#جشنهای_ایرانی_در_زمستان
✍جشنهای ایرانی، چه جشنهای محلی که بازمانده آیینهای کهن هستند، و چه جشنهای ملی، زیاد هستند و در گذشته بیشتر نیز بوده است. امروزه نیز بسیاری از آنها در بین اقوام ایرانی باقی مانده است. زستان نیز با وجود افسردگی وسرما جشنهای ویژه خود داشته و دارد.
❄️جشن #یلدا
زمستان با جشن یلدا آغاز می شود که شب آغاز زمستان است و دوره زمستان از شب یلدا تا 10 بهمن چله بزرگ، (چهل روز اول زمستان) و پس از آن چله کوچک تا اول اسفند (20 روز) است. (درباره یلدا، نوشتارهای فردا را بخانید.)
❄️جشن #سده
مشهورترین آیین زمستان که هنوز در میان فارسی زبانان تاجیکستان و افغانستان برگزار می گردد، و برخی نواحی ایران، #جشن_سده است.
شامگاه این روز، هنگام جشن بزرگ «سَـدَه/ سده‌سوزی» در چهلمین روزِ پس از «یلدا» (زایش خورشید) و صدمین روز پس از اول آبان. متون کهن جشن سده را در آبان روز از بهمن‌ماه و در «چلّه» زمستان دانسته‌اند که برابر با دهم بهمن‌ماه می‌شود. جشن سده در نواحی گوناگون با نام‌های مختلفی شناخته می‌شود: در خراسان «سَـرِه»، در حوالی اراک «جشن چوپانان»، در خمین «کُـردِه»، در دلیجان «هله هله» و در بدخشان تاجیکستان به نام «خِـرپَـچار» دانسته شده‌است. بتازگی زرتشتیان نیز کوشش می‌کنند تا این جشن را برگزار کنند. در فراهان، سنگسرِ سمنان و جاهایی دیگر، چهار روز پیش و پس از سده را «چاروچار» و سردترین شب‌ها می‌دانند که سده در میانه آن جای گرفته‌است.
❄️جشن #اسفندگان
چون در سالهای اخیر جشن #ولنتاین در اول اسفند زبانزد شده است، شاید زمینه ای برای زنده کردن جشن #اسفندگان نیز فراهم شده باشد که در روز پنجم اسفند، و در ستایش و بزرگداشت سپندارمذ، ایزدبانوی زمین سرسبز و نگهبان زمین برگزار می‌شده و از جمله آداب آن هدیه دادن به زنان و گرامی داشت آنان بوده است و این روز در ادبیات پس از اسلام هم به روز #مردگیران - روز هدیه گرفتن از مرد- شهرت داشته است.
🔥جشن #چهارشنبه_سوری
جشن «چهارشنبه‌سوری/ چارشنبه‌سوری» جشنی در سراسر ایران‌زمین در شبِ آخرین چهارشنبه سال همراه با آتش‌افروزی و پریدن از روی آن برپا می‌شود. این جشن با «آب» نیز در پیوند است و در برخی نقاط، پریدن از روی نهر یا آوردن آب از چشمه توسط دختران و شکستن کوزه‌های آب دیده شده‌است. با توجه به شواهد موجود، احتمال می‌رود که این جشن با جشن «فروردگان» در بیست و ششم اسفند و نیز با خانه‌تکانی پایان سال و پاکیزگی خانه در پیوند باشد.
🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧
@farzandan_parsi
✍جشنهای ایرانی، چه جشنهای محلی که بازمانده آیینهای کهن هستند، و چه جشنهای ملی، زیاد هستند و در گذشته بیشتر نیز بوده است. امروزه نیز بسیاری از آنها در بین اقوام ایرانی باقی مانده است. زستان نیز با وجود افسردگی وسرما جشنهای ویژه خود داشته و دارد.
❄️جشن #یلدا
زمستان با جشن یلدا آغاز می شود که شب آغاز زمستان است و دوره زمستان از شب یلدا تا 10 بهمن چله بزرگ، (چهل روز اول زمستان) و پس از آن چله کوچک تا اول اسفند (20 روز) است. (درباره یلدا، نوشتارهای فردا را بخانید.)
❄️جشن #سده
مشهورترین آیین زمستان که هنوز در میان فارسی زبانان تاجیکستان و افغانستان برگزار می گردد، و برخی نواحی ایران، #جشن_سده است.
شامگاه این روز، هنگام جشن بزرگ «سَـدَه/ سده‌سوزی» در چهلمین روزِ پس از «یلدا» (زایش خورشید) و صدمین روز پس از اول آبان. متون کهن جشن سده را در آبان روز از بهمن‌ماه و در «چلّه» زمستان دانسته‌اند که برابر با دهم بهمن‌ماه می‌شود. جشن سده در نواحی گوناگون با نام‌های مختلفی شناخته می‌شود: در خراسان «سَـرِه»، در حوالی اراک «جشن چوپانان»، در خمین «کُـردِه»، در دلیجان «هله هله» و در بدخشان تاجیکستان به نام «خِـرپَـچار» دانسته شده‌است. بتازگی زرتشتیان نیز کوشش می‌کنند تا این جشن را برگزار کنند. در فراهان، سنگسرِ سمنان و جاهایی دیگر، چهار روز پیش و پس از سده را «چاروچار» و سردترین شب‌ها می‌دانند که سده در میانه آن جای گرفته‌است.
❄️جشن #اسفندگان
چون در سالهای اخیر جشن #ولنتاین در اول اسفند زبانزد شده است، شاید زمینه ای برای زنده کردن جشن #اسفندگان نیز فراهم شده باشد که در روز پنجم اسفند، و در ستایش و بزرگداشت سپندارمذ، ایزدبانوی زمین سرسبز و نگهبان زمین برگزار می‌شده و از جمله آداب آن هدیه دادن به زنان و گرامی داشت آنان بوده است و این روز در ادبیات پس از اسلام هم به روز #مردگیران - روز هدیه گرفتن از مرد- شهرت داشته است.
🔥جشن #چهارشنبه_سوری
جشن «چهارشنبه‌سوری/ چارشنبه‌سوری» جشنی در سراسر ایران‌زمین در شبِ آخرین چهارشنبه سال همراه با آتش‌افروزی و پریدن از روی آن برپا می‌شود. این جشن با «آب» نیز در پیوند است و در برخی نقاط، پریدن از روی نهر یا آوردن آب از چشمه توسط دختران و شکستن کوزه‌های آب دیده شده‌است. با توجه به شواهد موجود، احتمال می‌رود که این جشن با جشن «فروردگان» در بیست و ششم اسفند و نیز با خانه‌تکانی پایان سال و پاکیزگی خانه در پیوند باشد.
🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧
@farzandan_parsi
✍🏼 #یلدا.
#یلدا شب زایش خورشید، بر همگان همایون باد.
واژه «یلدا» برگرفته از واژه سُریانی به چمِ «زایش» و «زاده شدن» است.
👈 این واژه با واژه «ولادت» تازی(عربی) هم‌ریشه است.
ابوریحان بیرونی، از این جشن با نام «میلاد اکبر» یاد کرده و نگرش خود را از آن
«میلاد خورشید» گفته است.
در برخی شهرها و روستاهای ایران «یلدا»
را با نام «چله بزرگ» می‌شناسند.
#شب_چله از کهن‌ترین جشنهای ایرانی است. مردم ایران، از روزگاران بسیار کهن،
واپسین شبِ پاییز را،
که بلندترین شب سال است،
گرامی می‌دارند.
این شب آغازِ دگرگونی زمستان است.
خانواده‌های ایرانی بیشتر در شب چله تا دیر وخت و دیرهنگام بیدار می‌مانند و شام
ویژه‌ای درست می‌کنند و همچنین میوه‌های گوناگون و بیشتر از همه، هندوانه و انار را فراهم نموده و در خانه بزرگترها گِردِ هم آمده و
پس از خوردن شام و میوه و شب‌چَره‌ها(گندم شیر برشته، پسته، گردو، کشمش، کُندر، شاه‌دانه و کُنجد)، داستان سُرایی بزرگان خانواده برای دیگران و بچه‌ها و همچنین فال گرفتن با دیوان #حافظ انجام می‌گرفته است.
☀️🌞🌙 یلدا شب نیست
روشن‌ترین ستاره‌ای است
که بر تارک درازترین شب سال جِلوِه‌گری می‌کند.
یلدا شب نیست
کبوتری ست که بر شانهِ بلندترین بام‌ها می‌نشیند
و سرود اِشغ سَر می‌دهد.
یلدا شب نیست
گُلی ست که،
بر دل پهناورترین دشت‌ها می‌نشیند
یلدا شب نیست
یلدا نشانی از اشغ و مهرورزی مَردُم ست...
این #شب_فرخنده،
بر شما دوستانِ مهرآفرین همایون باد.
#سیــاه_منـصـور.
@farzandan_parsi.
🍉🐐🥔🐑🍎🐏🍌🐑🥜🐓🍏🦃🍊🐓🍋🦙🍉
#یلدا شب زایش خورشید، بر همگان همایون باد.
واژه «یلدا» برگرفته از واژه سُریانی به چمِ «زایش» و «زاده شدن» است.
👈 این واژه با واژه «ولادت» تازی(عربی) هم‌ریشه است.
ابوریحان بیرونی، از این جشن با نام «میلاد اکبر» یاد کرده و نگرش خود را از آن
«میلاد خورشید» گفته است.
در برخی شهرها و روستاهای ایران «یلدا»
را با نام «چله بزرگ» می‌شناسند.
#شب_چله از کهن‌ترین جشنهای ایرانی است. مردم ایران، از روزگاران بسیار کهن،
واپسین شبِ پاییز را،
که بلندترین شب سال است،
گرامی می‌دارند.
این شب آغازِ دگرگونی زمستان است.
خانواده‌های ایرانی بیشتر در شب چله تا دیر وخت و دیرهنگام بیدار می‌مانند و شام
ویژه‌ای درست می‌کنند و همچنین میوه‌های گوناگون و بیشتر از همه، هندوانه و انار را فراهم نموده و در خانه بزرگترها گِردِ هم آمده و
پس از خوردن شام و میوه و شب‌چَره‌ها(گندم شیر برشته، پسته، گردو، کشمش، کُندر، شاه‌دانه و کُنجد)، داستان سُرایی بزرگان خانواده برای دیگران و بچه‌ها و همچنین فال گرفتن با دیوان #حافظ انجام می‌گرفته است.
☀️🌞🌙 یلدا شب نیست
روشن‌ترین ستاره‌ای است
که بر تارک درازترین شب سال جِلوِه‌گری می‌کند.
یلدا شب نیست
کبوتری ست که بر شانهِ بلندترین بام‌ها می‌نشیند
و سرود اِشغ سَر می‌دهد.
یلدا شب نیست
گُلی ست که،
بر دل پهناورترین دشت‌ها می‌نشیند
یلدا شب نیست
یلدا نشانی از اشغ و مهرورزی مَردُم ست...
این #شب_فرخنده،
بر شما دوستانِ مهرآفرین همایون باد.
#سیــاه_منـصـور.
@farzandan_parsi.
🍉🐐🥔🐑🍎🐏🍌🐑🥜🐓🍏🦃🍊🐓🍋🦙🍉
Forwarded from سرای فرزندان ایران. (گندم)
☀️🌞☀️🌞☀️🌞☀️🌞
🌙#نگاهی_به_پیدایش_شب_چله.
در گذشته‌های دور و بسیار دورتر از زمان زرتشت پیامبر،
در ایران باستان، مردمانی که با دام‌پروری و کشاورزی زندگی خود را می‌گذراندند،
با دوگانگی‌ها و دشواری‌های زیست‌بوم روبرو بودند.
سپیدی و سیاهی، خوبی و بدی، روشنی و تیرگی، دوستی و دشمنی، گذشت و کینه و...
برخی از این دوگانگی‌ها بودند.
در باور آنها آنچه برای زندگیشان خوب بود نشانه‌ی خدای خوب و آنچه برای زندگیشان زیان‌آور بود نشانه‌ی خدای بد شمرده می‌شد.
از این رو آنها روز و روشنایی که در آن
بالندگی و کوشش بود،
دوست داشتند و با فرارسیدن شب آتش می‌افروختند تا از روشنایی پاسداری کنند.
در شب‌های دراز زمستان گرد هم می‌آمدند و آتش می‌افروختند و در درازترین شب سال،
به انگیزه‌ی اینکه از فردا دوباره روشنایی و روز درازتر خواهد شد، شادی می‌کردند.
در این شب میوه‌هایی که نگه‌داری کرده بودند، آجیل و خوراکی‌های دیگر فراهم می‌کردند و به پیشواز چله‌ی بزرگ می‌رفتند.
⛺️«چله» چیست؟
چله‌ی بزرگ از فردای یلدا آغاز شده
و تا جشن سده (چهل روز) دنباله داشت.
در چله‌ی بزرگ هوا بسیار سرد بود و با فرارسیدن جشن سده(۱۰ بهمن) و پایان چله‌ی بزرگ،
چله‌ی کوچک (چهل روز دوم) آغاز می‌شد و تا ۲۰ اسپند دنباله داشت.
در چله‌ی کوچک از سرمای هوا به آرامی کاسته می‌شد. پس از چله‌ی کوچک نیز آب و هوا نوید فرا رسیدن گرما،
بهار و شکفتن گل‌ها را می‌داد.
🍎چرا رنگ سرخ؟
رنگ سرخ در آیین مهر، نشانه‌ی فراز آمدن روشنایی و زایش شید(نور) است.
همچنین میوه‌های سرخ، میوه‌هایی هستند که بر پایه‌ی دانش امروز ما دارای پاداُکسایِش*(آنتی‌اکسیدان) فراوانند و از تن آدمی در برابر بیماری‌ها نگه‌داری می‌کنند.
📜یکی از آیینهای شب چله از دیرباز، داستان‌گویی درباره‌ی دلاوری‌های پهلوانان میهن و سربلندی‌های آنان بود.
شب چله که با شادی و سرور همراه بود، تا سپیده‌دم دنباله داشت تا بتوان زایش شید را پس از تاریکی و شبی سرد نگریست.
همچنین گرایش به شید و روشنایی می‌تواند نمادی از گرایش به آگاهی در ایرانیان باشد.
#فرهنگ_ایران
#یلدا
برداشت آزاد از نسک‌های:
#از_نوروز_تا_نوروز
نویسنده #کورش_نیکنام
#گاهشماری_و_جشن_های_ایران_باستان
نویسنده #هاشم_رضی
پی‌نوشت*: در بن‌مایه‌ها برابر پارسی واژه‌ی "آنتی‌اکسیدان" یافت نشد. واژه‌ی "پاداُکسایِش" پیشنهاد ادبسار است.
@farzandan_parsi.
🌙#نگاهی_به_پیدایش_شب_چله.
در گذشته‌های دور و بسیار دورتر از زمان زرتشت پیامبر،
در ایران باستان، مردمانی که با دام‌پروری و کشاورزی زندگی خود را می‌گذراندند،
با دوگانگی‌ها و دشواری‌های زیست‌بوم روبرو بودند.
سپیدی و سیاهی، خوبی و بدی، روشنی و تیرگی، دوستی و دشمنی، گذشت و کینه و...
برخی از این دوگانگی‌ها بودند.
در باور آنها آنچه برای زندگیشان خوب بود نشانه‌ی خدای خوب و آنچه برای زندگیشان زیان‌آور بود نشانه‌ی خدای بد شمرده می‌شد.
از این رو آنها روز و روشنایی که در آن
بالندگی و کوشش بود،
دوست داشتند و با فرارسیدن شب آتش می‌افروختند تا از روشنایی پاسداری کنند.
در شب‌های دراز زمستان گرد هم می‌آمدند و آتش می‌افروختند و در درازترین شب سال،
به انگیزه‌ی اینکه از فردا دوباره روشنایی و روز درازتر خواهد شد، شادی می‌کردند.
در این شب میوه‌هایی که نگه‌داری کرده بودند، آجیل و خوراکی‌های دیگر فراهم می‌کردند و به پیشواز چله‌ی بزرگ می‌رفتند.
⛺️«چله» چیست؟
چله‌ی بزرگ از فردای یلدا آغاز شده
و تا جشن سده (چهل روز) دنباله داشت.
در چله‌ی بزرگ هوا بسیار سرد بود و با فرارسیدن جشن سده(۱۰ بهمن) و پایان چله‌ی بزرگ،
چله‌ی کوچک (چهل روز دوم) آغاز می‌شد و تا ۲۰ اسپند دنباله داشت.
در چله‌ی کوچک از سرمای هوا به آرامی کاسته می‌شد. پس از چله‌ی کوچک نیز آب و هوا نوید فرا رسیدن گرما،
بهار و شکفتن گل‌ها را می‌داد.
🍎چرا رنگ سرخ؟
رنگ سرخ در آیین مهر، نشانه‌ی فراز آمدن روشنایی و زایش شید(نور) است.
همچنین میوه‌های سرخ، میوه‌هایی هستند که بر پایه‌ی دانش امروز ما دارای پاداُکسایِش*(آنتی‌اکسیدان) فراوانند و از تن آدمی در برابر بیماری‌ها نگه‌داری می‌کنند.
📜یکی از آیینهای شب چله از دیرباز، داستان‌گویی درباره‌ی دلاوری‌های پهلوانان میهن و سربلندی‌های آنان بود.
شب چله که با شادی و سرور همراه بود، تا سپیده‌دم دنباله داشت تا بتوان زایش شید را پس از تاریکی و شبی سرد نگریست.
همچنین گرایش به شید و روشنایی می‌تواند نمادی از گرایش به آگاهی در ایرانیان باشد.
#فرهنگ_ایران
#یلدا
برداشت آزاد از نسک‌های:
#از_نوروز_تا_نوروز
نویسنده #کورش_نیکنام
#گاهشماری_و_جشن_های_ایران_باستان
نویسنده #هاشم_رضی
پی‌نوشت*: در بن‌مایه‌ها برابر پارسی واژه‌ی "آنتی‌اکسیدان" یافت نشد. واژه‌ی "پاداُکسایِش" پیشنهاد ادبسار است.
@farzandan_parsi.
Forwarded from سرای فرزندان ایران. (سیاه منصور)
سرای فرزندان ایران.:
🌿☘🌿☘🌿☘🌿☘🌿☘🌿☘
بنامِ خداوندِ جان و خرد/
کزین برتر اندیشه بر نگذرد/
نشستنگاهِ دانایی(کُرسیِ مَعرفت)
🌿☘#یَلدا#🌿☘
آهسته آهسته شاهَنگ‌هایِ تَسو(عقربه‌هایِ ساعت) گام بر می‌دارند تا دِژِ بلند بالایِ تاریکی و سیاهی را با گردشِ سامانمند و بی ایستاییِ خویش در نَوردند و آفتابِ جهانتاب را از پستو خانه‌یِ شب به بامِ روشناییِ روز در آورند و سپاهیانِ تَکابیده(غرق) در روشنا را میهمان شوند،
این مردمِ نژاده یِ آریایی با هوشیاریِ بی‌مَر و روشندلیِ برتر در سینه‌یِ راز آلودشان به نَمارشِ(اشاره) باستان شناسان و دیرین پژوهان؛نزدیک به هفت
هزار سالِ پیش و نیز به رایِ گروهی دیگر پانصد سال پیش از زایش مسیح(میلاد) در روزگارِ داریوشِ یکم؛
زایشِ روشنایی؛ همان #یلدا،
را گاهشمار و سالنمایِ زندگیِ خویش به فَرنامِ(عنوان) آیینّ برتر گنجانده بودند؛
آنچه از یلدایِ ارزشمند در پیوند با بالندگی و نازش خیزی ست این است:
که نیاکان و فرهنگ مدارانِ پیشین بهایِ گذرِ دَمکها و دَمها( ثانیه ها و دقیقه ها) را ریز بینانه و موشکافانه می‌دانستند و باد پروایی(بی تفاوتی) و سَرسَری انگاری در فرمانرواییِ روشنایی را روا نمی‌داشتند و بدین گونه آن را با نامگذاریِ بی چند و چونِ یلدا، ماندگار و مانا نموده اند......
#یلدا.! #زایشِ_روشنایی_و_درخشش....
پیش‌بینی می‌شود با نزدیک شدنِ یلدا این شبِ سپَند وُ آیینی ومردمی و میهنی(ملّی)تَلنگُری به پَسینیانِ امروزی زده شود تا بدانند دَم‌شمارها نزدِ پیشینیان و نیاکانش اَرج و بهایی بی اندازه داشته‌اند و او با پیروی از چنین شیوه‌یِ پسندیده‌ای نبایددیبایِ ارزنده‌یِ پَرندین و ابریشمین را که همان یارگی و وختِ (وقتِ) گرانبهاست با شررِ مرگ آفرین زمان ناشناسی بسوزاند و در یابد که سامانه‌یِ زمان سنج آنهم از گونه‌یِ فروغ و روشنایی که از باارزش ترین دَهش و بخششِ ایزدی ست نه تنها به هَرز نرود وَنکه(بلکه) باید پیرامونش جشنی برپای گردد.......
#یلدا# شناسنامه‌یِ وَرجاوند و نازش خیزِ نژادی ست تبارمند و پایبند به آیین و روشِ نیاکانی؛
آنهم از گونه‌یِ آریایی که ریشه در فرهنگ و شهرآبادیِ ایرانِ باستان دارد که هماره بر آمد وشدِ روزان و شبان چشمِ ریزبین و آگاهی داشتند و در این زمینه بادپَروا (بی تقاوت) نبودند تازه این که در آن روزگار با ابزاری پیش پا افتاده ستارگانِ پهنه‌یِ سپهر را کمین(رصد) داشتند و فراز و فُرود وخُجستگی و گُجستگی(سَعد و نَحس) را با دانشِ روزگارِ خویش می سنجیدند......
باید تکانی و جُنبشی به اندیشه هایِ خسته بر زنیم و بخود آییم که داشته ها و آموخته هایِ روزگارِ پیشینِ آیین‌مندِ. …
📘 🖌 @FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅
🌿☘🌿☘🌿☘🌿☘🌿☘🌿☘
بنامِ خداوندِ جان و خرد/
کزین برتر اندیشه بر نگذرد/
نشستنگاهِ دانایی(کُرسیِ مَعرفت)
🌿☘#یَلدا#🌿☘
آهسته آهسته شاهَنگ‌هایِ تَسو(عقربه‌هایِ ساعت) گام بر می‌دارند تا دِژِ بلند بالایِ تاریکی و سیاهی را با گردشِ سامانمند و بی ایستاییِ خویش در نَوردند و آفتابِ جهانتاب را از پستو خانه‌یِ شب به بامِ روشناییِ روز در آورند و سپاهیانِ تَکابیده(غرق) در روشنا را میهمان شوند،
این مردمِ نژاده یِ آریایی با هوشیاریِ بی‌مَر و روشندلیِ برتر در سینه‌یِ راز آلودشان به نَمارشِ(اشاره) باستان شناسان و دیرین پژوهان؛نزدیک به هفت
هزار سالِ پیش و نیز به رایِ گروهی دیگر پانصد سال پیش از زایش مسیح(میلاد) در روزگارِ داریوشِ یکم؛
زایشِ روشنایی؛ همان #یلدا،
را گاهشمار و سالنمایِ زندگیِ خویش به فَرنامِ(عنوان) آیینّ برتر گنجانده بودند؛
آنچه از یلدایِ ارزشمند در پیوند با بالندگی و نازش خیزی ست این است:
که نیاکان و فرهنگ مدارانِ پیشین بهایِ گذرِ دَمکها و دَمها( ثانیه ها و دقیقه ها) را ریز بینانه و موشکافانه می‌دانستند و باد پروایی(بی تفاوتی) و سَرسَری انگاری در فرمانرواییِ روشنایی را روا نمی‌داشتند و بدین گونه آن را با نامگذاریِ بی چند و چونِ یلدا، ماندگار و مانا نموده اند......
#یلدا.! #زایشِ_روشنایی_و_درخشش....
پیش‌بینی می‌شود با نزدیک شدنِ یلدا این شبِ سپَند وُ آیینی ومردمی و میهنی(ملّی)تَلنگُری به پَسینیانِ امروزی زده شود تا بدانند دَم‌شمارها نزدِ پیشینیان و نیاکانش اَرج و بهایی بی اندازه داشته‌اند و او با پیروی از چنین شیوه‌یِ پسندیده‌ای نبایددیبایِ ارزنده‌یِ پَرندین و ابریشمین را که همان یارگی و وختِ (وقتِ) گرانبهاست با شررِ مرگ آفرین زمان ناشناسی بسوزاند و در یابد که سامانه‌یِ زمان سنج آنهم از گونه‌یِ فروغ و روشنایی که از باارزش ترین دَهش و بخششِ ایزدی ست نه تنها به هَرز نرود وَنکه(بلکه) باید پیرامونش جشنی برپای گردد.......
#یلدا# شناسنامه‌یِ وَرجاوند و نازش خیزِ نژادی ست تبارمند و پایبند به آیین و روشِ نیاکانی؛
آنهم از گونه‌یِ آریایی که ریشه در فرهنگ و شهرآبادیِ ایرانِ باستان دارد که هماره بر آمد وشدِ روزان و شبان چشمِ ریزبین و آگاهی داشتند و در این زمینه بادپَروا (بی تقاوت) نبودند تازه این که در آن روزگار با ابزاری پیش پا افتاده ستارگانِ پهنه‌یِ سپهر را کمین(رصد) داشتند و فراز و فُرود وخُجستگی و گُجستگی(سَعد و نَحس) را با دانشِ روزگارِ خویش می سنجیدند......
باید تکانی و جُنبشی به اندیشه هایِ خسته بر زنیم و بخود آییم که داشته ها و آموخته هایِ روزگارِ پیشینِ آیین‌مندِ. …
📘 🖌 @FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅