Argumenti më i fortë logjik për Njëshmërinë e Krijuesit | Tefsir, el-Bekara: 21, 22
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
21. O njerëz! Adhuroni Zotin tuaj, i Cili ju ka krijuar ju dhe ata që ishin para jush, që të mund të ruheni!
Tefsiri i Sa’dit
Ky është një urdhërim gjithëpërfshirës për mbarë njerëzimin i një çështjeje në përgjithësi dhe ajo është: ibadeti (adhurimi), që përfshin: zbatimin e urdhrave të All-llahut, shmangien nga ndalimet e Tij dhe besimin në vërtetësinë e njoftimeve të Tij. Pra, All-llahu i Lartësuar ua ka urdhëruar çështjen për të cilën i ka krijuar.
All-llahu ka thënë:... Lexo më tutje..
👇👇👇
https://essunneh.com/argumenti-me-i-forte-logjik-per-njeshmerine-e-krijuesit-tefsir-el-bekara-21-22/
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
21. O njerëz! Adhuroni Zotin tuaj, i Cili ju ka krijuar ju dhe ata që ishin para jush, që të mund të ruheni!
Tefsiri i Sa’dit
Ky është një urdhërim gjithëpërfshirës për mbarë njerëzimin i një çështjeje në përgjithësi dhe ajo është: ibadeti (adhurimi), që përfshin: zbatimin e urdhrave të All-llahut, shmangien nga ndalimet e Tij dhe besimin në vërtetësinë e njoftimeve të Tij. Pra, All-llahu i Lartësuar ua ka urdhëruar çështjen për të cilën i ka krijuar.
All-llahu ka thënë:... Lexo më tutje..
👇👇👇
https://essunneh.com/argumenti-me-i-forte-logjik-per-njeshmerine-e-krijuesit-tefsir-el-bekara-21-22/
esSunneh
Argumenti më i fortë logjik për Njëshmërinë e Krijuesit | Tefsir, el-Bekara: 21, 22
TEFSIRI I AJETEVE 21 dhe 22 TË SURES EL-BEKARAيَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ 21. O njerëz! Adhuroni Zotin tuaj, i Cil…
Forwarded from esSunneh
Cili është mendimi juaj rreth një personi që thotë: "Refuzimi i adhuruesve të varreve është çështje dytësore"?
Përgjigjja:
Pasha All-llahun, detyra e çdo mbajtësi të thirrjes së All-llahut dhe çdo personi që merret me davetin islam është të fillojë me luftimin e këtyre dukurive pagane, si: adhurimi i varreve, lidhja për to, drejtimi i lutjes atyre, therja e kurbanit për ta, kërkimi i ndihmës prej tyre në raste vështirësie dhe një varg i gjatë ritesh që janë sajuar rreth këtyre varreve.
E kemi për detyrë të fillojmë me këto, para çdo gjëje tjetër. Kështu ka qenë ligji i All-llahut, i cili nuk është thyer gjatë asnjë thirrjeje prej thirrjeve (të profetëve). O vëllezër të mi!
Nëse e sheh Kuranin, ai ta rrëfen thirrjen e profetëve në përgjithësi dhe thirrjet e secilit prej tyre në veçanti.
Në përgjithësi thotë:
((وما أرسلنا من رسول إلا نوحي إليه انه لا إله إلا أنا فاعبدون))
“Ne nuk kemi nisur asnjë të dërguar para teje, që të mos i kemi shpallur se: “S’ka të adhuruar tjetër të drejtë përveç Meje, andaj më adhuroni (vetëm) Mua!” [El-Enbijâ’, 25]
- Kjo nënkupton që duhet të fillohet me Teuhidin; që ibadetet (lutja, namazi, kurbani...) t’i kushtohen vetëm All-llahut Një.
Nëse e lexojmë thirrjen e Ibrahimit dhe Nuhut (alejhimes-salâtu ues-selâm), e shohim se ata e luftonin adhurimin e idhujve;
((وقالوا لا تذرن آلهتكم ولا تذرن ودا ولا سواعا ولا يغوث ويعوق ونسرا))
“dhe (idhujtarët) thanë: ‘Mos i lini kurrsesi të adhuruarit tuaj! Mos e lini kurrsesi as Veddin, as Suvain, as Jeguthin, as Jaukën, as Nesrin’!” [Nûh, 23]
- Këta (emra) kanë qenë disa njerëz të mirë, të cilëve (pas vdekjes) idhujtarët u ngritën statuja.
Kurse tani, ngaqë ngritja e statujave nuk mund të përhapet në këtë Umet, shejtani u ka ardhur me një lojë të re; u ka ardhur nga rruga varreve; që ata t’i ngrehin dhe të ndërtojnë mbi to.
A ka heshtur i Dërguari i All-llahut (ﷺ) për punën e varreve?
I Dërguari ka urdhëruar të rrënohen (ndërtimet që bëhen mbi) ato, ka ndaluar të ngrihen dhe ka ndaluar të ndërtohet mbi to. Ai i ka mallkuar njerëzit që veprojnë kështu dhe ka gjykuar se janë krijesat më të këqija.
Natyrisht, qëndrimi që e ka Islami për tyrbet është njësoj si qëndrimi që e ka për idhujt. Edhe pse shejtani është munduar të bëjë dredhi që, kur e ka parë se ky umet nuk i adhuron idhujt, u ka ardhur atyre nga ana e varreve, Islamit nuk i ka shpëtuar puna e varreve, por e ka dhënë qartë gjykimin e vet.
Islami ka sqaruar se gjykimi për tyrbet nuk dallon nga gjykimi për idhujt; ato duhet medoemos të rrënohen.
I Dërguari (ﷺ) e dërgonte Aliun për këtë gjë, siç përcillet në një hadith te Sahihu i Muslimit. Këtë hadith e transmeton Ebul-Hejjâxh el-Esedi, i cili thotë se Aliu (radijAll-llah anhu) i ka thënë:
“Unë po të dërgoj si udhëheqës për një çështje, për të cilën më ka dërguar mua i Dërguari i All-llahut (ﷺ), e ajo është:
"ألا تدع قبرا مشرفا إلا سويته ولا صورة إلا طمستها"
“Mos lër asnjë varr të ngritur pa e rrafshuar dhe asnjë sûrah (figurë ose skulpturë e diçkaje që ka shpirt) pa e shlyer!”
Kështu që obligimi i këtyre thirrjeve (daveteve) është që të intensifikohen dhe ta ndihmojnë njëri-tjetrin në pastrimin e umetit islam dhe shoqërisë islame nga kjo idhujtari e qartë, të cilën, një njeri që është i mençur nuk mund ta shpërfillë.”
______________
Imam Rabi' ibën Hadi
Kaseta me titull: “Domosdoshmëria e ndjekjes, jo e shpikjes”
Përktheu: Blerand Grubi
t.me/essunneh
Përgjigjja:
Pasha All-llahun, detyra e çdo mbajtësi të thirrjes së All-llahut dhe çdo personi që merret me davetin islam është të fillojë me luftimin e këtyre dukurive pagane, si: adhurimi i varreve, lidhja për to, drejtimi i lutjes atyre, therja e kurbanit për ta, kërkimi i ndihmës prej tyre në raste vështirësie dhe një varg i gjatë ritesh që janë sajuar rreth këtyre varreve.
E kemi për detyrë të fillojmë me këto, para çdo gjëje tjetër. Kështu ka qenë ligji i All-llahut, i cili nuk është thyer gjatë asnjë thirrjeje prej thirrjeve (të profetëve). O vëllezër të mi!
Nëse e sheh Kuranin, ai ta rrëfen thirrjen e profetëve në përgjithësi dhe thirrjet e secilit prej tyre në veçanti.
Në përgjithësi thotë:
((وما أرسلنا من رسول إلا نوحي إليه انه لا إله إلا أنا فاعبدون))
“Ne nuk kemi nisur asnjë të dërguar para teje, që të mos i kemi shpallur se: “S’ka të adhuruar tjetër të drejtë përveç Meje, andaj më adhuroni (vetëm) Mua!” [El-Enbijâ’, 25]
- Kjo nënkupton që duhet të fillohet me Teuhidin; që ibadetet (lutja, namazi, kurbani...) t’i kushtohen vetëm All-llahut Një.
Nëse e lexojmë thirrjen e Ibrahimit dhe Nuhut (alejhimes-salâtu ues-selâm), e shohim se ata e luftonin adhurimin e idhujve;
((وقالوا لا تذرن آلهتكم ولا تذرن ودا ولا سواعا ولا يغوث ويعوق ونسرا))
“dhe (idhujtarët) thanë: ‘Mos i lini kurrsesi të adhuruarit tuaj! Mos e lini kurrsesi as Veddin, as Suvain, as Jeguthin, as Jaukën, as Nesrin’!” [Nûh, 23]
- Këta (emra) kanë qenë disa njerëz të mirë, të cilëve (pas vdekjes) idhujtarët u ngritën statuja.
Kurse tani, ngaqë ngritja e statujave nuk mund të përhapet në këtë Umet, shejtani u ka ardhur me një lojë të re; u ka ardhur nga rruga varreve; që ata t’i ngrehin dhe të ndërtojnë mbi to.
A ka heshtur i Dërguari i All-llahut (ﷺ) për punën e varreve?
I Dërguari ka urdhëruar të rrënohen (ndërtimet që bëhen mbi) ato, ka ndaluar të ngrihen dhe ka ndaluar të ndërtohet mbi to. Ai i ka mallkuar njerëzit që veprojnë kështu dhe ka gjykuar se janë krijesat më të këqija.
Natyrisht, qëndrimi që e ka Islami për tyrbet është njësoj si qëndrimi që e ka për idhujt. Edhe pse shejtani është munduar të bëjë dredhi që, kur e ka parë se ky umet nuk i adhuron idhujt, u ka ardhur atyre nga ana e varreve, Islamit nuk i ka shpëtuar puna e varreve, por e ka dhënë qartë gjykimin e vet.
Islami ka sqaruar se gjykimi për tyrbet nuk dallon nga gjykimi për idhujt; ato duhet medoemos të rrënohen.
I Dërguari (ﷺ) e dërgonte Aliun për këtë gjë, siç përcillet në një hadith te Sahihu i Muslimit. Këtë hadith e transmeton Ebul-Hejjâxh el-Esedi, i cili thotë se Aliu (radijAll-llah anhu) i ka thënë:
“Unë po të dërgoj si udhëheqës për një çështje, për të cilën më ka dërguar mua i Dërguari i All-llahut (ﷺ), e ajo është:
"ألا تدع قبرا مشرفا إلا سويته ولا صورة إلا طمستها"
“Mos lër asnjë varr të ngritur pa e rrafshuar dhe asnjë sûrah (figurë ose skulpturë e diçkaje që ka shpirt) pa e shlyer!”
Kështu që obligimi i këtyre thirrjeve (daveteve) është që të intensifikohen dhe ta ndihmojnë njëri-tjetrin në pastrimin e umetit islam dhe shoqërisë islame nga kjo idhujtari e qartë, të cilën, një njeri që është i mençur nuk mund ta shpërfillë.”
______________
Imam Rabi' ibën Hadi
Kaseta me titull: “Domosdoshmëria e ndjekjes, jo e shpikjes”
Përktheu: Blerand Grubi
t.me/essunneh
"Zanafillat e gjynaheve"
Imam #Ibnul_Kajjim (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:
"Zanafillat e gjynaheve, që të gjithave, të mëdhave e të voglave, janë tri: lidhja e zemrës pas dikujt tjetër krahas All-llahut, bindja ndaj forcës së zemërimit dhe bindja ndaj forcës së ëndjeve.
Dhe këto janë përkatësisht: shirku, padrejtësia dhe gjynahet e turpshme.
- Pra, kulmi i lidhjes për dikë tjetër krahas All-llahut është shirku; t’i lutet ndonjë të adhuruari tjetër, krahas Tij;
- kulmi i bindjes ndaj forcës së zemërimit është: vrasja;
- dhe kulmi i bindjes ndaj forcës së ëndjeve është: zinaja (imoraliteti).
Prandaj All-llahu i ka mbledhur të tria këto te Thënia e Tij:
وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ الله إِلَهًا آخر وَلا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلا يَزْنُونَ
“dhe ata që, pos All-llahut, nuk i luten ndonjë të adhuruari tjetër, nuk vrasin njeri, gjë që All-llahu e ka ndaluar, përveçse me të drejtë dhe që nuk bëjnë zina.” [El-Furkân, 68]
Këto të tria ftojnë te njëra-tjetra.
Shirku fton në padrejtësi dhe në vepra të turpshme, si Ihlasi dhe Teuhidi (nga ana e kundërt) që ia largojnë ato të dyja personit. All-llahu i Lartësuar ka thënë:
كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلِصِينَ
“Kështu ia larguam (Jusufit) të keqen dhe veprën e turpshme, sepse ai, në të vërtetë, ishte nga robërit Tanë muhlisinë (që ia kushtojnë pastër adhurimin Zotit).” [Jûsuf, 24]
“E keqja” këtu është ashku, ndërsa “vepra e turpshme” është zinaja.
Padrejtësia, gjithashtu, fton në shirk dhe në vepra të turpshme. Sepse shirku është padrejtësia më e madhe, siç është Teuhidi drejtësia më e madhe. Pra, drejtësia është shoqëruesja e Teuhidit, kurse padrejtësia shoqëruesja e shirkut, prandaj All-llahu i ka përmendur bashkë.
Sa i takon të parës, atë e ka përmendur te Thënia e Tij:
شهد الله أنه لَا إِلَه إِلَّا هُوَ وَالْمَلائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِماً بِالْقِسْطِ
“All-llahu dëshmon, e po ashtu edhe engjëjt, edhe njerëzit e dijes, se nuk ka të adhuruar tjetër të vërtetë përveç Tij, duke mbajtur drejtësinë.” [Âl Imrân, 18]
Kurse të dytën e ka përmendur, për shembull, te Thënia:
إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ
“Vërtet shirku është një padrejtësi shumë e madhe” [Lukmân, 13]
Edhe vepra e turpshme fton në shirk dhe në padrejtësi, sidomos nëse forcohet dëshira për ta bërë dhe nuk arrihet ndryshe, përveçse përmes ndonjë lloj padrejtësie ose nëpërmjet magjisë dhe shejtanit. All-llahu i ka përmendur bashkë zinanë me shirkun tek ajeti:
الزَّانِي لَا يَنْكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنْكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ
“Zinaqari mund të martohet vetëm me zinaqaren apo mushriken, kurse zinaqaren mund ta marrë vetëm zinaqari apo mushriku. Këto janë të ndaluara për besimtarët.” [En-Nûr, 3]
Këto të tria tërheqin te njëra-tjetra dhe urdhërojnë për njëra-tjetrën.
Prandaj zemra, sa më të dobët ta ketë Teuhidin dhe më të madh shirkun, aq më shpesh do të bëjë vepra të turpshme dhe do t’i shtohet lidhja për figurat (e krijesave) dhe dashuria për to.
Këtë kuptim të njëjtë e ka Thënia e All-llahut të Lartësuar:
فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (36) وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ (37)
“Çdo gjë që ju është dhënë juve, është vetëm kënaqësi në jetën e kësaj bote. Por ajo që është tek All-llahut (shpërblimi; mirësia) është më e mirë dhe më e përhershme për ata që besojnë dhe mbështeten te Zoti i tyre; për ata që ruhen prej gjynaheve të mëdha e prej veprave të turpshme dhe që, kur i zemëron dikush, falin.” [Esh-Shûrâ, 36]
Imam #Ibnul_Kajjim (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:
"Zanafillat e gjynaheve, që të gjithave, të mëdhave e të voglave, janë tri: lidhja e zemrës pas dikujt tjetër krahas All-llahut, bindja ndaj forcës së zemërimit dhe bindja ndaj forcës së ëndjeve.
Dhe këto janë përkatësisht: shirku, padrejtësia dhe gjynahet e turpshme.
- Pra, kulmi i lidhjes për dikë tjetër krahas All-llahut është shirku; t’i lutet ndonjë të adhuruari tjetër, krahas Tij;
- kulmi i bindjes ndaj forcës së zemërimit është: vrasja;
- dhe kulmi i bindjes ndaj forcës së ëndjeve është: zinaja (imoraliteti).
Prandaj All-llahu i ka mbledhur të tria këto te Thënia e Tij:
وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ الله إِلَهًا آخر وَلا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلا يَزْنُونَ
“dhe ata që, pos All-llahut, nuk i luten ndonjë të adhuruari tjetër, nuk vrasin njeri, gjë që All-llahu e ka ndaluar, përveçse me të drejtë dhe që nuk bëjnë zina.” [El-Furkân, 68]
Këto të tria ftojnë te njëra-tjetra.
Shirku fton në padrejtësi dhe në vepra të turpshme, si Ihlasi dhe Teuhidi (nga ana e kundërt) që ia largojnë ato të dyja personit. All-llahu i Lartësuar ka thënë:
كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلِصِينَ
“Kështu ia larguam (Jusufit) të keqen dhe veprën e turpshme, sepse ai, në të vërtetë, ishte nga robërit Tanë muhlisinë (që ia kushtojnë pastër adhurimin Zotit).” [Jûsuf, 24]
“E keqja” këtu është ashku, ndërsa “vepra e turpshme” është zinaja.
Padrejtësia, gjithashtu, fton në shirk dhe në vepra të turpshme. Sepse shirku është padrejtësia më e madhe, siç është Teuhidi drejtësia më e madhe. Pra, drejtësia është shoqëruesja e Teuhidit, kurse padrejtësia shoqëruesja e shirkut, prandaj All-llahu i ka përmendur bashkë.
Sa i takon të parës, atë e ka përmendur te Thënia e Tij:
شهد الله أنه لَا إِلَه إِلَّا هُوَ وَالْمَلائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِماً بِالْقِسْطِ
“All-llahu dëshmon, e po ashtu edhe engjëjt, edhe njerëzit e dijes, se nuk ka të adhuruar tjetër të vërtetë përveç Tij, duke mbajtur drejtësinë.” [Âl Imrân, 18]
Kurse të dytën e ka përmendur, për shembull, te Thënia:
إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ
“Vërtet shirku është një padrejtësi shumë e madhe” [Lukmân, 13]
Edhe vepra e turpshme fton në shirk dhe në padrejtësi, sidomos nëse forcohet dëshira për ta bërë dhe nuk arrihet ndryshe, përveçse përmes ndonjë lloj padrejtësie ose nëpërmjet magjisë dhe shejtanit. All-llahu i ka përmendur bashkë zinanë me shirkun tek ajeti:
الزَّانِي لَا يَنْكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنْكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ
“Zinaqari mund të martohet vetëm me zinaqaren apo mushriken, kurse zinaqaren mund ta marrë vetëm zinaqari apo mushriku. Këto janë të ndaluara për besimtarët.” [En-Nûr, 3]
Këto të tria tërheqin te njëra-tjetra dhe urdhërojnë për njëra-tjetrën.
Prandaj zemra, sa më të dobët ta ketë Teuhidin dhe më të madh shirkun, aq më shpesh do të bëjë vepra të turpshme dhe do t’i shtohet lidhja për figurat (e krijesave) dhe dashuria për to.
Këtë kuptim të njëjtë e ka Thënia e All-llahut të Lartësuar:
فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (36) وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ (37)
“Çdo gjë që ju është dhënë juve, është vetëm kënaqësi në jetën e kësaj bote. Por ajo që është tek All-llahut (shpërblimi; mirësia) është më e mirë dhe më e përhershme për ata që besojnë dhe mbështeten te Zoti i tyre; për ata që ruhen prej gjynaheve të mëdha e prej veprave të turpshme dhe që, kur i zemëron dikush, falin.” [Esh-Shûrâ, 36]
Pra ka treguar se shpërblimi i Tij është më i mirë për ata që besojnë dhe mbështeten tek Ai – dhe ky është Teuhidi. Pastaj ka thënë: “për ata që ruhen prej gjynaheve të mëdha e prej veprave të turpshme” – kjo nënkupton parandalimin e forcës së ëndjeve; pastaj ka thënë: “dhe që, kur i zemëron dikush, falin.” – dhe kjo është kundërshtimi i forcës së zemërimit.
Kështu që i ka përfshirë të tria: Teuhidin, nderin dhe drejtësinë, të cilat janë përmbledhja e krejt mirësisë.
______________
El-Fewâid, 117-118.
https://essunneh.com/tri-zanafillat-e-gjynaheve-ibnul-kajjim/
Përktheu: Blerand Grubi
t.me/essunneh
Kështu që i ka përfshirë të tria: Teuhidin, nderin dhe drejtësinë, të cilat janë përmbledhja e krejt mirësisë.
______________
El-Fewâid, 117-118.
https://essunneh.com/tri-zanafillat-e-gjynaheve-ibnul-kajjim/
Përktheu: Blerand Grubi
t.me/essunneh
Dhjetë ditëshi i muajit dhul-hixhe
Dijetari i madh Ibën Uthejmin (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:
“I kujtoj vëllezërit e mi muslimanë, që ta shfrytëzojnë mirë rastin në këto dhjetë ditët e dhul-hixhes. Sepse me të vërtetë, shumica e muslimanëve janë të shkujdesur për vlerën e këtyre dhjetë ditëve dhe vlerën e veprave të mira në to. Prandaj u kalojnë atyre këto dhjetë ditë sikur të ishin ditë të zakonshme, pa ndonjë vlerë të veçantë.
Ne duhet që këto dhjetë ditë t’i shfrytëzojmë sa më shumë, duke i shtuar më shumë ibadetet; duke e shtuar më shumë namazin, lëmoshën, agjërimin dhe çdo vepër tjetër që na afron tek All-llahu.
I Dërguari (ﷺ) ka thënë:
(ما من أيام العمل الصالح فيهن أحب إلى الله من هذه الأيام العشر)
“Nuk ka ditë, në të cilat vepra e mirë është më e dashur tek All-llahu, si këto dhjetë ditë!”
[Sahîh Ebî Dâwûd, 2107 etj.]
______
Burimi: binothaimeen.net/content/9023
t.me/essunneh
Dijetari i madh Ibën Uthejmin (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:
“I kujtoj vëllezërit e mi muslimanë, që ta shfrytëzojnë mirë rastin në këto dhjetë ditët e dhul-hixhes. Sepse me të vërtetë, shumica e muslimanëve janë të shkujdesur për vlerën e këtyre dhjetë ditëve dhe vlerën e veprave të mira në to. Prandaj u kalojnë atyre këto dhjetë ditë sikur të ishin ditë të zakonshme, pa ndonjë vlerë të veçantë.
Ne duhet që këto dhjetë ditë t’i shfrytëzojmë sa më shumë, duke i shtuar më shumë ibadetet; duke e shtuar më shumë namazin, lëmoshën, agjërimin dhe çdo vepër tjetër që na afron tek All-llahu.
I Dërguari (ﷺ) ka thënë:
(ما من أيام العمل الصالح فيهن أحب إلى الله من هذه الأيام العشر)
“Nuk ka ditë, në të cilat vepra e mirë është më e dashur tek All-llahu, si këto dhjetë ditë!”
[Sahîh Ebî Dâwûd, 2107 etj.]
______
Burimi: binothaimeen.net/content/9023
t.me/essunneh
Hëna e re e muajit dhul-hixheh është parë, kështu që sonte hyn nata e parë e këtij muaji.
Dita e parë e dhul-hixhxhes: 07.06.2024;
Dita e Arafatit: 15.06.2024
Dita e parë e Kurban Bajramit: 16.06.2024
Dita e parë e dhul-hixhxhes: 07.06.2024;
Dita e Arafatit: 15.06.2024
Dita e parë e Kurban Bajramit: 16.06.2024
Profeti (ﷺ) ka thënë:
خيرُ الدعاءِ دعاءُ يومِ عرفَةَ وخيرُ ما قلْتُ أنا والنبيونَ من قبلي لا إلهَ إلَّا اللهُ وحدَه لا شريكَ له له الملكُ وله الحمدُ وهو على كلِّ شيءٍ قديرٌ
“Lutja më e mirë është lutja e ditës së Arafatit dhe më e mira që e kam thënë unë dhe profetët para meje është:
«Lâ ilâhe il-lAll-llâhu wahdeHu lâ sherîke leH, leHul-mulku we leHul-hamdu we Huwe ‘alâ kul-li shej-in Kadîr»
(Nuk ka të adhuruar të vërtetë pos All-llahut, i Cili është Një dhe i pashoq. I Tij është i gjithë sundimi, Atij i takojnë të gjitha lavdet dhe Ai është i Plotfuqishëm për çdo gjë.)”
____________
Sahih et-Tirmidhi, 3585. El-Albani: hasen.
t.me/essunneh
خيرُ الدعاءِ دعاءُ يومِ عرفَةَ وخيرُ ما قلْتُ أنا والنبيونَ من قبلي لا إلهَ إلَّا اللهُ وحدَه لا شريكَ له له الملكُ وله الحمدُ وهو على كلِّ شيءٍ قديرٌ
“Lutja më e mirë është lutja e ditës së Arafatit dhe më e mira që e kam thënë unë dhe profetët para meje është:
«Lâ ilâhe il-lAll-llâhu wahdeHu lâ sherîke leH, leHul-mulku we leHul-hamdu we Huwe ‘alâ kul-li shej-in Kadîr»
(Nuk ka të adhuruar të vërtetë pos All-llahut, i Cili është Një dhe i pashoq. I Tij është i gjithë sundimi, Atij i takojnë të gjitha lavdet dhe Ai është i Plotfuqishëm për çdo gjë.)”
____________
Sahih et-Tirmidhi, 3585. El-Albani: hasen.
t.me/essunneh
A lejohet ta agjëroj ditën e #Arafatit nëse më kanë mbetur ditë të paagjëruara nga ramazani?
Përgjigjja:
E agjëron ditën e Arafatit duke e bërë nijet me të një ditë nga ditët që i kanë mbetur borxh. Dhuntia e All-llahut është e gjerë dhe mund ta arrijë shpërblimin dyfish: shpërblimin e Arafatit dhe shpërblimin e kompensimit.
#Ibën_Uthejmin (All-llahu e mëshiroftë)
____________
t.me/essunneh
https://youtu.be/cgrn9awbldg
Përgjigjja:
E agjëron ditën e Arafatit duke e bërë nijet me të një ditë nga ditët që i kanë mbetur borxh. Dhuntia e All-llahut është e gjerë dhe mund ta arrijë shpërblimin dyfish: shpërblimin e Arafatit dhe shpërblimin e kompensimit.
#Ibën_Uthejmin (All-llahu e mëshiroftë)
____________
t.me/essunneh
https://youtu.be/cgrn9awbldg
Profeti (ﷺ) ka thënë:
«أيام التشريق أيام أكل وشرب وذكر الله» .
«Ditët e teshrikut* janë ditë të ngrënies, pirjes dhe Dhikrit (përmendjes, lavdërimit) të All-llahut.» [Sahih el-Xhâmi’, 2689]
#Ibën_Raxhebi (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:
“Në ditët e teshrikut besimtarëve u bëhen bashkë: mirësia e trupave, me ngrënie dhe pirje, dhe mirësia e zemrave, me dhikër dhe falënderim. Kështu plotësohen nimetet. Dhe çdo herë kur shprehin falënderim për një nimet, ai falënderim u bëhet nimet tjetër, i cili kërkon falënderim tjetër, dhe kështu falënderimi nuk mbaron asnjëherë.
إذا كان شكري نعمة الله نعمة ... علي له في مثلها يجب الشكر
فكيف بلوغ الشكر إلا بفضله ... وإن طالت الأيام واتصل العمر
“Nëse falënderimi im për nimetin e All-llahut është nimet ndaj meje, për të cilin, Atij i detyrohem me tjetër falënderim,
atëherë, si mund të arrihet falënderimi ndryshe, veçse me mirësinë e Tij, edhe nëse ditët zgjaten e ymri vazhdon pambarim.”
Thënia e Profetit (ﷺ): «...ato janë ditë të ngrënies, pirjes dhe Dhikrit të All-llahut» – nënkupton se ngrënia dhe pirja në ditët e festave duhet në realitet të përdoren si ndihmë për t’i bërë dhikër All-llahut dhe për t’iu bindur Atij. Kështu përmbushet falënderimi për nimetin – duke e shfrytëzuar atë në shërbim të bindjes ndaj Zotit.
All-llahu ka urdhëruar në Librin e Tij që të hamë prej ushqimeve të pastra dhe të jemi falënderues, kështu që, kush i shfrytëzon nimetet e All-llahut në shërbim të gjynaheve, ai nuk është mirënjohës për nimetin e All-llahut dhe e ndërron atë me mohim, prandaj e meriton që t’i hiqet ai nimet. Siç është thënë:
إذا كنت في نعمة فارعها ... فإن المعاصي تزيل النعم
وداوم عليها بشكر الإله ... فشكر الإله يزيل النقم
“Nëse je duke e gëzuar një nimet, ruaje atë mirë ... se vërtet gjynahu e heq bekimin!
Mbaje atë me ngulm duke e falënderuar të Adhuruarin ... se falënderimi i të Adhuruarit e heq dënimin!”
__________
Letâif el-Me’ârif, 291.
*Ditët e teshrikut janë ditët 11, 12 dhe 13 të dhul-hixhes, pra dita e dytë, e tretë dhe e katërt e Kurban Bajramit.
https://t.me/essunneh
«أيام التشريق أيام أكل وشرب وذكر الله» .
«Ditët e teshrikut* janë ditë të ngrënies, pirjes dhe Dhikrit (përmendjes, lavdërimit) të All-llahut.» [Sahih el-Xhâmi’, 2689]
#Ibën_Raxhebi (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:
“Në ditët e teshrikut besimtarëve u bëhen bashkë: mirësia e trupave, me ngrënie dhe pirje, dhe mirësia e zemrave, me dhikër dhe falënderim. Kështu plotësohen nimetet. Dhe çdo herë kur shprehin falënderim për një nimet, ai falënderim u bëhet nimet tjetër, i cili kërkon falënderim tjetër, dhe kështu falënderimi nuk mbaron asnjëherë.
إذا كان شكري نعمة الله نعمة ... علي له في مثلها يجب الشكر
فكيف بلوغ الشكر إلا بفضله ... وإن طالت الأيام واتصل العمر
“Nëse falënderimi im për nimetin e All-llahut është nimet ndaj meje, për të cilin, Atij i detyrohem me tjetër falënderim,
atëherë, si mund të arrihet falënderimi ndryshe, veçse me mirësinë e Tij, edhe nëse ditët zgjaten e ymri vazhdon pambarim.”
Thënia e Profetit (ﷺ): «...ato janë ditë të ngrënies, pirjes dhe Dhikrit të All-llahut» – nënkupton se ngrënia dhe pirja në ditët e festave duhet në realitet të përdoren si ndihmë për t’i bërë dhikër All-llahut dhe për t’iu bindur Atij. Kështu përmbushet falënderimi për nimetin – duke e shfrytëzuar atë në shërbim të bindjes ndaj Zotit.
All-llahu ka urdhëruar në Librin e Tij që të hamë prej ushqimeve të pastra dhe të jemi falënderues, kështu që, kush i shfrytëzon nimetet e All-llahut në shërbim të gjynaheve, ai nuk është mirënjohës për nimetin e All-llahut dhe e ndërron atë me mohim, prandaj e meriton që t’i hiqet ai nimet. Siç është thënë:
إذا كنت في نعمة فارعها ... فإن المعاصي تزيل النعم
وداوم عليها بشكر الإله ... فشكر الإله يزيل النقم
“Nëse je duke e gëzuar një nimet, ruaje atë mirë ... se vërtet gjynahu e heq bekimin!
Mbaje atë me ngulm duke e falënderuar të Adhuruarin ... se falënderimi i të Adhuruarit e heq dënimin!”
__________
Letâif el-Me’ârif, 291.
*Ditët e teshrikut janë ditët 11, 12 dhe 13 të dhul-hixhes, pra dita e dytë, e tretë dhe e katërt e Kurban Bajramit.
https://t.me/essunneh
Forwarded from esSunneh
Imam #Ibnul_Kajjim (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:
"Dhe kështu Zoti i Madhëruar, kur e privon robin e Tij besimtar nga një çështje e dynjasë, e privon vetëm për t’i dhënë diçka më të mirë dhe më të dobishme për të. Kjo nuk vlen për askënd tjetër, veçse për besimtarin. Atë e privon nga risku më i ulët dhe më pak i çmuar dhe nuk ia pëlqen atë atij, që t’ia japë riskun më të lartë dhe më të çmuar.
Por robi, nga padija për atë se çfarë është në dobinë e vet dhe nga padija për bujarinë e Zotit të vet, për urtësinë dhe butësinë e Tij, nuk e kupton ndryshimin midis asaj që ia ka privuar dhe asaj që ia ka rezervuar. Bile është i prirur nga dashuria për të shpejtën (dynjanë) edhe në qoftë e ulët, dhe nga mungesa e dëshirës për të më vonshmen, edhe në qoftë e lartë.
Sikur robi të ishte i drejtë me Zotin e vet – e ku të bëhet i tillë – do ta dinte se mirësia e All-llahut ndaj tij lidhur me gjërat që ia ka penguar, prej dynjasë dhe kënaqësive të saj, është më e madhe se mirësia e All-llahut ndaj tij lidhur me gjërat që ia ka dhuruar. Ai, pra, nuk e ka privuar për tjetër, veçse për t’i dhuruar, nuk e ka sprovuar (me vështirësi), veçse për t’i dhënë mirëqenie, nuk e ka vënë në test, veçse për ta nxjerrë të pastër, nuk e ka bërë të vdesë, veçse për ta ngjallur dhe nuk e ka sjellë në këtë botë, veçse të përgatitet nga aty për të shkuar tek Ai dhe ta ndjekë rrugën që të shpie drejt Tij.
“Ai e ka bërë natën dhe ditën që të vijnë njëra pas tjetrës për ata që duan të marrin mësim ose duan të falënderojnë.” [El-Furkân, 62] “Por të padrejtët nuk pranojnë, ata vetëm mohojnë.” [El-Isrâ’, 99]
All-llahu është Ai prej të Cilit kërkojmë ndihmë!"
________________
t.me/essunneh
El-Fewâid, f. 79.
Përktheu: Blerand Grubi
"Dhe kështu Zoti i Madhëruar, kur e privon robin e Tij besimtar nga një çështje e dynjasë, e privon vetëm për t’i dhënë diçka më të mirë dhe më të dobishme për të. Kjo nuk vlen për askënd tjetër, veçse për besimtarin. Atë e privon nga risku më i ulët dhe më pak i çmuar dhe nuk ia pëlqen atë atij, që t’ia japë riskun më të lartë dhe më të çmuar.
Por robi, nga padija për atë se çfarë është në dobinë e vet dhe nga padija për bujarinë e Zotit të vet, për urtësinë dhe butësinë e Tij, nuk e kupton ndryshimin midis asaj që ia ka privuar dhe asaj që ia ka rezervuar. Bile është i prirur nga dashuria për të shpejtën (dynjanë) edhe në qoftë e ulët, dhe nga mungesa e dëshirës për të më vonshmen, edhe në qoftë e lartë.
Sikur robi të ishte i drejtë me Zotin e vet – e ku të bëhet i tillë – do ta dinte se mirësia e All-llahut ndaj tij lidhur me gjërat që ia ka penguar, prej dynjasë dhe kënaqësive të saj, është më e madhe se mirësia e All-llahut ndaj tij lidhur me gjërat që ia ka dhuruar. Ai, pra, nuk e ka privuar për tjetër, veçse për t’i dhuruar, nuk e ka sprovuar (me vështirësi), veçse për t’i dhënë mirëqenie, nuk e ka vënë në test, veçse për ta nxjerrë të pastër, nuk e ka bërë të vdesë, veçse për ta ngjallur dhe nuk e ka sjellë në këtë botë, veçse të përgatitet nga aty për të shkuar tek Ai dhe ta ndjekë rrugën që të shpie drejt Tij.
“Ai e ka bërë natën dhe ditën që të vijnë njëra pas tjetrës për ata që duan të marrin mësim ose duan të falënderojnë.” [El-Furkân, 62] “Por të padrejtët nuk pranojnë, ata vetëm mohojnë.” [El-Isrâ’, 99]
All-llahu është Ai prej të Cilit kërkojmë ndihmë!"
________________
t.me/essunneh
El-Fewâid, f. 79.
Përktheu: Blerand Grubi