Forwarded from اتچ بات
✔️جهان از پنجره‌ی اتاق من
🖋#نسترن_کیوان‌پور
▪️یک پُستِ وبلاگی بود راجع به یک عکاس که دقیقا از یک زاویه‌ی ثابت طی یک سال از یک سوژه‌ی ثابت عکس می‌گرفت. فقط یادم است که سوژه مردی بود که شب‌ها در کنار خیابان به انتظار می‌ایستاد. عکس‌ها کاملا شبیهِ هم بود و زندگیِ یکنواخت و تکراریِ همسایه را در مقطعی از شبانه‌روز نشان می‌داد. با دیدنِ مجموعه‌ی عکس‌ها به این فکر می‌کردم که چرا زندگیِ تکراریِ یک فرد باید برای کسی جذاب باشد یا عکاسی هرشب دوربینش را بردارد و از این حجم از تکرار و یکنواختی تصویری هم ثبت کند!
▫️حدود یک ماه از قرنطینه‌ی اختیاریِ خانگی می‌گذرد و کم‌کم رفتارِ روزمره‌ی همسایه‌ها برایم جذاب شده. تا لنگِ ظهر خواب هستم و به محضِ تاریک شدنِ هوا انرژی‌ام فوران می‌کند؛ شروع می‌کنم به فیلم و سریال دیدن، کتاب خواندن و چرخیدن در فضای مجازی. جالب‌ترین سرگرمی‌ام هم شده نگاه کردن به ساختمان‌های روبه‌رو از پنجره یا بالکن. همسایه‌هایی که ردی از حضورشان را در فضاهای مختلف خانه‌هایشان می‌بینم؛ آدم‌هایی که از این فاصله، جزئیاتشان مشخص نیست، مثلِ من تا این ساعت خوابشان نبُرده. دورِ میز می‌نشینند، تلویزیون نگاه می‌کنند، کتاب می‌خوانند یا روی بالکن کمی هوای تازه تنفس می‌کنند، به آپارتمان‌های دیگر نگاه می‌کنند و شاید برای ساکنان‌شان داستان‌سرایی.
▪️ساعت از دو صبح که می‌گذرد شروع می‌کنم به قصه گفتن در موردِ همسایه‌ها؛ دختری که توی کُمدش عروسکی سخنگو دارد، پیرمردی که تنها تفریحش این است که صبحِ زود بیدار شود و چای دم کند، زن و شوهری که از یک سیّاره‌ی دیگر به زمین آمده‌اند و هر شب رأس ساعتی معین به دیوارِ روبه‌رویشان خیره می‌شوند، زنِ جوانی که روی بالکن قهوه می‌خورد و به آینده‌ای نامعلوم می‌اندیشد و ...
▫️بورخس در یکی از داستان‌هایش می‌گوید: "در سرزمینِ بیابانی در ایران، بُرجی‌ست بس بلند از سنگ، بدونِ دری و پنجره‌ای. در این سلولِ مُدور، مردی به نظرم می‌آید که شعری بُلند برای مردی می‌سُراید که در سلولِ مُدوری دیگر، شعری می‌سُراید برای مردی در سلولِ مُدوری دیگر.. این سِیر پایانی ندارد و هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌چه را که این زندانیان می‌نویسند، بخواند."
▪️احساس می‌کنم کرونا ما را در خانه محبوس کرده است؛ از آن زندان‌هایی که بورخس توصیفش کرده؛ برای همسایه‌ی روبه‌رویی داستانی می‌گویم در ذهنم و او برای همسایه‌ای دیگر داستانی می‌گوید در ذهنش و همسایه‌ای دیگر نیز. هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌چه را این همسایه‌ها می‌‌‌گویند بشنود و این سِیر پایانی ندارد.
🆔هزار و یک شهر را در تلگرام دنبال کنید: @hezaaryekshahr
🆔هزار و یک شهر را در اینستاگرام دنبال کنید: @hezaaroyekshahr
#هزار_و_یک_شهر #روایت #کرونا #قرنطینه_خانگی #درخانه_بمانیم #خانه_بمانیم #خورخه_لوئیس_بورخس #داستان
🖋#نسترن_کیوان‌پور
▪️یک پُستِ وبلاگی بود راجع به یک عکاس که دقیقا از یک زاویه‌ی ثابت طی یک سال از یک سوژه‌ی ثابت عکس می‌گرفت. فقط یادم است که سوژه مردی بود که شب‌ها در کنار خیابان به انتظار می‌ایستاد. عکس‌ها کاملا شبیهِ هم بود و زندگیِ یکنواخت و تکراریِ همسایه را در مقطعی از شبانه‌روز نشان می‌داد. با دیدنِ مجموعه‌ی عکس‌ها به این فکر می‌کردم که چرا زندگیِ تکراریِ یک فرد باید برای کسی جذاب باشد یا عکاسی هرشب دوربینش را بردارد و از این حجم از تکرار و یکنواختی تصویری هم ثبت کند!
▫️حدود یک ماه از قرنطینه‌ی اختیاریِ خانگی می‌گذرد و کم‌کم رفتارِ روزمره‌ی همسایه‌ها برایم جذاب شده. تا لنگِ ظهر خواب هستم و به محضِ تاریک شدنِ هوا انرژی‌ام فوران می‌کند؛ شروع می‌کنم به فیلم و سریال دیدن، کتاب خواندن و چرخیدن در فضای مجازی. جالب‌ترین سرگرمی‌ام هم شده نگاه کردن به ساختمان‌های روبه‌رو از پنجره یا بالکن. همسایه‌هایی که ردی از حضورشان را در فضاهای مختلف خانه‌هایشان می‌بینم؛ آدم‌هایی که از این فاصله، جزئیاتشان مشخص نیست، مثلِ من تا این ساعت خوابشان نبُرده. دورِ میز می‌نشینند، تلویزیون نگاه می‌کنند، کتاب می‌خوانند یا روی بالکن کمی هوای تازه تنفس می‌کنند، به آپارتمان‌های دیگر نگاه می‌کنند و شاید برای ساکنان‌شان داستان‌سرایی.
▪️ساعت از دو صبح که می‌گذرد شروع می‌کنم به قصه گفتن در موردِ همسایه‌ها؛ دختری که توی کُمدش عروسکی سخنگو دارد، پیرمردی که تنها تفریحش این است که صبحِ زود بیدار شود و چای دم کند، زن و شوهری که از یک سیّاره‌ی دیگر به زمین آمده‌اند و هر شب رأس ساعتی معین به دیوارِ روبه‌رویشان خیره می‌شوند، زنِ جوانی که روی بالکن قهوه می‌خورد و به آینده‌ای نامعلوم می‌اندیشد و ...
▫️بورخس در یکی از داستان‌هایش می‌گوید: "در سرزمینِ بیابانی در ایران، بُرجی‌ست بس بلند از سنگ، بدونِ دری و پنجره‌ای. در این سلولِ مُدور، مردی به نظرم می‌آید که شعری بُلند برای مردی می‌سُراید که در سلولِ مُدوری دیگر، شعری می‌سُراید برای مردی در سلولِ مُدوری دیگر.. این سِیر پایانی ندارد و هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌چه را که این زندانیان می‌نویسند، بخواند."
▪️احساس می‌کنم کرونا ما را در خانه محبوس کرده است؛ از آن زندان‌هایی که بورخس توصیفش کرده؛ برای همسایه‌ی روبه‌رویی داستانی می‌گویم در ذهنم و او برای همسایه‌ای دیگر داستانی می‌گوید در ذهنش و همسایه‌ای دیگر نیز. هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌چه را این همسایه‌ها می‌‌‌گویند بشنود و این سِیر پایانی ندارد.
🆔هزار و یک شهر را در تلگرام دنبال کنید: @hezaaryekshahr
🆔هزار و یک شهر را در اینستاگرام دنبال کنید: @hezaaroyekshahr
#هزار_و_یک_شهر #روایت #کرونا #قرنطینه_خانگی #درخانه_بمانیم #خانه_بمانیم #خورخه_لوئیس_بورخس #داستان
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتچ بات
✔️وقتی کرونا به کمکِ معماران می‌آید!
🖋 #آرمین_رضوانی
▪️کرونا هر ایرادی که داشته یک حُسن بزرگ دارد که کار را اندکی برای ما معمارها راحت کرده؛ قانع کردن کارفرما به رعایت برخی نکات در طراحی و ساخت به دلیل حفظ سلامت، آن هم بدون کوچک‌ترین مخالفتی!
▫️چند روز پیش جلسه‌ای با یکی از کارفرماها در دفتر داشتیم. قرار بود در یک قطعه زمین، چهار دستگاه ویلا ساخته شود که یکی از آن‌ها برای سکونت خود کارفرما بود. پس از پایان طراحی، به نظر کارفرما متراژ طبقه‌ی همکف زیاد شده بود! یک سری فضاها را نام بُرد که وجودشان از نظرش ضروری بود اما از آن‌جا که مازاد متراژ طبقه‌ی همکف، هزینه‌ی اضافه به او تحمیل می‌کرد، برای حذف روی فضای ورودی دست گذاشت.
▪️اصولا در طراحی‌هایی که انجام می‌دهم، بسته به متراژ ساختمان، فضایی را برای ورودی در نظر می‌گیرم که متاسفانه حدود ۵۵ درصد کارفرماها با این موضوع مخالفت می‌کنند. فضای ورودی این ویلا حدود ۱۵ مترمربع مساحت داشت، شامل کمد لباس مهمان، جاکفشی، آینه، راه‌پله به طبقه‌ی بالا و البته یک سرویس عمومی برای طبقه که به نظر کارفرما این فضا خیلی بزرگ بود.
▫️در معماری ایرانی سلسله‌مراتب فضاها در خانه به خوبی رعایت می‌شد اما ما میراث‌دار خوبی نبوده‌ایم. عموما در معماری ایرانی، سرویس بهداشتی را دور از محیط اصلی خانه جانمایی می‌کردند و دلیلش آلودگی‌های مستمر و گازهای متصاعدشده از آن بود. هرچند متراژ خانه‌های امروزی با توجه به رشد بالای جمعیت و کمبود مسکن چنان کم شده که عملا این امکان از طراح و معمار گرفته شده است، در طراحی ساختمان‌هایی مانند ویلا هنوز می‌توان این موارد را به خوبی رعایت کرد.
▪️فضای ورودی باید مانند دیگر فضاها در منزل تعریف شود اما در حقش اجحاف شده. یک فضای ورودیِ آرمانی که نقشِ فیلترینگ را بین فضای بیرونی و داخلی خانه ایفا می‌کند، دارای دو دورِ ورودی و خروجی است که باز هم متاسفانه باید بگویم درِ دوم از دید خیلی از طراح‌ها و کارفرماها به نظر اضافی و بیهوده می‌آید.
▫️ویروس کرونا سنگین است و به کفش می‌چسبد، فضای ورودی می‌تواند جایی باشد که از ورود کفش و لباس آلوده به محیط خانه جلوگیری کند، فرد پس از ورود دست‌هایش را بشوید و با خیال راحت وارد محیط اصلی خانه شود.
▪️کارفرما با این توضیحاتِ من قانع شد که این فضا را حذف نکند اما به نظرم اوضاعی که کرونا برایمان به وجود آورده یک تلنگر است برای اندیشیدن به این موضوع که شاید تقصیر ما معمارهاست که نتوانسته‌ایم اهمیت فضای ووردی را در خانه خوبی جا بیاندازیم.
🆔هزار و یک شهر را در تلگرام دنبال کنید: @hezaaryekshahr
🆔هزار و یک شهر را در اینستاگرام دنبال کنید: @hezaaroyekshahr
#هزار_و_یک_شهر #روایت #کرونا #قرنطینه_خانگی #درخانه_بمانیم #خانه_بمانیم #خورخه_لوئیس_بورخس #داستان #معماری #طراحی_ساختمان #معمار
🖋 #آرمین_رضوانی
▪️کرونا هر ایرادی که داشته یک حُسن بزرگ دارد که کار را اندکی برای ما معمارها راحت کرده؛ قانع کردن کارفرما به رعایت برخی نکات در طراحی و ساخت به دلیل حفظ سلامت، آن هم بدون کوچک‌ترین مخالفتی!
▫️چند روز پیش جلسه‌ای با یکی از کارفرماها در دفتر داشتیم. قرار بود در یک قطعه زمین، چهار دستگاه ویلا ساخته شود که یکی از آن‌ها برای سکونت خود کارفرما بود. پس از پایان طراحی، به نظر کارفرما متراژ طبقه‌ی همکف زیاد شده بود! یک سری فضاها را نام بُرد که وجودشان از نظرش ضروری بود اما از آن‌جا که مازاد متراژ طبقه‌ی همکف، هزینه‌ی اضافه به او تحمیل می‌کرد، برای حذف روی فضای ورودی دست گذاشت.
▪️اصولا در طراحی‌هایی که انجام می‌دهم، بسته به متراژ ساختمان، فضایی را برای ورودی در نظر می‌گیرم که متاسفانه حدود ۵۵ درصد کارفرماها با این موضوع مخالفت می‌کنند. فضای ورودی این ویلا حدود ۱۵ مترمربع مساحت داشت، شامل کمد لباس مهمان، جاکفشی، آینه، راه‌پله به طبقه‌ی بالا و البته یک سرویس عمومی برای طبقه که به نظر کارفرما این فضا خیلی بزرگ بود.
▫️در معماری ایرانی سلسله‌مراتب فضاها در خانه به خوبی رعایت می‌شد اما ما میراث‌دار خوبی نبوده‌ایم. عموما در معماری ایرانی، سرویس بهداشتی را دور از محیط اصلی خانه جانمایی می‌کردند و دلیلش آلودگی‌های مستمر و گازهای متصاعدشده از آن بود. هرچند متراژ خانه‌های امروزی با توجه به رشد بالای جمعیت و کمبود مسکن چنان کم شده که عملا این امکان از طراح و معمار گرفته شده است، در طراحی ساختمان‌هایی مانند ویلا هنوز می‌توان این موارد را به خوبی رعایت کرد.
▪️فضای ورودی باید مانند دیگر فضاها در منزل تعریف شود اما در حقش اجحاف شده. یک فضای ورودیِ آرمانی که نقشِ فیلترینگ را بین فضای بیرونی و داخلی خانه ایفا می‌کند، دارای دو دورِ ورودی و خروجی است که باز هم متاسفانه باید بگویم درِ دوم از دید خیلی از طراح‌ها و کارفرماها به نظر اضافی و بیهوده می‌آید.
▫️ویروس کرونا سنگین است و به کفش می‌چسبد، فضای ورودی می‌تواند جایی باشد که از ورود کفش و لباس آلوده به محیط خانه جلوگیری کند، فرد پس از ورود دست‌هایش را بشوید و با خیال راحت وارد محیط اصلی خانه شود.
▪️کارفرما با این توضیحاتِ من قانع شد که این فضا را حذف نکند اما به نظرم اوضاعی که کرونا برایمان به وجود آورده یک تلنگر است برای اندیشیدن به این موضوع که شاید تقصیر ما معمارهاست که نتوانسته‌ایم اهمیت فضای ووردی را در خانه خوبی جا بیاندازیم.
🆔هزار و یک شهر را در تلگرام دنبال کنید: @hezaaryekshahr
🆔هزار و یک شهر را در اینستاگرام دنبال کنید: @hezaaroyekshahr
#هزار_و_یک_شهر #روایت #کرونا #قرنطینه_خانگی #درخانه_بمانیم #خانه_بمانیم #خورخه_لوئیس_بورخس #داستان #معماری #طراحی_ساختمان #معمار
Telegram
attach 📎