توجیهات بی‌ثمر برای تبرئه خلیفه

در صحیح بخاری روایت شده است:

«فَلَمَّا تُوُفِّيَتْ دَفَنَهَا زَوْجُهَا عَلِيٌّ لَيْلًا، وَلَمْ يُؤْذِنْ بِهَا أَبَا بَكْرٍ وَصَلَّى عَلَيْهَا»

وقتی فاطمه (س) از دنیا رفت شوهرش علی (ع) او را شبانه دفن کرد و ابو بکر را خبر نکرد و خودش بر او نماز خواند. (صحيح البخاري، ج٥، ص١٣٩، دار طوق النجاة)

این گزارش چنان رسواکننده است که شارحان مجبور شده‌اند وجوهی برای آن دست و پا کنند که به هذیان‌گویی شبیه‌تر است! برای نمونه:

۱. ابن حجر (۷۷۳_۸۵۲ق)

«وَلَعَلَّهُ لَمْ يُعْلِمْ أَبَا بَكْرٍ بِمَوْتِهَا لِأَنَّهُ ظَنَّ أَنَّ ذَلِكَ لَا يَخْفَى عَنْهُ وَلَيْسَ فِي الْخَبَرِ مَا يَدُلُّ عَلَى أَنَّ أَبَا بَكْرٍ لَمْ يَعْلَمْ بِمَوْتِهَا وَلَا صَلَّى عَلَيْهَا»

شاید ابوبکر را از وفات فاطمه خبر نکرد چون گمان می‌کرد بر او مخفی نمی‌ماند! و این روایت دلالت ندارد که ابوبکر از مرگ فاطمه خبردار نشد و بر او نماز نخواند!! (فتح الباري، ج٧، ص٤٩٤)

بلکه بر اهل زبان مخفی نیست که هیچ معنایی جز این ندارد؛ ولی تعصب، ابن حجر را بر آن داشته تا خود را از مرتبه فهم ابتدایی جملات هم تنزّل دهد.

۲. محمد بن إسماعيل الكحلاني (م ١١٨٢ق)

«يحتمل أنه لكون الدفن ليلاً، فكره علي - عليه السلام - إيقاظ أبي بكر من نومه...» (التحبير، ج٣، ص٧٦٥)

شاید برای این بود که شبانه دفن شد و علی دوست نداشت ابوبکر را از خواب [ناز] بیدار کند!!

أبو العباس القرطبي (٥٧٨ - ٦٥٦ ق) هم از گزارش بخاری و مسلم چنان خشمگین شده که راهی جز فرافکنی نیافته است:

«وليس في الخبر ما يدل على: أن أبا بكر لم يعلم بموتها، ولا صلَّى عليها، ولا شاهد جنازتها، بل اللائق بهم، المناسب لأحوالهم حضور جنازتها، واغتنام بركتها، ولا تسمع أكاذيب الرَّافضة المبطلين، الضالين، المضلين.» (المفهم، ج٣، ص٥٦٩)

بلکه این نصّ صریح بخاری و مسلم است و ربطی به رافضه ندارد! عجب آن که در همین گزارش، یک سطر بالاتر علت به اجمال بیان شده است:

«فَوَجَدَتْ فَاطِمَةُ عَلَى أَبِي بَكْرٍ فِي ذَلِكَ، فَهَجَرَتْهُ فَلَمْ تُكَلِّمْهُ حَتَّى تُوُفِّيَتْ...»

فاطمه به خاطر فدک بر ابوبکر خشمگین شد و با او قهر کرد و تا زمانی که از دنیا رفت با او سخن نگفت...

در روایات دیگر نیز علّت دفن شبانه به صراحت بیان شده است، برای نمونه :

«عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ، وَعَمْرِو بْنِ دِينَارٍ أَنَّ حَسَنَ بْنَ مُحَمَّدٍ، أَخْبَرَهُ، أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ دُفِنَتْ بِاللَّيْلِ. قَالَ: فَرَّ بِهَا عَلِيٌّ مِنْ أَبِي بَكْرٍ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَيْهَا، كان بَيْنَهُمَا شَيْءٌ.

عَبْدُ الرَّزَّاقِ، عَنِ ابْنِ عُيَيْنَةَ، عَنْ عَمْرِو بْنِ دِينَارٍ، عَنْ حَسَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ مِثْلَهُ، إِلَّا أَنَّهُ قَالَ: أَوْصَتْهُ بِذَلِكَ.

عَبْدُ الرَّزَّاقِ، عَنْ مَعْمَرٍ، عَنْ عُرْوَةَ، عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّ عَلِيًّا، دَفَنَ فَاطِمَةَ لَيْلًا وَلَمْ يُؤْذِنْ بِهَا أَبَا بَكْرٍ» (مصنف عبد الرزاق، ج۳ ص۵۲۱)

#بخاری
#اهل_سنت

@alasar_1

حدثنا شریك عن أَبِي يزِيدَ الْأَوْدِيِّ عن أَبيه قال: دَخَلَ أَبُو هُرَيرَةَ الْمَسْجِدَ فَاجتَمَعنَا إِلَيه ، فَقَام إِلَيْه شَاب فَقَالَ: أَنْشُدُكَ بِاللَّهِ ، أَسَمِعْت رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ ، اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَعادِ من عاداهُ؟ ، فقال: نعم ، فقال الشَّابُّ: أَنَا مِنْك بَرِيءٌ ، أَشْهد أَنَّك قَد عادَيتَ ‌من ‌وَالاهُ ووالَيْتَ مَن عَاداهُ ، قَالَ: فحَصَبَهُ النَّاسُ بِالْحَصا. (مصنف ابن أبي شيبة، ط. الرشد، ج۱۱، ص۱۴۳)

یزید اودی گفت: ابوهریره وارد مسجد [کوفه] شد؛ پس نزد [منبر] او جمع شدیم. جوانی برخاست و گفت: تو را به خدا سوگند آیا شنیدی که پیامبر (ص) فرمود: من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه وعاد من عاداه؟ ابوهریره گفت: آری! جوان گفت: من از تو بیزارم! شهادت می‌دهم که تو با کسی که با او دوستی کرده، دشمنی کردی و با کسی که با او دشمنی کرده، دوستی کردی! پس مردم با سنگریزه جوان را زدند [و طرد کردند].

این ماجرای ابوهریره به چند سند با جزئیات بیشتر یا کمتر نقل شده است.

#اهل_سنت
#امامت
#حدیث
@Alasar_1

جعل و کتمان برای پرده‌پوشی بر مطاعن معاویة بن ابی سفیان

https://alasar.blog.ir/1403/04/20/Moawiah

#اهل_سنت
@Alasar_1