🍁 تمرین تنفس اگاهانه

آگاه بودن از تنفس توجه را از افکار برداشته و فضاگشایی می‌کند. این یکی از راه‌های ایجاد آگاهی است.‎از نفس کشیدنت آگاه باش. به این احساسِ نَفَس توجه کن. این هوایی که به درون بدن می‌رود و خارج می‌شود را احساس کن.

توجه کن که چطور قفسه سینه و شکم با دم و بازدم کمی منقبض و منبسط می‌شود. یک تنفس آگاهانه کافی است تا درجایی که پیش‌ازاین، جریان افکار، بی‌وقفه ادامه داشتند فضایی ایجاد شود.

یک تنفس آگاهانه (اگر دو یا سه تا باشند حتی بهتر است) که چندین بار در روز انجام شود، یک راه عالی برای آوردن فضا به زندگی‌تان است. ‎در حقیقت تنفس چیزی نیست که شما انجامش دهید بلکه چیزی است که شما شاهد اتفاق افتادنش هستید.

تنفس خود به خودی اتفاق میفتد. این شعور و آگاهیِ درون بدن است که این کار را انجام می‌دهد. تنها کاری که باید انجام دهید مشاهده آن است. هیچ تلاش و کوششی در کار نیست.

همچنین به وقفه‌ی کوتاه تنفس نیز توجه کنید به‌خصوص سکونِ انتهای بازدم پیش از اینکه دوباره دم را شروع کنید.‎آگاه بودن از تنفس شما را وارد لحظه حال یعنی کلید تمام تحولات درونی می‌کند. هرزمان که شما از نفس کشیدنتان آگاه باشید، کاملاً حضور دارید. همچنین ممکن است متوجه شوید که نمی‌توانید هم فکر کنید و هم از تنفستان آگاه باشید.

✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/FlourishingCenter

🍁 هنر رنج "دیدن"

ما زمانی می‌توانیم در روابط خود انسانی رفتار کنیم که هنر "رنج دیدن" داشته باشیم.
.
هیچ انسانی بدون رنج نیست و هر کس در حال پیکار و نبرد در آوردگاه زندگی خودش است.
.
کافی است تمرین کنیم و بدانیم که انسان‌ها دائما در حال تلاش برای کاهش رنج خود هستند و ما نباید به رنج آنها بیفزاییم.
.
این مطلب را نشر دهید🌺👏

✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/FlourishingCenter

🍁 ذهنیت رشد (پویا) و ذهنیت ایستا (ثابت)

به اینستاگرام ما سر زدید؟🌺👇

🆔 instagram.com/FlourishingCenter

تاریخ انسانِ #آزاد هرگز بر حسب { #اتفاق} نوشته نشده است، بلکه به وسیلۀ { #انتخاب} به رشته تحریر در آمده است

"دوایت آیزنهاور"

✅ @FlourishingCenter

طعم شیرین همدلی

شما فرستادید🌺

وقتی نگاهت می‌کند، احساس می‌کنی سرپا فقط گوش است برای شنیدن، شنیدن درد‌ها و آرزوهایت!
با او که صحبت می‌کنی، امنیت و آرامش داری!
چون می‌دانی...
- راز دار است و اسرارت را فاش نمی‌کند.
- تو را همانگونه که هستی می‌پذیرد بدون هیچ قید و شرطی.
- اهل قضاوت کردن نیست. پس ترسی از گفتن هر آنچه در دلت هست، نداری.
-وقتی از مصیبت‌ها و نگرانی‌هایت حرف می‌زنی، حس می‌کنی عمیقا" با تو همدل و همراه است.
- تو را مجبور به کاری نمی‌کند بلکه حق انتخاب داری و او تنها یک راهنماست.
گویی هنرمندی است که دقیق می‌داند کجای ساز دلت کوک نیست و کمک می‌کند وجودت را به گونه‌ای هماهنگ سازی تا از زندگی‌ات آهنگی موزون به گوش برسد.
با اوست که طعم شیرین همدلی و پذیرش را می‌چشی!
کمکت می‌کند تا گمشده‌ات را بیابی، گمشده‌ای که در واقع خودت هستی!
او یک مشاور است.
نهم اردیبهشت ماه روز گرامیداشت روانشناس و مشاور بر سربازان گمنام عرصه‌ی سلامت روان، مبارک باد.



✍رضا شاه‌پسند ۸ اردیبهشت ماه ۹۹


@rezash1352

‍ وقتی روان‌پزشک اتریشی ویکتور فرانکل پس از سه سال اسارت در اردوگاه‌ های کار اجباری آلمان نازی آزاد شد، به یک نتیجهٔ مهم علمی دست یافت که بعدها یکی از مکاتب روانشناسی به نام «معنا درمانی» شد.

او در پی تجربه شخصی و مشاهده زندانیان دیگر نتیجه گرفت که انسان‌ها قادر هستند هر رنج و مشقتی را تحمل کنند، مادام که در آن رنج و مشقت «حکمت » خاصی را درک کنند.

به عنوان مثال، اگر دو برادر همسان را به مدت سه سال هر روز به بدترین شکل کتک بزنند و به اولی بگویید کتک خوردنش جزئی از یک تمرین ورزشی است و به دومی هیچ دلیلی برای کتک خوردنش ارائه ندهید، برادر اول بعد از سه سال به ورزشکاری قوی با اعتماد به نفس بالا و برادر دوم به انسانی حقیر و سرشار از عقده‌ها و کینه‌ها تبدیل می شود.

کتک خوردن و رنج برای هر دو یکسان است اما تفاوت در حکمتی است که می تواند به رنج کشیدن‌ «معنا» بخشد. یکی به امید روزهای بهتر رنج می کشد و دیگری با هر ضربه خرُدتر و حقیرتر می شود.

اینکه چگونه با سختی‌ها و مشقت‌های زندگی کنار بیاییم و به آن‌ها واکنش نشان دهیم، نهایتاً محصول یک «تصمیم شخصی» است. می‌توانیم تصمیم بگیریم به سختی‌ها و مصائب اجتناب‌ناپذیر زندگی از منظر «معنا و حکمت» نگاه کنیم تا در پسِ هر ضربهٔ روحی و هر لطمهٔ جسمی تنومندتر، مقاوم‌تر و آگاه‌تر بیرون بیاییم یا اینکه تصمیم بگیریم در بهترین حالت یک «قربانی منفعل» با حیاتی پر از غم باشیم.

🆔 instagram.com/FlourishingCenter

«من معلّم هستم»
زندگی، پشت نگاهم جاریست
سرزمین کلمات، تحت فرمان منست
قاصدک‌های لبانم هر روز سبزه‌ی نام خدا را به جهان می‌بخشد

«من معلّم هستم»
گرچه بر گونه‌ی من سرخی سیلی صد درد، درخشش دارد
آخرین دغدغه‌هایم اینست :
نکند حرف مرا هیچ کس امروز نفهمید اصلاً؟
نکند حرفی ماند؟
نکند مجهولی روی رخساره‌ی تن سوخته‌ی تخته سیاه جا مانده‌ست؟

«من معلّم هستم»
هر شب از آينه‌ها می‌پرسم :
به کدامين شيوه؟
وسعت ِيادِ خدا را
بکشانم به کلاس؟
بچه ها را ببرم تا لب ِدرياچه‌یِ عشق؟
غرق ِدریایِ تفکّر بکنم؟
با تبسّم يا اخم؟
با یکی بود و نبود، زیر یک طاق کبود؟
یا کلاغی که به خانه نرسید؟
قصّه گویی بکنم؟
تک به تک یا با جمع؟
بدوم یا آرام ؟

«من معلّم هستم»
نيمکت ها نفس گرم ِقدم‌هایِ مرا می‌فهمند
بال‌هایِ قلم و تخته سياه
رمز ِپرواز ِمرا می‌دانند
سيب‌ها دست ِمرا می‌خوانند....

«من معلّم هستم»
درد ِفهميدن و فهماندن و مفهوم شدن
همگی مال من است....

«فریدون مشیری»

🌹روز معلم
بر تمامی اساتید و معلمان عزیز، مربیان
بشریت و همچنین اساتید و معلمان کانال مبارك باد... 🌹
🆔 instagram.com/FlourishingCenter

ما نمی‌توانیم مانع داستان‌گویی صدای درون ذهن خود شویم ولی می‌توانیم در زمان انجام کار مچ او را بگیریم. و واکنش خود نسبت به این مساله را انتخاب کنیم. به داستان های مفید اجازه هدایت‌گری بدهیم و داستان‌های غیر مفید مانند برگ‌های رقصان در باد بیایند و برودند.
🆔 instagram.com/FlourishingCenter

🍁 مهارت مزه مزه کردن لحظات شیرین زندگی

✅ امروز می خواهم در مورد مهارت مزه مزه کردن لحظات شاد و یا حتی خنثی زندگی با شما مخاطب عزیز صحبت کنم. این مهارت در مطالعات علمی زیادی مورد بررسی قرار گرفته است و اثرات آن در افزایش سطح شادمانی افراد و بهبود افسردگی ثابت شده است.

🔰 این مهارت با درک عمیق لحظات شیرین و خنثی زندگی و کش دادن عمدی و طولانی کردن آگاهانه آن لحظات مرتبط است.
اگر بخواهم به زبان ساده این مهارت بسیار لذت بخش را توضیح دهم لازم است تا مثالی بزنم.
شاید همه ی شما تجربه ی خوردن یک تکه کیک خوشمزه را داشته باشید. هنگام خوردن یک تکه کیک خوشمزه که می تواند تجربه ی بسیار ساده ایی در زندگی تان باشد می توانید این مهارت را تمرین کنید.
@FlourishingCenter
💠 در این مثال منظور از مهارت مزه مزه کردن آن است تا در خوردن کیک تمام حواس پنجگانه تان را در لحظه خوردن فعال کنید. سعی کنید حس بینایی تان را برای دیدن کیک آگاهانه و عمدی فعال کنید. کیک را از زوایای مختلف نگاه کنید. از بوی کیک قبل از خوردن آن لذت ببرید. حتی می توانید با انگشت ناخنکی به آن بزنید. در این حالت شما عمدا حس لامسه ی خود را برای خوردن آن تکه کیک فعال کرده اید. سعی کنید تا جای ممکن آن تجربه را کش دهید و طولانی کنید. این مهارت از آن جهت که کمی سرعت زندگی در دنیای مدرن را کند می کند دارای امتیاز است. در حقیقت با تمرین کردن این مهارت شما این فرصت را به خودتان می دهید تا از تجربیات معمولی زندگی جزییات شاد را بیرون بکشید و آنها را با تمام وجود تجربه کنید و از آنها به نفع شادتر بودن و رهایی از احساسات افسردگی استفاده کنید.

✳️ خب برگردیم به تجربه ی خوردن یک تکه کیک خوشمزه، بعد از کش دادن عمدی نگاه کردن و بو کردن کیک نوبت آن است تا حس چشایی خودتان را فعال کنید. در خوردن تکه های کیک عجله به خرج ندهید. وقتی تکه های کیک را می خورید سعی کنید تمام طعم هاب موجود در دهانتان را تجربه کنید. حتی می توانید پس از تمام کردن کیک خاطره ی خوردن آن را عمدا یادآوری کنید.
این مهارت ساده را می توانید در موقعیت های دیگر نیز تکرار کنید. وقتی کودکتان را در آغوش می کشید، وقتی به بازی او در پارک نگاه می کنید، وقتی با کسانی که دوستشان دارید ناهار می خورید یا حتی وقتی یک شاخه گل رز را بو می کنید.

✅ جالب است بدانید که این مهارت قدرت یادآوری حافظه ی شما را به شکل اعجاب انگیزی افزایش می دهد. در این حالت در آینده آن تجربه را به شکل مثبت و با خاطره ایی شیرین و البته با جزییات فراوان به خاطر می آورید که این یاد آوری خود اثر مثبتی بر خلقتان خواهد داشت.

🔰 لازم به ذکر است تنها وقتی می توانید در این مهارت خبره شوید که آن را در موقعیت های مختلف تمرین کنید.
در تجربه ی این مهارت موفق باشید.

#دکتر_بهرامی

✅ @FlourishingCenter

“بزرگ‌ترین مشکلات‌، ذهنی هستند”
تقریبا همه‌ی مشکلات به دلیل این است که ما در زمان سفر می‌کنیم؛ به گذشته فکر می‌کنیم و حسرت کارهایی که انجام داده‌ایم را می‌خوریم،
آینده را تصور می‌کنیم و در مورد اتفاق‌هایی که هنوز رخ نداده‌اند مضطرب می‌شویم.
بسیار آسان است که به گذشته برویم یا در آینده سیر کنیم، اما هر زمان این اتفاق برای‌تان رخ داد، بدانید که نگاه‌تان را از چیزی که در کنترل‌تان است، یعنی زمان حال، از دست داده‌اید

@noktehaymanavi
✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/flourishingcenter

📘امیلی دیکنسون، ظرافت و شکستنی بودن امید را این گونه به ما خاطرنشان می‌کند: «امید چیزی است پَردار.» این رشته‌ی ظریف، که انسان‌ها را زنده نگاه می دارد، هرگز نباید پاره شود. در روان درمانی، ما نه تنها چیزهایی را که بیمار در خودش می بیند، بلکه چیزهایی را که هنوز نمی تواند ببیند نیز می پذیریم. ما با این کار ایمان و امید خودمان را وام میدهیم.


الكلى، مبتلا به اسکیزوفرنی، مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، و عقب افتاده‌ی ذهنی مقولات و تشخیص های پزشکی اند، اما افرادی که در پس این برچسب ها پنهان شده اند کیستند؟ یک درمانگر هرگز بیماری تشخیص داده شده را درمان نمی کند، بلکه قلب شکسته را، که عامل ایجاد آن است، درمان می‌کند. روزی یکی از انترن‌های پزشکی با وحشت پیش یکی از همکاران من آمد و از او خواست از بیمارش بخواهد به بیمارستان بازگردد. آن بیمار، که خودبیمارانگار بود، در طی هفته قبل سه بار از آن انترن خواسته بود او را معاینه کند. انترن به بیمار گفته بود باید اطمینان حاصل کند او دچار حمله ی قلبی نیست. بیمار با گریه از مطب او گریخته بود.
همکار من به آن بیمار تلفن کرد و از او خواست برای مشاوره به بیمارستان بیاید. وی با بیمار صحبت کرد و متوجه نکته‌ی مهمی در گذشته‌ی او شد: پسر او یک سال قبل به قتل رسیده بود. همکار من به آن بیمار گفت، «پزشک تو متوجه نشده که تو نه از یک حمله‌ی قلبی، بلکه از یک قلب شکسته رنج می‌بری.» این بیمار به روان درمانی روی آورد و به سرعت بهبود یافت.
او با از دست دادن پسرش دیگر کسی را برای دوست داشتن نداشت،بنابراین برای برطرف کردن نیازهای «خودبیمارانگاری‌اش» به کار داوطلبانه در بیمارستان پرداخت، جایی که در آن کتاب پخش می کرد، برای بیماران کتاب می‌خواند و با آن‌ها صحبت می کرد. بیمارها به پسرش تبدیل شده بودند و بیمارستان خانه اش، تا درمانگر به او کمک کرد قلب شکسته اش را التیام دهد.
ما به درمانگری نیاز نداریم که اعتقاد آسیب شناختی ما به ناامید بودن را تقویت کند؛ بلکه به راهنمایی نیاز داریم که ما را به امید واقع بینانه سوق دهد. زیرا حتی اگر درمانگر نتواند بالاترین امیدها را به ما دهد، حداقل می تواند ما را به بالاترین استعدادهای بالقوه مان رهنمون کند.
وقتی که هیچ امیدی نداریم، در واقع با دفاع هایی که نمی بینیم و دروغ‌هایی که نمی‌توانیم تشخیص دهیم کور شده‌ایم. ناامیدی، هر چقدر هم که آن را منطقی جلوه دهیم، امتناع ما را از رابطه برقرار کردن با توانایی و ظرفیتی نشان می‌دهد که زیر آسیب دفن شده است. کشف آن جوهر و ذات پوشیده و نهان هنر و موهبت گوش دادن است. اگر ذات پنهان افراد را فراموش کنیم و به دنبال آن نباشیم، امید می میرد.
درمانگر به ما کمک می کند راهی به سوی امکانات جدید بیابیم. هر چقدر هم که خود را محدود کنیم، درمانگر همچنان می تواند دریابد چگونه میتوانیم از آن محدودیت ها گذر کنیم. نا امیدی فعلی ما تنها حاصل نیم نگاه ناقص ماست، زیرا مابقی ما در بیرون از دفاع‌هایمان زندگی می کند. ایمان درمانگر به ما به این معنی است که او چیزی را می بیند که ما نمی بینیم: کسی که در ماورای چشم بندهای خود هستیم.روان درمانی به ما کمک می کند خود را ببینیم، آن گستره و وسعتی که بیرون از تصویر ما از خود وجود دارد. با رهایی از توهمات خود می توانیم نگاهی به آنچه هستیم بیندازیم و به اعماق خود گوش فرا دهیم.

منبع:دروغ‌هایی که به خود می‌گوییم
نوشته:جان فردریکسون

🔴 ویکتور فرانکل روانشناس معنا گرا برای معنا بخشیدن به زندگی سه راه پیشنهاد می کند:

1- اگر انسان چیزی خلق کند، زندگی اش می تواند با معنا باشد، (در اینجا انسان از خود سئوال می کند :
من برای چه زنده هستم؟)

2- انسان معنا را در شیوه تجربه کردن زندگی ، یا کسی را دوست داشتن، می بیند. در اینجا انسان از خود می پرسد:
من برای چه کسی زنده هستم؟

3- انسان معنا را در بحبوحهٔ مشکلات سنگین در می یابد. طرز برخوردی که ما نسبت به رنج انتخاب میکنیم.
در جایی که ما با یک سرنوشت غیر قابل تغییر روبرو می شویم. مثلاً (یک بیماری غیر قابل علاج، مرگ یک عزیز، یک موقعیت ناامید کننده ، ...) در این جاست که زندگی را معنا میکنیم. (در اینجا انسان از خود می پرسد:
چرا نگرش مثبت در برابر سرنوشت غیر قابل تغییر و اجتناب ناپذیر نداشته باشم؟)

ویکتور فرانکل معتقد است که درست در جایی که ما با یک موقعیت روبه رومی شویم که به هیچ روی نمی توانیم آن را تغییر دهیم از ما انتظار می رود که خود را تغییر دهیم، رشد کنیم، بالغ شویم و از خود فراتر رویم ...
گوردون آلپورت در مقدمه ی کتاب « انسان در جستجوی معنی » فرانکل می نویسد :

اگر زندگی کردن رنج بردن است ، پس برای زنده ماندن باید ناگزیر معنایی در رنج بردن یافت . اگر اصلا زندگی خود هدفی داشته باشد ، رنج و مرگ نیز معنا خواهد یافت .

اما هیچ کس نمی تواند این معنا را برای دیگری بیابد. هرکس باید معنای زندگی خود را ، خود جستجو کند و مسئولیت آن را پذیرا باشد . اگر موفق شود ، با وجود همه تحقیرها به زندگی ادامه می دهد .

📕✍🏻 #ویکتور_فرانکل

✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/flourishingcenter

🍁 مفاهیمی مثل آگاهی با گذشت زمان، پیشرفت جوامع و تغییراتی که در سبک زندگی بشر به وجود می‌آیند، تغییر می‌کند. امروز یکی از فاکتورهای مهم برای اینکه فردی را در دنیا فرهیخته و آگاه بدانیم، این است که به خودآگاهی برسد و توانایی ایجاد تغییر درونی و ظرفیت سازگاری با تغییرات بیرونی را در خود ایجاد کرده باشد.
.
💠 دانش به تنهایی نمی‌تواند موجب رشد فردی انسان‌ها شود. بلکه مهارت آموختن و چگونه تغییر کردن است که امروزه به عنوان مهارت‌هایی برای داشتن زندگی با کیفیت و رسیدن به اهداف و خواسته‌هایی که در زندگی داریم، می‌تواند به انسان‌ها کمک کند.
.
✳️ به نظر شما چه فاکتورهایی برای رشد فردی در دنیای امروز کارآمدتره؟

#روانشناسی_مثبت #رشد_شخصی

✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/flourishingcenter

۱. هیچ چیز پایدار نیست، همه چیز تغییر می‌کند و پایان می‌پذیرد.
.
۲. رنج بخش جدایی ناپذیر زندگی است.
.
۳. همیشه برنامه‌ها و کارها طوری که ما برنامه ‌ریزی کردیم و انتظار داریم پیش نمی‌رود.
.
۴. زندگی همیشه منصفانه و عادلانه رفتار نمی‌کند.
.
۵. آدم‌ها همیشه مهربانانه و دوستانه و وفادار نیستند.
.
کدوم یکی رو تجربه کردید؟

✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/flourishingcenter

‍ #معرفی_کتاب

از ذهنت بیرون بیا و زندگی کن

نویسنده: استیون سی هیز
مترجم: #علی_صاحبی
مترجم: مهدی اسکندری
#نشر_دانژه

بشر رنج می‌برد و این فقط به‌معنای دردکشیدن نیست. رنج چیزی بیش از درد است. انسان با اَشکال گوناگونی از دردهای روانی درگیر می‌شود، #افکار و #هیجانات سخت و دشوار، خاطرات ناخوشایند، احساسات و امیال ناخواسته. انسان‌ها به این مسائل می‌اندیشند، در مورد آنها نگران و آزرده‌خاطر می‌شوند،آنها را پیش‌بینی می‌کنند، و گاهی نیز از آنها می‌ترسند.
اما، با وجود دشوارترین رخدادها، همچنان شجاعت فراوان، محبت عمیق و توانایی قابل توجهی برای #پیشرفت، از خود بروز می‌دهد.

کتاب « #از_ذهنت_بیرون_بیا_و_زندگی_کن » دربارهٔ حرکت از رنج به‌سوی درآغوش‌کشیدن زندگی است، به‌جای اینکه صبر کنید تا در نبرد با افکار و احساسات درونی‌تان پیروز شوید و آن‌گاه زندگی‌کردن را شروع کنید.
موضوع این کتاب زیستن در #زمان_حال و زندگی‌کردن همراه با گذشتهٔ خود و در کنار خاطرات، ترس‌ها و غم‌ها (و نه زندگی‌کردن در گذشته و یا در خاطرات) است!

مؤلف اصلی کتاب پرفسور #استیون_هیز ، بنیان‌گذار رویکرد موسوم به « #پذیرش_و_تعهد » یا « #اکت » است. او در این کتاب، همانند تعاملات شخصی‌اش، بسیار فروتنانه و با استفاده از زبان تمثیل تلاش کرده است مفاهیم دشوار #روان‌شناختی را به زبانی قابل فهمِ همگان بیان کند. این کتاب یک اثر نظری یا علمی صِرف، برای تبیین پایه‌های پژوهشیِ رویکرد پذیرش و تعهد نیست، بلکه بیشتر یک اثر کاربردی برای کمک به خواننده و کاهش رنج اوست.

خواننده در این کتاب با این واقعیت روبه‌رو می‌شود که ذهن همان زبان است و زبان همان تیغ دولبه‌ای است که همزمان با خدمت‌های بزرگ به ما، می‌تواند موجب رنج و بدبختی ما نیز بشود؛ البته اگر ذهن‌آگاه و هشیار نباشیم. پادزهر این کنشِ زبانیِ طبیعی در انسان، تفکیک و جداسازی خود از آنچه زبان به ما القا می‌کند، گشودگی نسبت به آنچه در درون رخ می‌دهد، در اینجا و الان‌بودن یا همان #ذهن‌_آگاهی، دیدنِ خود به‌عنوان یک بافتار و زمینه، کشف و شناسایی ارزش‌ها و #تعهد به آنهاست.

در این کتاب تمام مراحل دستیابی به یک زندگی سرزنده، بانشاط و #ارزش‌_محور، به‌طور مبسوط و با تمرین‌های زیاد، توضیح داده شده است. این اثر را شاید بتوان یک کتاب کار خواند و از آن به‌عنوان یک منبع #کمک‌_درمانی استفاده کرد.

خواندن این کتاب به همان اندازه که برای خوانندگان غیرحرفه‌ای سودمند است، برای #روان‌_شناسان و #مشاوران، #روان‌_پزشکان و دیگر متخصصان حوزهٔ #سلامت_روان نیز می‌تواند سودمند باشد.
✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/flourishingcenter

‍ 🍁 فرزند آخر با ضربۀ عزل فرزندی دیگر روبه رو نخواهد شد و اغلب عزیزدردانۀ خانواده می‌شود یا به‌قول‌معروف کوچولوی نازپروردۀ خانواده است، مخصوصا اگر خواهر و برادرها چند سال بزرگ‌تر باشند. فرزند آخر که با محرک( نیاز به جلو افتادن از خواهر برادرهای بزرگ‌تر) تحریک می‌شود، اغلب با سرعت زیادی رشد می‌کند.

فرزندان آخر معمولا در بزرگ‌سالی دست به هر کاری بزنند، موفقیت زیادی در آن کسب می‌کنند. البته برعکس آن نیز می‌تواند روی دهد و این در صورتی است که فرزندان آخر بیش‌ازحد نازپرورده باشند و به این باور برسند که نیازی ندارند که خودشان چیزی را یاد بگیرند. این کودکان وقتی‌که بزرگ‌تر می‌شوند، ممکن است درماندگی و وابستگی کودکی خود را حفظ کنند. این افراد که به تلاش و تقلا خو نگرفته‌اند و عادت کرده‌اند که از آن‌ها مراقبت شود، دربزرگسالی به مشکل می‌خورند.

فرزند آخر بیش از همه می‌تواند خلاق و جذاب باشد. ازآنجاکه او بیشتر به‌عنوان سلطه‌پذیر شناخته می‌شود، به مبارزه در جنبش‌های برابری‌طلبانه
گرایش فراوانی دارد. آنها در روزنامه‌نگاری، تبلیغات، فروش و هنرها موفق هستند.

به‌طورکلی کوچولوهای نازپروردۀ خانواده نقش خاصی برای ایفاکردن دارند، زیرا دیگر فرزندان از او جلوتر هستند. فرزندان آخر مسیر خود را می‌روند. آنها معمولا به شیوه‌هایی رشد می‌کنند که هیچ‌کس دیگر در خانواده به آن فکر نکرده است.

#محمد_یزدانی #روانشناسی_مثبت #فرزند #فرزند_آخر #تربیت_فرزند #تربیت #فرزند_پروری

✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/flourishingcenter

🍁
.
ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
.
وین یک دم عمر را غنیمت شمریم
.
فردا که از این دیر کهن درگذریم
.
با هفت هزار سالگان سربه سریم
.
خسرو آواز ایرانی، مردی پر فضیلت، امیدبخش و سرزنده با خصوصیات اخلاقی برجسته از میان ما رفت.
.
روحش قرین رحمت الهی باشد.
.
#آواز #شجریان #سنتی #موسیقی

✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/flourishingcenter

✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/flourishingcenter

‍ 🍁 ویژگی‌های شخصیتی #تک_‌فرزند خانواده
@flourishingcenter
🔹 تک‌فرزند، هرگز جایگاه برتر خود را در خانواده از دست نمی‌دهد، او همچنان کانون توجه می‌ماند. تک‌فرزند که زمان بیشتری را از کودکانی که خواهر برادرانی دارند با والدین می‌گذراند، بیشتر زود پخته می‌شود و رفتارها و نگرش‌های بزرگ‌سال را نشان می‌دهد. وقتی‌ هم که متوجه می‌شود در زمینه‌های زندگی خارج از خانواده، مانند مدرسه، کانون توجه نیست، دچار مشکلاتی می‌شود. او یاد گرفته که نه تقسیم کند نه رقابت. اگر توانایی‌های او توجه و تأیید کافی را برایش به ارمغان نیاورد، احتمالا احساس ناامیدی خواهد کرد.
.
🔸 تک فرزندان همان‌ها هستند که دنیا را متحول می‌کنند. افرادی تکلیف‌گرا، مرتب و منظم، باوجدان و وظیفه‌شناس و بسیار قابل‌اطمینان می‌باشند.
آنها عاشق واقعیت، افکار و اندیشه‌ها و جزئیات هستند و از قبول مسئولیت‌های مختلف واهمه‌ای ندارند.
.
🔹 تک‌فرزندها خصوصیاتی شبیه فرزندان اول دارند و همواره زیر بار انتظارات سنگین والدین هستند. بر مبنای پژوهش‌ها، آنها مانند فرزندان اول اعتمادبه‌نفس بیشتری دارند، خوش‌بیان هستند و احتمالا بیش از بچه‌های دیگر از تخیل خود استفاده می‌کنند. گرچه آن‌ها پرتوقع نیز هستند، از انتقاد متنفرند و ممکن است انعطاف ناپذیر و کمال‌گرا باشند. یکی از خصیصه‌های منفی این افراد سرسختی و خشونت شدید آن‌هاست. کمی کینه‌ای و پرتوقع هستند و معمولا از قبول اشتباهاتشان سر باز می‌زنند. به‌هیچ‌وجه انتقادپذیر نیستند. در برابر دیگران افرادی بسیار حساس و نفوذپذیرند که احساساتشان خیلی زود جریحه‌دار می‌شود. لئوناردو داوینچی تک‌فرزند بوده است.
.
#روانشناسی_کودک #روانشناسی_ازدواج #فرزند #فرزند_پروری #تربیت #تربیت_فرزند

✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/flourishingcenter

ذهنیت‌سازی (mentalization)، توانایی روانشناختی برای معنی دادن به رفتار خود و دیگران براساس نیات و مقاصد زیربنای رفتار است.

ذهنیت سازی به افراد کمک می کند تا دلایل هیجانی رفتار خود را بفهمند، از تاثیر رفتارشان بر دیگران آگاه شوند و دلایل و نیات رفتار دیگران را بهتر بشناسند، به همین دلیل نقش مهمی در تعارضات بین فردی ایفا می کند.

ذهنیت‌سازی یک ویژگی ذاتی نیست، بلکه یک دستاورد تحولی است و کسب آن وابسته به کیفیت روابط دلبستگی، به‌ویژه روابط دلبستگی اولیه با والدین است.

✅ @FlourishingCenter
🆔 instagram.com/flourishingcenter