علیرضا، اگه تو دوست داری احساس و عشقت رو احمقانه تصور کنی به خودت مربوطه. ولی به قول خودت حماقت آدم ها درست از جایی شروع می شه که فکر می کنن دارن منطقی فکر می کنن و همه چیز رو دو دو تا چهار تا کنار هم می چینن. اگه اشتباه نکنم توی یکی از پیام هات نوشته بودی: این که تصور کنی عشق و نفرت دو روی یک سکه اند اشتباهی فریبنده است. چون عشق فقط زیاد دوس داشتن کسی نیست که بعد از یه مدت جاش رو به بی حسی یا نفرت بده. عشق فراتر رفتن از مرزهای خودته، یه جور بزرگ شدنه که می تونه چیزهای بیشتری رو در بر بگیره. مثه یه موجود تک سلولی که مدام موجودات تک سلولی دیگه رو می بلعه و جزوی از خودش می کنه و آخرش اون قدر بزرگ می شه که دیگه یه تک سلولی نیست، یه موجود پیچده و در حال رشده! یه جور تکامل. عشق هم یه جور بزرگ شدنه. یه جور محو شدن خودته برای این که بتونی چیزهای بی شمار دیگه ای رو در بربگیری. و وقتی تو بزرگ می شی . وقتی همه چیز رو در بر می گیری دیگه نمی تونی از کسی یا چیزی متنفر باش چون عشق زیاد دوست داشتن کسی یا چیزی نیست، عشق قدرت فوق العاده ی فراتر رفتن از مرزهای خودته... دیدی چه خوب حرف هات رو حفظ کردم علیرضا...

برشی از کتاب :#حافظ_خوانی_خصوصی
#علیرضا_ایرانمهر
#نشر_چشمه
#رادیو_ایرانمهر
#بارون_ساز
@hafezkk

⁠⁣⁠⁣آدم می تونه گلدونی رو به حال خودش رها کنه تا خشک بشه یا برای سبز
نگه داشتنش تلاش کنه. این رو می شه از اشتیاق آدم ها به لذت های ساده ی زندگی
فهمید. لذت خوردن یه بستنی یا تماشای حرکت نور روی زمین، لذت تجربه کردن یه طعم تازه یا خندوندن یه بچه...
به گلدون های خشک شده ای
که آدم ها توی قلب شون نگه داشتن نگاه کن عزیزم. اون ها ممکنه با تو هم همین کار رو کنن. اینو همیشه یادت باشه، آدم هایی رو که از زندگی شون لذت نمی برن سریع از زندگیت دور کن...
@hafezkk

برشی از کتاب #حافظ_خوانی_خصوصی
#علیرضا_ایرانمهر
به زودی #نشر_چشمه