🍃🌹🍃

زبانت ارچه پوشنده‌ی راز توست
      همی رنگ چهرت بگوید درست.
              #اسدی_توسی

روز ۲۱ فوریه «روز جهانی زبان مادری» است.
روزی که از سوی یونسکو برای پاسداری از
زبان‌های در آستانه‌ی نابودی و پاسداشت
   گوناگونیِ زبان‌ها نامگذاری شده است.
زبان، بازتاب‌دهنده‌ی فرهنگ مردمی است که
به آن زبان سخن می‌گویند.
نماینده‌ی کیستی آن‌هاست و جهان آن‌ها را می‌شناساند.

زبان پدیده‌ای است که هم‌چون
باشَنده‌ای(موجودی) جاندار،
با مردمان خود زندگی می‌کند،
آنها را در بازگوکردن جهان‌شان
یاری می‌دهد، در کنارشان می‌بالد،
دگرگونی پیدا می‌کند و تازه گاهی می‌میرد.

یک نکته بر همگان روشن است و آن‌ اینکه
گوناگونی(تنوع) زبانی رو به پسرفت است.
چنانچه بر پایه‌ی آمارهای یونسکو، نزدیک
به نیمی از شش‌هزار زبان زنده‌ی جهان که
گویِش‌وَر دارند، در پرتگاه نابودی هستند
و تا پایان سده‌ی ٢١ از میان خواهند رفت.
مرگ هر زبان به ماناک(معنای) ازدست‌رفتن
زنجیره‌ای از فرهنگ، دیروک(تاریخ) و آیین
گروهی از زمینیان، و یا بهتر بگوییم،
به ماناکِ مرگ گوشه‌ای از فرهنگ آدمی است.
در ایران افزون بر زبان پارسی، روی‌هم‌رفته
نزدیک به ۷۰ زبان و گویش رواگ(رواج) دارد.
بزرگ‌ترین گروه‌های زبانی ایران، زبان پارسی،
آذری، کُردی، ترکمنی، گیلکی، مازندرانی،
تالشی، لری، اَربی(عربی)، بلوچی،
    تاتی و ارمنی است.
گوناگونی زبانی بخشی از گوناگون زیستی
است و پاسداری از بَرماندِ(میراث)
نابَسودنی(ناملموس)، که زبان بخش بزرگی
از آن است، در کنار بَرماندِ بَسودنی،
خویشکاری(وظیفه‌ی) همه‌ی ایرانیان و
جهانیان است.

روز جهانی زبان مادری، بر همه‌ی گویِش‌وَران
    به زبان مادری فرخنده و گرامی باد.

#مجید_دری.
#روز_جهانی_زبان_مادری.


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
              🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾