🔴 مسمویت در مدرسه، ترس‌های دختران‌مان و راه طولانی به مقصد صلح
می‌دانم که خیلی‌ها با نظرم موافق نخواهند بود. اما در روزهای سیاهی که حریم امن مدرسه به جایی برای ترسیدن و گاهی هم آسیب‌خوردن تبدیل شده، همچنان عقیده دارم «ترویج صلح» و «گفتگو» تنها راه نجات است.
لطفاً بدون پیش‌داروی بخوانید. خوشحال می‌شوم نظرات‌تان را بدانم. حتی نظرات کاملاً متضاد را.
🔴جان بچه‌ها درمعرض تهدیدی شیمیایی و بیولوژیکی ناشناخته قرار گرفته. بعد از گذشت چهار ماه از شروع حمله‌ها و با گسترده شدن‌شان به شهرهای مختلف، مقامات رسمی هم این موضوع را مورد تأیید قرار داده‌اند.
حتی تصور این که کودکی به چیزی جز درس و بازی فکر کند، وحشتناک است. نسل فرزندان ما با گرفتار شدن در دام کرونا و آموزش مجازی و حالا هم شرایطی که هیچکس توضیح مشخص و دقیقی درموردش ندارد، از ساده‌ترین حق خود - داشتن تجربه‌ی دانش‌آموزی- محروم مانده.
🔴مدارس باز هستند. مسئولان اعلام کرده‌اند آموزش به شکل حضوری ادامه دارد و من نمی‌دانم درصورت ادامه‌ی حملات و غیبت تعداد زیادی از بچه‌ها چه بر سر ادامه‌ی سال تحصیلی می‌آید.
🔴حرف من بر سر فرستادن یا نفرستادن کودکان به مدرسه نیست. هر پدر و مادری درمورد فرزندش تصمیم می‌گیرد و مطمئناً بهترین را برای جگرگوشه‌اش می‌خواهد.
صحبت من درمورد کسانیست که این حملات را ترتیب می‌دهند. آسیب‌رساندن به کودکان در هیچ قاموسی انسانی و قابل تأیید نیست. اصولاً چگونه افرادی می‌توانند به چنین کارهایی دست بزنند؟ آیا این رفتار از نفرت و خشمی کور و افسار گسیخته خبر نمی‌دهد؟
راستی چطور شده که افرادی با این ذهنیت دوزخی به‌وجود آمده‌اند؟ آیا اهالی کره‌ای دیگر هستند؟ یا اشخاصی از خود ما؟
من و شما و جامعه کجا بودیم وقتی چنین نفرتی ریشه می‌دواند؟
آیا ترویج صلح در اشکال و ابعاد مختلف آن، از نان شب برای ما واجب‌تر نیست؟ اگر افرادی‌که دست به چنین فجایعی می‌زنند، کودکان دیگر را به چشم فرزند خود ببینند، باز هم چنین خواهند کرد؟
🔴ما راهی بسیار طولانی برای رسیدن به مقصد «صلح» در پیش داریم و این مسیر از صفحات کتاب‌ها شروع می‌شود. از جمع‌های کوچک محلی و کتابخانه‌ای، مجازی و حقیقی و .... و هر چیزی که به «
من» می‌آموزد، همه را جزیی از پیکر خود بدانم. ما به شناختن همدیگر محتاجیم. لطفاً بین طیف‌های مختلف خط فاصله نکشید.
#مسمویت_در_مدارس
#صلح
#گفتگو
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
@farhangkoodak
می‌دانم که خیلی‌ها با نظرم موافق نخواهند بود. اما در روزهای سیاهی که حریم امن مدرسه به جایی برای ترسیدن و گاهی هم آسیب‌خوردن تبدیل شده، همچنان عقیده دارم «ترویج صلح» و «گفتگو» تنها راه نجات است.
لطفاً بدون پیش‌داروی بخوانید. خوشحال می‌شوم نظرات‌تان را بدانم. حتی نظرات کاملاً متضاد را.
🔴جان بچه‌ها درمعرض تهدیدی شیمیایی و بیولوژیکی ناشناخته قرار گرفته. بعد از گذشت چهار ماه از شروع حمله‌ها و با گسترده شدن‌شان به شهرهای مختلف، مقامات رسمی هم این موضوع را مورد تأیید قرار داده‌اند.
حتی تصور این که کودکی به چیزی جز درس و بازی فکر کند، وحشتناک است. نسل فرزندان ما با گرفتار شدن در دام کرونا و آموزش مجازی و حالا هم شرایطی که هیچکس توضیح مشخص و دقیقی درموردش ندارد، از ساده‌ترین حق خود - داشتن تجربه‌ی دانش‌آموزی- محروم مانده.
🔴مدارس باز هستند. مسئولان اعلام کرده‌اند آموزش به شکل حضوری ادامه دارد و من نمی‌دانم درصورت ادامه‌ی حملات و غیبت تعداد زیادی از بچه‌ها چه بر سر ادامه‌ی سال تحصیلی می‌آید.
🔴حرف من بر سر فرستادن یا نفرستادن کودکان به مدرسه نیست. هر پدر و مادری درمورد فرزندش تصمیم می‌گیرد و مطمئناً بهترین را برای جگرگوشه‌اش می‌خواهد.
صحبت من درمورد کسانیست که این حملات را ترتیب می‌دهند. آسیب‌رساندن به کودکان در هیچ قاموسی انسانی و قابل تأیید نیست. اصولاً چگونه افرادی می‌توانند به چنین کارهایی دست بزنند؟ آیا این رفتار از نفرت و خشمی کور و افسار گسیخته خبر نمی‌دهد؟
راستی چطور شده که افرادی با این ذهنیت دوزخی به‌وجود آمده‌اند؟ آیا اهالی کره‌ای دیگر هستند؟ یا اشخاصی از خود ما؟
من و شما و جامعه کجا بودیم وقتی چنین نفرتی ریشه می‌دواند؟
آیا ترویج صلح در اشکال و ابعاد مختلف آن، از نان شب برای ما واجب‌تر نیست؟ اگر افرادی‌که دست به چنین فجایعی می‌زنند، کودکان دیگر را به چشم فرزند خود ببینند، باز هم چنین خواهند کرد؟
🔴ما راهی بسیار طولانی برای رسیدن به مقصد «صلح» در پیش داریم و این مسیر از صفحات کتاب‌ها شروع می‌شود. از جمع‌های کوچک محلی و کتابخانه‌ای، مجازی و حقیقی و .... و هر چیزی که به «
من» می‌آموزد، همه را جزیی از پیکر خود بدانم. ما به شناختن همدیگر محتاجیم. لطفاً بین طیف‌های مختلف خط فاصله نکشید.
#مسمویت_در_مدارس
#صلح
#گفتگو
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
@farhangkoodak