#43_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sakiynaning yoniga Xosiyat kirdi. Uni bu ahvolda kõrib, õzi ham ezildi. Yoniga õtirib:
— Tinchlantiruvchi dori ichasanmi? dedi. Sakiyna rozi bõlgach, dorini ichdi. Xosiyat uning kõzlaridagi yoshlarini artib:
—Allohning sinovi ekan, siqilma hammasi yaxshi bõladi dedi.
—InshaAlloh dedi Sakiyna va:
—Ketganlardan xabar yõqmi?! dedi.
Xosiyat:
—Pastda Sumayya gaplashayapti, chiqsa sõraymiz dedi.
Sumayya Anas bilan telofonda gaplashayotgan edi:
—Hazrat, Usmon yaxshi ekanlarmi?! Kõrdingizmi õzi dedi.
Anas:
—Yõq kõrsatishmadi. Shu ishlarni hal qilib boramiz inshaAlloh. Uydagilarga yaxshiykan deb yubor, sudni aytib õtirma, borganda õzim aytaman dedi.
Sumayya:
— Hõp ,yaxshi yetib kelinglar deb gõshakni qõymoqchi edi, Anas:
— Masjid ham tintuv qilinishi mumkin, tayyor turishsin. Ortiqcha yoki notanish kitobmi , buyummi chiqsa darrov yoqib yuborishsin. Anvar amakini ogohlantirib qõyinglar dedi. Sumayya Xaliyma xolani tinchlantirib, Sakiynaning yoniga chiqdi.
Xosiyat:
—Gaplashdingmi?! dedi.
Sumayya:
—Ha gaplashdim, bir-ikkita ishni bitirib qaytisharkan dedi. Sakiyna
—Usmonchi ?!degandek Sumayyaga qaradi. Sumayya :
—Kõrsatishmapti dedi. Sakiyna zõrĝa kõz yoshlarini tiyib:
—Ilohim tez orada chiqsinlarda. Kõp yilga qamalmasinlar dedi.
Sumayya:
—Amiyn, baĝringizga soĝ-omon qaytsinlar. Aytgancha masjidni ham tintuv qilishlari mumkin ekan. Dadangizni ogohlantirib qõying. Notanish kitobmi buyummi chiqsa yoqib yuborsinlar ekan dedi. Sakiyna Sumayyadan telefonini berib turishini sõradi. Bosqindan sõng õzinikini topolmagandi. Telefondan dadasiga qonĝiroq qildi:
—Alo assalomu aleykum dada dedi yiĝlamsiragan ohangda.
Otaning ham kõngliga xavotir tushdi:
—Va aleykum qizim nima gap tinchlikmi?! dedi.
Sakiyna:
—Ha alhamdulillah. Dada uyimizni tintuv qilishdi, kuyovingizni olib ketishdi dedi.
Ota:
—Nega?! Qachon,õzing yaxshimisan, hech narsa qilmadimi?! Zaynab-chi dedi.
Sakiyna yutunib:
—Yõq hech narsa qilmadi. Zaynab ham yaxshi hozir uxlatdim. Dada masjidniyam yaxshilab tekshiring, kitoblarni ham. Notanish, shubhali narsami kitobmi bõlsa yoqib yuboringlar. Masjidni ham tintuv qilishi mumkin ekan dedi.
Ota:
—Tushundim qizim. Sen siqilma hõp, õzingga bolangga yaxshilab qara. Alloh xohlasa hammasi yaxshi bõladi, deb qiziga dalda berdi.
Sakiyna telefonni qõyib, tipirchilayotgan Zaynabni ovqatlantirdi. Anvarning mayus yuzini kõrgan ayoli :
—Tinchlikmi?! deb sõradi. Anvar unga hammasini aytib berdi. Ayoli ham mahzun bõlib:
—Kim tuhmat qilgan bõlsa ham Alloh jazosini bersin deb duo qildi.
Alloh zolimlarga kifoya qilsin. Bu dunyoda zolimlarning zulmi deb qancha Yusuflar zindonda qoldi.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Anas Usmonga tuhmat qilgan deb gumon qilgan odamning uyiga Aliy bilan bordi. Ichkariga kirgach, õsha odam bilan yuzma-yuz gaplashadigan gaplari borligini aytishdi. Õsha odamning qõriqchisi ularni uning yoniga olib kirdi. Anas va Aliy salom alikdan sõng maqsadga õtib qõya qolishdi.
Anas:
— Bugun sizni deb bir begunohning hayoti parokanda bõldi. Qilmagan aybi uchun panjara ortida õtiribdi. Allohdan qõrqing, erkak bõlib tuhmat qilgani hayo qilmaysizmi dedi jahl bilan. Kishi pinagini buzmay tõrda chilim chekib , tutunini Anasning yuziga pufladi:
—Tõppa-tõĝri tuhmatni men qildim. Uni men qamatdim. Xõsh qanday isbotlaysizlar. Hikmatboy Usmonni qamatibdi desanglar, hamma ishonadi deb õylaysizlarmi?!.Aslida u mening hayotimni parokanda qildi. Meni va qizimni mensimadi. Jigargõshamdan ayrilay dedim. Qizim uni deb õzini õldirmoqchi bõldi. Hali ham zahxonadan chiqmaydi. Men ham undan qasd olmoqchi bõldim. Shuning uchun kutdim. Uylanishini, bolali bõlishini. Hamma narsasi bõlgandan keyin, uni hamma narsasidan mahrum qildim. Terrorist degan tamĝa bosildi. Endi unga hech kim ishonmaydi. Sevgan ayoli ham. Kõramiz shunda meni mensimaslik qanaqa bõlishini dedi. Anasning ham jahli mushtiga kelib, Hikmatni yoqasidan ushlab:
—Alloh kifoya qilsin senga deb musht tushirmoqchi edi Aliy tõxtatib:
—Õzingni bos Anas, qõyvor uni, agar ursang seni ham qamatadi keyin Usmonga kim yordam beradi dedi. Uydan chiqib mashinaga õtirishar ekan, Anas qattiq asabiylashdi. Aliy unga kuldi:
—U yerda uning hamma gaplarini yozib oldim dedi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#44_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Anas xursandligidan Aliyning telefonini shoshib oldi. Yozilgan gaplarni eshitdi. Tiniq yozib olingan edi. Anas Aliyga kulib qaradi:
—Qanday uddalading dedi.
Aliy:
—Sen u kishidan gumon qilganingni aytgan zahoting, yoniga borgach sezdirmang telefonimning diktafonini yoqdim. Uni bu darajada tez tan oladi deb õylamagan edim. Ĝirt kaltafahm odam ekan dedi.
Anas:
—Undan hamma narsani kutsa bõladi, boyligiga, mansabiga ishonadi. Ammo ishongancha bor, Usmonni ham osongina jinoyatchiga chiqardi. Hozir bu audioni fleshkaga yozib kõpaytiramiz. Lekin õta ehtiyot bõlishimiz kerak. Agar bundan xabar topsa, senga ham tahdid qilishi mumkin dedi.
Aliy:
—Hõp. Sud qachon ekan aytishdimi?! dedi.
Anas:
—Õn besh kundan keyin ekan dedi.
Aliy:
—Tushunarli. Usmonni qiynashmaydimi?! Terroristlikda gumon qilinayotgan bõlsa xar hil qiynoqlarga solishmasmikin dedi.
Anas:
—Õsha yerda ishlaydigan odam bilan gaplashdim. Sudgacha tegishmaydi dedi. Agar Alloh kõrsatmasin, sudda yutqizsak, aybini tan olmagunicha qiynashadi. Bu oddiy tuhmat bõlsa pul bilan ham qutqarishimiz mumkin. Ammo gap terrorizm haqida ketganda ish anchaga chõziladi dedi.
Aliy:
— Alloh xohlasa qutuladi hammasidan dedi.
Anas ham:
—InshaAlloh deb ortlariga qaytishdi.
Usmonning uyiga borib, ichkariga kirar ekanlar, Xaliyma honimning mõltirab turgan kõzlariga qarab Anas :
—Xola , biz borib õsha yerda ishlaydigan odam bilan gaplashdik. Uydan terroristik ĝoyaga tarĝib qiluvchi noqonuniy kitob chiqqani uchungina Usmonni ushlab turishibdi. Menga ham kõrsatishmadi, sudgacha hech kim bilan kõrishishga ruxsat berilmas ekan. Xavotir olmang , qiynashmas ekan dedi.
Xaliyma honim:
—Nima bõlsa Allohdan, biz faqat sabr va duo qilamiz deb rõmoli bilan yuziga tushgan yoshlarini artdi. Sakiyna ham yuqorida uning sõzlarini eshtib turardi. Bir joyda õtirolmasdi.
Xaliyma honim:
—Sud qachon ekan dedi.
Anas:
—Õn besh kundan keyin ekan. Ungacha ushlab turisharkan dedi.
Xaliyma honim gapira olmay, sukut saqlagandan sõng:
—Mobodo, bu ishlarga Hikmat deganlarining aloqasi yõqmi?!dedi.
Anas:
— Meni ham xayolimga birinchi bõlib Hikmat keldi dedi.
Xaliyma honim:
—Agar bir yil avvalgi ishlarni deb bolamni yuzini shu qora qilgan bõlsa Alloh jazosini bersin dedi. Sakiyna hech narsaga tushunmadi. Kim u Hikmat?! Bizning oilaga nima dahli bor?! Yoki Usmonning ilmda hammadan birinchi bõlganiga yana bir xasad qiluvchimi?! Sakiyna Usmonga turmushga chiqqandan beri, eriga qancha odam xasad qilishini kõrib hayron qolgandi. Usmonni hamma Qur'on, ilm va hilmda yetakchiligi uchun yaxshi kõradi deb õylardi. Biroq « Hatto farishtani ham sevmaydi shayton» deyishganidek, Usmonni ham yomon kõruvchilar, har qadamiga choĝ qazuvchilar yõq emasdi. Uni yomon kõrsatish uchun ba'zi kimsalar« Qur'on yodlab turib, unchani mensimaydi, ja kibrli» degan gap tarqatishdan toymaganlar . Xõsh, Usmondagi« kibr» deb atalgan narsa aslida nima?! Aslida Usmonning dushmanlari qalbiga Alloh taolo tomonidan berilgan qõrquv va viqor edi. Shuning uchun ham Usmondan hayiqardilar. Alloh Qur'onni qalbiga, amaliga, suyak-suyagiga yozgan hofizi Qur'onlardan, munofiqlar shunday qõrqadilar-ki.
***
Sakiyna hali ham Hikmatboy kimligi bilan qiziqardi. Ularni kuzatishgandan sõng Sakiyna Xaliyma honimdan Hikmatning kimligini sõradi:
Xaliyma:
—Usmonni Madinaga õqishga yuborgan paytimiz rosa kuyov qilaman deb rahmatli qaynotangizni holi joniga qoymagandi. Õzi juda boy kishi. Qayerga qõl chõzsa yetadigan odam. Usmon ham dadasi ham unday dabdabali oila bilan quda bõlishni istashmagan. Qizi ham menga yoqmagandi. Puli bor aqli yõq, ahmoq odamlar edi. Qizi Usmonni orqasidan madinagacha borib õqidi. Rosa õzini aqlli kõrsatadigandek tuyulardi. Usmonim ham:
—Ertaga qaynotasini puliga yuribdi deyishmasin, qizni ham taniyman kõp amalini riyo uchun qiladiganga õxshaydi. Menga yoqmadi deb necha marta rad etgan.
Hikmatboy :
—Qizimga uylansang, falon joydagi hovli, eng qimmat mashina seniki bõladi degandi.
Shunda Usmon:
—Men Qur'onni nafsim uchun yodlaganim yõq bõlmasa õzimni ham qõlimdan qimmat mashina olish keladi degandi. Shundan beri...

Xaliyma chuqur nafas olib, sõzlarida davom etdi.
—Qaynotangizning vafotidan sõng, uylanishga tayyor emasligini aytsak ham anavi qiz umidini uzmadi. Tõyingiz bõlganini eshitib:
— Usmondan boshqasiga turmushga chiqmayman deb qasam ichibdi. Tõydan keyin hatto «ikkinchi xotin» bõlishga ham roziligini aytib xabar yozibdi bolamga. Sizni siqilmasin deb aytmagandi. Õzi u qizga tushuntirib, hammasini bosti-bosti qilgandan sõng, qiz ham tinchigandi. Zaynab tuĝilgan kun chidolmay, hech kimga aytmasdan borib õzini osibdi. Bir õlimdan qolibdi, ahmoq dedi. Sakiyna oxirgi sõzlarni eshtib, beixtiyor:
—Astaĝfirulloh, Astaĝfirulloh deb oĝzini yopti.
Xaliyma honim:
—Tuĝruqxonadan chiqmasingizdan bir kun oldin, oting õchgur Hikmat kelib Usmonga dõq qildi:
—Qasam ichaman qamataman seni, umring qamoqda chiriydi deb baqirib chiqib ketdi. Bir hafta õtib nima bõlganini õzingiz kõrib turibsiz dedi.
Sakiyna:
—Nega shuncha gap-sõzlarni oldinroq aytmadingiz, õsha qiz bilan ham kundosh bõlishga rozi bõlardim. Oilada sir saqlash yaxshimi axir dedi yoshlarini bazor tiyib.
Xaliyma honim:
— Men sal narsaga joniga qasd qiladigan qizni aslo kelin qilmasdim, qilmayman ham. Bilaman aytishga oson, lekin sabrli bõlishimiz, duoda sobit bõlishimiz kerak. Allohning bir imtihoni. Unga isyon qilmay sabr qilsak, inshaAlloh faqat xayrga erishamiz dedi kõzyoshlarini artar ekan. Yuqoridan Zaynabning ovozi eshtildi, Sakiyna yugurib yuqoriga chiqib ketdi.

Davomi bor🤗

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Nomlarini sotib qõymasligim uchun , qamoqdan ham pora berib chiqarib olishardi. Bir kuni qimorxonani tasodifan bosishdi. Besh kun õtirsam bõldi,akaxonlarim chiqarib oladi. Senchi biror tanishing yõqmi, bu yerda tanishing bõlmasa ona sutingni oĝzingdan keltirishadi deb qaradi Usmonga.
Usmon:
—Hech qanday tanishim yõq. Allohdan boshqa suyanchning menga keragi ham yõq dedi.
Mahmud:
— Ha õzing bilasan. Agar yordam kerak bõlsa meni aytvorsang bõldi dedi.
Usmon yana kulib:
— Õziga ham yordam berolmaydigan odam qanday qilib menga yordam bera olsin dedi.
Mahmud:
—Hey bola, kim bilan gaplashayotganingga qara! Kimsan Mahmud turibdi qarshingda dedi.
Usmon:
—Õsha Mahmud qabrga kirmaydimi?! Munkar va Nakiyrning savoliga tutilmaydimi?! Dunyoda fahshdan quvongan kõzlari qabrda yuziga oqib tushmaydimi?! Qudrati puli qabrda ham qiymatlimi?! dedi. Mahmudga ilk bor bu gaplar aytilgandi, xuddi õlmaydigan odamdek sõzlagan edi-da Usmonga. Umrida qabr azobi haqida fikr yuritmagan, eshitsa ham jiddiy qabul qilmagan edi. Usmonga ĝazab nigohida õqraydi.
— Sen ham sõzlachi hayotingni eshitaman, oq otdagi shahzoda dedi.
Usmon hayotini Mahmudga sõzlab bera boshlladi. Otasining onasining ustozlarining nasihatlarini, dardga yõliqqani, tushida õlimini kõrganini aytib berdi. Navbat Sakiynaga kelgandi, uhaqida gapirar ekan, qanchalar sevishi, soĝingani kõzlaridan, sõzlaridan namoyon bõlib turardi. Nikohdan avval bir -birlari bilan harom suhbat qilmaganliklarini sõzlar, iymon va islom, ilm yõlida yelkadoshligini maqtanib aytib berdi. Mahmud uning hikoyasini eshitar ekan:
— Nahotki , bu voqealar hayotingda bõlgan bõlsa, yoki meni ishontirish uchun yolĝon sõzladingmi?! dedi.
Usmon kulib, rost sõzlayotganini aytdi. Bir xonada ikki mahbus, hayot yõllari ham ikki xil, biri fahsh, fitna, fasodga qorishib ketgan hayotda xur, biri esa Allohga qullik qilib , aybdor suratida õtirgan inson.




© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#45_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sakiyna uchun Usmonsiz tun shunchalar uzun edi-ki, tong otishi imkonsizdek tuyulardi. Nima qilyapti?! Qayerda yotibdi?! Nima yedi?! Qish ham bir oydan sõng boshlanadi, sovuq ham tushgan, Zaynabni bir kun kõrmasa soĝinib qolardi? Hozir qanday chidayapti ekan? degan savollar oĝushida kõzlari uyquga bazor ketdi. Ozgina uxladimi yõqmi tushida Usmonni kõrdi. Zaynabni kõtarib hidlab uni ehtiyot qil deb uning qõliga tutkazdi. Sakiyna uyĝonib ketgan, yonida Zaynab yiĝlab yotardi. Õrnidan turib uni qõliga oldi, yelkasiga qõli bilan mayin silkitib Zaynabni uxlatdi. Õzi ham unga qõshilib yiĝlab yubordi. Tun shunday behalovat õtdi.
Usmon qamoqxona darchasidan tushib turgan oy nuriga tikilib õtirar, oilasini soĝingandi, ayniqsa onasi Sakiyna va Zaynabni, ular qanday ahvolda ekanini õylardi. Onasining qõrquvdan titragan qõllari xayolida bir on bõlsin ketmasdi. Qaysi ona farzandini shunday ahvolda kõra olardi, axir. Zaynabchi, har kuni tunda uyĝonib oladi-ku, unga Qur'on õqib beradigan odam yõq bõlib qolganini sezarmikan?! savollar ichini ĝash qilib yuborgandi. Tahorat olib , yopinĝichini zah yerga soldi, va ikki rakat sabr namozi õqib, qõllarini duoga ochdi:
«Allohim sen meni õzimdan ham yaxshiroq bilguvchi zotsan. Yusufni quduqdan, Yunusni baliqning ichidan, Ibrohimni olovdan qutqargan Zot. Õzing menga sabr ber, sening yõlingda zindonband etildim degan maqom bilan õzingga yuzlanishimni va jannatda jamolingni kõrishimga kafl bõlgin. Albatta õzing õta hikmatli zotdirsan, amiyn» deya duo qildi. Qalbidagi ĝashliklar parchalanib ketgandi. Sajdaga bosh qõyib« men ularni tushundim, men ularni kechirdim, Allohim sen ham mening gunohlarimni avf et » deya pichirladi. Usmonning bu harakatlariga ajablanib qarab turgan sherigi, u bõlgach:
—Nima qilyapsan deb sõradi.
Usmon u yigitga qaradi, va indamadi.
Yigitning õzi:
—Namoz õqiding shundaymi?! dedi.
Usmon:
—Ha namoz õqidim dedi va yigitga yana qaradi:
—Sen namoz õqimaysanmi ?! dedi.
Yigit kulib yubordi:
— Men bu joyga kõp bor kelganman. Uzoĝi besh kun õtirib, pora berib chiqib ketaman, senga õxshab ahvolim tang emas dedi.
Usmon ham kuldi:
—Meni ahvolim tang ekanmi yo senikimi?! dedi. Aslida Alloh seni ahvolingni tang qilib qõymadimikin dedi.
Yigit jahl qilib:
—Õzingni oppoq deb õylayapsan choĝi, agar oppoq bõlganingda bu yerga tushmasding dedi.
Usmon:
—Qayerda yozib qõyibdi, faqat aybdorlar qamaladi deb, dedi kulib.
—Agar shunday bõlganda Yusuf a.s. ham qamalarmidilar dedi.
Haligi yigit jahlidan tushib:
—Õzi nimaga qamalding deb sõradi.
Usmon:
—Alloh bilguvchi men bilmayman deb javob berdi.
Yigit:
—Õĝirlik qildingmi?! dedi.
Usmon:
—Yõq dedi yigitga.
Yigit:
— Unda odam õldirdingmi?! Qimor õynadingmi?! Yoki ayol bilan fahsh ish qilyotganingda qõlga tushdingmi?! deb sõradi.
Usmon:
—Yõq deb javob berdi uning barcha savollariga.
Yigit:
— Bõlmasa, qaysi aybing uchun qamalding dedi.
Usmon :
—Terroristlikda ayblandim deb qaradi yigitga.
Yigit õzini bosolmay baland ovozda kulib:
—Qaysi kõr aytdi buni. Kõrinishingdan qõydek yuvoshliging bilinib turibdi-ku. Yo haqiqiy terroristni izlashga erinib, seni tiqib qõyishdimi. Agar sen terrorist bõlsang unda men Mahmud ismimni boshqa qõyaman dedi.
Usmon:
—Muhabbati buyukning imtihoni ham buyuk bõlarkan dedi.
Anchagacha birga suhbatlashib, hayotlarini bir-biriga gapirib berdilar.
Mahmud hayotini gapirib berarkan, Usmon hayratdan yoqasini ushlagandi.
Mahmud:
—Õn yetti yoshimda otam bilan qimorxonaga borardim. U yerda yutmaganimcha qimor õynar, garovga katta-katta narsalarni tikardim. Ha deb garovga narsa tikaverganimdan suyukli otam xonavayron bõldi. Bar bir voz kecholmadim, omadim kelib eng katta yutuqni yutib oldim. Pullarim bitta qimorxona ochishga yetganidan keyin, õn sakkiz yoshimda qimorxona egasi bõldim. U yerda bangilar uchun bangixona ham bor edi. Ayollar deysanmi hammasi. Ba'zida qimorxonamga taniqli odamlar, davlat ishida ishlaydiganlar ham kelib turar edi. Ularni mast qilib pullarini shilardim. Ular ham meni qimorxonamni yaxshi kõrardi. Onda sonda tekshiruvmi, bosqinmi bõlsa oldindan ogohlantirib qõyishardi.

#46_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sakiynaga qõshilib Xaliyma honim ham tunni qanday õtkazganini bilmadi. Tuni bõyi namoz, Qur'on õqidi, tasbeh aytib õĝlining haqqiga duo qildi. Sakiyna ham Xaliymaga kecha aytgan gaplaridan afsuslandi. Ertasi kuni nonushta tayyorladi, Xaliymani uyĝotdi, salomlashib dasturxonga õtirdilar. Xaliyma honimga choy uzatib, yerdan kõzini uzmay:
—Kecha sizga aytgan gaplarim uchun kechiring oyijon. Meni õylab aytmaganingizni kech fahmladim. Yarangizga tuz sepib qõydim dedi.
Xaliyma honim:
—Bõlar ish bõldi qizim bekorga siqilganingiz qoladi. Siz men uchun, Usmon uchun , Zaynab uchun kuchli bõlishingiz shart dedi. Shu orada Zaynab ham uyĝondi. Sakiyna kiyimlarini almashtirib, uni buvisining yoniga olib chiqdi. Xaliymaning chehrasi yorishdi, Zaynabni olib õpib erkaladi:
—Jonim meni, asalim meni, buvisini qizi-da bu, malagim deb quchoqladi.
Sakiyna ichida:
—Yaxshiyam Zaynab bor ekan bõlmasa siqilib qolar ekanlar dedi. Zaynabni erkalab turib:
—Sakiynaxon qon bosimimni õlchab qõying, negadir boshimning oĝriĝi õtib ketmayapti dedi. Sakiyna oshxonadagi dorilar turadigan qutining ichidan qon bosim õlchaydigan asbobni olib kelib õlchadi. Õlchab bõlib kõrib qõrqib ketdi, Xaliyma honimga sezdirmasdan tabassum qildi va:
—Ozgina oshibdi oyijon. Nima qilay kõk choy damlaymi?! dedi.
Xaliyma honim:
—Mayli faqat limon ham soling tez ta'sir qiladi dedi. Sakiyna shunday qilib, unga ĝamxorlik qildi.
Xaliyma honim ham, Sakiyna ham bir-birlariga õrganib qolishgan edi. Oradan uch kun õtdi. Xaliyma honim Sakiyna bilan Usmonga berib yuborilishi kerak bõlgan narsalarni tayyorlashardi.
Xaliyma honim:
—Qalin kiyimlarini soldingizmi?
— Ha soldim, dõppilarini, kitoblarini yana Qur'on ham soldim. Ovqatni õzingiz solasizmi?!dedi Sakiyna.
—Ha õzim solaman, yana Zaynabning kiyimini ham soling dedi Xaliyma.
—Hõp hozir deb ichkariga kirib ketdi Sakiyna.
Anas narsalarni olib ketishga kelgandi. Salom berdi Xaliymaga , alik olgandan sõng:
—Qamoqxonaga narsalarni olib kiryotganda, oziq-ovqatni yarmini olib qolishmaydi-mi?! dedi.
Anas:
—Õsha yerdagi bitta odamni gaplashdik qõliga bir - ikki sõm bersa, tegmasdan bus-butun Usmonga berarkan, xavotir olmang dedi.
Xaliyma:
—Ishonchli odammi? dedi.
Anas:
—Ha ishonchli odam ekan. Bir haftada bir marta narsa kirgizish mumkin ekan. Lekin u odamga xohlagan paytingiz pul berib kiritsangiz bõlarkan dedi.
Xaliyma:
—Yaxshi bõlibdi. Shunga ham õylanib turgandim. Men ham borsamikin, bormasam õlib qolaman, uch kun kõrmadim bolam bechorani dedi yiĝlamsirab.
Anas:
—Borganingiz bilan sudgacha kõrsatishmaydi. Men ham rosa harakat qildim bõlmadi. Narsalarni ham beraman-u kõrolmay qaytib kelaman doim dedi.
Xaliyma :
—Mayli unda dedi, eshik orqasidan Sakiyna unga Zaynabning oppoq paypoĝini Xaliyma honimga uzatdi. Uni Anasga berib Xaliyma honim:
—Buni ham berib qõy bolam dedi. Anas uni ham olib uydan xayrlashib chiqib ketdi


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Xaliyma kõz yoshlarini artib, tasbeh aytib õtirar, Usmonni tezroq bu musibatlardan xalos bõlishini sõrab duo qilardi. Onaizor umrida birinchi bor farzandidan bunchalar yiroqda edi. Uning ahvolini bilmas, xar hil yomon tushlar kõrib chiqardi.Qõllarini duoga ochib:
«Allohim sabr ber» deb sõrardi. Yaxshi ham Zaynab bor Usmonni soĝinganda unga ovunchoq bõladi. Ĝam tashvishlarini aritadi. Inson shunchalik bir-biriga õxshaydimi, kichkintoy Zaynab Usmonning õzginasi edi. Xaliyma bu musibatlar sinovligini juda yaxshi bilgan, isyon qilmasligi kerakligini tushunardi. Biroq bu kõz yoshlar isyon belgisi emas, farzand soĝinchining kuchliligi belgisi edi. Dunyoga keltirdi, yigirma tõrt yil u yiĝlasa yiĝladi, kulsa kuldi, bemor bõlsa õzi ham xasta bõldi. Ona uchun farzandidan yiroqda bõlish, birinchi marta uni kõra olmaslik qanchalar oĝir. Xaliyma tasbeh aytishda davom etar, telefoni jiringladi. Paydar-pay telefonini qidirib topdi. Va kõtardi, qizi Fotima edi:
—Assalomu aleykum onajon yaxshimisiz dedi
Xaliyma:
—Yaxshiman Alhamdulillah. Õzing, kuyov, uydagilar yaxshimi?! dedi.
Fotima:
—Biz ham yaxshi Allohga shukr, kenayim, Zaynab yaxshimi?! dedi.
—Ular ham yaxshi shukr dedi Xaliyma. Sakiyna Xaliyma honimning yoniga kirdi. U telefonda gaplashib bõlib, Sakiynaga:
—Bugun Fotimalar kelarkan tayyorgarlik kõraylik dedi. Ular Fotimaning kelishiga tayyorgarlik kõrishdi, yuzlaridagi ĝamni unga kõrsatmaslikka harakat qilishardi. Ammo Fotima buni sezib qõydiva:
—Kenayi tepaga chiqaylik deb Sakiynani yuqori qavatga olib chiqib ketdi. Eshikni qulflab:
—Onam bolalar bilan ovora bõlgan paytda bir ish qilamiz dedi.
Sakiyna:
—Qanaqa ish?! dedi.
Fotima:
—Anavi qizning dadasiga qõnĝiroq qilamiz. Ochiqchasiga gaplashib olamiz. Akamni shu qamatganga õxshaydi dedi telefonini olib raqamini tera boshladi. Sakiyna uning telefonini olib qõydi va:
—Sudgacha tinch õtiraylik. Agar hozir qõnĝiroq qilsak ahvol yanada oĝirlashadi. Sudda menga tahdid qilishdi desa nima bõladi. Hamma narsa tinchib akangiz chiqib olsalar, nima qilishni õzlari biladilar deb telefonni õchirib qõydi


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#47_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Fotima ikkalasi kelishib pastga Xaliyma va bolalarning oldiga tushib ketdilar. Xaliyma honimga esa hech narsani aytmadilar, bildirmadilar. Bolalar bilan vaqt qanday õtib ketganini sezmay qoldilar. Bolalarni uxlatib, uchovlari õzaro dardlashib õtirardilar. Fotima piyolasidagi choyni ichib yutungach:
— Dab-durustdan uyga bostirib kirishsa, akamni olib ketishsa-ya, xuddi tushga õxshaydi. Qõrqinch bir tush, deb kõzlariga yosh oldi.
Xaliyma ham:
—Biz ham hayronmiz. Bolamning õsha kungi holatini eslasam ezilib ketaman. Jinoyatchidek qõllariga kishan taqdilar. Olib ketdilar baĝrimdan. Umrimda undan bunchalik uzoq muddat yiroqda bõlmaganman. Madinaga ketganda ham hech bõlmasa telefondan ovozini eshitardim. Uch kun men uchun uch asrday tuyulyapti. Alloh baxtingizga meni soĝ-salomat qilsin dedi. Fotima onasining hiqqillab yiĝlayoltganini kõrib:
— Ona nega yiĝlaysiz Alloh xohlasa hammasi yaxshi bõladi. Akam tez orada chiqadilar, avvalgidek bõladi hammasi dedi.
Xaliyma:
—Õn besh kun-ku amallab sabr qilarman. Oylarga ulanib ketmasin ilohim, yana kõrmasam bilmayman õlib qolaman deb yiĝladi.
Fotima:
—Oilamiz boshiga shu kunlarni solganlarga Alloh kifoya qilsin, bizga nima qilgan bõlsalar bundan battari yõliqsin ularga yiĝlamang dedi. Sakiyna ham kõzlaridagi yoshni tõxtatib, sabrli va kuchli bõlishga harakat qildi. Ammo kõzlari yoshga tõlgach indamay hammomga kirdi, jõmrakni katta qilib ochdi, ovozini chiqarmay, yuziga goh suv sepib soatlarcha yiĝladi. Soatlarcha...
—Allohim yordam ber, sabr ber deya yiĝlardi. Yoriga vada bergan edi, kuchli, sabrli, matonatli bõlishga. Onasini qizini unga omonat qilingan, har qanday holatda ham metin irodali bõlishi, kõzlaridan yosh oqqizmasligi kerak. Qõlidan kelarmikan. Ojiza emasmi?! Ishongan, yelkasiga boshini qõyadigan yori undan yiroqda-ku. Sakiynaga hamma dardini aytardi. U chi kuchli bõlishga majbur. Dardini faqat joynamozi yonida, sajdada Allohga bayon qilardi. Ba'zan shayton vasvasa qilar, keyin esa kõngliga turli gumonlarni solardi. Bir kun kuchli yomĝir yoĝdi. Derazadan yomĝirni kuzatib turarkan, õtmishdagi Sakiynaning gaplari yodiga tushib ketdi, kulimsiradi va ichida:
—«Qachon men ham odamga õxshab yashar ekanman» derding-a Sakiyna, uyingning teshik tomidan qutulishni istarding. Alloh senga õshanda qasrlarning bekasi bõlishingni yozganini bilmasding. Eh mening nolib charchamagan Sakiynam, Qur'onni yodlolmadim deb oh chekkan paytingda Alloh sening qadaringga HofiziQur'on, va qoriyalik saodatini bitganini hatto xayolingga keltirmading. Seni jannat kaliti bilan mukofotlantirgan qiz ne'mati kimlar uchun armon ekanini anglamay, Robbingga hamd aytmay turib, boshingga musibat tushsa nima uchun? deya isyon qilmadingmi?!. Sakiynam Alloh senga bergan shuncha ne'matlar oldida bu musibat nima bõlibdi, pashshachalik qiymati yõq-ku. Sen sabr qil Sakiynam Alloh biz bilandir dedi. Sabr va ixlos bilan õzini matonatli tutar, xatmi Qur'on qilar, duo qilib, tinmay sadaqa berardi.
Allohning mukofoti ham, sinovi ham xushdir. Alloh yõlida qulligimizni ado etish nasib aylasin.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Usmon qamoqxonada õtirar ekan ozodlik qanday uluĝ ne'matligini his qilardi. Avvalari bu haqida õylab kõrmagan, bunday savdolar boshiga tushgandan sõng, inson naqadar noshukr ekanligini bilgandi. Panjara ortida õtirganiga uch kun bõlgan bõlsa faqat erkin nafas olib nafas chiqarishdagina yonida odam turmas qorovullik qilmas edi. Istagan payti hatto xaloga chiqishga, ibodati uchun tahorat olishga imkoni yõq edi. Qattiq va birgina tõshakdan iborat bõlgan kravatida sovuqdan ustiga choyshabini yopib õtirar edi. Eshigi ochilib, oilasi tomonidan yuborilgan kiyimlar topshirildi. Kiyimlarni kiydi, qish yaqinlashgani sayin qamoqxona sovub ketgandi. Ozgina isigandek bõlgach, kiyimlar orasidan jannati bõlgan Zaynabning kichkina oppoq paypoĝiga kõzi tushdi. Uni olib hidladi:
—Qizaloĝim jannatim mening deb kõzlari yoshlandi. Zaynab tuĝilmasdan oldin u uchun birinchi olgan buyumi edi. Naqadar, jajji va yoqimtoy. Qalbiga ilk bor ota degan tuyĝuni solgan jajji paypoq.
—Qiziq yana qancha qamoqda õtirarkanman. Zaynabning shirin davrlarini kõra olamanmi, ilk qadam tashlagan paytlarida yonida turolamanmi?! deb õyladi. Mahmud uning xomush chehrasiga qarab turib:
—Nima bõldi senga shahzoda, nechun xomushsan. Yoki uydagilaringni soĝidingmi?! dedi.
Usmon:
—Ha soĝindim, duogõy onamni, singlimni, ayolimni va hali meni tanib ulgurmagan bolamni dedi.
Mahmud ham mahzun bõlib:
— Bolang qizmi,õĝilmi?! dedi.
Usmon :
— Qizaloq deb javob berdi.
Mahmud:
—Bola tarbiyasida otaning õrni beqiyos. Nechi yosh bõldi dedi.
Usmon:
—Tuĝilganiga bir haftayu uch kun bõldi dedi.
Mahmud:
—Hali juda kichik ekan deb xõrsindi.
Usmon:
—Ha juda deb u ham xõrsindi.
Mahmud:
—Ota bõlish qanday baxt shunday emasmi?! deb qoldi.
Usmon:
—Albatta ayniqsa qizning otasi bõlish undanda ulkan baxt dedi. Va Mahmudga:
—Oila qurmaganmisan dedi.
Mahmud kinoyali kulib qõydi:
—Mendeylarga oila uvol dedi.
Usmon:
—Bu nima deganing, sen ham baxtli bõlishga haqlisan dedi.
Mahmud yana kulib:
—Xohlasang senga sevgim tarixini aytib beraman. Keyin mendan nafratlanib qolasan dedi.
Usmon:
—Aytchi balki birgalikda yechim toparmiz dedi.
Mahmud õtmishini sõzlar ekan, afsus chekayotganlari bilinardi:
—Yigirma uch yoshga kirgan, kuchaygan paytlarim edi. Pul, fahsh fasodda gullagan davrim. Ayollar ham atrofimda kõpaya boshlagan, men esa nafsim yõlida ulardan foydalanar edim. Yosh qizlarni boshini aylantirib, õqiydigan joylariga borib, chin oshiq rolini ijro etar, sodda qizlar laqqa tuzoĝimga tushardi. Bir kuni shunday kunlarning birida bir qizni uchratib qoldim, boshqa qizlarga õxshamasdi,uzun yopiq kiyinar, hijob õragan edi. Xudo haqqi bu qizni ham boshini aylantiraman deb qasam ichdim.Har kuni uni kõrgani borar, sovĝalar olardim. U hatto kõzlarimga tik boqmas, olgan sovĝalarimni qabul etmasdi. Bir kun õylagan rejam amalga oshmagani uchun u qizning yõlini tõsdim va nega bunday qilayotganini sõradim. Uni boshini aylantiraman deb õzim uni yaxshi kõrib qolgandim. Xudo haqqi sevardim. Ammo u zino qilolmasligini,Allohdan qõrqishini aytdi. Qizning oilasini surishtirdim.Otasi õlgan, onasi erga tegib ketgan, õzi esa toĝasining uyida siĝindi bõlib yasharkan. Qizga sovchi qõyganimda darrov rozilik berib, fotiha,qilishdi. U bilan uyida uchrashdim. U:
—Sizga turmushga chiqishga roziman, faqat tõyda ichkilik qõymaysiz,aralash tõy bõlmaydi, qimor õynashni, qimorxonani yopasiz, tõydan keyin ichishni, chekishni tashlaysiz, namoz õqiysiz deb shart qõydi. Men rozi bõldim. Aytganidek qildim, degandan sõng bir past sukut saqladi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

Sukutdan sõng yana davom etdi. Qimorni, ichishni tashladim. Biroq namozga borolmasdim, shayton yõl qõymasdi. Uning: «Hech bõlmasa juma namoziga borib turing »degan sõzlaridan sõng, juma namoziga qatnar, u yerdagilar nima qilishsa shuni takrorlardim. U shunga ham xursand bõlar, xidoyatimni sõrab duo qilardi. Oradan besh yil õtdi. Farzandimiz yõq edi, bormagan joyimiz qolmadi. Shifokorlar hech qanday kasallik yõqligini aytar, lekin nega farzand kõra olmayotganimizga tushunmasdilar. Uni sevardim, ammo farzand tuĝib bermaganiga uni aybdor deb bilar, jahl qilar, keyin uzr sõrab yurardim. Bir kuni kõchadagi bir oshnam«Xotining tuĝmas ekan. Kimsan Mahmud befarzand õtib ketar ekanda» deb ustimdan mazax qilib kuldi. Õsha kuni oyoqda tura olmaydigan darajada mast bõlib uyga bordim. Shaytonim kuchayib ketib, meni kõrib yonimga kelgan ayolimning:«Nega aroq ichdingiz, axir vada bergan edingiz-ku»degan gapini kõtara olmay unga qõl kõtardim. Muvozanatini yõqotib yerga yiqilib, xushidan ketdi. Kayfim tarqab, uni turtdim, uyĝonmadi. Shifoxonaga olib bordim. Bir soatdan sõng, shifokor:
—Xotiningiz ikki oylik homilador ekan. Ammo kuchli zarba tufayli bolasidan ayrildi. Biz qõlimizdan kelganini qildik dedi. Õzimni qotildek his qildim. Devorga boshimni urar, õzimga kelolmasdim. Ayolimning yoniga kirdim. Uzr sõradim...
U men bilan ajrashishini, ortiq men bilan yasholmasligini aytdi. Oyoĝlariga yiqilib:
—Iltimos unday qilma, men sensiz yasholmayman dedim.
U esa:
—Men Allohdan qõrqmaydigan, haromdan tiyilmaydigan odam bilan yashay olmayman dedi. Tuzalgach ajrashdik. Men eski holimdan besh battar ahvolga tushdim. Qimorsiz, aroqsiz tura olmaydigan bõlib qoldim. Õz bolamni aroq sababli õldirganim yetmagandek, õzimni ham õldirdim. Oradan Bir necha yil õtgandan sõng kõchada ayolimni qõlida bola va baxtiyor chehra bilan kõrib qoldim. U meni tanimagandek õtib ketdi. Bu holatdan siqilib, botqoqlikka chõkib ketdim. Õsha kuni jahlimni tiyib, haromni ichmaganimda bularning bari meniki bõlgan bõlarmidi?! Meni Alloh kechirmasa kerak deb sõzlarini tamomladi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#48_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmon Mahmudning huzunli sevgi qissasini eshitib, oxirgi aytgan sõzlariga javoban:
—Allohning rahmati ĝazabidan ustun bõlgan zotdir. Gunoh eshigiga kirgan va ortga yõl yõq deb õylaganingda tavba degan eshik borligini ham unutma. Alloh rahmatining bir bõlagini yer yuziga tushurdi. Qolgani uning huzuridadir. Nega tavba , istiĝfor orqali najot topishingga ishonmaysan. Alloh taolo õziga tavba bilan qaytgan bandasini qabul etmaslikdan hayo qiladi. Alloh urushdan tirik qaytgan õĝlini kutib, unga mehribonlik qilgan onadanda mehribon va rahmlilarning eng rahmlisi, kechirimlilarning eng kechirimlisidir. Õtmishda musulmonlarga adovat qilgan, azob bergan, dinga dushmanlik qilgan qanchadan qancha mushriklarni Alloh qalbiga xidoyat nurini tushirgan, ularga ofiyat bergan zot, albatta seni ham avf etadi. Tavba va chin pushaymonlik bilan Allohga yuzlanar ekansan-u, u seni kechirmas ekanmi?! Ey Mahmud Robbingga qaytishingga nima xalaqit beryapti?! Shuncha yil shaytoning va nafsingga qullik qilganing yetmaydimi?! Seni õziga boĝlab turgan dunyo fitnalaridan uzilib, chin yurakdan tavba et va Alloh tomon chop, Robbing rahmatiga shoshil dedi. Mahmud umidsiz javob qaytarmay, kõzlaridagi yoshni yashirib , boshini egdi va:
—Qanday ayt ,qanday rahmatidan umidvor bõlay, men unga loyiqmidim?! Umrim fasodda õtdi, sevganlarim meni tark etdi! Qanday tavba qilay, qanday ,hatto gunohim kõpligidan qay biriga tavba qilishni ham bilmayman dedi.
Usmon:
—Alloh seni gunohlaring dengiz kõpigicha bõlsa ham avf etadi. U tomon birgina qadam tashlashing kifoya, u sen tomon yuguradi. Malik-ul muluk bõlgan zot seni kutyapti Mahmud. Unga qaytishingni xohlayapti, buni nahotki sezmayapsan. Nafsing, Shaytoningni unut, va seni avf etuvchiga yuzlan dedi yõgon va ruhlantiruvchi ohangada. Usmon Yusuf a.s. ning da'vatlari kabi uni tavbaga Allohga qaytishga chaqirardi. Har kecha Allohdan:
« Allohim dilimga, tilimga ilhom bergin. Bu ilhom bilan insonlarni sening yõlingga yõllay. Õzing menga madad va quvvat bergin ya Robbal alamiyn» deya duo qilar, Allohdan tinmay sõrar edi. Bugun uning duolari amalga oshgan, Mahmudning qalbi islom va tavba uchun yumshagan edi.
Kõzlaridagi yosh bilan Usmonga qaradi va:
—Menga qanday tavba qilishni õrgat. Allohga birga yuzlanaylik dedi. Usmonning tillari Uluĝ Mavloga hamd aytishdan tolmas, Mahmudni quchib:
—Allohning rahmatiga xush kelibsan Mahmud dedi. Mahmud sevinch va tavba yoshlarini artib, xaloga bordi. Sovuq suvda ĝusl qildi. Biroq, badani bu sovuq haroratni sezmas, qalbidagi ixlos otash bõlib yonayotgan, tezroq Alloh uchun sajda qilishni istadi. Bõlgach, xonaga kirib tavba qilishga tayyor ekanini aytdi. Ikkisi namozni ado etish uchun qibla qayerda ekanini bilolmay qiynalib zõrĝa namozni ado qildilar. Mahbuslar saqlanadigan xona tor va qoronĝu chiroĝ ham yõq. Birgina darchaning teshigidan oyning nuri tushib turardi.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Usmon bilan Mahmud namoz õqib, Robbilariga tavba etdilar. Ĝaflatda yashagan Mahmud endi yõq edi, uning õrniga Allohning islomning yõlida barcha narsaga tayyor shijoatli polvon turardi. Usmon bilan birgalikda namoz õqir, tasbeh aytar, takror tavba qilib, tizzalari oĝriqdan shishib tolsa ham joynamozdan turgisi kelmas edi. Qalbida Allohga nisbatan shirin tuyĝu bor edi. Shaytoni endi uning iymoni tavbasi oldida pusayib qolgandi. Bir kuni har kungidek namoz qilib bõlgandan sõng Mahmud:
—Alloh qanchalik mehribon zot-a. Birgina tavba bilan unga yuzlangandim. U esa qalbimga iymon tuĝsini soldi. Men hech qachon bunday huzur totmaganman. Ka'ba atrofida aylanib Allohga«labbayk Alloh» deb aytayotgandekman. Kecha xufton namozidan sõng, duo qildim: «Allohim baytingni tavof qilishni xohlayman, xojar-ul Asvadga yuzimni suray» degandim. Uxladim, tushimda Makkaga bordim. Ka'bani tavof qilmoqchi bõlib unga yaqinlashgach, bu tushim emas õngimda sodir bõlgandek edi. Tavof qildim. Qayerdandir azon sadolari eshtilib, uyĝonib ketdim. Qarasam sen bomdodga turgan ekansan dedi.
Usmon:
—Alloh seni ajri bilan mukofotlasin ey Mahmud. Alloh qilgan tavbalaringni qabul etibdi dedi.
Mahmud:
—Alloh sendan rozi bõlsin. Qiyomatli dõstimsan Usmon. Bu yerdan chiqishim bilan, qimorxonani yopaman. Ertaga peshinda bu yerdan ketaman. Senga qõlimdan kelgancha yordam beraman. Ozodlikka chiqqanimda seni qanday topsam bõladi dedi.
Usmon qõliga qoĝoz qalam olib Anasning raqamini yozdi:
—Qoĝozda yozilgan raqam mening dõstim Anasniki, nimani sõramoqchi bõlsang, unga boĝlanasan dedi.


Davomi bor 🤗

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

🎊💐🌙РАМАЗОН ҲАЙИТИ МУБОРАК БЎЛСИН!!!✨💐🌙

💐🤲 Сизни ва барча оила аъзоларингизни бугунги “РАМАЗОН ҲАЙИТИ”байрами билан муборакбод этаман.

💐🤲 Сизга ва оилангизга соғлик-омонлик, икки дунёни саодатидан насиб этишини сўрайман.

💐🤲 Аввало она Юртимиз тинч, осмонимиз доимо шундай мусаффо бўлсин!

💐🤲 Байрамни оила аъзоларингиз билан шодлик, хурсандликда хайрли ўтказишингизни тилаб қоламан!

💐🤲 АЛЛОҲИМ!
Келаси йил шу кунларга Бизларни, Ота‑Оналаримизни, Фарзандларимизни, Аёлларимизни, Дўстларимизни ва барча яқинларимиз билан соғ-омон етказсин! АМИЙН! 🤲

📲 АЛБАТТА ЯҚИНЛАРИНГИЗГА ЮБОРИНГ!! 🌹


👉@ibratli_hikoyalarim_kanali Уланинг

👉https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#49_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmon va Mahmud bomdod namozini õqib, zikr qilib õtirardilar.
Usmon Qur'on tilovat qilar, Mahnud esa uni tinglardi. Keyin Mahmud:
—Bu qaysi sura deb sõradi.
Usmon:
—Yusuf surasi deb javob berdi.
Mahmud:
—Juda gõzal õqiyapsan dedi havas bilan. Yana õylab turib:
—Yusuf qissasini menga gapirib berolasanmi?! dedi.
Usmon:
—Qur'ondagi eng gõzal va ibratli qissa Yusuf surasidir. Yaxshilab eshit va õzingga kerakli xulosani ol dedi. Usmon Yusuf a.s. ning qissalarini Mahmudga sõzlab berar, Mahmud esa uni tinglab õtirardi. Yusuf a.s. Zulayho tufayli zindonband etilgandagi sõzlarini aytib berarkan Mahmud:
— Xuddi yonimda Yusuf õtirgandek bõlyapti dedi.
Usmon kõzlari yoshlangandek bõlib:
— Men Yusuf a.s. dek bõla olarmidim dedi. Sõzlab bõlgach Mahmud:
— Sen bu zamonning Yusufisan Usmon dedi.
***
Sakiyna va Xaliyma honim kun sanab yashardilar. Biri jondan ortiq kõrgan farzandini, biri sevgan insoni va bolasining otasini kutardi.
Sakiyna Usmonni boshqa kõrolmaslikdan qõrqar, Zaynabning otasiz ulĝayishini xohlamasdi. Usmon yõqligini Zaynab ham sezgandek gõyo. Yiĝlashni boshlarkan, Sakiyna quloĝining tagiga Yusuf surasini qõydi. Zaynabning dum-dumoloq kõzlari porlab, atrofga nazar solardi. Kimnidir qidirayotgandek, kimdir uning hayotida yetishmayotganligi kõrinib turardi.
Sakiyna :
—Bolajonim sen ham uni soĝindingmi?! Menga õxshab axtaryapsanmi uni deb yiĝlab yuborar edi. Lekin kõz yoshlarini hech kimga kõrsatmas, ochiq chehra bilan yurardi. Kõz yoshlarini kõrsatsa erining «kuchli bõl» degan sõzlariga Amal qilmagan bõlishidan chõchir, sabr tilab, tabassum qilib yuraverardi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Peshin vaqti ham kelgach, Mahmud ketishga tayyorlandi. Peshin namozini õqigach, eshiklari ochilib ichkariga bir odam kirdi va Mahmudni olib chiqishini aytib kutib turar, Mahmudning esa Usmondan uzoqlashgisi yõq edi. Uni mahkam quchoqladi:
—Men kelaman Yusufim kut meni dedi.
Usmon:
— Sen bilan yõlimiz masjidda, ka'bada tutashsin Mahmud. Boshqa bu yerni kõrmaylik dedi. Mahmud kõzlari yoshlandi. Xidoyatiga sababchi bõlgan insonni qoldirib ketish qanchalik oĝir edi.
Mahmud:
—Allohga omonatsan Usmonim deb u yerdan ketdi. Usmon ikkisi qisqa vaqt ichida bir maqsad va yõlda birlashgan birodarlarga aylanishdi. Alloh uchun bir -birlari bilan dõst tutungandilar. Mahmud uyiga yõl olarkan qalbidagi õsha his hamrohlik qilardi. Uyiga borib, aroqlarni sindirdi, Allohdan uzoqlashtiruvchi barcha narsani uyidan yõq qildi. Birinchi bor masjidga borib asr namozini õqidi. Tasbeh aytib, Usmonni duo qildi. Masjiddan chiqarkan u yerda õynayotgan bolalarni õpib, suydi shirinliklar sotib olib bolalarga tarqatdi. Masjiddan uzoqlashgisi kelmadi. Alloh uni qattiq baĝriga olgandek his qildi. Keyin Usmon bergan raqam yodiga tushdi. Masjiddagi õrindiqqa õtirib, kõylagining chõntagidan raqamni olib telefon qildi. Anas gõshakni oldi. U Aliyning kitob dõkonida Aliy bilan sud haqida gaplashib õtirardi. Telefonini olib:
—Alo dedi.
Mahmud:
—Alo. Assalomu aleykum men Mahmudman. Siz Anas bõlsangiz kerak dedi.
Anas:
—Ha men Anasman. Õzingiz kimsiz?! dedi.
Mahmud:
—Men Usmon bilan qamoqda tanishdim. Unga yordam bermoqchiman. Usmon menga sizning raqamingizni berdi. Qayerda uchrashsak bõladi dedi.
Anas:
— Hozir sizga bir manzil jõnataman, shu yerda uchrashib, gaplashib olamiz dedi va manzilni jõnatdi.
Anasning yonida õtirgan Aliy:
—Kim ekan?! deb sõradi.
Anas:
—Usmonning qamoqdagi tanishi ekan dedi.
Aliy:
—Usmon yaxshimikan, sõradingmi?! dedi.
Anas:
— Hozir shu yerga keladi, sõraymiz dedi. Yarim soatlardan sõng Mahmud keldi. Aliy va Anas bilan tanishib salomlashdi.
Anas :
—Usmonning ahvoli yaxshimi?! deb sõradi Mahmuddan.
Mahmud:
—Yaxshi deb bõladimi bilmayman, sabr qilib õtiribdi dedi.
Anas:
—Qiynoqqa solishmadimi?! deb sõradi.
Mahmud:
—Menimcha yõq. Õzi bugun chiqdim qamoqdan dedi.
Anas:
— Sudgacha tegmaymiz deyishganiga biz ham ishonib õtirmiz dedi.
Mahmud:
—Terroristlikda ayblangan odamni xohlagan payt qiynoqqa solishlari mumkin. Ammo mening tanishlarim kõp ular bizga ichkaridagi vaziyatni aytib turishadi dedi.
Anas:
—Usmonga tuhmat qilgan odam kimligini bilamiz. Unga qarshi dalillarimiz ham bor dedi.
Mahmud:
—Kim ekan õsha kimsa?! deb sõradi.
Anas:
—Hikmat deganlari dedi.
Mahmud:
— Hikmat deganlari hamma biladigan Hikmatboy emasmi?! dedi.
Anas:
—Xuddi shunday siz qayerdan bildingiz dedi.
Mahmud:
—Qamoqxonada uning laychalari yurganini kõrgandim dedi.
Anas:
— Nima hali u yerda ham uni odamlari bormi?! dedi.
Mahmud:
—Ha, ayniqsa Usmon qamoqqa kelgan kuni laychalari kõpayib qoldi. Unga qarshi dalillaringizni tobora ehtiyotkorlik bilan yashiring. Undan hamma narsani kutsa bõladi dedi.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Sakiyna õzini chalĝitish ĝamlarini unutish uchun kitoblar õqir, Qur'on tafsiri va hadis bilan shuĝullanardi. Zaynabni bir qõliga olib hadis kitobini olib õqir, Zaynab ham shu yerda injiqlanib yiĝlamas edi. Hadis kitobini õqirkan, kõzi bir hadisga tushdi va õqiy boshladi:
Jabroil a.s. kelib menga shunday dedilar: « Xohlaganingcha yasha, baribir õlguvchidirsan. Xohlagan kishingni sev, baribir undan ayrilguvchidirsan. Xohlagan amallaringni qil, baribir õshanga yarasha jazo oluvchidirsan. Va bilginki, mõmin kishining sharafi kechalari bedorligi va izzati esa yetimlardan ta'ma qilmasligidir». Shu hadisni õqir ekan, «Xohlagan kishingni sev, baribir undan ayrilguvchidirsan» degan joyini tahlil qilardi.
—Allohim men sening qadaringga taslimman deb yiĝlab yubordi. Zaynab onasining yiĝlaganini sezib, oĝizlarini qimirlatib qõyardi. Sakiyna yoshlarini artdi, qizi uni bu holda kõrishini istamadi. Õyladi...
—Bir necha kun oldin yonimda õtirgan sevgilim hozir yõq. Alloh chevar zotda bekorga bu ishlar sodir bõlmayapti. Bejizga shu hadisni menga õqishni vasila qilmadi Alloh. Men sevgim va iymonim bilan sinalyapman. Allohim bu yõlda iymonimni baquvvat qil, isyon qilib gunohkor bõlishdan senga siĝinaman dedi va hadis kitobini yopib, Qur'onni lavhning ustiga qõydi. Zaynabni olib Qur'on õqidi. Yusuf a.s. va Yunus a.s. larning duolarini õqirdi. Allohdan musibatlarni aritishini sõrab duo qilardi. Jajji Zaynab ham Qur'onni juda yaxshi kõrar, onasi tõxtab dam olsa õqimagunicha ĝinshib yiĝlardi. Qur'onga muhabbatlari buyuk bõlgan ikki qalbdan hosil bõlgan meva samarasi edi. Qur'on õqirkan, Oliy Imron surasining « Hasbunallohu va ni'mal vakil» ya'ni «Bizga Allohning õzi kifoya. U vakillikka õta loyiqdir!» degan oyatiga kelganida :
—Allohim menga õzing yetarlisan, dedi. Yana õqishda davom etdi. Agar barcha banda «Hasbunallohu va ni'mal vakil»deb aytib yursalar ularga yomonlik yetmaydi, Allohning ne'matiga erishadilar.
Sakiynani kõrgani Xosiyat va Sumayya keldilar, suhbat, bolalar bilan bõlsak siqilib yurmaydi, ovunadi degan maqsadda kelgandilar. Salomlashib, bolalarni uxlatib bõlgach Sumayya:
—Hazrat aytayotganlarida eshitib qoldim, Usmonni qamalishiga bir ayol sababchi ekan dedi. Sakiyna unga õgirildi va javob bermoqchi edi hamki Xaliyma honim kirib qolib gapni bõldi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#50_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Xaliyma honim Zaynabni olib, ular õtirgan xonadan chiqib ketdi. Sumayyaning savolidan Sakiynaning ustiga sovuq suv quyilgandan bõldi. Sumayyaga õgirilib:
—Nima bõlgan bõlsa hammasi Allohdan. U ayol shunchaki sababchi dedi. Sumayya uning kõnglini oĝritib qõyganini sezdi va:
—Kõnglingizga olmang, kimligini bilgim kelgandi dedi. Xosiyat ham gaplariga qõshildi:
—Kim ekan õsha qiz õzi?! Oilali erkakni qamatadigan?! dedi.
Sakiyna:
—Men ham bilmayman u qizni kimligini, oyijonni aytishlari bõyicha Hikmatboy degan odamni qizi ekan. Tõydan oldin rosa bularga tegmoqchi bõlgan ekan. Menga uylanganlarini eshitib, tarki dunyo qilib qasam ichibdi, qizimiz dunyoga kelgan kuni chidolmay õzini osibdi. Otasi qizining ahmoqligi tufayli erimni qamatdi dedi.
Xosiyat:
—Hikmatboyning qizi degin. Qizlik uyimda u bilan bir mahallada turardik. U qizni kõrganman, Usmonga umuman tõĝri kelmasdi. Õzini rosa ilmli, taqvodor kõrsatayotganga õxshardi. Yana hammamizning qilgan amalimiz Allohga ayon. Lekin u qiz kõpincha riyo uchun amal qilganga õxshab tuyulardi dedi. Va yana:
—Sen umuman siqilma hõpmi, u haqida õylama kelishdikmi?! U Allohdan, oxiratidagi holidan qõrqsin. Hofizi Qur'on, ilmli bir odamga tuhmat qilishdan qõrqmapti-mi, demak Alloh unga qahr qilgani shu dedi.
Sakiyna:
—Men-ku bardosh berishim mumkin. Lekin bechora qaynonam, qaynisinglim, hali ota mehriga tõymagan qizimni kõrsam tamom bõlib qolaman. Qaynonam ham siqilganini bildirmaslikka harakat qilyaptilar, barbir onada yiĝlamayapman deb yiĝlayveradilar. Qon bosimlari oshib ketadi. Ularga ham bir narsa bõlmasin deb qõrqaman dedi.
Xosiyat:
—Ilohim, boshingizga nimani solgan bõlsalar, Alloh ularga bundan yuz barobarini bersin dedi.
Sumayya:
—Amiyn amiyn aytganing kelsin deb ma'qullab qõydi.
Sakiyna:
—Allohning õz hisob-kitobi bor, Allohni unutganlari bilan, Alloh ularni unutarmidi?! deb gapini tugatdi.
****
Usmon Qur'on õqib õtirar, xonasining eshigi ochilib , bir kishi uni tergovga olib ketdi. Yana õsha qoronĝu bitta lampadan iborat xona, yarim soatdan sõng, yigirma besh, õttiz yoshlar chamasidagi oq-sariq bir odam kirib keldi. Usmonning qarshisidagi stolni surib õtirdi:
—Qaleysan endi. Hikmatboydan senga salom keltirdim dedi.
Usmon kinoyali kulib:
—Va aleykum dedi.
Kishi:
—Gapni qisqa qilaman. Xõsh, bu yerdan qutilishing, oilang, bolangni yoniga qaytishing mumkin. Senga qõyilgan ayblovlarning barchasi olib tashlanadi, oqlanasan, yana avvalgidek yashayverasan, faqat Hikmatboyning aytganlarini qilasan dedi.
Usmon:
— Nima xohlayapti mendan?!dedi.
Kishi:
—Bu yerdan chiqasan, seni oqlaydi. Va evaziga xotining bilan ajrashasan, Hikmatboyning kuyovi bõlasan. Hech kim senga jinoyatchidek qaramaydi. Bolangdan xabar olib turasan dedi.
Usmon:
—Agar rozi bõlmasam nima qilasan?!dedi.
Kishi:
—Rozi bõlasan, bundan boshqa chorang ham yõq. Bõlmasa umring qamoqda õtadi. Õzingni ham meni ham qiynama, rozi bõl vassalom dedi.
Usmon:
—Shundoq ham qamoqda õtiribman, nima shundan qõrqadi deb õylayapsanmi?! dedi.
Kishi:
—Endi õzingdan kõr. Shunday qilamizki, sen ishongan dõstlaring, qarindoshlaring, onang sendan voz kechishadi. Sevgan ayoling bilan yuz kõrmas bõlib ketasan. Bolang ham seni emas, begonani «ota» deb ulĝayadi. Seni eslamaydi ham dedi.
Usmon:
—Alloh podshoh, bilganingni qil dedi. Usmonni xonasiga olib ketishdi. Kõngli ĝash bõlib qolgandi qõlini duoga ochib:« Allohim õzing sabr ber. Faqat sening aytganing bõlur, makr-tuhmat qiluvchilarga õzing kifoya qil. Aslo ular aytgandan bõlmaydi, sening qudrating ularning xiylalaridan ustundir. Robbim ular aytgandek bõlmasin, va bõlmagay. Õzing meni mendan yaxshi bilursan. Duolarimni qabul et, va roziligingga muyassar qil» deya takror õtinardi.
—Ayoling bilan yuz kõrmas bõlib ketasan, bolangga begona bõlasan degan sõzlari xayolidan chiqmasdi. Va Allohdan: «Ularning makr xiylalaridan ahlimni omon saqla »deb duo qilardi.

Davomi bor🤗

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#51_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Xufton namoziga azon aytayotgan, Sakiyna esa Zaynabni uxlatoyotgan edi. Sakiynaning telefoni jiringladi, olib qaradi, yashirin raqam edi.
—Bu paytda kim bõlishi mumkin deya uxlab qolgan Zaynabni õrniga yotqizdi. Va telefoniga javob berdi.
Notanish ayolning ovozi edi.
—Alo dedi.
Sakiyna ham:
—Eshitaman kim bu dedi.
Ayol:
—Bu Sakiynami?! dedi.
Sakiyna:
—Ha men, õzingiz kimsiz raqamimni qayerdan oldingiz deb javob berdi.
Ayol:
—Men Usmonning xotiniman dedi.
Sakiyna hayronlikdan nima qilishini bilmas, gapira olmasdi.
Ayol:
—Ikki yildan beri birga yashaymiz, bitta õĝlimiz ham bor. Vaqti kelganda aytomchi edik dedi.
Sakiyna õziga keldi va:
—Aytingchi agar haqiqatdan ham erimning xotini bõlsangiz, farzandingiz bõlsa ,unda nega erim har kuni õz vaqtida uyga kelardi. Bir yildan beri hech qachon uyga kech kelganini yoki kelmay qolganini kõrmadim. Õz vaqtida kelardilar. Ikki yil siz bilan yashagan bõlsa qanday qilib õz vaqtida kelardi. Aytingchi agar turmush qurgan bõlsangiz, nikohingizni kim õqigan, guvohlaringiz kim?! dedi.
Ayol indamay qoldi.
Sakiyna:
—Mayli xotini ekansiz ishondim ham deylik. Nega yashirin raqamdan qõnĝiroq qildingiz, eringizning boshiga nimalar tushganini bilasizmi?! Bir-bor bõlsa ham xabar olmadingiz.?! Qamaldilar buni ham bilmaysizmi?! Ismingizni ham aytmadingiz dedi. Haligi ayol saqovdek gapirmas edi.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Haligi ayol mum tishlagancha jimib qolgandi. Va gõshakni qõyib qõygandi. Sakiyna yana qõnĝiroq qilmoqchi bõldi, ammo iloji bõlmadi. Sakiynaning qalbi esa muzlab qolgan edi. Gõyo hech kim, hech narsa bu muzlikni eritolmaydigandek. Kõzlaridan õz-õzidan yoshlar tomchilardi. Miyyasi hech narsani qabul qilmas, õzini halovatsiz his qildi. Keyin yuziga tomgan kõz yoshlarini barmoqlari bilan artib, õziga keldi.
—Agar rost bõlganda Alloh taoloning õzi kõrsatib qõyar edi deb takrorlardi. Xufton namozi uchun tahorat olib, joynamozining yoniga kelgach, niyat qilib qõllarini kõtarib «Allohu akbar» dedi. Namozini tugatib, sajdaga bosh qõydi. Ortiq kõz yosh tõkmadi. Yolĝonlarga ishonmadi. Usmonga qilingan tuhmat ekanligini bilar, unga ishonar edi. Agar Sakiyna Usmonni zarracha sevmaganida, zarracha unga ishonmaganida bu tuhmatga ishongan bõlardi. Sakiyna qaynonasi va qiziga ovunib, ular bilan ovora edi. Tundagi voqeani hech kimga aytmadi. Qiyin vaziyatda mardonavor turib, Usmon va oilasiga dalda bõldi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh