاق بیفتد بستگی به میزان تغییر در وضعیت روابط نسبی و مطلق قدرت دارد.
اگر مسائل مورد اختلاف مواردی پایه ای نباشند، خواسته های نیروهای مخالفین در روند سلسه اقدامات محدود آنان تهدید کننده نخواهد بود و رقابت نیروها تا حدی باعث تغییر در روابط قدرت خواهد شد. در این وضعیت ممکن است کشمکش بلافصل موجب حصول توافق، تقسیم بندی موارد مورد اختلاف و مصالحه شود. این #مکانیزم_سازش نام دارد. برای مثال بسیاری از اعتصابات با این روش خاتمه می یابند.

📌برای مثال، با رسیدن هر یک از طرفین به بخشی از اهداف خود، و نه دست‌یابی به هر آنچه می‌خواستند، دولت احتمالا برای دست‌یابی به بعضی فواید مثبت آن، مثل خاتمه دادن به بحران موجود، ایجاد تصویری «جوانمرد» از دولت یا تهذیب چهره بین‌المللی رژیم، به دنبال این چنین توافقی است. به همین دلیل ضروری است که برای انتخاب موضوعاتی که قرار است از طریق سازش و توافق حل گردند، توجه خاصی مبذول شود. مبارزه‌ای که به دنبال به زیر کشیدن دیکتاتور از تخت حکومت است، مطمئنا یکی از این موارد نیست.

🔺 مبارزه غیرخشونت‌آمیز ممکن است بسیار از مواردی که در مکانیزم‌های تغییر کیش و سازش نشان داده شد، قدرتمندتر باشد.
#عدم‌همکاری و #مبارزه_طلبی عمومی می توانند وضعیت اجتماعی و سیاسی و به خصوص روابط قدرت را به کلی تغییر دهند، یعنی توان دیکتاتور برای کنترل فرآیندهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دولت و اجتماع از وی گرفته می‌شود. نیروهای نظامی رقیب ممکن است دیگر برای اجرای فرمان‌های مبتنی بر سرکوب معترضین قابل اتکا نباشند. اگر چه رهبران رقیب بر سر جای خود باقی مانده، کماکان اهداف خود را دنبال می نمایند، توانایی انجام کنشی موثر از آن‌ها گرفته می‌شود. این وضعیت را اجبار غیرخشونت‌آمیز می‌نامیم.

🔴 در موارد حاد وضعیت اجبار غیرخشونت‌آمیز دامنه خود را تا جایی گسترش می‌دهد که رهبر حریف تمام توانایی خود برای انجام کنش را از دست می‌دهد و ساختار قدرت فرو می‌ریزد، #خودگردانی_مقاومت_کنندگان، عدم همکاری آن‌ها و مبارزه طلبی‌ها تا حدی گسترش می‌یابند که رقیب حتی کنترل ظاهری بر آن‌ها را هم از دست می‌دهد. در نهایت دیوان سالاری خود رقیب هم رهبری وی را نمی پذیرد، نیروهای مسلح و پلیس شورش می‌کنند. مردم و حتی حمایت‌گران همیشگی هم دیگر رهبری پیشین خود را انکار کرده، وجود هر نوع حقی برای حکمرانی را از وی سلب می کنند. از این رو، همکاری و فرمانبرداری پیشین آنان از میان می‌رود.


🔺چهارمین مکانیزم تغییر، #تجزیه_سیستم_رقیب، تا به آن حد کامل است که وی حتی قدرت کافی برای تسلیم شدن نیز نخواهد داشت. رژیم به سادگی با تکه تکه شدن ویران می‌شود. در طراحی استراتژی‌های آزادی خواهانه، باید همواره این چهار مکانیزم را در ذهن داشت.

این مکانیزم‌ها گاهی اساساً به صورت اتفاقی عمل می‌کنند. به هرحال، انتخاب یکی یا چند مورد از این مکانیزم‌ها در کشمکش به عنوان ساز و کار تغییر مورد نظر، باعث می‌شود تا امکان فرموله کردن استراتژی های خاصی (یا متقابلا تقویت شونده) فراهم شود.
اینکه چه مکانیزم (یا مکانیزم‌هایی) انتخاب شود بستگی به فاکتورهای بسیاری مثل قدرت مطلق و نسبی گروه‌های مبارز و گرایش‌ها و اهداف گروه‌های مبارزه طلبی دارد که آن را به کار می‌بندند.

#نافرمانی_مدنی_ایرانیان