#بیشتر_بدانیم
برگی از تاریخ #تالش_باستان
#تالش در زمان #طاهریان ،#صفاریان و #سامانیان و #غزنویان و #سلجوقیان
در زمان خلافت طاهریان و صفاریان تالش و گیلان اسقلال خودرا خفظ کرده بود این سرزمین توسط حاکمان محلی خود اداره میشد چون دو چون شاهان طاهری از چندان قدرتی برخودار نبودند که بتوانند در برابر مردمان این سرزمین ارز و اندام کنند.
صفاریان نیز به دلیل اینکه تمام تلاش و خود را برای احیا سرزمینهایی کرده بود که در آن سرزمین ها اعراب در مدت تسلط خود زبان پارسی از بین برده بودند از آنجا که سرزمین #زیاد زیر سلطه اعراب نبودند و مردم تالش کماکان فرهنگ ایرانی خود را حفظ کرده بودند صفاریان علاوه براینکه از این کار مردمان #تالش و گیلان راضی نودند این سرزمین به حال خود آزاد گذاشتند تا توسط امرای محلی خود اداره شود،
سه عامل موجب شده بود که صفاریان نقشی در تالش نداشته باشند
۱-صفاریان تمام قوای خود را در جنگ با خلفای جورعباسی بسیج کرده
۲_از طرفی اگثر تالشان خود از دشمنان سرسخت خلفای عباسی بودند
۳-حاکمان محلی تالش خود از شاهان قدرتمند محسوب،می شدند
در این دوران سرزمین گیلان تالش که توسط امرای محلی اداره میشد از چنان اهمیت بالایی برخودار بود که هر کسی در گوشه ای از کشور دچار تعرض می شد به گیلا ن و تالش پتاه می آوردند......
بعد انقراض صفاریان سامانیان به مقصد قدرت رسیدند در این زمان هیچ رد پایی از #تالشان در این زمان در دولت سامانی دیده نمیشود که نشانگر آن است تالشان توسط حاکمان محلی اداره میشد و سامانیان نقشی در تالش نداشتند و بعد از سامانیان غزنویان به قدرت رسیدند
که این ترک غز توانستند بر آذربایجان تسلطت پیدا کنند ولی نتوانستند وارد سرزمین تالش شوند . کماکان تالش
تا ایجا استقلال محلی خود را حفظ کرده بود...
باسورت مینویسد:
سلطان محمود غزنوی به ری و دیلم آمد و رستم دیلمی را از پادشاهی عزل کرد ،اما در این زمان زمان #تالش از مناطقی بود که علاوه بر اینکه در قلمرو سامانیان نبوده ،در حیطه تصرفات غزنویان نیز نبوده ،توسط امرای محلی اداره،می شد
همو مینویسد :،
در این زمان حکومت آذربایجان بدست، امیر وهسودان بود او غزان را پذیرفت به امید اینکه برای او سودی داشته باشند حتی دختری از غزنویان را به زنی گرفت تا بتواند آنها را رام کند ولی به دلیل بدرفتاری با مردم با مردم این سرزمین از آنجا رانده شدند و راهی ارمنستان و دیگر دیار شدند ،بدین گونه غزان در همسایگی #تالش یعنی آذربایجان و آران روی آوردند و پای آنان به #تالش نرسید و #تالشان از گزند آنها در امان ماندند
بعداز غزنویان سلجوقیان به قدرت رسیدند. با توجه به اینکه آنها توانستند .به گیلان و دیلم و قزوین دست
یافتند ولی به همت #سپیده دختر ماسالی #تالش که همسر #ملکشاه_سلجوقی بود #تالشان کما کان با حمایت او استقلال نسبی خود را حفظ کرده بودند و این سرزمین ها توسط امرای محلی خود اداره میشد ، او زبیایی خود را با قدرتی که در ،دربار پیدا کرده در هم آمیخت با تمام وجود از سرزمین های تالش حمایت می کرد به همین دلیل مردم تالش به او لقب #ملکه #تالشان داده بودند ، سر انجام این شیرزن #تالشی به دستور #حسن_صباع ترور شد او قبل از مرگش وصیت کرد که او را در راس الخط سرزمین پدریش #ماسال دفن کنند
در این زمان حاکم وقت تالش #مرداویج بود و سرزمین تالش از لحافظ وسعت تالش بزرگ به دلیل حاکمت های محلی خیلی کوچک شده بود چون هرحاکمی منطقه خاص خود را اداره می کردکه شامل #ماسال #شاندرمن و#تالشدولاب می شد که آن را #گسکر می نامیدند.
که قبلا از قول مورخ انگلیس ه .ل رابینو توضیح داده بودیم
بعداز انقراض #غزنویان . #خوارزمشاهیان به قدرت رسیدند
در این زمان برگ تازه ای از تاریخ تالش باز شده و آن هم منطقه ای به نام #گشتاسبی است
نسوی نویسنده کتاب در سیرت جلال الدین این چنین مینویسد :
#گشتاسفی محلی است بین #نهر_ارس_ونهر_کر_که_جز_با_کشتی_بدان_جا_نتوان_رفت جویار بسیار دارد ،مرغابی و ماهی فراوان دارد به طوری که صدمرغابی را در آنجا به یک درهم میفروختند
حمدالله مستوفی در مورد آن می نویسد:
حاصل آن منطقه غله و برنج است و پنبه و میوه است
مردمش سفید چهره .و بر #مذهب_شافعی
هستند زبانشان پهلوی گیلانی(تالشی)،است
گشتاسبی همان جایی است که بعد ها محل استقرار شیخ زاهد گیلانی شد، #تالشها
بر خلاف تبرستان که در زمان محمد خوارزمشاهی از دولت تابیعت کردند گیلان
و# تالشان تابع نبودند. در این منطقه قدرت هم چنان در دست حاکمان محلی بوده است
پس از آنکه مغولان به ایران،حمله کرد آنها شهر را با خاک یکسان کردند بازمانده گان به روستای #محمود_آباد فرار کردند
بقلم : اسفندیاراحمدی
#کانال_فرزندان_رودبارسرا
@frodbarsara
برگی از تاریخ #تالش_باستان
#تالش در زمان #طاهریان ،#صفاریان و #سامانیان و #غزنویان و #سلجوقیان
در زمان خلافت طاهریان و صفاریان تالش و گیلان اسقلال خودرا خفظ کرده بود این سرزمین توسط حاکمان محلی خود اداره میشد چون دو چون شاهان طاهری از چندان قدرتی برخودار نبودند که بتوانند در برابر مردمان این سرزمین ارز و اندام کنند.
صفاریان نیز به دلیل اینکه تمام تلاش و خود را برای احیا سرزمینهایی کرده بود که در آن سرزمین ها اعراب در مدت تسلط خود زبان پارسی از بین برده بودند از آنجا که سرزمین #زیاد زیر سلطه اعراب نبودند و مردم تالش کماکان فرهنگ ایرانی خود را حفظ کرده بودند صفاریان علاوه براینکه از این کار مردمان #تالش و گیلان راضی نودند این سرزمین به حال خود آزاد گذاشتند تا توسط امرای محلی خود اداره شود،
سه عامل موجب شده بود که صفاریان نقشی در تالش نداشته باشند
۱-صفاریان تمام قوای خود را در جنگ با خلفای جورعباسی بسیج کرده
۲_از طرفی اگثر تالشان خود از دشمنان سرسخت خلفای عباسی بودند
۳-حاکمان محلی تالش خود از شاهان قدرتمند محسوب،می شدند
در این دوران سرزمین گیلان تالش که توسط امرای محلی اداره میشد از چنان اهمیت بالایی برخودار بود که هر کسی در گوشه ای از کشور دچار تعرض می شد به گیلا ن و تالش پتاه می آوردند......
بعد انقراض صفاریان سامانیان به مقصد قدرت رسیدند در این زمان هیچ رد پایی از #تالشان در این زمان در دولت سامانی دیده نمیشود که نشانگر آن است تالشان توسط حاکمان محلی اداره میشد و سامانیان نقشی در تالش نداشتند و بعد از سامانیان غزنویان به قدرت رسیدند
که این ترک غز توانستند بر آذربایجان تسلطت پیدا کنند ولی نتوانستند وارد سرزمین تالش شوند . کماکان تالش
تا ایجا استقلال محلی خود را حفظ کرده بود...
باسورت مینویسد:
سلطان محمود غزنوی به ری و دیلم آمد و رستم دیلمی را از پادشاهی عزل کرد ،اما در این زمان زمان #تالش از مناطقی بود که علاوه بر اینکه در قلمرو سامانیان نبوده ،در حیطه تصرفات غزنویان نیز نبوده ،توسط امرای محلی اداره،می شد
همو مینویسد :،
در این زمان حکومت آذربایجان بدست، امیر وهسودان بود او غزان را پذیرفت به امید اینکه برای او سودی داشته باشند حتی دختری از غزنویان را به زنی گرفت تا بتواند آنها را رام کند ولی به دلیل بدرفتاری با مردم با مردم این سرزمین از آنجا رانده شدند و راهی ارمنستان و دیگر دیار شدند ،بدین گونه غزان در همسایگی #تالش یعنی آذربایجان و آران روی آوردند و پای آنان به #تالش نرسید و #تالشان از گزند آنها در امان ماندند
بعداز غزنویان سلجوقیان به قدرت رسیدند. با توجه به اینکه آنها توانستند .به گیلان و دیلم و قزوین دست
یافتند ولی به همت #سپیده دختر ماسالی #تالش که همسر #ملکشاه_سلجوقی بود #تالشان کما کان با حمایت او استقلال نسبی خود را حفظ کرده بودند و این سرزمین ها توسط امرای محلی خود اداره میشد ، او زبیایی خود را با قدرتی که در ،دربار پیدا کرده در هم آمیخت با تمام وجود از سرزمین های تالش حمایت می کرد به همین دلیل مردم تالش به او لقب #ملکه #تالشان داده بودند ، سر انجام این شیرزن #تالشی به دستور #حسن_صباع ترور شد او قبل از مرگش وصیت کرد که او را در راس الخط سرزمین پدریش #ماسال دفن کنند
در این زمان حاکم وقت تالش #مرداویج بود و سرزمین تالش از لحافظ وسعت تالش بزرگ به دلیل حاکمت های محلی خیلی کوچک شده بود چون هرحاکمی منطقه خاص خود را اداره می کردکه شامل #ماسال #شاندرمن و#تالشدولاب می شد که آن را #گسکر می نامیدند.
که قبلا از قول مورخ انگلیس ه .ل رابینو توضیح داده بودیم
بعداز انقراض #غزنویان . #خوارزمشاهیان به قدرت رسیدند
در این زمان برگ تازه ای از تاریخ تالش باز شده و آن هم منطقه ای به نام #گشتاسبی است
نسوی نویسنده کتاب در سیرت جلال الدین این چنین مینویسد :
#گشتاسفی محلی است بین #نهر_ارس_ونهر_کر_که_جز_با_کشتی_بدان_جا_نتوان_رفت جویار بسیار دارد ،مرغابی و ماهی فراوان دارد به طوری که صدمرغابی را در آنجا به یک درهم میفروختند
حمدالله مستوفی در مورد آن می نویسد:
حاصل آن منطقه غله و برنج است و پنبه و میوه است
مردمش سفید چهره .و بر #مذهب_شافعی
هستند زبانشان پهلوی گیلانی(تالشی)،است
گشتاسبی همان جایی است که بعد ها محل استقرار شیخ زاهد گیلانی شد، #تالشها
بر خلاف تبرستان که در زمان محمد خوارزمشاهی از دولت تابیعت کردند گیلان
و# تالشان تابع نبودند. در این منطقه قدرت هم چنان در دست حاکمان محلی بوده است
پس از آنکه مغولان به ایران،حمله کرد آنها شهر را با خاک یکسان کردند بازمانده گان به روستای #محمود_آباد فرار کردند
بقلم : اسفندیاراحمدی
#کانال_فرزندان_رودبارسرا
@frodbarsara
فرزندان رودبارسرا😷
#بیشتر_بدانیم قسمت اول #نوروز_قبل_و_بعد_اسلام دکتر،مزداپور مینویسد: نوروز جشنی است که پیش از _آریاییها در ایران برگزار میشد او مینویسد :به احتمال زیاد نوروز با ازدواج مقدس ارتباط، دارد ،تصور میشود که #الهه بزرگ ،#الهه مادر ،شاه را برای شاهی انتخاب و…
#بیشتر_بدانیم
#نوروز_قبل_و_بعد_از_اسلام
قسمت دوم
در زمان هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان هر ساله نوروز را جشن میگرفتند که قبل به آن اشاره شده
مرور کوتاهی میکنیم به #نوروز بعد از ورود اعراب تازه مسلمان (اسلام)در ایران
#نوروز پس از #اسلام:
در میان همهٔ جشن‌هایی که پس از اسلام در ایران به دلیل بی‌توجهی فرمانروایان و مخالفت اسلام‌گرایان به فراموشی سپرده شدند، #نوروز توانست جایگاه خود را به عنوان جشنی ملی در ایران حفظ کند.
دلیل پایدار ماندن نوروز در فرهنگ ایرانی را می‌توان پیوند عمیق آن با آیین‌های ایرانی، تاریخ این کشور، و حافظه فرهنگی ایرانیان دانست.
گفته میشود که عرب‌های فاتح ایران، پایتخت شاهنشاهی ساسانی را در روز نوروز تسخیر کردند. پس از آن، آنها مالیات سنگینی بر برگزاری دو جشن #نوروز و #مهرگان وضع کردند.
خلفای دو پادشاهی امویه و عباسی نیز این رویه را ادامه دادند، اگرچه بعدها خود آنها، در جشن نوروز شرکت کردند و آن را گرامی داشتند.
از برگزاری آیین‌های نوروز در زمان امویان نشانه‌ای در دست نیست. در دوره عباسیان، به گفتهٔ تاریخ طبری، معتضد، مردم بغداد را از برافروختن آتش در روز نوروز و پاشیدن آب بر روی عابران بر حذر داشت ولی پس از نگرانی از احتمال آشوب مردم، فرمان خود را پس گرفت. خلیفه‌های فاطمی نیز چندین بار با برافروختن آتش و آب‌پاشی، نوروز را ممنوع اعلام کردند.
در زمان خلفای بنی عباس افرادی چون #مرداویج برای حفظ،و حراست این آیین باستانی از #گیلان راهی جنوب شد و در کنار رود #فرات، آتش برافروخت و نوروز را جشن گرفت
از نوشته‌های باقی‌مانده از سدهٔ چهارم هجری در بغداد، می‌توان پی برد که مردم در روزهای نوروز، لباس نو بر تن می‌کرده‌اند، به هم سیب هدیه می‌دادند، غذاهای ویژه می‌پختند و زنان نیز عطرهای ویژهٔ نوروزی خریداری می‌کردند. مسلمانان در این هنگام در کنار نامسلمانان شیره می‌نوشیدند و بر یکدیگر آب می‌پاشیدند.
عباسیان گاهی برای پذیرش هدایای مردمی، از نوروز استقبال می‌کرده‌اند.
با روی کار آمدن سلسله‌های #طاهریان، #سامانیان و #آل_بویه، جشن نوروز با گستردگی بیشتری برگزار شد. در این دوره‌ها، با فرارسیدن نوروز، شاعران دربار در ستایش آن شعر می‌سرودند و به شاه، فرارسیدن نوروز را شادباش می‌گفتند.
#بیهقی از شکوه مراسم نوروز در دربار غزنویان نوشته است و تعدادی از زیباترین آثار شعری از شاعران درباری چون #فرخی، #منوچهری، و #سعد_سلمان در ستایش نوروز سروده شده‌اند.
در دوران #سلجوقیان، به دستور #جلال‌الدین_ملکشاه_سلجوقی، تعدادی از ستاره شناسان ایرانی از جمله #خیام برای بهسازی گاهشمار ایرانی گرد هم آمدند. این گروه، نوروز را در یکم بهار (ورود آفتاب به برج حمل) قرار دادند و جایگاه آن را ثابت نمودند. بر اساس این گاهشماری که به #تقویم_جلالی معروف شد، برای ثابت ماندن نوروز در آغاز بهار، مقرر شد که حدوداً هر چهار سال یک‌بار (گاهی هر پنج سال یک بار)، تعداد روزهای سال را به‌جای ۳۶۵ روز، ۳۶۶ روز در نظر بگیرند. این گاهشمار از سال ۳۹۲ هجری آغاز شد.
.
#نوروز در دوران #صفویان:
نوروز در این دوران نیز برگزار میشد.
در سال ۱۵۹۷ (میلادی)، #شاه_عباس_صفوی، مراسم نوروز را در عمارت نقش جهان اصفهان برگزار نمود و این شهر را پایتخت همیشگی ایران اعلام نمود.
نوروز بطور مستمر در همه دوران تاریخی ایران کم و بیش برگزار می‌شده است اما در دوره بعد از اسلام در دوران صفویه و بخصوص در دوران میانی صفویه این جشن نماد و سمبل ملی تر و درباری تری یافت.
بعدها با نفوذ بازمانده گان روحانیان مذهبی،که شاه #اسمایل صفوی از #لبنان به ایران آورده بود در دربار از اهمیت نمادهای ملی کاسته شد و فقاهت بر سمبل‌ها و نمادها چیره شد.
و در اثر فشار روحانیان مذهبی نوروز در حال رنگ باختن کامل خود بود که #نادرشاه_افشار به سلطنت رسید و دوباره نوروز را احیا کرد،
در تاریخ نادرنامه.از محمد قدوسی آمده است :
نادرشاه که تعصب ویژه ای بر روی عید نوروز داشت ، در #نوروز همیشه شمیشر او در غلاف بود ، تنها زمان آسایش و راحتی او در نوروزها بود او هیچوقت در روزهای جشن نوروز نمیجگید،آنهم به دلیل احترامی بود که او به این جشن داشت ، و هیچ حماسه ای برای ایران مهمتر از زنده نگاهداشتن نوروز نبود نادرشاه برای ارج نهادن #نوروز در سال ۱۷۳۵ سکه به نام سکه نادری در مراسم #نوروز رایج کرد
توضیح :دلیل اینکه در بین شاهان #سلجوقی_ملک_شاه به نوروز توجه خاصی دارد ،و برمیگردد به #همسر_تالش،او که سالها جشن نوروز را تجربه کرده او #سپیده_یا_ملکه_تالشان ، دختر کدخدا داود ماسالی بود که بعداز ازدواج با ملک شاه قدرتمندترین زن زمان خود در ،دربار بود او سرانجام به دستور حسن صباح به ترور شد وقبلش مرگ وصیت کرد که در ماسال دفن شود
پایان
اسفندیاراحمدی
#کانال_فرزندان_رودبارسرا
@frodbarsara
#نوروز_قبل_و_بعد_از_اسلام
قسمت دوم
در زمان هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان هر ساله نوروز را جشن میگرفتند که قبل به آن اشاره شده
مرور کوتاهی میکنیم به #نوروز بعد از ورود اعراب تازه مسلمان (اسلام)در ایران
#نوروز پس از #اسلام:
در میان همهٔ جشن‌هایی که پس از اسلام در ایران به دلیل بی‌توجهی فرمانروایان و مخالفت اسلام‌گرایان به فراموشی سپرده شدند، #نوروز توانست جایگاه خود را به عنوان جشنی ملی در ایران حفظ کند.
دلیل پایدار ماندن نوروز در فرهنگ ایرانی را می‌توان پیوند عمیق آن با آیین‌های ایرانی، تاریخ این کشور، و حافظه فرهنگی ایرانیان دانست.
گفته میشود که عرب‌های فاتح ایران، پایتخت شاهنشاهی ساسانی را در روز نوروز تسخیر کردند. پس از آن، آنها مالیات سنگینی بر برگزاری دو جشن #نوروز و #مهرگان وضع کردند.
خلفای دو پادشاهی امویه و عباسی نیز این رویه را ادامه دادند، اگرچه بعدها خود آنها، در جشن نوروز شرکت کردند و آن را گرامی داشتند.
از برگزاری آیین‌های نوروز در زمان امویان نشانه‌ای در دست نیست. در دوره عباسیان، به گفتهٔ تاریخ طبری، معتضد، مردم بغداد را از برافروختن آتش در روز نوروز و پاشیدن آب بر روی عابران بر حذر داشت ولی پس از نگرانی از احتمال آشوب مردم، فرمان خود را پس گرفت. خلیفه‌های فاطمی نیز چندین بار با برافروختن آتش و آب‌پاشی، نوروز را ممنوع اعلام کردند.
در زمان خلفای بنی عباس افرادی چون #مرداویج برای حفظ،و حراست این آیین باستانی از #گیلان راهی جنوب شد و در کنار رود #فرات، آتش برافروخت و نوروز را جشن گرفت
از نوشته‌های باقی‌مانده از سدهٔ چهارم هجری در بغداد، می‌توان پی برد که مردم در روزهای نوروز، لباس نو بر تن می‌کرده‌اند، به هم سیب هدیه می‌دادند، غذاهای ویژه می‌پختند و زنان نیز عطرهای ویژهٔ نوروزی خریداری می‌کردند. مسلمانان در این هنگام در کنار نامسلمانان شیره می‌نوشیدند و بر یکدیگر آب می‌پاشیدند.
عباسیان گاهی برای پذیرش هدایای مردمی، از نوروز استقبال می‌کرده‌اند.
با روی کار آمدن سلسله‌های #طاهریان، #سامانیان و #آل_بویه، جشن نوروز با گستردگی بیشتری برگزار شد. در این دوره‌ها، با فرارسیدن نوروز، شاعران دربار در ستایش آن شعر می‌سرودند و به شاه، فرارسیدن نوروز را شادباش می‌گفتند.
#بیهقی از شکوه مراسم نوروز در دربار غزنویان نوشته است و تعدادی از زیباترین آثار شعری از شاعران درباری چون #فرخی، #منوچهری، و #سعد_سلمان در ستایش نوروز سروده شده‌اند.
در دوران #سلجوقیان، به دستور #جلال‌الدین_ملکشاه_سلجوقی، تعدادی از ستاره شناسان ایرانی از جمله #خیام برای بهسازی گاهشمار ایرانی گرد هم آمدند. این گروه، نوروز را در یکم بهار (ورود آفتاب به برج حمل) قرار دادند و جایگاه آن را ثابت نمودند. بر اساس این گاهشماری که به #تقویم_جلالی معروف شد، برای ثابت ماندن نوروز در آغاز بهار، مقرر شد که حدوداً هر چهار سال یک‌بار (گاهی هر پنج سال یک بار)، تعداد روزهای سال را به‌جای ۳۶۵ روز، ۳۶۶ روز در نظر بگیرند. این گاهشمار از سال ۳۹۲ هجری آغاز شد.
.
#نوروز در دوران #صفویان:
نوروز در این دوران نیز برگزار میشد.
در سال ۱۵۹۷ (میلادی)، #شاه_عباس_صفوی، مراسم نوروز را در عمارت نقش جهان اصفهان برگزار نمود و این شهر را پایتخت همیشگی ایران اعلام نمود.
نوروز بطور مستمر در همه دوران تاریخی ایران کم و بیش برگزار می‌شده است اما در دوره بعد از اسلام در دوران صفویه و بخصوص در دوران میانی صفویه این جشن نماد و سمبل ملی تر و درباری تری یافت.
بعدها با نفوذ بازمانده گان روحانیان مذهبی،که شاه #اسمایل صفوی از #لبنان به ایران آورده بود در دربار از اهمیت نمادهای ملی کاسته شد و فقاهت بر سمبل‌ها و نمادها چیره شد.
و در اثر فشار روحانیان مذهبی نوروز در حال رنگ باختن کامل خود بود که #نادرشاه_افشار به سلطنت رسید و دوباره نوروز را احیا کرد،
در تاریخ نادرنامه.از محمد قدوسی آمده است :
نادرشاه که تعصب ویژه ای بر روی عید نوروز داشت ، در #نوروز همیشه شمیشر او در غلاف بود ، تنها زمان آسایش و راحتی او در نوروزها بود او هیچوقت در روزهای جشن نوروز نمیجگید،آنهم به دلیل احترامی بود که او به این جشن داشت ، و هیچ حماسه ای برای ایران مهمتر از زنده نگاهداشتن نوروز نبود نادرشاه برای ارج نهادن #نوروز در سال ۱۷۳۵ سکه به نام سکه نادری در مراسم #نوروز رایج کرد
توضیح :دلیل اینکه در بین شاهان #سلجوقی_ملک_شاه به نوروز توجه خاصی دارد ،و برمیگردد به #همسر_تالش،او که سالها جشن نوروز را تجربه کرده او #سپیده_یا_ملکه_تالشان ، دختر کدخدا داود ماسالی بود که بعداز ازدواج با ملک شاه قدرتمندترین زن زمان خود در ،دربار بود او سرانجام به دستور حسن صباح به ترور شد وقبلش مرگ وصیت کرد که در ماسال دفن شود
پایان
اسفندیاراحمدی
#کانال_فرزندان_رودبارسرا
@frodbarsara
#بیشتر_بدانیم
#مرداویج_تالشی_تبار_قهرمان_ایرانی
#مرداویج حدود ۳۰۰سال بعد از سقوط #ساسانیان برای احیا ،استقلال و آزادی و حاکمیت ملی #ایران کمر همت بست او در جنگی نابرابر توانست شهرهای #همدان را از عوامل #خلفای عباسی پس بگیرد
سپس مناطق مرکزی ، از جمله #کاشان و #اصفهان را تصرف کند و #اصفهان را #پایتخت ایران اعلام کرد و نخستین جشن #سده را پس از اضمحلال امپراتوری ساسانی را در آن شهر برگزار کرد و تاکید کرد که مراسم #نوروز و اعیاد ملی مطابق سابق برگزار شود
عده ای از مورخین مینویسند ،خلفای عباسی برای حفظ حاکمیت خود بعدها لب خوان خاندان مرداویج شدند
ابوجعفر محمد ابن طبری صاحب تاریخ طبری،که در سال
۹۲۲میلادی در گذشت و موفق،نشد شرح قهرمانی های وطن دوستانه هموطن خود #مرداویج را بنویسد
خوشبختانه خاندان #مرداویج بعد از مرگ او توانست حاکمیت خود را در #شهر_گسکر_تالش،حفظ،کنند
عمر دمشقی ،در کتاب مسالک الابصار فی ممالک الامصار مینویسد:
#خاندان_مرداویج که سامانشان#گسکر، #دولاب ،#خرفکام را در بر میگرفت ، و تا #رودسر و #لیسر(لیسار،)کشیده میشد
که سالهای متمادی بر شهر گسکر حکومت کنند حاکمیت خاندان مرداویج تا سال ۱۰۰۳ ادامه داشت،تا اینکه شاه عباس صفوی با بریدن سر امیره سیاوش،او را به قتل می رساند و به حاکمیت خاندان مرداویج در #گسکر پایان می دهد ،خاندان مرداویج که عبارت بودند از :
#خالو
#امیره_ساسان
#امیره_خالو
#امیره_جهانگیر
#امیره_ساسان_بزرگ
#امیره_مظفر
#امیره_سیاوش
#امیره_سالوک
#امیره_محمد
#امیره_یوسف
بقلم : اسفندیاراحمدی
#کانال_فرزندان_رودبارسرا
https://t.me/joinchat/AAAAAERQ-XpuLnV5ZEgDzA
#مرداویج_تالشی_تبار_قهرمان_ایرانی
#مرداویج حدود ۳۰۰سال بعد از سقوط #ساسانیان برای احیا ،استقلال و آزادی و حاکمیت ملی #ایران کمر همت بست او در جنگی نابرابر توانست شهرهای #همدان را از عوامل #خلفای عباسی پس بگیرد
سپس مناطق مرکزی ، از جمله #کاشان و #اصفهان را تصرف کند و #اصفهان را #پایتخت ایران اعلام کرد و نخستین جشن #سده را پس از اضمحلال امپراتوری ساسانی را در آن شهر برگزار کرد و تاکید کرد که مراسم #نوروز و اعیاد ملی مطابق سابق برگزار شود
عده ای از مورخین مینویسند ،خلفای عباسی برای حفظ حاکمیت خود بعدها لب خوان خاندان مرداویج شدند
ابوجعفر محمد ابن طبری صاحب تاریخ طبری،که در سال
۹۲۲میلادی در گذشت و موفق،نشد شرح قهرمانی های وطن دوستانه هموطن خود #مرداویج را بنویسد
خوشبختانه خاندان #مرداویج بعد از مرگ او توانست حاکمیت خود را در #شهر_گسکر_تالش،حفظ،کنند
عمر دمشقی ،در کتاب مسالک الابصار فی ممالک الامصار مینویسد:
#خاندان_مرداویج که سامانشان#گسکر، #دولاب ،#خرفکام را در بر میگرفت ، و تا #رودسر و #لیسر(لیسار،)کشیده میشد
که سالهای متمادی بر شهر گسکر حکومت کنند حاکمیت خاندان مرداویج تا سال ۱۰۰۳ ادامه داشت،تا اینکه شاه عباس صفوی با بریدن سر امیره سیاوش،او را به قتل می رساند و به حاکمیت خاندان مرداویج در #گسکر پایان می دهد ،خاندان مرداویج که عبارت بودند از :
#خالو
#امیره_ساسان
#امیره_خالو
#امیره_جهانگیر
#امیره_ساسان_بزرگ
#امیره_مظفر
#امیره_سیاوش
#امیره_سالوک
#امیره_محمد
#امیره_یوسف
بقلم : اسفندیاراحمدی
#کانال_فرزندان_رودبارسرا
https://t.me/joinchat/AAAAAERQ-XpuLnV5ZEgDzA