روزی بزرگ می‌گذرد
‏بر پل
‏بی‌صدا.
#بیژن_الهی

اما، تو نشانه‌ایی؛
تو
که یعنی رویایی وجود داشت...
#بیژن_الهی

وه! چه جذابند
اتاق‌های خالی اما روشن.

#بیژن_الهی

اما ظلمت
با پنجه‌های شفاف
بر تو قدم می‌زد.
#بیژن_الهی

برای زادروز #بیژن_الهی

‏که اگر بنویسم: تو
شعر را به شعر افزوده‌ام.

#بیژن_الهی

اینک خزانهای پی در پی
از هم برگهای جوان می خواهند!
می توانستیم توانستن را به برگها بیاموزیم
تا افتادن نیز توانستن باشد.

#بیژن_الهی

‏تمامِ سیاهی در تو می‌گریست
و تو زیبا شده بودی
در همان یک لکه نور...
#بیژن_الهی

شاید در یکی از نامه ها، به عشق معترف شده باشم یا به قتل،
و شاید از این روست که بی‌ دلیل، دوست داشته یا تبعید می‌شویم.
#بیژن_الهی

تنها یک‌بار
می‌توانست
در آغوشش کشند
و می‌دانست -آن‌گاه-
چون بهمنی فرو می‌ریزد
و می‌خواست
به آغوش من پناه آرد.

نامش برف بود
تنش برفی
قلبش از برف
و تپشش
صدای چکیدن برف
بر بام‌های کاهگلی...

و من او را
چون شاخه‌ای که به زیر بهمن شکسته باشد
دوست می‌داشتم‌.
#بیژن_الهی

و تنها اگر بدانی
چه‌قدر تاریک شده‌ست،
می‌باید تا همه‌ی روشنای
ازدست‌رفته شوی
بی که چیزی از تاریکی
بر توانی داشت.
#بیژن_الهی

عزیز من،
من هم یک موج این کناره‌ام- نه بیشتر.
#بیژن_الهی