تجربیات آدمی در تنهایی بسی نیرومندتر است و بکرتر.

_اوژن دُلاکروا.

توی یک کتابی خوندم: «در برابر بی‌رحمی‌های غیرقابل جبران زندگی بزرگترین سلاح انسان قدردانیه. چون کوچیک‌ترین چیزها رو طوری برات ارزشمند می‌کنه که لذت همه هستی توش خلاصه می‌شه.»

۸۴ سال پیش در چنین روزی غربی‌ها به این کشور حمله کردند و زمینه مرگ ۴ میلیون ایرانی را بر اثر گرسنگی و بیماری رقم زدند.

شرح عکس: عکس مربوط به سال ۱۳۲۲ است. کاروان تدارکات متفقین از ایران (پل پیرزوی) عبور می‌کرد در حالی که مردم نان برای خوردن نداشتند.

📍
شگفت این که کمتر از سی سال پیش در همین مملکت، کسی در قواره احمد شاملو با فردوسی شوخی می‌کرد.
انگار از این نظر هم کیلومترها سقوط کرده‌ایم.

@gholamrezatarighi

کوروش یغمایی واقعا لیگش با همه فرق داره!

مثلا این کار رو گوش کنید:
https://soundcloud.com/rmean_oldies/hajme-khaali-kourosh-yaghmaei?in=user272015803/sets/0qwhkjhpjh7z&utm_source=direct&utm_content=download_button_header&utm_medium=mobi&utm_campaign=no_campaign

۲۳ سال از خاموشی صدای «یه مرد» گذشت.

پ.ن:یکی دو تا زندگی‌نامه توی بازار درباره فرهاد وجود داره که من یکی‌ش رو پسندیدم.

پژوهشگر بی‌طرف، پژوهشگر مُرده است.

در حرف زدن خیری نیست.

زبان پنهان یک ذهن تب‌دار

«ناخلف» مانند هر اثر دیگری مثبت و منفی‌های خودش را دارد، اما به دلایلی توانسته اولین اثر نویسنده را مورد توجه قرار دهد. اولین نکته‌ای که جلب نظر می‌کند، این است که نویسنده شخصیتش را با نگاهی کاملا انسانی پیش می‌برد و در ساختن فضایی مربوط به دوره‌ی پهلوی درگیر اغراق‌های دیگر نویسندگان نمی‌شود.

یادداشت زینب مرتضایی‌فرد را در اینجا بخوانید. + لینک

🟥 از سلسله نشست‌های «صد برگ»
نقطه ریویو برگه اول را برگزار می‌کند:

دیدار با حسام آبنوس
نویسنده رمان «ناخلف»
+ جشن امضاء

🕰 دوشنبه ۳۱ شهریور - ساعت ۱۷
📍کتابفروشی حافظه تاریخی (رو به روی سر در دانشگاه تهران)


🆔 @kotob_tarikhi

«إِنَّ مَعِيَ رَبِّي»
ـ پروردگارم با من است.

تیپ کتاب‌هایی که می‌خوانم، با زبان بی‌زبانی می‌گوید که وارد دوره میان‌سالی شده‌ام یا دارم وارد این دوره می‌شوم.🥸😁

ستارخان بعد از یازده ماه مبارزه با استبداد محمدعلی شاهی برای برقراری مشروطه و آزادی ملت از زیر بار زور، وقتی از نزدیک بودن هجوم قوای روس به تبریز و اشغال کشور با خبر شد در تلگرافی به محمدعلی شاه قاجار نوشت:

«شاه به‌جای پدر و توده به‌جای فرزندان است، اگر رنجشی میان پدر و فرزندان رخ دهد، نباید همسایگان پا به میان گذارند. ما هر چه می‌خواستیم از آن درمی‌گذریم و شهر را به اعلی‌حضرت می‌سپاریم. هر رفتاری که با ما می‌خواهند بکنند و اعلی‌حضرت بی‌درنگ دستور دهند که راه خواربار باز شود و جایی برای گذشتن سپاهیان روس به ایران باز نماند.»

فرزندان ایران، آن‌ها که همیشه دل در گرو این خاک داشته‌اند اینگونه حاضر بودند نرمش کنند تا بیگانه در امور این کشور وارد نشود. وطن‌خواهی و عشق به میهن روی دیگر سکه پیشرفت و آبادانی این کشور در سایه آزادی است.

کتابی که خیلی دوست داشتم و برایم تجربه متفاوتی بود. کتابی چندلایه که تاویل‌های مختلفی از آن می‌شود بیرون کشید.

با نویسنده‌اش گفتگو کرده‌ام که می‌توانید در این لینک بخوانید.

خدایا لذت زیرآب زدن را به ما نچشان.

وقتی «عاقبت منزل ما وادی خاموشان است» چه ارزشی داره باقی چیزها؟

ـ بخش داخل گیومه از حافظ است.