🔺 (۱۹۳) #بوگوتا، ساختن شهری #پایدار
🔸بخش اول
🔹فقر و ناامیدی مانند همه چیز به ویژه در شهرهای کشورهای در حال توسعه به هم پیوسته است، اما آیا می توان با #روش_طراحی، فقر را به امید پیوند داد؟
🔸"در پایتخت های امریکای لاتین، تضاد عظیمی بین مردم ثروتمند و فقیر وجود دارد؛ نابرابری بی اندازه.
شهرها خیلی سریع رشد کرده اند. در مدت زمانی بسیار کوتاه، جمعیت زیادی از مناطق روستایی به منظور یافتن شغل، به این شهرها آمده اند.
جمعیت بوگوتا در طی ۱۰۰ سال، از یکصد هزار نفر به ۷ میلیون نفر افزایش پیدا کرد و آن هم به شکلی غیر قانونی".
🔹"ده، دوازده سال قبل، بوگوتا واقعا فاجعه بود. به خاطر فقدان زیرساختهای باکیفیت، معضلات امنیتی و ایمنی وجود داشت. هیچ امیدی به آینده نبود. رهبران شهری بسیار کمیاب بودند و نمی دانستند به کجا باید بروند.
بدون داشتن #چشم_انداز، بدون داشتن #مدل، بدون پول برای انجام کارها. واقعا اینجا، یک چنین وضعیتی داشت. #کیفیت_زندگی در بوگوتا یکی از بدترین نمونه ها در کلمبیا و امریکای لاتین بود".
#انریکه_پنالوسا:
🔸"من هرگز شهری را سراغ نداشته ام که مردمش به اندازه بوگوتا از آن متنفر باشند.
تا جایی که مردم فکر می کردند این وحشتناک ترین شهر است. حتی مهاجران نسل چهارم دلشان نمی خواست بگویند اهل بوگوتا هستند. اینچنین شهری بود: بدون امید، بدون انگیزه فردی.
من واقعا شگفت زده شدم که فراتر از انتظارات من تغییر پیدا کرد و چطور مردم واقعا تغییر پیدا کردند!
👈چون ما شروع کردیم به ساختن شهری که کمی بیشتر برای #مردم باشد نه خودروها. این به نظر خیلی ساده انگارانه است ولی ما تقریبا همین کار را کردیم. واقعیت این است که ما داریم تلاش می کنیم تا روش متفاوتی از زندگی کردن را بیاموزیم".
🔹تنها ظرف مدت ۱۰ سال، میزان قتل در بوگوتا ۷۰ درصد کاهش یافت و از بالاترین رتبه در جهان به کمتر از واشینگتن دی سی رسید. این قابل بحث است که بخشی از این کاهش، ثمره #نگرش و #چشم_انداز #شهردار پیشین، انریکه پنالوسا بود. و اعتقادش به این که #طراحی_شهری_پایدار، می تواند پایه و اساس #عدالت_اجتماعی باشد.
🔸بخش اول
🔹فقر و ناامیدی مانند همه چیز به ویژه در شهرهای کشورهای در حال توسعه به هم پیوسته است، اما آیا می توان با #روش_طراحی، فقر را به امید پیوند داد؟
🔸"در پایتخت های امریکای لاتین، تضاد عظیمی بین مردم ثروتمند و فقیر وجود دارد؛ نابرابری بی اندازه.
شهرها خیلی سریع رشد کرده اند. در مدت زمانی بسیار کوتاه، جمعیت زیادی از مناطق روستایی به منظور یافتن شغل، به این شهرها آمده اند.
جمعیت بوگوتا در طی ۱۰۰ سال، از یکصد هزار نفر به ۷ میلیون نفر افزایش پیدا کرد و آن هم به شکلی غیر قانونی".
🔹"ده، دوازده سال قبل، بوگوتا واقعا فاجعه بود. به خاطر فقدان زیرساختهای باکیفیت، معضلات امنیتی و ایمنی وجود داشت. هیچ امیدی به آینده نبود. رهبران شهری بسیار کمیاب بودند و نمی دانستند به کجا باید بروند.
بدون داشتن #چشم_انداز، بدون داشتن #مدل، بدون پول برای انجام کارها. واقعا اینجا، یک چنین وضعیتی داشت. #کیفیت_زندگی در بوگوتا یکی از بدترین نمونه ها در کلمبیا و امریکای لاتین بود".
#انریکه_پنالوسا:
🔸"من هرگز شهری را سراغ نداشته ام که مردمش به اندازه بوگوتا از آن متنفر باشند.
تا جایی که مردم فکر می کردند این وحشتناک ترین شهر است. حتی مهاجران نسل چهارم دلشان نمی خواست بگویند اهل بوگوتا هستند. اینچنین شهری بود: بدون امید، بدون انگیزه فردی.
من واقعا شگفت زده شدم که فراتر از انتظارات من تغییر پیدا کرد و چطور مردم واقعا تغییر پیدا کردند!
👈چون ما شروع کردیم به ساختن شهری که کمی بیشتر برای #مردم باشد نه خودروها. این به نظر خیلی ساده انگارانه است ولی ما تقریبا همین کار را کردیم. واقعیت این است که ما داریم تلاش می کنیم تا روش متفاوتی از زندگی کردن را بیاموزیم".
🔹تنها ظرف مدت ۱۰ سال، میزان قتل در بوگوتا ۷۰ درصد کاهش یافت و از بالاترین رتبه در جهان به کمتر از واشینگتن دی سی رسید. این قابل بحث است که بخشی از این کاهش، ثمره #نگرش و #چشم_انداز #شهردار پیشین، انریکه پنالوسا بود. و اعتقادش به این که #طراحی_شهری_پایدار، می تواند پایه و اساس #عدالت_اجتماعی باشد.