.

🔆#حقیقة_التوحید
🔅#سخن_بیست‌و‌ششم_حقیقة_التوحید :

༺°•𐫱 إنشاء مطلق - إنشاء و خبر 𐫱•°༻

●═•◈•◈•◈❖ 🔅 ❖◈•◈•◈•═●
🖊🦋 احسان الله نیلفروش زاده
https://t.me/ehsannil3/473
●═•◈•◈•◈❖ 🔅 ❖◈•◈•◈•═●
.

🍃 با اینکه در خصوص موضوع «إنشاء» در ضمنِ مقالات و بیاناتِ #کانال_معرفة_الحق صحبت شده است، امّا ضرورتِ این موضوعِ مبنایی، ایجاب می‌کرد که حتّی مختصراً، مقاله‌ای مجزّا، و به زبان ساده در این خصوص نگاشته شود، چرا که تمام امور مربوط به عالَم نور؛ حیثیتِ إنشائی دارد و مبحثِ «إنشاء»؛ مبحثی در کنار مباحث دیگر نیست، بلکه جزء مبانی المعرفة بالنّورانیّة می‌باشد.

«إن شاء الله أو علی بن ابیطالب(علیهما السلام)»؛ با دل، همراهی بفرمایید که؛ شکوفایی معرفت، به دلدادگی، محقّق می‌شود.
🌿 ذکرِ «یا علی(؏)»؛ إنشاءِ دلدادگی به حقیقة الحقائق و نقطۀ حیاتِ آن؛ یعنی «معرفت» است.

•┈••✾•🍃یا عـﷻــلے؏🍃•✾••┈•


♦️بخشِ اوّل - تقسیم بندی کلام به «خبر» و «إنشاء» ➣●•

گفتار و کلام، به دو نوعِ کلّیِ «خبر» و «إنشاء» تقسیم می‌شوند:

🔰 «خبر»؛
از نظر لغوی به معنایِ علم به شیء معلوم است
(📚مفردات الفاظ القرآن، ص: ۲۷۳).

🍃 «خبر»؛ حکایت کردن و سخن گفتن از شیء، امر، یا واقعه‌ای است که در عالَم، وجود داشته [یا دارد یا خواهد داشت] یا به هر نحوی رخ داده است یا در حالِ اتفاق افتادن است یا در آینده اتفاق می‌افتد.

⪩ جمعِ مکسّرِ «خَبَر»؛ «أخبار» است،
و فعلِ خبررسانی؛ «إخبار» (مصدرِ بابِ إفعال) می‌باشد.

⪩ قصدِ اصلیِ گویندۀ خبر؛ انتقال پیام به مخاطب یا آگاه کردن اوست.

👈🏻 ◧ خَبَر؛ فرعِ بر واقعه یا واقع (شیء واقع شده)، و مُضاف بر آن است.
یعنی؛ اوّل، واقعه‌ای [یا شیء یا امری که واقع است] وجود دارد، سپس؛ «خبر»، حیثیتِ وجودی می‌یابد و حکایتی از «واقع» می‌آورد.


🔰 «إنشاء»؛
مصدر بابِ إفعال از مادّۀ «نَشَأَ؛ ایجاد کردن چیزی و تربیت کردنش؛ (📚المفردات في غريب القرآن، ص: ۸۰۷») بوده و از نظر لغوی به معنایِ «ایجاد کردن» است.

🌿 اگر گفتارِ گوینده؛ حکایت کردن از واقعه یا شیء یا امری که در عالَم وجود دارد، نبود؛ بلکه خودِ «گفتار»ش، یا تامّ و تمام بود و نیاز به واقعی غیر از خودش نداشت، یا مُبتدا بود و به محضِ این گفتار؛ امری واقع شد؛
چنین کلام و گفتاری، «إنشاء» است.

[بر خلافِ خبر که فرعِ بر واقع بود]:
👈🏻 ◨ «إنشاء»؛ اصلِ بر واقع بوده، و واقع؛ فرع بر «إنشاء» است.

🍃۞⇐مثلاً :

🔅 دعا و استدعا (التماسِ دعا)، نفرین، تمنّا کردن، آرزو کرد، تفأّل (فالِ خیر و شرّ زدن)، امر و نهی، سؤال کردن (استفهام)، خواندنِ صیغه عقد و [العیاذ باللّه] طلاق، تعارف، کلیۀ تلقین‌ها (مثل تلقین مرده)، سخنانِ انگیزشی، حرف‌های امیدوار کننده یا از آن طرف؛ حرفِ نا امید کننده، إستِرحام (کلامی که دیگری را به رَحْم آورد)، قَسم خوردن و قَسَم دادن، ندا، تنبّه، موعظه و نصیحت، إقبال و إدبار، ابرازِ ایمان و یا کفر، تعبیر خواب (که مافوقِ تطبیق با واقع باشد)، حُسن ظنّ و سوء ظنّ، وعده و وعید، روضه‌خوانی و نوحه خوانی و مرثیه خوانی (نیاز به توضیح دارد)، ذکر و وصفِ باریتعالی، ذکر و مدح و بیانِ فضائل حضراتِ آل الله؏ (توضیح خاصّ نیاز دارد)، قرآن و تمام آیات و حتّی وقایعی که از نظر عموم افراد؛ بیانِ اخبار گذشتگان محسوب می‌شود، و قسّ عَلی هذا؛ همگی از إنشائیات است.

⟥⊰ چون إنشاء؛ ایجاد کردن است و این امر، به دوام صورت می‌گیرد؛ پس
👈🏻 إنشاء [بر خلافِ خبر]؛ منزّه از تکرار است.

🔖(در ادامۀ همین مقاله:
شرح این قسمت🔺، ضمنِ توضیح «إنشاء حقیقی و مطلق» داده می‌شود🔻)

⏎▣ بنابراین:
🔅قرائتِ قرآن، خواندنِ أدعیه، زیارتنامه‌ها، و روایات معصومین(ع)، روضه‌خوانی و أمثالهم؛ هر چند کاملاً شبیه هم صورت بگیرد؛ تکراری نیست.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.

.

🍃۞⇐مثلاً:
🔆 تمام «بسم الله الرحمن الرحیم»های قرآن، چون إنشاء است؛ مشابه هم و تکراری نیست. از این رو بعضی از اهل معرفت که فقیهِ مصطلح نیز هستند (معرفت؛ فقه أعظم است)، بیان فرمودند که اگر مثلاً در نماز، نیّتِ خواندنِ سوره‌ای را کرده و بسمله گفتی، امّا بلافاصله بعد از قرائتِ بسمله، نظرت عوض شد و خواستی سورۀ دیگری را بخوانی؛ باید بسمله را با نیّت جدید بگویی. چون بسمله هر سوره، مخصوص خودش و با بسمله های سوره‌هایِ دیگر متفاوت است و حیاتِ إنشائی دیگری، نسبت به بسمله سوره‌هایِ دیگر دارد.

🔅 اضافه می‌شود:
⟥⊰ حتّی یک بسمله نسبت به خودش هم دائماً در تجدید و جدید بودن است و حیات داشته و تکراری نیست.
❖↵ اگر هزاران بار «بسم الله الرحمن الرحیم» بگویید؛ نه تنها هر بسمله تان با قبلی متفاوت است، بلکه خودِ این بسلمه در خودش نیز در حالِ تجدید و حیات است، چون بسمله؛ إنشاء است و هر چیزی که حیثیتِ إنشائی داشت؛ حظّ از حیاتی بی تکرار دارد، و در خودش نیز، منزّه از تکرار است و دائماً نفسِ حیات و جدید بودنِ «إنشاء حقیقی» در آن متجلّی است.


♦️بخشِ دوّم - صدق و کذب نِسبی (عُرفی) ➣●•

چون وجودِ «انشاء»؛ اصلِ «واقع» و مقدّم بر آن است و به بیانی؛ «إنشاء» کلامی است که واقع و نفس الأمری جدای از خودش ندارد، بنابراین؛
👈🏻 صدق و کذب در إنشاء مطرح نیست.

امّا وجودِ «خبر»، فرع بر «واقع» است، بنابراین؛
👈🏻 صدق و کذب، برای خبر مطرح است که؛

❒ اگر «خبر» با «واقع» تطبیق کند (عینیّتِ تطبیقی خبر با واقع)؛ این خبر، «صدق» خوانده شده و گوینده‌اش؛ «صادِق» نام دارد.
❐ و اگر «خبر» با «واقع» تطبیق نکند؛ این خبر، «کذب» خوانده شده و گوینده‌اش؛ «کاذِب» (دروغگو) نام دارد (کَذّاب؛ شخصِ بسیار دروغگوست - مکذِّب؛ شخصی است که واقع را تکذیب می‌کند).

[✅ إن شاء الله، در بیان بعدی مباحثِ «حقیقة التوحید»؛ در خصوصِ صدق و کذبِ مطلق صحبت می‌شود.]


🍃 تا اینجای مقاله در خصوص، خبر و إنشائی صحبت شد که در حیطۀ کلام و گفتار مطرح است. به مرحمت إلهی؛ قدم بعدی، آشنایی با «إنشاء مطلق» است که مافوقِ إنشائی است که از اقسامِ کلام، و در کنارِ «خبر» قرار می‌گیرد:


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.

.

♦️بخشِ سوّم - آشنایی با «إنشاء مطلق» ➣●•

«إنشاء»؛ مصدر بابِ افعال از مادّۀ «نَشَأَ؛ ایجاد کردن چیزی و تربیت کردنش؛ (📚المفردات في غريب القرآن، ص: ۸۰۷») بوده و از نظر لغوی به معنایِ «ایجاد کردن» است.

✅ نکته: به فرمایشِ قرآن کریم؛ مراحلِ إنشاء، «نَشئَة» نام دارد (سورۀ واقعه، آیۀ ۶۲ - سورۀ نجم، آیۀ ۴۷).

عوالِم هستی و موجودات، از «نفس واحدۀ إلهی» یعنی شخصِ ائمه اطهار(ع)، به نحوِ «إنشاء» خلق شده‌اند، چنان که قرآن کریم می‌فرماید:

💎﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَکمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ﴾💎
❈ و او كسى است كه شما را از «نَفْسٍ واحِدَة» (یعنی؛ حضراتِ «نَفْسُ اللهِ تَعَالَى؛ 📚بحار الأنوار، ط - بيروت،ج‏۹۷،ص۳۳۱»؏) انشاء نمود.
📘(سوره‌ٔ انعام، آیه‌ٔ ۹۸)

📜 در روایت است که حضرت مولی أمیرالمؤمنین(ع) تأکیداً بیان می‌فرمایند که خلقت به نحوِ «انشاء» خلق شده است:

🔻«أَنْشَأَ الْخَلْقَ إِنْشَاءً»🔺
✤ خلق را به نحوِ انشاء ایجاد نمود.

.🔻.
✅ نکتۀ ظریفِ معرفتی:
«إِنْشَاءً» از نظر علم نَحو در ادبیات عربی؛ مفعولِ مطلق است و برای تأکید بیان شده است.
تأکید لفظی در معارف؛ جلوه‌ای از تأکیدِ حقیقی است. تأکید بودنِ «إِنْشَاءً»؛ صِرفاً تأکیدِ لفظی نیست، بلکه نقطۀ مؤکِّد بودنِ خودِ «إنشاء» است. خودِ «إنشاء حقیقی»؛ تأکید کنندۀ حقیقی و مطلق است (فتأمّل جیّداً!) و جلوۀ این مهمّ در حیاتِ خلقت می‌باشد که: حیاتِ خلقت، با تکیه بر «إنشاء» محقّق است.
بنابراین؛ هر چند «إِنْشَاءً» از نظر علم نَحو؛ مفعولِ مطلق است، امّا با درکِ دقیقِ «إنشاء»، خواهیم یافت که «إِنْشَاءً»؛ در عین اینکه «مفعول مطلق» است (که اشاره به اطلاق و مقامِ جمع الجمعِ نوری است)؛ نقشِ «تمیزِ حقیقی» را هم دارد (که اشاره به مقامِ فرق نوری است)، و نیز نقشِ «حالِ حقیقی» را دارد (اشاره به مقامِ جمعِ نوری).
👈🏻 🔔دقّت شود که این ظرائف، صرفاً از ظاهرِ ادبیات عرب بیان نشده، بلکه از معرفت به حقائقی ماورایِ آن، تا ظاهرِ لفظ و قواعدِ عربی، توجّه شد.
.🔺.

🔻«أَنْشَأَ الْخَلْقَ إِنْشَاءً»🔺؛ تمام موجودات، «إنشاءً» ایجاد و خلق و حادث شده‌، و بقاء دارند.
مطلقاً:
حدوث و بقاء؛ به قوّتِ «إنشاء حقیقی و مطلق» محقّق و برقرار است.

اگر در مبحثِ خبر و إنشاء، بیان شد که خبر و انشاء در کلام مطرح است؛ رشحه‌ای از این مطلب است که «إنشاء حقیقی»، به کلمۀ حقیقی یعنی «کلمة الله التّامّة» [که جلوه‌ای از جلواتِ ائمه اطهار(ع) است]؛ برقرار است. قرآن در وصفِ لطیفی در این خصوص، می‌فرماید:

💎﴿إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ﴾💎
❈ چون به چيزى اراده فرمايد، كارش اين بس كه مى‌گويد: «باش»؛ پس [بى‌درنگ‌] موجود مى‌شود.
📘(سورۀ حضرت یس -ص-، آیۀ ۸۲)

❁ «شَيْء»؛ أعمّ أسماءِ عامّه است و همه چیز؛ «شَيْء» است.
«شَيْئًا»؛ نکره است و بیانی از تَعمیمِ عامّ بودنِ «شَيْء» می‌باشد. همۀ موجودات در «شَيْئًا» آیۀ فوق قرار می‌گیرند.

❁ «إِنَّمَا»؛ از اداتِ حصر است. این حصر؛ حصرِ حقیقی است که نیاز به توضیح مفصّل دارد.

✅ فقط اشاره می‌شود [تا اهلِ این معرفت خاصّ؛ پیگیری کنند]:
حصرِ حقیقی، جلوه‌ای از إنشاء حقیقی و مطلقِ «نَفْسُ الله تعالی» است. «شَيْئًا» [در آیۀ مذکور] با امرِ «كُنْ»؛ موجود شده و صاحبِ نفس می‌شوند امّا؛ همگی در حصرِ حقیقیِ انشاءِ مطلقِ «نفس الله تعالی»، به نحوِ حقیقی و وجودی محصور هستند («هزار نکتۀ باریکتر ز مو اینجاست»❗️و «قدر گوهرِ یکدانه؛ جوهری داند»❗️).

🔻 توضیح:
حصر در عالَم حدود این است که شیء وجود دارد، بعد امرِ دیگری، آن را به قفسِ حصر می‌کشد.
امّا چون «إنشاء حقیقی» قبل از وجودِ شیء، هست و شیء دائماً به این خالقش احتیاج دائمی دارد؛ پس در حصرِ «إنشاء حقیقی» است.

⌯≻ امّا مطلب فراتر این است که بدون لحاظِ شیءِ خلق شده، حصرِ مطلق بودنِ «إنشاء حقیقی» درک شود.
خودِ «إنشاء حقیقی» چون چشمۀ حیات است؛ بدون لحاظِ مخلوقات، حصر است.

🌌 مثالی تنزیل یافته، برای تقریب به ذهن:
سیاه چالۀ فضایی ، برایش مهمّ نیست چیزی وجود دارد یا نه تا آن را در حصر خود قرار دهد،
بلکه خودش برای خودش هم حصر است. از اینکه خودش برای خودش حصر است و این حصر قوّت دارد؛ دیگران را هم می‌بَلعد و به حصرِ خود در می‌آورد.

این مطلب تنزیلی از حصرِ اطلاقِ «إنشاء حقیقی» است و امید که به این مثال متوقّف نشوید.
.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.

.

❁ «أَرَادَ»؛ در مقالات #کانال_معرفة_الحق به لطف خدا تبیین شد که ائمه اطهار(ع) شخصِ مشیّت و ارادۀ مطلقۀ الهی هستند. حضرت امام کاظم(ع) می‌فرمایند:

🔸«قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى؛ ﴿كُنْ فَيَكُونُ﴾ بِمَشِيئَتِهِ»🔸
✣ خداى تبارک و تعالى فرموده است؛ «باش! پس مى‏باشد» به مشیّتش (یعنی؛ شخصِ ائمّه‌ی اطهار؏).
📚(الكافي[ط -الإسلامية]، ج‏۱، ص۱۲۵)

❁ «يَقُولَ»؛
⦿ اوّلاً) فعلِ مضارع است و دوام و استمرار را بیان می‌نماید. استمرارِ «يَقُولَ» از خدائیت حضرتِ «الدائم» (جلّ جلاله) است و نه استمرارِ زمانی که امروز هست و فردا نیست. هر شیئی که به «يَقُولَ»؛ موردِ اشارۀ وجودیِ «لَهُ» قرار گرفت؛ دیگر نابود شدنِ حدّی ندارد، بلکه نهایتاً منزل به منزل میشود.

⦿ ثانیاً) «يَقُولَ»؛ جلوه‌ای از ﴿أَحْسَن قَوْل؛ فصلت ۳۳﴾ و شخصِ «کلمة الله التّامّة» بودنِ ائمه اطهار(ع) است.

❁ امرِ «كُنْ» باریتعالی؛ یک امر و یا یک کلام، در کنارِ امر یا کلام دیگر نیست، و اصلاً در کنار هیچ شیئی نیست چرا که در شرحِ آیۀ فوق، بیان شد؛ همه چیز در تعمیمِ «شَيْئًا» قرار دارند و «شَيْئًا» به «كُنْ» محقّق است. بنابراین؛
«كُنْ» وجودی؛ مقدّمِ حقّی و حقیقی بر «شَيْئًا» است و سلطه و سیطرۀ بر «شَيْئًا» (یعنی همه چیز) دارد.

❁ «أَمْرُهُ» یعنی «أمرُ الله» و ائمه اطهار(ع) شخصِ حقیقیِ «امر الله» هستند که می‌فرمایند: 🔹«نَحْنُ أَمْرُ الله عَزَّ وَ جَل‏؛ مائیم امر خداوند عزّ و جلّ؛ 📚 بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۵۲، ص۴۶»🔹.

•◆ «أمرُ الله» مطلق است و امرِ «كُنْ» وجودی (که همه چیز با آن، إنشاء می‌شود)؛ جلوه‌ای از جلواتِ «أمرُ الله»بودنِ حضراتِ آل الله(ع) است. بنابراین؛ ائمه اطهار(ع) مافوقِ «کُنْ»وجودی (و در نتیجه؛ مافوقِ همه چیز) می‌باشند و [به 👈🏻 بینونَت صفتی] حیاتِ «كُنْ» می‌باشند. حضرت مولی أمیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند:

🔸«أَمْرُهُ بَيْنَ الْكَافِ وَ النُّون » 🔸
✤ امر خداوند (یعنی؛ شخصِ آل الله ع) بین ‏ کاف و نون (یعنی؛ «كُنْ») است.
📚(بحار الأنوار [ط - بيروت]، ج‏۲۵، ص۱۷۳)

•●• 🔻لطیفه‌ای به اشاره: 🔻•●•
«الْكَاف»؛ جلوه‌ی «الکافي» مطلقِ بودنِ أئمّه‌ی اطهار(ع) و تجلّیِ مقام خلوَتِ نوری آل الله(ع) است.
و «النُّون» که به فرمایش روایات؛ «وَ أَمَّا نُونٌ فَكَانَ نَهَراً فِي الْجَنَّة؛ و امّا نون، نهری در بهشت می‌باشد؛ 📚 علل الشرائع، ج‏۲، ص۴۰۲»؛
جاری بودن و ظهورِ داشتنِ «الکافي»، و تجلّی مقامِ کثرتِ نوری آل الله(ع) است.
و «أَمْرُهُ»؛ مقام جمع الجمع أئمّه‌ی اطهار(ع) می‌باشد.
•●•🔺 الحمد لله اللطیف 🔺•●•


•◆ به بیانِ دیگر؛
ائمه اطهار(ع) که «أولي الأمر مطلق» و «ولیّ مطلق إلهی» می‌باشند؛ حتّی مافوقِ «أمر مطلق إلهی» (یعنی؛ «أمر الله»)، و در نتیجه و صد البته؛ مافوقِ «کُنْ»وجودی می‌باشند و «امر الله» و «کُنْ»وجودی؛ لَمَعات و رَشَحاتی از وجودِ آل الله(ع) است.


🌾
•●•🔻•●•
⏎◉ 🔔 نتیجه‌ای مهمّ که ضمنِ این توضیحات باید بیان شود:

👈🏻🔆 خلقتِ حضراتِ ائمه اطهار(ع) [حتّی خلقت نوری] که به «کُنْ»وجودی محقّق و برقرار است؛

💠 اوّلاً) ابتدایِ وجودِ حضراتِ آل الله(ع) نیست، بلکه مرتبه‌ای از تجلّیاتِ وجودِ ائمه اطهار(ع) است.

💠 ثانیاً) به خودِ حضراتِ آل الله(ع) محقّق است (بر اساسِ «إنشاء حقیقی» بودنِ آل الله ع).

💠 ثالثاً) به ارادۀ خودِ حضرات آل الله(ع) برقرار است.

💠 رابعاً) چون حضرات آل الله(ع) نزولِ اجلال کرده، و در جلوۀ «شَيْئًا»، «مُحدَث»، «مخلوق»، و حتّی نهایتِ مخلوق بودن که بَشَر بودن است (بشره و پوست داشتن؛ نشانی از قشری بودن است) ظاهر شده‌اند؛
👈🏻 هیچ مرتبۀ وجودی ائمه اطهار(ع) به مثابۀ دیگر موجودات نیست و مطلقاً؛ حضراتِ آل الله(ع) با احدی؛ قیاس کرده نمی‌شوند، چنان که می‌فرمایند:

🔷 『 لَا يُقَاسُ بِنَا أَحَدٌ』🔷
✣ احدی با ما [ آل‌ الله؏ ] قیاس کرده نمی‌شود (قابل قیاس نیست).
📚عيون أخبار الرضا؏، ج‏ ۲،ص۶۶
•●•🔺•●•

⏎◈ بنابراین؛
👈🏻 إنشاء حقیقی و مطلق؛ طوری از اطوار، رشحه‌ای از رشحات، و جلوه‌ای از جلواتِ حضراتِ ائمه اطهار علیهم السلام است.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.

.


🔰 برای جمع‌بندی مطلب و مسجّل شدن درکی از إنشاء حقیقی، اوصافی از آن، مختصراً اشاره می‌شود:

✓➊ «إنشاء»؛ سابقۀ قبلی ندارد و دائماً «جدید» است، چنان که شکافندۀ مطلق، شکافندۀ علم، حضرت باقر العلوم علیه السلام می‌فرمایند:

🔹【خَلقَ الشَّيْءَ لا مِن شَيْءٍ كانَ قَبلَهُ】🔹
✤ [خداوند] اشياء را آفريد نه از چيزى كه پيش از آن وجود داشته باشد.
📚(التوحيد [للصدوق]، ص۶۷)

✓➋ «إنشاء»؛ ایجاد کردن است و نه حکایتی تکراری از موجودی تکراری.

●⤸ بنابراین:
إنشاء؛ منزّه از «تکرار» است.
اگر شیئی، به نحوِ «إنشاء» ایجاد شود یا وجود داشته باشد؛ هرگز تکراری نیست.

🔆 نور حقیقی، و تمام شئونات و حیثیاتِ نوری و اموری که مربوط به عالَم نور است [که همگی تجلّی نور می‌باشند]؛ به نحوِ «إنشاء» موجود هستند. پس موضوعاتِ مربوط به نورِ حقیقی؛ منزّه از تکرار است.

✓➌ شیءِ إنشاء شده (مُنشَأ)، وجود و کینونَت و نفسی، دونِ وجود و کینونَت و نفسِ مَنشَأ و مُنشِئ (ایجادکننده) خود ندارد و در حقیقت؛ نفسِ شیءِ إنشاء شده؛ جلوه‌ای از مَنشَأ و مُنشِئ اوست. چنان که حضرت امام محمّد باقر(ع) در روایت دیگری می‌فرمایند:

🔹【هُوَ عَزَّ وَ جَلَّ يُكَوِّنُ الْكَائِنَاتِ الَّذِي كَانَ بِتَكْوِينِهِ كُلُّ كَائِنٍ】🔹
✤ خداوند عزّ و جلّ (که مُنشئ و خالق و ایجاد کنندۀ مطلق است) به وجود آورنده‌ی موجودات است که به بود و وجود و کینونیَّتِ او همه‌ی موجودات، موجود هستند.
📚(التوحيد [للصدوق]، ص۹۲)

⏎◈ بنابراین؛
هر شیء یا امری که به نحوِ «إنشاءِ حقیقی» ایجاد شود؛ هرگز از مُنشِئ [و مَنشَأ] خود مجزّا نمی‌شود، بلکه دائماً (منظور از «دائماً»؛ دوامِ حقیقی و وجودی و قیّومی است، و نه صرفاً دوامِ زمانی)؛ به إنشاءِ مُنشِئ، حیات و قوام دارد.

⇦[ این مطلب؛ شرحی از قَیّومیّتِ مَعیّه‌ی حضراتِ آل الله؏ است که در سلسله مباحثِ «حقیقة الولایة» در #کانال_معرفة_الحق شرح آن گذشت. 👈🏻 ر.ک: #ﺑﯿﺎﻥ_پنجم_حقیقة_الولایة - «قَیّومیَّتِ مَعیّه» https://t.me/ehsannil3/75 ) ].


✓➍ «إنشاء حقیقی»؛ جامعِ حقیقی و مطلق است. چرا که [به بیانی، و در تنزیل؛] موجودی، بدون آن، وجود ندارد.

✓➎ «إنشاء حقیقی»؛ حیاتِ «وجود» است و صد البته حیاتِ مطلقِ «وجود» است.

🍃⏎⧈ توضیح مختصر:
«ایجاد»؛ مصدرِ بابِ افعال از مادّۀ «وَجَدَ» به معنایِ «به وجود آوردن» است.
هر «موجودی»، به فعلِ «ایجاد» (فعلِ «إنشاء حقیقی»)؛ حظّی از «وجود» برده که «موجود» شده است.
⌯≻ امّا «إنشاء حقیقی» را نباید صرفاً در مرتبۀ فعلِ «ایجاد کردن» مشاهده کرد، بلکه «إنشاء حقیقی»؛ «فعلیّتِ وجود» است.
یعنی؛ خودِ «وجود»، دائماً به «إنشاء حقیقی» که فعلیّتِ اوست؛ «وجود» است.

●⤸ بنابراین؛
👈🏻 «إنشاء حقیقی» در عین یگانگی با «وجود»؛ حیاتِ «وجود» است.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.

.

🌿 خدا می‌داند که چه بابِ وسیعی از معرفت، به برکتِ درکِ «إنشاء حقیقی»؛ مفتوح می‌شود.

🔔 اهل معرفت!
جویندگانِ معارفِ عالیه!
🍃 عزیزان!
اینجا جایِ اعتکاف است!

إن شاء الله به این معرفتِ عالی؛ درست عرضه شوی‌م. حضرتِ خاتم الأنبیاء و المرسلین (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می‌فرمایند:

🔻『 إِنَّ لِرَبِّكُمْ فِي أَيَّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحَاتٍ؛ 👈🏻 أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا.』🔺➥
✣ همانا برای پروردگار شما در ايام دهرِ وجودتان، نسيم‌هایی هست، آگاه باشید! پس خود را به آن عرضه کنید.
📚(بحار الأنوار،ج‏۶۸،ص۲۲۱)

بحمد الله نکات و لطائفِ بسیاری در خصوصِ «إنشاء حقیقی» حاضر و جاریست، امّا برای پرهیز از إطالۀ کلام؛ به همین مقدار بسنده شد. و فقط تذکّر داده می‌شود:

🔔 مبانی که در خصوصِ «إنشاء حقیقی» محضر عزیزان ارائه شد؛
اگر به لطف خدا؛ درست تبیین و تفهیم شده باشد؛ بابِ خاصّی از معارف را می‌گشاید و خوانندۀ عزیز اگر این مبنایِ بیان شده را در موضوعاتِ مختلف به کار بگیرد و به دنبالِ کشفِ «إنشاء حقیقی» در موضوعات مختلف باشد؛ به مرحمت ائمه هدی(ع)، معارفِ نابی روزیش می‌شود.


🔆 📖 مثلاً در موضوعاتِ قرآنی، با توسّل، همّت کرده و تفکّر و تدبّر کنید و این دقایق و فراتر از آن را بیابید:

⦿ حیثیتِ إنشائیِ «معدن الوحی و التنزیل و التأویل» بودنِ حضراتِ آل الله(ع).

⦿ حضرات ائمه اطهار(ع) به نحوِ إنشاء؛ خالصۀ «وحی» هستند.

⦿ ائمه هُدی(ع) به نحوِ إنشاء؛ شخصِ «کلمة الله التامّة»، شخصِ «الکتاب»، حقیقتِ تمام کُتُب إلهی [که سرسلسلۀ آن قرآن است] می‌باشند.

⦿ أفضلیّت حضرات آل الله(ع) نسبت به قرآن و تمام کتب الهی به نحوِ إنشاء.

⦿ عدم تحریفِ حدّیِ قرآن با حضورِ حیاتی و إنشائی حضراتِ آل الله(ع).

⦿ تمام اخبار و قصه‌هایِ قرآن؛ به فائقیّتِ إنشائی حضرات آل الله ؏؛ إنشاء است و از این رو؛ قرآن کریم، «أحسن القصص» و «أحسن الحدیث» است.

⦿ قرآن کریم با آیاتِ به ظاهرْ جدید در هنگامِ ظهور حضرت بقیة الله(روحنا فداه)؛ رشحه‌ای از رشحاتِ «إنشاء حقیقی» بودنِ قرآن است [و نه اضافه و کم شدنِ حدّی آیات].

⦿ هر یک از آیات قرآن، بلکه هر یک از کلمات، و فراتر اینکه؛ حتّی یک حرف یا نقطه‌ای از قرآن، به جامعیّتِ حقیقیِ «إنشاء حقیقی»، شاملِ تمام قرآن، تمام کتب إلهی، تمام علوم، تمام حقائق، تمام موجودات و عوالِم هستی است.

⦿ قرآن، به نحوِ «إنشاء» و در عین حضورِ مطلق و جمع الجمعی؛ دائماً در حالِ إنزال (نزولِ دفعی) و تنزیل (نزولِ تدریجی) است. و به تَبَعِ قرآن؛ تمام کتب إلهی (که همگی نسخ شدند و نه نفی)؛ در حالِ انشاءِ دائمی و نزولِ دائمی می‌باشند.

⦿ به إنشاء حقیقی بودنِ قرآن؛ جا برای شکّ و رَیْب در قرآن وجود ندارد. شک کنندگان؛ به حیاتِ خودشان شک دارند!

⦿ هر سوره، آیه، کلمه، حرف و اعراب و حتّی نقطه‌ای از قرآن کریم؛ به قوّتِ «إنشاء حقیقی» بودن، دعوا و دلیل، جمال و جلال، برقرار است و این معنایی از «مثانی» بودنِ قرآن است (💎﴿اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِيَ ؛ زمر، ۲۳﴾ 💎 ).

⦿ به محوریّت توجّه به إنشاء بودنِ قرآن؛ ابتدائاً با هر یک از اخبارِ قرآن (که بیان شد إنشاء است ولی حیثیتِ حسّی دارد و می‌توانی آن را تصوّر کنی)، و بعداً با هر یک از آیاتِ إلهی؛ همدل و همراه شو تا إن شاء الله؛ نزول قرآن که امری إنشائی و جدیدِ مطلق است به دل خطور کند.

⦿ بعضی، احادیث را نزولِ نزول می‌دانند. یعنی قرآن را نزول دانسته، و احادیث و روایات را نزولِ قرآن تصوّر کرده‌اند.
این مطلب، اشتباه است!
روایات آل الله(ع)؛ تنزیلی از قرآن نیست، بلکه 💎﴿إِلَيْه‏ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ؛ فاطر ۱۰﴾ 💎 و تأویلِ إنشائی قرآن است.
📖 قرآن نازل می‌شود در حالی که:
۱. احادیث؛ قوسِ صعودِ قرآن است.
۲. اصلاً احادیث؛ و قرآن در یک نقطه هم که باشند؛ احادیث؛ اوّل و تأویل هستند، قرآن؛ آخِر و تنزیل است.
۳. قرآن؛ به قوّتِ «تأویل بودنِ احادیث» نازل شده و می‌شود. منتها اهل ظاهر؛ تأویل بودنِ احادیث را مشاهده نمی‌کنند، چون؛ پشتِ پرده است و باطن.
تا وقتی «أوّل مطلق» بودنِ حقیقیِ حضراتِ «أحسن القول» یعنی ائمه اطهار(ع)، و «تأویل مطلق» بودنِ کلامِ حضرتشان(ع) یقین نشود؛ [نستجیر بالله؛] قرآن، بدون شیرازۀ حقیقی، عِضین و ورق پاره فرض شده است! و دعوتِ به چنین قرآنی؛ جولانی از «حسبنا کتاب الله» گفتنِ عمر ملعون است (پناه بر خدا).

⦿ عرضۀ روایات به قرآن مجید؛ به محوریّتِ درکِ جامعیّتِ إنشاء حقیقی باید باشد، و اجازۀ ردّ هیچ حدیثی داده نشده است.



🌿الحمد للّه المُنشئ.


#ﭘﺎﯾﺎﻥ_سخن_بیست‌وششم_حقیقة_التوحید
#انشاء_خبر
#انشاء_حقیقی
🦋🖊#احسان_الله_نیلفروش_زاده


‎‌‌‌‌‌‎──═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═──
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil
‎‌‌‌‌‌‎──═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═──
.