.
✍درباره یک ناکامی ملی

#عباس_جهانگیریان، نویسنده ی پیشکسوت و نمایشنامه نویس و نامزد جایزه جهانی آسترید لیندگرن سال ۲۰۲۴ ميلادى، در پنجاه و نهمین شماره ماهنامه #چراغ_نامه درباره يك ناکامی ملی نوشته است‌‌. عنوان نوشتار معرف این ناکامی است: «هرگز جوایز جهانی ادبیات کودک و نوجوان به ایران نخواهد آمد تا...»

«عباس جهانگیریان» در این نوشتار با رویکردی آسیب شناسانه روند معرفی نامزد در بخش داستان را واکاوی کرده است. او در اين واکاوی به عوامل متعدد اين ناكامى اشاره کرده است. از «ضعف نهادهای معرفی کننده نامزد» گرفته تا «غربت زبان فارسی و ضعف در ترجمه آثار نویسندگان ایرانی به زبان های دیگر» و از «نقد عملکرد کمیته های جوایز» گرفته تا عدم تشریک مساعی نهادها در روند انتخاب نامزدها؛ همگی در این نوشتار مطرح شده اند.

این نوشتار مهم است. نه به این دلیل که همه مسائل را در اینباره مطرح کرده است و نه از آن رو که می تواند به تنهایی، ناکامی ملی ما را بدل به کامیابی ملی کند. بلکه به این دلیل که بحث پیرامون این ناکامی را از پستوی اذهان و در نهایت گفت و گوهای محدود و چند نفره به عرصه عمومی کشانده است و به مدد رسانه در مقابل دید همگان قرار داده است.

اين نوشتار را مى توان به مثابه یک دعوت ارزيابى كرد. دعوتی كه همه را به گفتن از دشواره و شنيدن راه حل ها فرا می خواند. اين نوشتار فتح بابى است براى چاره انديشى و هم اندیشی. این نوشتار همچنین دعوتیست به فرزند زمانه ی خویش بودن. رشد کمی و کیفی ادبیات کودک و نوجوان در سالیان اخیر کار نهادهای معرفی کننده نامزد را متراکم تر و دشوارتر کرده است. بازنگری در شیوه ها و رویه های پیشین می تواند از تراکم کار و دشواری اش بکاهد.

لازم نیست و قرار هم نیست که همگان با نویسنده و مضمون نوشتارش موافق و همدل باشند، اما طرح مشکل، این امید را زنده نگه می دارد که آغازگر روندی گفتمانی (discourse process) باشد و تصمیم گیران و صاحب نظران را برای کنش های ارتباطی و گفت و گو پیرامون موضوع در عرصه عمومی بر سر وجد آورد. گذر از ناکامی ملی به کامیابی ملی، محتاج مقدماتی چون طرح مشکل و رسیدن به درکی مشترک از آن است.

*برای رعایت حقوق ماهنامه چراغ نامه نوشتار را باز نشر نکردم.

#عباس_جهانگيريان
#نامزدهاى_جهانى_ادبيات_كودك_و_نوجوان
#ماهنامه_چراغ_نامه
#جایزه_آسترید_لیندگرن
#جایزه_هانس_کریستین_اندرسن
#نوبل_کوچک

https://www.instagram.com/p/C-Z_EHDticrZEJVuzHJtdeap7nGpSXoh_Gv4NM0/?igsh=MXUzbnh6Y2RiZHF4Zw==

آرزومند حضور افتخارآمیز نویسندگان ایرانی در مهم‌ترین مسابقات هستم.

شاید دوستان من را به خوش‌بینی و ساده‌سازی متهم کنند اما وقتی تلاش نویسندگان پیشکسوت در آموزش به کودکان و نوجوانان را در کنار حمایت والدین و ایجاد فضای مناسب برای بچه‌هایی که به مطالعه و نوشتن علاقه‌دارند، می‌گذارم و کوشش این نویسندگان کم‌سال در تجربه‌ی سخت آفرینش ادبی را با تلاش‌شان برای تسلط به‌زبان انگلیسی همچون تصویری واحد می‌نگرم، نمی‌توانم به آینده بدون امیدواری نگاه‌کنم.

من به دست‌ها و ذهن‌های تر و تازه‌ای فکر می‌کنم که نوشتن صحیح کلمات را نمی‌دانند اما آرزو دارند پا، جای پای نویسندگان‌شان بگذارند. امیدوارم بتوانیم با هم در این مسیر حرکت کنیم و با گفتگو و مشورت، آموزش منابع ادبیات کهن فارسی و آشنا کردن فرزندان‌مان با دستاوردهای نوین جهانی، مشکلات فعلی را رفع نماییم.

ایمان دارم:

«گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید
هیچ راهی نیست، کان را نیست پایان، غم مخور»


با آرزوی درخشش دوباره‌ی ادبیات فارسی این‌بار در حوزه‌ی کودک و نوجوان در جهان.

#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#زبان_فارسی
#نوبل_کوچک


@farhangkoodak