وام‌واژگانی که از یک زبان به زبانی دیگر اندرمی‌آیند،
همیشه چمار (=معنای) خود را نگاهبان نیستند
و گاه دچار دگردیسی چماریک می‌شوند.
واژه‌ِ "کثیف" یک واژه تازی که در پارسی به‌ چم "آلوده" است،
که در زبان عربی به چم "فشرده" و "متراکم" است.
واژه‌ی "علاقه" واژه‌ای که در پارسی به چمار "مهر، دوست داشتن" و در فرهنگ تازی
چمار "پیوند" و "رابطه" را می‌رساند.

آنچه بدان گریزی زدیم از سودمندی‌های وام‌واژه‌ستانی نبود،
وانکه به‌پادکام آنچه می‌اندیشیم اینگونه
وام‌واژه ستاندن ناسودمند است.

کاش واژگان تازی با همان چمار به
پارسی اندر می‌شدند؛
و اینکه وام‌واژگان با آمدن‌شان به پارسی
دگردیسی چماری (معنایی) یافته‌اند،
دشواری را دوچندان می‌کند.

دست‌کم می‌دانستیم این واژه تازی‌ست و می‌توانیم در هم‌سخنیِ با عرب‌ها آن را به کار ببریم؛
و اکنون که مانیک(معنای) دگرسان گشته،
این واژه را نه می‌توان پارسی خواند و نه تازی!
میوه‌اش می‌شود گزاره‌ای همچون:
«استعمال دخانیات اکیداً ممنوع»
که هیچ واژه‌ی پارسیک ندارد و سراسر تازی‌ست و خودِ تازیان از آن سر در نمی‌آوردند.

آیا این خوب است؟!

✍ #سیامک_رستمی.

فرستنده: رادمان

@farzandan_parsi

🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅

خوانشِ راستینِ
سیر🧄 و سیر(وارونِ گرسنه)

#سیامک_رستمی.


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

خوانش راستینِ برخی واژگان

#سیامک_رستمی

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

دیگرسانی میان سه واژه:
است / هست / می‌باشد

#سیامک_رستمی.

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

برخی آسیب‌های دستوری که عربی به زبان پارسی زده است

#سیامک_رستمی.

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅