📍بازنشر به مناسبت بیستمین سالگرد درگذشت حسین منزوی
📝اسماعیلی اراضی: دختر حسین منزوی گفت با خواندن این کتاب حس کردم پدرم یک مرتبه دیگر به خانه آمده
آبنوس: مصاحبه‌های این کتاب مربوط به 12 -13 سال قبل است. با این نیت سراغ مرحوم حسین منزوی رفتید که تاریخ شفاهی او را تهیه کنید یا اینکه چنین نیتی نداشتید؟
اراضی: نه. من قبل از آن مدت‌ها خدمت ایشان بودم. نکته‌ای که باعث شد به این تصمیم برسم، این بود که بسیاری از علاقه‌مندان ،دوست داشتند خدمت ایشان برسند یا درباره‌شان بیشتر بدانند. نکته دیگری که خیلی مهم بود این که خیلی از چیزهایی که در مورد منزوی گفته می‌شد بیشتر به افسانه می‌مانست.
آن زمان من هفته‌ای دو سه روز برای دیدن استاد در زنجان مهمان ایشان بودم و تصمیم گرفتم تا شرایط مهیاست، چنین کاری هم انجام دهیم. من مطرح کردم و استاد هم پذیرفتند.
آبنوس: اعتماد مرحوم منزوی را چگونه جلب کردید؟
اراضی: نکته این است که من نه خبرنگار بودم، نه کتاب‌ساز بودم و نه یک دفعه تصمیم گرفته بودم سراغ حسین منزوی بروم. من اولین بار استاد را سال78 در کنگره جوان بندرعباس و کنگره غزل رشت دیده بودم، یعنی این آشنایی وجه ادبی داشت چون من به عنوان شاعر، مهمان این دو کنگره بودم. البته این، بخش کوچکی از ماجراست؛ منزوی به همان نسبت که مهربان بود، باهوش هم بود. محبت واقعی را هم خوب می‌شناخت. اگر بعضی می‌گویند تندخو بوده باید سری به خودشان و جامعه بزنند. دلیلی ندارد که هنرمند هر کسی را به خلوت خودش راه بدهد. حتما چیزهایی در من کوچکتر، سبب شده بود که این اعتماد جلب شود.
علاوه بر اینکه من شیفته دیدار با ایشان بودم، استاد هم توجه داشتند تا این دیدارها برگزار شود. این مسئله یک دفعه اتفاق نیفتاد.
خیلی از دوستان خصوصا در نسل ما که اطراف منزوی بودند مثلا نهایت آمالشان این بود که عکسی بگیرند و منتشر کنند یا مقدمه‌ای بر کتاب آنها نوشته شود. درست است که حسین منزوی به دلایل بی‌دلیل و ناموجه مختلف، در ویترین فرهنگ نبود و خودش هم اشاره می‌کند که «در روزگاری که دیگران مشغول جشن‌های آنچنانی هستند شما کلبه ما را انتخاب کرده‌اید» اما با این حال او با توجه به استغنایی که داشت و همه سختی‌هایی که تحمل کرده بود سخت‌گیری‌اش را داشت تا خلوتش دچار خدشه نشود.
بعضی هم شاید چنین انتظارهایی نداشتند ولی در برخورد با حسین منزوی ادب شاگردی را مراعات نمی‌کردند. البته من هم ادعا ندارم که شاگرد منزوی بوده‌ام؛ من تنها یک مرید بوده‌ام و هستم. تاثیری که منزوی در زندگی من گذاشته هم فراتر از شعر بوده است و شاید همین باور سبب شده که او به من اعتماد کند.
آبنوس: این مصاحبه به همین شکلی که در کتاب هست پیش رفته یا آن را مجددا تنظیم کرده‌اید؟
اراضی: دقیقا همینطور بوده است. در مورد تدوین کتاب می‌توانستیم کارهایی کنیم که کتاب کامل شود و مد نظرم بود که پس از اتمام روند تاریخی خاطرات، سراغ اشخاص، رخدادها و متن‌ها برویم تا کتاب کامل شود و همه اینها کنار هم قرار بگیرد تا یک کل منسجم شکل بگیرد.
یکی از افرادی که مدرک دانشگاهی دارد متنی در مورد این کتاب نوشته و داوری‌هایی کرده است ولی او در داوری‌هایش غفلتی کرده؛ یکی اینکه این مصاحبه ناتمام است و من نخواسته‌ام تصرفی ناامانتدارانه داشته باشم. دیگر اینکه ایشان متاسفانه اصلا حسین منزوی را نمی‌شناخته است. او هر طور دوست داشت با هستی برخورد می‌کرد. اینکه این کار بخواهد یک کار روشمند آکادمیک باشد از اول مد نظرم نبود. نکته‌ای که چند نفر از استادان کاربلد در مورد این کتاب گفتند هم این بود که موفقیت این کتاب مرهون این است که سعی نکرده‌ای خیلی کلیشه‌ای و چارچوب‌مند پیش بروی و من خودم نیز اینچنین فکر می‌کردم.
منزوی‌ای که من می‌شناسم و قرار بود به مخاطب معرفی کنم همانی است که در لحن این کتاب آمده است. من حداقل 10مرتبه این متن را زیر و رو کردم تا مخاطب، صدای حسین منزوی را بشنود. خیلی خوشوقتم که خانواده حسین منزوی به عنوان کسانی که مطالب این کتاب را می‌دانستند وقتی این کتاب را خواندند شهادت و گواهی دادند که این اتفاق افتاده است.
دختر آقای منزوی برای من نوشته که با خواندن این کتاب حس کردم پدرم یک مرتبه دیگر به خانه آمده و خودش دارد برایم این مسائل را تعریف می‌کند و این برای من کافی است، حالا بعضی کسان با حساب و کتاب‌های آکادمیک هر قضاوتی می‌خواهند بکنند؛ اصلا برایم مهم نیست. مهم‌ترین دلیل این قضاوت هم این است که این افراد اساسا شاعر و هنر را نمی‌شناسند و متوجه نیستند که ساحت هنر با ساحت علم تفاوت دارد و با پارامترهای علم نمی‌توان هنر را سنجید.
آبنوس: همین مسئله سبب شده که شما وارد سخن مرحوم منزوی نشوید و اجازه دهید او به همین روال خطی خاطرات خود را بگوید تا بعدا در مورد مسائلی که احیانا در خاطرات او بوده سوال کنید؟
📝اسماعیلی اراضی: دختر حسین منزوی گفت با خواندن این کتاب حس کردم پدرم یک مرتبه دیگر به خانه آمده
آبنوس: مصاحبه‌های این کتاب مربوط به 12 -13 سال قبل است. با این نیت سراغ مرحوم حسین منزوی رفتید که تاریخ شفاهی او را تهیه کنید یا اینکه چنین نیتی نداشتید؟
اراضی: نه. من قبل از آن مدت‌ها خدمت ایشان بودم. نکته‌ای که باعث شد به این تصمیم برسم، این بود که بسیاری از علاقه‌مندان ،دوست داشتند خدمت ایشان برسند یا درباره‌شان بیشتر بدانند. نکته دیگری که خیلی مهم بود این که خیلی از چیزهایی که در مورد منزوی گفته می‌شد بیشتر به افسانه می‌مانست.
آن زمان من هفته‌ای دو سه روز برای دیدن استاد در زنجان مهمان ایشان بودم و تصمیم گرفتم تا شرایط مهیاست، چنین کاری هم انجام دهیم. من مطرح کردم و استاد هم پذیرفتند.
آبنوس: اعتماد مرحوم منزوی را چگونه جلب کردید؟
اراضی: نکته این است که من نه خبرنگار بودم، نه کتاب‌ساز بودم و نه یک دفعه تصمیم گرفته بودم سراغ حسین منزوی بروم. من اولین بار استاد را سال78 در کنگره جوان بندرعباس و کنگره غزل رشت دیده بودم، یعنی این آشنایی وجه ادبی داشت چون من به عنوان شاعر، مهمان این دو کنگره بودم. البته این، بخش کوچکی از ماجراست؛ منزوی به همان نسبت که مهربان بود، باهوش هم بود. محبت واقعی را هم خوب می‌شناخت. اگر بعضی می‌گویند تندخو بوده باید سری به خودشان و جامعه بزنند. دلیلی ندارد که هنرمند هر کسی را به خلوت خودش راه بدهد. حتما چیزهایی در من کوچکتر، سبب شده بود که این اعتماد جلب شود.
علاوه بر اینکه من شیفته دیدار با ایشان بودم، استاد هم توجه داشتند تا این دیدارها برگزار شود. این مسئله یک دفعه اتفاق نیفتاد.
خیلی از دوستان خصوصا در نسل ما که اطراف منزوی بودند مثلا نهایت آمالشان این بود که عکسی بگیرند و منتشر کنند یا مقدمه‌ای بر کتاب آنها نوشته شود. درست است که حسین منزوی به دلایل بی‌دلیل و ناموجه مختلف، در ویترین فرهنگ نبود و خودش هم اشاره می‌کند که «در روزگاری که دیگران مشغول جشن‌های آنچنانی هستند شما کلبه ما را انتخاب کرده‌اید» اما با این حال او با توجه به استغنایی که داشت و همه سختی‌هایی که تحمل کرده بود سخت‌گیری‌اش را داشت تا خلوتش دچار خدشه نشود.
بعضی هم شاید چنین انتظارهایی نداشتند ولی در برخورد با حسین منزوی ادب شاگردی را مراعات نمی‌کردند. البته من هم ادعا ندارم که شاگرد منزوی بوده‌ام؛ من تنها یک مرید بوده‌ام و هستم. تاثیری که منزوی در زندگی من گذاشته هم فراتر از شعر بوده است و شاید همین باور سبب شده که او به من اعتماد کند.
آبنوس: این مصاحبه به همین شکلی که در کتاب هست پیش رفته یا آن را مجددا تنظیم کرده‌اید؟
اراضی: دقیقا همینطور بوده است. در مورد تدوین کتاب می‌توانستیم کارهایی کنیم که کتاب کامل شود و مد نظرم بود که پس از اتمام روند تاریخی خاطرات، سراغ اشخاص، رخدادها و متن‌ها برویم تا کتاب کامل شود و همه اینها کنار هم قرار بگیرد تا یک کل منسجم شکل بگیرد.
یکی از افرادی که مدرک دانشگاهی دارد متنی در مورد این کتاب نوشته و داوری‌هایی کرده است ولی او در داوری‌هایش غفلتی کرده؛ یکی اینکه این مصاحبه ناتمام است و من نخواسته‌ام تصرفی ناامانتدارانه داشته باشم. دیگر اینکه ایشان متاسفانه اصلا حسین منزوی را نمی‌شناخته است. او هر طور دوست داشت با هستی برخورد می‌کرد. اینکه این کار بخواهد یک کار روشمند آکادمیک باشد از اول مد نظرم نبود. نکته‌ای که چند نفر از استادان کاربلد در مورد این کتاب گفتند هم این بود که موفقیت این کتاب مرهون این است که سعی نکرده‌ای خیلی کلیشه‌ای و چارچوب‌مند پیش بروی و من خودم نیز اینچنین فکر می‌کردم.
منزوی‌ای که من می‌شناسم و قرار بود به مخاطب معرفی کنم همانی است که در لحن این کتاب آمده است. من حداقل 10مرتبه این متن را زیر و رو کردم تا مخاطب، صدای حسین منزوی را بشنود. خیلی خوشوقتم که خانواده حسین منزوی به عنوان کسانی که مطالب این کتاب را می‌دانستند وقتی این کتاب را خواندند شهادت و گواهی دادند که این اتفاق افتاده است.
دختر آقای منزوی برای من نوشته که با خواندن این کتاب حس کردم پدرم یک مرتبه دیگر به خانه آمده و خودش دارد برایم این مسائل را تعریف می‌کند و این برای من کافی است، حالا بعضی کسان با حساب و کتاب‌های آکادمیک هر قضاوتی می‌خواهند بکنند؛ اصلا برایم مهم نیست. مهم‌ترین دلیل این قضاوت هم این است که این افراد اساسا شاعر و هنر را نمی‌شناسند و متوجه نیستند که ساحت هنر با ساحت علم تفاوت دارد و با پارامترهای علم نمی‌توان هنر را سنجید.
آبنوس: همین مسئله سبب شده که شما وارد سخن مرحوم منزوی نشوید و اجازه دهید او به همین روال خطی خاطرات خود را بگوید تا بعدا در مورد مسائلی که احیانا در خاطرات او بوده سوال کنید؟
اراضی: دقیقا همین بوده است. البته خیلی از این مسائل بازمی‌گردد به اینکه من حسین منزوی را در حد دریافت خودم خوب شناخته بودم. اساسا او در متن و تاریخچه زندگی‌‌اش کسی نبوده که بخواهد خود را گرفتار چارچوب‌ها کند و به همین خاطر اگر کسی می‌خواست با او مصاحبه کند قبل از هر چیز باید شنونده خوبی می‌بود.
اتفاقا نوشته بودند که مصاحبه‌کننده در فلان جا موضوعی را نپرسیده است و این را حمل بر بی‌اطلاعی من کرده بودند. این گفت‌وگو با سختی‌های بسیار به صورت خرد‌خرد و لابه‌لای گرفتاری‌های استاد پیش می‌رفت، یعنی ممکن بود من سه روز در زنجان باشم ولی نیم ساعت هم نتوانم گفت‌وگو کنم. آن شناخت سبب می‌شد که بدانم ایشان باید حال دلشان خوب باشد تا بتوانیم گفت‌وگو کنیم و اگر این شناخت نبود خیلی از فرازها در این گفت‌وگو درنمی‌آمد.
همه اینها به کنار، هر دوی ما امیدوار بودیم که بعدها کاستی‌ها برطرف شود و خیلی از مسائل سر جای خو بازگردد ولی به هر تقدیر این اتفاق نیفتاد.
آبنوس: البته من خودم حس نکردم اگر جایی چیزی نپرسیدید به خاطر بی‌اطلاعی است بلکه با توجه به مقدمه بهروز منزوی در ابتدای کتاب حس کردم از سر احترام وسط حرف مرحوم منزوی نیامده‌اید و نکته‌ای را تذکر نداده‌اید. چنین تصوری درست است؟
اراضی: هم احترام بود و هم اینکه تردید نداشتم که سیر طبیعی و دلخواه گفت‌وگو از بین خواهد رفت. من در زمینه گفت‌وگو بی‌تجربه نبودم. کار من مطبوعات بوده و هست ولی تصور می‌کردم که بعدها فرصت خواهد بود. من به این گفت‌وگو به چشم یک متن خلاق نگاه نمی‌کردم ولی می‌دانستم بعدها در بازخوانی کاستی‌ها را می‌شود برطرف کرد. اگر دخالت می‌کردم ممکن بود تداعی‌هایی که در ذهن استاد بود و گفت‌وگو را به سمتی می‌برد که شاید به ذهن من نمی‌رسید که بپرسم، از دست برود. به خاطر همین کمتر در گفت‌وگو دخالت کردم.
همه اینها به این بازمی‌گردد که من حال حسین منزوی را می‌دانستم و حسین منزوی در هر زمینه‌ای مانعی سر راهش ایجاد می‌شد کلافه می‌شد؛ او همیشه راه دلش را می‌رفت.
آبنوس: بعد از این کتاب آیا باز هم سمت تاریخ شفاهی رفته‌اید یا به آن فکر کرده‌اید؟
اراضی: قطعا فکر کرده‌ام و یکی دو نفر را هم مد نظر دارم که یکی را آغاز کرده‌ام ولی یک واقعیت خیلی بزرگ هست که برای من که با حسین منزوی شیرین‌زبان خوش‌دهان صحبت کرده‌ام، صحبت کردن با دیگران خیلی سخت است و واقعا باید حس کنم آن کار اگر قرار است رخ دهد کاری کم‌ارزش یا معمولی نخواهد بود. حتی در همین حوزه حسین منزوی هم بیکار نیستم ولی واقعا باید مطمئن شوم؛ کما اینکه در مورد همین کتاب هم اینطوری بود. یعنی باید دلچسب خودم باشد.
پ.ن: این گفت‌وگو مربوط به هفت سال پیش است. گفت‌وگویی با ابراهیم اسماعیلی اراضی که کتاب «از عشق تا عشق» را تدوین کرده است. کتابی که این روزها در بازار کتاب نیست و امیدوارم مجدد روانه بازار کتاب شود. او در این کتاب گفت‌وگویی بلند و البته ناتمام با حسین منزوی انجام داده و در واقع تاریخ شفاهی او را مکتوب کرده هرچند که مرگ مانع از تمام شدن این گفت‌وگو می‌شود، به همین خاطر روی جلد کتاب هم نوشته شده یک گفت‌وگوی بلند ناتمام...
اتفاقا نوشته بودند که مصاحبه‌کننده در فلان جا موضوعی را نپرسیده است و این را حمل بر بی‌اطلاعی من کرده بودند. این گفت‌وگو با سختی‌های بسیار به صورت خرد‌خرد و لابه‌لای گرفتاری‌های استاد پیش می‌رفت، یعنی ممکن بود من سه روز در زنجان باشم ولی نیم ساعت هم نتوانم گفت‌وگو کنم. آن شناخت سبب می‌شد که بدانم ایشان باید حال دلشان خوب باشد تا بتوانیم گفت‌وگو کنیم و اگر این شناخت نبود خیلی از فرازها در این گفت‌وگو درنمی‌آمد.
همه اینها به کنار، هر دوی ما امیدوار بودیم که بعدها کاستی‌ها برطرف شود و خیلی از مسائل سر جای خو بازگردد ولی به هر تقدیر این اتفاق نیفتاد.
آبنوس: البته من خودم حس نکردم اگر جایی چیزی نپرسیدید به خاطر بی‌اطلاعی است بلکه با توجه به مقدمه بهروز منزوی در ابتدای کتاب حس کردم از سر احترام وسط حرف مرحوم منزوی نیامده‌اید و نکته‌ای را تذکر نداده‌اید. چنین تصوری درست است؟
اراضی: هم احترام بود و هم اینکه تردید نداشتم که سیر طبیعی و دلخواه گفت‌وگو از بین خواهد رفت. من در زمینه گفت‌وگو بی‌تجربه نبودم. کار من مطبوعات بوده و هست ولی تصور می‌کردم که بعدها فرصت خواهد بود. من به این گفت‌وگو به چشم یک متن خلاق نگاه نمی‌کردم ولی می‌دانستم بعدها در بازخوانی کاستی‌ها را می‌شود برطرف کرد. اگر دخالت می‌کردم ممکن بود تداعی‌هایی که در ذهن استاد بود و گفت‌وگو را به سمتی می‌برد که شاید به ذهن من نمی‌رسید که بپرسم، از دست برود. به خاطر همین کمتر در گفت‌وگو دخالت کردم.
همه اینها به این بازمی‌گردد که من حال حسین منزوی را می‌دانستم و حسین منزوی در هر زمینه‌ای مانعی سر راهش ایجاد می‌شد کلافه می‌شد؛ او همیشه راه دلش را می‌رفت.
آبنوس: بعد از این کتاب آیا باز هم سمت تاریخ شفاهی رفته‌اید یا به آن فکر کرده‌اید؟
اراضی: قطعا فکر کرده‌ام و یکی دو نفر را هم مد نظر دارم که یکی را آغاز کرده‌ام ولی یک واقعیت خیلی بزرگ هست که برای من که با حسین منزوی شیرین‌زبان خوش‌دهان صحبت کرده‌ام، صحبت کردن با دیگران خیلی سخت است و واقعا باید حس کنم آن کار اگر قرار است رخ دهد کاری کم‌ارزش یا معمولی نخواهد بود. حتی در همین حوزه حسین منزوی هم بیکار نیستم ولی واقعا باید مطمئن شوم؛ کما اینکه در مورد همین کتاب هم اینطوری بود. یعنی باید دلچسب خودم باشد.
پ.ن: این گفت‌وگو مربوط به هفت سال پیش است. گفت‌وگویی با ابراهیم اسماعیلی اراضی که کتاب «از عشق تا عشق» را تدوین کرده است. کتابی که این روزها در بازار کتاب نیست و امیدوارم مجدد روانه بازار کتاب شود. او در این کتاب گفت‌وگویی بلند و البته ناتمام با حسین منزوی انجام داده و در واقع تاریخ شفاهی او را مکتوب کرده هرچند که مرگ مانع از تمام شدن این گفت‌وگو می‌شود، به همین خاطر روی جلد کتاب هم نوشته شده یک گفت‌وگوی بلند ناتمام...
👍2
توی ذهنم بود یک تور محدود نمایشگاه‌گردی که موضوع‌محور باشد برگزار کنم ولی امان از تنبلی و چندتا چیز دیگه!
❤4
هر وقت توانستید رشوه را از میان بردارید، آن‌وقت این مملکت ترقی خواهد کرد.
ــ سعدالدوله نماینده دوره اول مجلس مشروطه.
ــ سعدالدوله نماینده دوره اول مجلس مشروطه.
👍2
دردسرهای انتخاب کتاب کودک
از وقتی که رسما پدر شدم و فرزندم چیزهایی فهمید و می‌شد چیزهایی را به او یاد داد مسئله انتخاب کتاب برای او، برای من جدی شد. آن هم کسی مثل من! ولی در اولین حضورم در کتابفروشی و ایستادن مقابل کتاب‌های بخش کودک و نوجوان تازه فهمیدم رسما چیزی نمی‌دانم و باید هنوز تجربه کسب کنم. هیچ‌وقت آن روز را از یاد نمی‌برم که چند ساعت در حالی که پیشانی‌ام خیس عرق بود، میان کتاب‌های کودک سرگردان بودم و عاقبت هم نتوانستم چیزی که مدنظرم بوده را پیدا کنم و با یکی دو عنوان از کتابفروشی زدم بیرون. در واقع اولین خیزی که برای رسیدن به محتوای مناسب برای فرزندم برداشته بودم، خیلی موفق نبود و همانجا بادم خوابید. همانجا بود که سعی کردم درباره خودم هم خیلی ادعا نکنم و با احتیاط از توانایی‌ام حرف بزنم.
کم‌کم پسرک با همت همسرم به کتاب‌ها علاقه‌مند شد. مسیر رشدش را طی می‌کرد و در این مسیر کتاب‌ها را هم به اندازه خودشان دوست داشت. نمی‌خواهم بگویم عشقی دیوانه‌وار به کتاب‌ها داشت و از طرفی بی‌تفاوت هم از کنارشان رد نمی‌شد. به طور مثال همین چندوقت پیش، قبل از اینکه به سالگرد تولدش برسیم، یک شب که دراز کشیده بودیم و داشتم برایش کتاب می‌خواندم، بی‌مقدمه گفت: «بابا! کادوی تولد برام کتاب بخر!» در حالی که می‌دانستم گزینه‌های دیگری هم در ذهنش دارد ولی اینکه کتاب را هم در کنار گزینه‌های دیگری مثل ماشین کنترلی و… قرار داده بود برایم شیرین بود.
از اولین باری که تلاش کردم تا به کتابی مناسب پسرکم برسم چند مرتبه دیگر هم تلاش‌هایی کرده بودم و کم‌کم داشت دستم می‌آمد به چه محتوایی علاقه‌مند است و چه کتاب‌هایی می‌تواند برایش جذاب باشد. حتی خودش هم گاهی جلد دیگری از یک مجموعه را سفارش می‌داد تا برایش تهیه کنم.
یک روز با خودم گفتم برایش یک کتاب بخرم و به خانه ببرم. پا در کتابفروشی بزرگی گذاشتم که به ترتیب نشر و رده سنی قفسه‌هایش نامگذاری شده بود. داشتم کتاب‌ها را ورق می‌زدم که چشمم به کتابی با قطع خشتی کوچک لابه‌لای کتاب‌های ریز و درشت یک قفسه افتاد. عنوان کتاب جذاب بود. «پوملو، فیل فیل‌سوف»، ولی به تجربه دریافته بودم که عناوین جذاب گاهی حرفی برای گفتن ندارند و در برخی موارد اتفاقا دردسرساز هم هستند. کتاب در دسته آموزش مفاهیم بود و زیر اسم کتاب عبارت «رنگ‌ها» خودنمایی می‌کرد. کتاب را باز کردم و دیدم جدا از رنگ‌های شاد و نقاشی‌های جذابی که دارد، مفهوم جذابی را هم منتقل می‌کند. نویسنده با فرار از کلیشه‌ها درباره رنگ‌ها سعی کرده علاوه بر یاد دادن رنگ‌ها، طور دیگر دیدن را هم یاد بدهد. برای مثال وقتی اسم رنگ زرد را می‌شنویم احتمالا خورشید و چیزهایی مثل این به ذهنمان می‌آید ولی نویسنده سعی کرده بود زردهای دیگری را هم نشان کودک بدهد. یا مثلا ما وقتی اسم رنگ صورتی به گوشمان بخورد بعید است یاد رنگ صورتی سس سالاد روی کاهو بیفتیم یا وقتی اسم بنفش به گوشمان بخورد بعید است ته شلغم را در ذهنمان مجسم کنیم. البته این نکات در همان نگاه اول به چشمم نیامد بلکه در بارها خواندن و خواندن کتاب برای پسرک به چشمم آمد. ولی در همان نگاه اول اینکه کتابی با محوریت رنگ‌ها و جملات کوتاه کودک را به کشف دنیا می‌برد برایم کافی بود تا کتاب را بردارم. این نکته که این کتاب را درست در روزهایی دیدم که پسرک داشت مفهوم رنگ و ترکیب آنها با هم را کشف می‌کرد هم بی‌تاثیر نبود تا آن را از بین کتاب‌های بی‌شمار کتابفروشی بردارم. در واقع با توجه به نیاز او کتاب را انتخاب کردم ولی این کتاب درِ دنیای تازه‌ای را حتی به روی من به عنوان پدر یک بچه باز کرد و به من هم یاد داد که طور دیگر دیدن را با فرزندم تمرین کنم.
از قضا کتاب از وقتی به دست پسرک رسید تا الان که حدود یک سال و نیم از خریدش می‌گذرد بارها و بارها خوانده شده و حتی گاهی در یک نوبت خواندن، دو مرتبه خوانده شده است. کتابی که موجب شد جلد دیگری از آن را هم برایش تهیه کنم و او در آن با مفهوم شکل‌ها آشنا شود.
بخشی از یادداشتم در سایت واو درباره کتاب «پوملو، فیل فیل‌سوف» که نشر هوپا منتشر کرده است.
از وقتی که رسما پدر شدم و فرزندم چیزهایی فهمید و می‌شد چیزهایی را به او یاد داد مسئله انتخاب کتاب برای او، برای من جدی شد. آن هم کسی مثل من! ولی در اولین حضورم در کتابفروشی و ایستادن مقابل کتاب‌های بخش کودک و نوجوان تازه فهمیدم رسما چیزی نمی‌دانم و باید هنوز تجربه کسب کنم. هیچ‌وقت آن روز را از یاد نمی‌برم که چند ساعت در حالی که پیشانی‌ام خیس عرق بود، میان کتاب‌های کودک سرگردان بودم و عاقبت هم نتوانستم چیزی که مدنظرم بوده را پیدا کنم و با یکی دو عنوان از کتابفروشی زدم بیرون. در واقع اولین خیزی که برای رسیدن به محتوای مناسب برای فرزندم برداشته بودم، خیلی موفق نبود و همانجا بادم خوابید. همانجا بود که سعی کردم درباره خودم هم خیلی ادعا نکنم و با احتیاط از توانایی‌ام حرف بزنم.
کم‌کم پسرک با همت همسرم به کتاب‌ها علاقه‌مند شد. مسیر رشدش را طی می‌کرد و در این مسیر کتاب‌ها را هم به اندازه خودشان دوست داشت. نمی‌خواهم بگویم عشقی دیوانه‌وار به کتاب‌ها داشت و از طرفی بی‌تفاوت هم از کنارشان رد نمی‌شد. به طور مثال همین چندوقت پیش، قبل از اینکه به سالگرد تولدش برسیم، یک شب که دراز کشیده بودیم و داشتم برایش کتاب می‌خواندم، بی‌مقدمه گفت: «بابا! کادوی تولد برام کتاب بخر!» در حالی که می‌دانستم گزینه‌های دیگری هم در ذهنش دارد ولی اینکه کتاب را هم در کنار گزینه‌های دیگری مثل ماشین کنترلی و… قرار داده بود برایم شیرین بود.
از اولین باری که تلاش کردم تا به کتابی مناسب پسرکم برسم چند مرتبه دیگر هم تلاش‌هایی کرده بودم و کم‌کم داشت دستم می‌آمد به چه محتوایی علاقه‌مند است و چه کتاب‌هایی می‌تواند برایش جذاب باشد. حتی خودش هم گاهی جلد دیگری از یک مجموعه را سفارش می‌داد تا برایش تهیه کنم.
یک روز با خودم گفتم برایش یک کتاب بخرم و به خانه ببرم. پا در کتابفروشی بزرگی گذاشتم که به ترتیب نشر و رده سنی قفسه‌هایش نامگذاری شده بود. داشتم کتاب‌ها را ورق می‌زدم که چشمم به کتابی با قطع خشتی کوچک لابه‌لای کتاب‌های ریز و درشت یک قفسه افتاد. عنوان کتاب جذاب بود. «پوملو، فیل فیل‌سوف»، ولی به تجربه دریافته بودم که عناوین جذاب گاهی حرفی برای گفتن ندارند و در برخی موارد اتفاقا دردسرساز هم هستند. کتاب در دسته آموزش مفاهیم بود و زیر اسم کتاب عبارت «رنگ‌ها» خودنمایی می‌کرد. کتاب را باز کردم و دیدم جدا از رنگ‌های شاد و نقاشی‌های جذابی که دارد، مفهوم جذابی را هم منتقل می‌کند. نویسنده با فرار از کلیشه‌ها درباره رنگ‌ها سعی کرده علاوه بر یاد دادن رنگ‌ها، طور دیگر دیدن را هم یاد بدهد. برای مثال وقتی اسم رنگ زرد را می‌شنویم احتمالا خورشید و چیزهایی مثل این به ذهنمان می‌آید ولی نویسنده سعی کرده بود زردهای دیگری را هم نشان کودک بدهد. یا مثلا ما وقتی اسم رنگ صورتی به گوشمان بخورد بعید است یاد رنگ صورتی سس سالاد روی کاهو بیفتیم یا وقتی اسم بنفش به گوشمان بخورد بعید است ته شلغم را در ذهنمان مجسم کنیم. البته این نکات در همان نگاه اول به چشمم نیامد بلکه در بارها خواندن و خواندن کتاب برای پسرک به چشمم آمد. ولی در همان نگاه اول اینکه کتابی با محوریت رنگ‌ها و جملات کوتاه کودک را به کشف دنیا می‌برد برایم کافی بود تا کتاب را بردارم. این نکته که این کتاب را درست در روزهایی دیدم که پسرک داشت مفهوم رنگ و ترکیب آنها با هم را کشف می‌کرد هم بی‌تاثیر نبود تا آن را از بین کتاب‌های بی‌شمار کتابفروشی بردارم. در واقع با توجه به نیاز او کتاب را انتخاب کردم ولی این کتاب درِ دنیای تازه‌ای را حتی به روی من به عنوان پدر یک بچه باز کرد و به من هم یاد داد که طور دیگر دیدن را با فرزندم تمرین کنم.
از قضا کتاب از وقتی به دست پسرک رسید تا الان که حدود یک سال و نیم از خریدش می‌گذرد بارها و بارها خوانده شده و حتی گاهی در یک نوبت خواندن، دو مرتبه خوانده شده است. کتابی که موجب شد جلد دیگری از آن را هم برایش تهیه کنم و او در آن با مفهوم شکل‌ها آشنا شود.
بخشی از یادداشتم در سایت واو درباره کتاب «پوملو، فیل فیل‌سوف» که نشر هوپا منتشر کرده است.
❤6
Forwarded from روزنامه فرهیختگان
سالی که نکوست از بهارش پیداست
🔴 ۶۴ جلد کتاب؛ فروش روزانه ناشران در نمایشگاه
فرهیختگان: نمایشگاه کتاب را بهار کتاب و کتابخوانی می‌دانند. ناشران و اهل قلم در این رویداد است که مانند نوروز، سال جدید را آغاز می‌کنند و از قبل برای شرکت در آن برنامه‌ریزی و اقدام می‌کنند. ناشران در این رویداد که بزرگ‌ترین رویداد فرهنگی کشور است، برنامه سال آینده خود را رودررو با مخاطبان‌شان در میان می‌گذارند و از آثار جدید رونمایی می‌کنند.
🔴 فروش کل بخش حضوری نمایشگاه کتاب طی ۶ روز اول ۲۰۱ میلیارد تومان اعلام شده است. با احتساب هر جلد کتاب به‌طور میانگین ۲۰۰ هزار تومان و تقسیم کردن آن بر فروش کل به عدد یک‌میلیون و پنج هزار کتاب می‌رسیم. به‌عبارتی این میزان فروش حاصل فروش این تعداد کتاب است. پس در ۶ روز با احتساب میانگین هر جلد ۲۰۰ هزار تومان، حدود یک‌میلیون جلد کتاب به فروش رفته است. اگر این تعداد کتاب را بدون‌احتساب ناشرانی که در مراحل پیش از ثبت‌نام بودند، تقسیم بر تعداد ناشرانی کنیم (۲۶۱۹ ناشر) که تا روز ۱۶ اردیبهشت قطعی داشتند، به حدود ۳۸۴ نسخه سهم هر ناشر می‌رسیم.
🔴 ۳۸۴ نسخه کتاب در ۶ روز، یعنی ناشران با تمام هزینه‌هایی که برای شرکت در نمایشگاه کرده‌اند (اعم از غرفه‌سازی، اجاره آن، باربری، غرفه‌داران و...)، روزانه به‌طور میانگین کمتر از ۶۵ جلد کتاب فروش داشته‌اند. در این بین سهم برخی ناشران یقینا کمتر است، زیرا ناشران بزرگ و پرکار درصد فروش بیشتری دارند و ناشران کوچک به‌مراتب سهم‌شان کمتر است. هرچند معنایش این نیست که ناشران بزرگ از فروش‌شان راضی‌اند، بلکه به همان میزان که فروش بیشتری ممکن است داشته باشند، هزینه‌هایشان در غرفه‌سازی و باربری و نیروی انسانی هم بیشتر است.
🔴 باید حساب و کتاب کرد که ناشران در این وضعیت که هزینه‌های تولید کتاب تا مسائل جانبی نشر بالا رفته، با این اعداد و ارقام سال خوبی را شروع نخواهند کرد. این عدد اگر درکنار آمار احتمالی بازدیدکنندگان قرار بگیرد، می‌تواند گویای این باشد که بازدیدکنندگان چقدر برای گردش و چقدر برای خرید کتاب به نمایشگاه مراجعه کرده‌اند؟ممکن است این عدد و اعداد دیگری که بعد از این اعلام می‌شود ظاهر بزرگی داشته باشند، ولی یادآور آن ضرب‌المثل معروفند که می‌گوید: «سالی که نکوست از بهارش پیداست».
📌گزارش کامل حسام آبنوس، فعال حوزه کتاب را در سایت بخوانید.
🔴 @FarhikhteganOnline
فرهیختگان: نمایشگاه کتاب را بهار کتاب و کتابخوانی می‌دانند. ناشران و اهل قلم در این رویداد است که مانند نوروز، سال جدید را آغاز می‌کنند و از قبل برای شرکت در آن برنامه‌ریزی و اقدام می‌کنند. ناشران در این رویداد که بزرگ‌ترین رویداد فرهنگی کشور است، برنامه سال آینده خود را رودررو با مخاطبان‌شان در میان می‌گذارند و از آثار جدید رونمایی می‌کنند.
📌گزارش کامل حسام آبنوس، فعال حوزه کتاب را در سایت بخوانید.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
👍3
کتاب «مرثیه‌ای بر یک رهایی» مجموعه‌ای از روایت‌ها درباره طلاق است.
دیروز تمامش کردم و قلبم مچاله شد.
با یکی از روایت‌هایش که داخل مترو می‌خواندم تا آستانه های‌های گریه کردن پیش رفتم. من با روایت‌هایی که راوی تجربه یک زن بودند بیشتر متاثر شدم.
توصیه می‌کنم هرکسی آن را نخواند.
پ.ن: یک روایت هم از بنده در این کتاب منتشر شده.
پ.ن خیلی مهم: من نه فرزند طلاقم و نه خودم در زندگی مشترک با این مقوله مواجه شدم. من از منظر یک پدر درباره این موضوع چیزی نوشتم که اگر خواندید خوشحال می‌شوم نظرتان را بشنوم.
دیروز تمامش کردم و قلبم مچاله شد.
با یکی از روایت‌هایش که داخل مترو می‌خواندم تا آستانه های‌های گریه کردن پیش رفتم. من با روایت‌هایی که راوی تجربه یک زن بودند بیشتر متاثر شدم.
توصیه می‌کنم هرکسی آن را نخواند.
پ.ن: یک روایت هم از بنده در این کتاب منتشر شده.
پ.ن خیلی مهم: من نه فرزند طلاقم و نه خودم در زندگی مشترک با این مقوله مواجه شدم. من از منظر یک پدر درباره این موضوع چیزی نوشتم که اگر خواندید خوشحال می‌شوم نظرتان را بشنوم.
👍3
تراوشات
کتاب «مرثیه‌ای بر یک رهایی» مجموعه‌ای از روایت‌ها درباره طلاق است. دیروز تمامش کردم و قلبم مچاله شد. با یکی از روایت‌هایش که داخل مترو می‌خواندم تا آستانه های‌های گریه کردن پیش رفتم. من با روایت‌هایی که راوی تجربه یک زن بودند بیشتر متاثر شدم. توصیه می‌کنم…
توضیح واضحات: دوستان توصیه من مبنی بر اینکه «هرکسی این اثر را نخواند» از منظر اینکه کتاب خوبی نیست یا چیزی شبیه به این نبود. بلکه کسانی که ممکن است با خواندن این روایت‌ها خاطرات و یادهایی در درونشان زنده شود یا اتفاقاتی را مجدد مشابه‌سازی کنند، با خواندن این کتاب حتما آزرده می‌شوند. در غیر اینصورت این کتاب به همه کمک می‌کند تا بتوانند خودشان را اصلاح کنند یا در آینده اگر وارد زندگی مشترک شدند برخی اشتباهات را تکرار نکنند.
کتاب به شدت آموزنده است و حتما اثر مثبتی بر خواننده خواهد گذاشت.
والسلام.
کتاب به شدت آموزنده است و حتما اثر مثبتی بر خواننده خواهد گذاشت.
والسلام.
👍2
نگذاریم دعواهای سیاسی و جناحی انسانیت را در ما ذبح کند.
پ.ن: بسیاری در ماجرای نسل‌کشی غزه، ماجراهای سال 1401، ماجراهای سال 98 و الان در ماجرای سقوط بالگرد، انسانیت را زیر پا گذاشتند.
پ.ن: بسیاری در ماجرای نسل‌کشی غزه، ماجراهای سال 1401، ماجراهای سال 98 و الان در ماجرای سقوط بالگرد، انسانیت را زیر پا گذاشتند.
👍20❤2👏1
یکی یا بیشتر
https://youtu.be/GsI9L07JYuw
این کتاب یکی از بهترین داستان‌هایی بود که درباره خرمشهر و آبادان خواندم. داستانی عاشقانه از زنانی که پای خاک می‌مانند.
سوم خرداد که پشت سرگذاشتیم بهانه خوبی بود تا این کتاب را بخوانید. هرچند معتقدم همه سال روز خرمشهر و مقاومت خرمشهر است. همه سال روز فتح خرمشهر است. و همه سال باید درباره این شهر حرف بزنیم.
سوم خرداد که پشت سرگذاشتیم بهانه خوبی بود تا این کتاب را بخوانید. هرچند معتقدم همه سال روز خرمشهر و مقاومت خرمشهر است. همه سال روز فتح خرمشهر است. و همه سال باید درباره این شهر حرف بزنیم.
چو حافظ در قناعت کوش و از دنیای دون بگذر
که یک جو منت دونان دو صد من زر نمی‌ارزد.
[حافظ]
که یک جو منت دونان دو صد من زر نمی‌ارزد.
[حافظ]
❤6
دلم می‌خواهد یک کتابی را فقط و فقط برای خودم بخوانم و به هیچ‌چیزی از کتاب فکر نکنم و غرق بشم در آن.
👍2
یکی یا بیشتر
در جستجوی یک گمشده | ماجراجویی و عشق در بارسلون https://youtu.be/5xqaLZDLoKs
این کتاب آخرین کتابی بوده که موقع خواندنش، من را با خودش برد و در خود غرق کرد.
👍1
Forwarded from مجله الکترونیک واو
📝به ایران افتخار می‌کنم
🖌#حسام_آبنوس درباره کتاب «خاطرات ایران» نوشت:
🔹«همه‌چیز از یک سرماخوردگی شروع شد»؛ این آخرین جمله کتاب «خاطرات ایران» است. شاید اگر همان سرماخوردگی دوران کودکی ایرانی ترابی نبود ما امروز با کتابی به این اسم مواجه نبودیم.
🔹شیوا سجادی که در مقام خاطره‌نگار در این کتاب حضور دارد، روایتی منسجم و یک‌پارچه از روزهای زندگی ایران ترابی چه پیش و چه پس از انقلاب ارائه کرده است. از سختی خدمت به مردمان روستاهای دورافتاده تا سختی زندگی در شهری غریب همه از پس کلماتی که سجادی برای روایت ترابی به خدمت گرفته به خوبی مشهود است.
🔺متن کامل این نوشتار را در سایت مجله الکترونیک واو بخوانید.
🖌#حسام_آبنوس درباره کتاب «خاطرات ایران» نوشت:
🔹«همه‌چیز از یک سرماخوردگی شروع شد»؛ این آخرین جمله کتاب «خاطرات ایران» است. شاید اگر همان سرماخوردگی دوران کودکی ایرانی ترابی نبود ما امروز با کتابی به این اسم مواجه نبودیم.
🔹شیوا سجادی که در مقام خاطره‌نگار در این کتاب حضور دارد، روایتی منسجم و یک‌پارچه از روزهای زندگی ایران ترابی چه پیش و چه پس از انقلاب ارائه کرده است. از سختی خدمت به مردمان روستاهای دورافتاده تا سختی زندگی در شهری غریب همه از پس کلماتی که سجادی برای روایت ترابی به خدمت گرفته به خوبی مشهود است.
🔺متن کامل این نوشتار را در سایت مجله الکترونیک واو بخوانید.
👍4
هنر معبد نیست و نمی‌تواند باشد که بخواهیم بی‌کفایت‌ها، شیادان، فرصت‌طلبان و شهرت‌طلبان را از آن بیرون برانیم؛ هنر بیشتر مانند کمپ پناهندگانی است که اغلبشان سطل به دست صف می‌بندند برای آب.
👍3