همه چیز خوب

داستان شب
سرگذشت توراندخت
قسمت ۱۲

یه سال با خیر رو خوشی گذشت ومن دیگه کامل خوندن و نوشتن رو یاد گرفته بودم .
و این مدت عشق بهروز بیشتر و بیشتر توو دلم جا خوش کرده بود و بارها توو دلم دعا میکردم که ای کاش این حسی رو که من به بهروز دارم، او هم نسبت به من داشته باشه.
راستش بخاطر اینکه آقام دوست نداشت با مرد نامحرمی هم کلام بشیم، من جرات نزدیکی به بهروز رو نداشتم و فقط از دور نگاهش میکردم و از دور عاشقی میکردم.
خیلی دوستش داشتم و این مدت هم از محمود و حسین شنیده بودم که زن نداره که البته اگر داشت، این همه مدت توو روستا پیش ما نمیموند و حداقل یکی دوماه رو به شهر برای ديدن خانوادش نمیرفت.
دلخوش بودم به دیدنش و خوشحال بودم از اینکه مجرده.
و توو رویاهام خودم رو بارها و بارها کنار بهروز با لباس سفید عروسی میدیدم.
اما در حسرت این بودم که بهروز یه روی خوشی بهم نشون بده ببینم اونم به من علاقه داره یا نه ؟
با اینکه زیاد باهاش رو در رو نمیشدم اما از کوچیکترین رفتارش توو ذهنم رویا میبافتم و عشق میکردم .
روزها به بهترین شکل می‌گذشتند و من غرق در رویای خودم و بهروز بودم . و سعی میکردم بخاطر این عشق هم که شده درسام رو خوب یاد بگیرم ، اکثر اوقات
قایمکی از اقا معلم کتاب میگرفتم و میخوندم.
هرچند من با بهروز اصلا حرف نمیزدم راستش خیلی خجالت میکشیدم هم بخاطر عشقی که توو دلم داشتم و هم اینکه چون با مردی تا حال همکلام نشده بودم خجالت میکشیدم واقعا .
تازه خیلی هم میترسیدم اخه اگه اقام یا یکی از ادمهای تو عمارت میفهمید که من با بهروز همکلام شدم دیگه کارم تموم بود.
البته داداش هام میدونستن که من ازش کتاب میگیرم ،بیشتر موقع ها هم اونها برام کتاب میاوردن فقط وقتی که یه مشکلی داشتم تو درسهام به بهروز ایرادم رو میگفتم تا اون پشت دیوار بگه و من بشنوم،با سختی زیاد یه سالم تموم شد ،توی درسهای حسین و محمود خیلی کمکشون میکردم و اونها هم چون خیلی کمکشون میکردم به کسی چیزی نمیگفتن .
تا اینکه یه روز یه مسئله ریاضی بود هر کاری کردم نفهمیدم.
به بهانه چایی بردن تصمیم گرفتم برم اتاقشون تا خودم مشکلم رو با بهروز در میون بذارم.
یه سینی چای و یه پیاله نخود چی کشمش ریختم وبردم دم در اتاق . محمود و حسین داخل اتاق بودن.
قلبم هم بخاطر دیدار از نزدیک با بهروز و هم بخاطر اینکه مبادا کسی بفهمه، مثل گنجشک بالا و پایین می‌پرید.
با پاهایی لرزون و قلبی مالامال از عشق رفتم و در رو باز گذاشتم که زود بیام بیرون که بهروز بدون اینکه نگاهم کنه گفت:
(_ بیا توو راحت باش، در رو ببند کسی نمیبینه )
با این حرف بهروز انگار جوون تازه گرفته بودم ، بی معطلی با سینی ای که توی دست داشتم رفتم اون توو و سعی کردم همون طور که سرم پایینه سوالام رو از بهروز بپرسم .
چقدر حس خوبی بود توو اتاقی قدم گذاشته بودم که عشقم بهروز توو اون اتاق نفس میکشید و بیشتر ساعات روز و وقتش رو توو اون اتاق می‌میگذروند.
وارد که شدم ازش کلی سوال پرسیدم و تموم چیزهایی که تو این مدت متوجه نشده بودم رو هم ازش پرسیدم .
و از کنارش بودن هم حسابی لذت بردم . با اینکه هیچ حرفی جز درس با هم نمیزدیم و حتی نگاه هم بهم نمیکرد اما خیلی حس خوبی بود که باهاش توو یه اتاق بودم .
شاید بگم بهترین روز زندگی من بود .
چون هم خوشحال بودم که کنار بهروز هستم و از هوایی که اون تووش نفس میکشه، منم دادم تنفس میکنم و هم اینکه مشکلاتم رو بهش گفتم و رفع اشکال کردم.
اما همیشه میگن اونقدر زیاد از یه چیز خوشحال نشین ونخندین چون عمر خوشیتون کم میشه .
برای من هم همینطور بود.
وقتی کلاس تموم شد سینی رو برداشتم و با حالی خوب و دلی شاد اومدم از اتاق بیام بیرون که یه هو نقره اومد جلوم سبز شد .
وای خدا دیگه بدتر از این نمیشد .
این کجا بود دیگه .
دستاش رو به کمرش زد و با نگاه پیروزمندانه ای گفت :
(_به به توران خانم چه خبر از کلاس ؟)
اما من خودم رو نباختم و قیافه حق به جانبی گرفتم و گفتم:
(_ ها چته چرت و پرت میگی ؟)
به سینی ای که توو دستم بود اشاره کردم و گفتم :
(_ کوری سینی رو نمیبینی؟
من براشون چای و نخود،کشمش
برده بودم )
نقره با حالت مسخره ای خندید و گفت :
(_توران برو خودت رو سیاه کن من الان یه ساعته اینجام .
دروغ نگو،خودم دیدم خیلی وقته اون توو هستی.
اون تو با اقا معلم چه خبر بود؟)
حسین که پشت سر من اومده بود بیرون و زبون درازی نقره رو دیده بود گفت:
(_ هیچی داشتیم درس میخوندیم )
محمود هم پشت سرش اومد بیرون و گفت :
(_اره درس میخوندیم ،توران هم داشت درس میخوند ،چیه مگه؟)

62 views18:19