#43_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sakiynaning qõl-oyoqlari õziga boysunmasdi. Bugun kõrganlari tush deb õyladi. Õylab õtirar ekan, Zaynabni ushlab yiĝlab õtirgan Xaliyma honimning unga qarab nimalardir deb Zaynabni tutgazishidan õziga keldi.
Xaliyma honim:
—Zaynab ochiqqanga õxshaydi, borib ovqatlantiring dedi. Sakiyna qõliga Zaynabni olarkan unga qõshilib õzi ham yiĝlab yuboray dedi. Usmonning «kuchli bõl» degan gapini eslab, õzini bosdi. Xaliyma honimning ham yarasini yangilashni istamadi. Zaynabni olib yuqoriga chiqarkan, qaddini zõrĝa kõtarib borar, boshi holsizlikdan aylanar edi.
—Allohim menga biror nima bõlmasin, õzing asra, ishqilib Zaynabga hech narsa qilmasin deb duo qilardi. Xonalariga kirdi, hamma yoq ostun-ustun, kiyimlar kitoblar har yerda sochilib yotardi. Zaynabni asta belanchagiga yotqizib tebratdi. Zaynabning kõzlari uyquga ketdi. Sakiyna ohistalik bilan xonani yiĝishtira boshladi. Kõzi Usmonning qora kõylagiga tushdi. Uni olib hidladi, mushk ifori hali ketmagagan edi. Yuzlariga kõylakni mahkam quchoqlab sassiz yiĝlardi.
Õziga kelib kõz yoshlarini artdi:
—Allohga omonatsiz sevgilim, omonat dedi.
Usmon bilan soatlab har xil masalada suhbatlashardi-yu, hech qachon bu mavzuda sõzlashmagan edilar. Usmonni eslarkan baxtli kunlari suvdek tez oqib ketgandek gõyo, hali bir-birlariga tõymagan oshiqlarning boshiga kelgan bu sinov Alloh tomonidan berilgan, muhabbatlariga kelgan, sabrlarini sinovdan õtkazadigan bir sinov. Sakiynaning xayoliga Usmonning sõzlari keldi. «Yusuf alayhis-salamning hayotlariga havas qilaman, zindonda Allohga eng yaqin inson bõlganlar. Qur'ondagi eng gõzal qissa» deb takrorlayverardi.
Sakiyna:
—Yusufga havas qilib, Yusufdek zindonga otildingiz , mening Yusufim!!!. Yaqubdek kõyingizda bõzlab qoldim deb yiĝladi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#43_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sakiynaning yoniga Xosiyat kirdi. Uni bu ahvolda kõrib, õzi ham ezildi. Yoniga õtirib:
— Tinchlantiruvchi dori ichasanmi? dedi. Sakiyna rozi bõlgach, dorini ichdi. Xosiyat uning kõzlaridagi yoshlarini artib:
—Allohning sinovi ekan, siqilma hammasi yaxshi bõladi dedi.
—InshaAlloh dedi Sakiyna va:
—Ketganlardan xabar yõqmi?! dedi.
Xosiyat:
—Pastda Sumayya gaplashayapti, chiqsa sõraymiz dedi.
Sumayya Anas bilan telofonda gaplashayotgan edi:
—Hazrat, Usmon yaxshi ekanlarmi?! Kõrdingizmi õzi dedi.
Anas:
—Yõq kõrsatishmadi. Shu ishlarni hal qilib boramiz inshaAlloh. Uydagilarga yaxshiykan deb yubor, sudni aytib õtirma, borganda õzim aytaman dedi.
Sumayya:
— Hõp ,yaxshi yetib kelinglar deb gõshakni qõymoqchi edi, Anas:
— Masjid ham tintuv qilinishi mumkin, tayyor turishsin. Ortiqcha yoki notanish kitobmi , buyummi chiqsa darrov yoqib yuborishsin. Anvar amakini ogohlantirib qõyinglar dedi. Sumayya Xaliyma xolani tinchlantirib, Sakiynaning yoniga chiqdi.
Xosiyat:
—Gaplashdingmi?! dedi.
Sumayya:
—Ha gaplashdim, bir-ikkita ishni bitirib qaytisharkan dedi. Sakiyna
—Usmonchi ?!degandek Sumayyaga qaradi. Sumayya :
—Kõrsatishmapti dedi. Sakiyna zõrĝa kõz yoshlarini tiyib:
—Ilohim tez orada chiqsinlarda. Kõp yilga qamalmasinlar dedi.
Sumayya:
—Amiyn, baĝringizga soĝ-omon qaytsinlar. Aytgancha masjidni ham tintuv qilishlari mumkin ekan. Dadangizni ogohlantirib qõying. Notanish kitobmi buyummi chiqsa yoqib yuborsinlar ekan dedi. Sakiyna Sumayyadan telefonini berib turishini sõradi. Bosqindan sõng õzinikini topolmagandi. Telefondan dadasiga qonĝiroq qildi:
—Alo assalomu aleykum dada dedi yiĝlamsiragan ohangda.
Otaning ham kõngliga xavotir tushdi:
—Va aleykum qizim nima gap tinchlikmi?! dedi.
Sakiyna:
—Ha alhamdulillah. Dada uyimizni tintuv qilishdi, kuyovingizni olib ketishdi dedi.
Ota:
—Nega?! Qachon,õzing yaxshimisan, hech narsa qilmadimi?! Zaynab-chi dedi.
Sakiyna yutunib:
—Yõq hech narsa qilmadi. Zaynab ham yaxshi hozir uxlatdim. Dada masjidniyam yaxshilab tekshiring, kitoblarni ham. Notanish, shubhali narsami kitobmi bõlsa yoqib yuboringlar. Masjidni ham tintuv qilishi mumkin ekan dedi.
Ota:
—Tushundim qizim. Sen siqilma hõp, õzingga bolangga yaxshilab qara. Alloh xohlasa hammasi yaxshi bõladi, deb qiziga dalda berdi.
Sakiyna telefonni qõyib, tipirchilayotgan Zaynabni ovqatlantirdi. Anvarning mayus yuzini kõrgan ayoli :
—Tinchlikmi?! deb sõradi. Anvar unga hammasini aytib berdi. Ayoli ham mahzun bõlib:
—Kim tuhmat qilgan bõlsa ham Alloh jazosini bersin deb duo qildi.
Alloh zolimlarga kifoya qilsin. Bu dunyoda zolimlarning zulmi deb qancha Yusuflar zindonda qoldi.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh