◼️

🍃 دلا ... !
▪️تو در پی آقا و امامَت، و در پیِ شیء شدنِ هر شیئی، عاشقانه اشک بر سیّدِ مظلومان(ع) را در اشیاء مشاهده کن و فرمایش امامِ رئوف، آن امامی که وصفِ او «الذّی هیّج احزان یوم الطفوف» است (کسی که مهیّجِ حُزن روز کربلا است. / 📚زیارت جوادیۀ حضرت رضا ع) حضرتِ سلطان علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) را با جانَت خریدار باش که:

💧یابن الشبیب!
إِنْ كُنْتَ بَاكِيــاً لِشَـــــيْءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ(ع) 💧
ای پسر شبیب!
برای هر چیزی گریان شدی، برای حسین بن علی (علیهما السلام) گریه بنما.
(📚عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج ۱، ص: ۲۹۹)

⚠️ نکته‌ :
اسم و کنیۀ مخاطب ("ابن شبیب") در ذکر ولیّ خدا(ع) موضوعیّت دارد؛
"شبیب"؛ صفتِ مشبهه از "شَبَبَ" بوده و شدّتِ جوانی و دارندۀ حیات است.
👈🏻 آنکه حقیقتِ اطلاقیِ شهادت و عزایِ سیّد الشهدا(ع) را بیابد، "ابن شبیب" است. و چنین اسمی، وصفِ اوست .
(یک اشاره برای اهل معنا کافی است!)
به نصّ روایات؛
اهل جنّت، همگی «شباب» هستند. یعنی منسوبین به سیّدالشهدا(ع)، اهل جنّت می‌باشند.
امّا؛
"ابن شبیب"ها؛ فراترند!
آنهایند که در روایات است:
«ایشان [در محشر] از ورود به بهشت دوری می‌کنند و مجلسِ ذکر برای امام حسین ع می‌گیرند [و گِرد هم سر در گریبان هم کرده و نالۀ «حسین حسین»سر می‌دهند] و بِهِشت را بهَشته‌اند »

(📚 کامل الزیارات، ص۸۱-۸۲)


🌟اگر کسی طالب هدایت باشد، همه چیز برایش نجم است و کربلا و عزای سیّد مظلومان (علیه السلام) را در هر شیئی می‌بیند و ندای ابراهیمی(ع) سر می‌دهد که:

▪️『إنِّي سَقِيمٌ لِمَا يَحُلُّ بِالْحُسَيْنِ (ع)』▪️
💧من بیمــــــارِ عشــــق حسینـــــــم (ع)💧

🌟ابراهیم (ع) در نجم، امام حسین (علیه السلام) را می‌بیند و اینطور، سَقیم و بیمار می‌شود.

جانِ ناقابل فدایِ حضرتِ سیّد الساجدین، امام سجاد (ع)!

▪️بیماریِ حضرت سیّد الساجدین، و تاج البکّائین(علیه السلام) را به حضور وجـودی، و عبورِ سجودیِ حضرت از قتلگاه بیاب!

💧حضرتِ 『فَهِمَةٌ غَيرُ مُفهَّمَة؛ 📚الإحتجاج-للطبرسي،ج‏۲،ص۳۰۵』 زینب کبری(س)، یافتند که الان است که امام سجاد (ع) جان بدهند. از این رو فرمودند:

▪️『مالي أراك تـَجود بنفسك يا بقيّة جدّي، و أبي و إخوتي؟』▪️
چه می‌شود تو را كه مى‌ببينم با جانت بازى مى‌كنى اى يادگار جدّ و پدر و برادرم؟!
📚كامل الزيارات،ص۲۶۱

◾️بیماری حضرت سجاد(ع)، کشته شدن و در عین کشته شدن، ماندنشان است و به «ماندن»، شکستن بتِ ظلم و شرک است.

▪️ابراهیم(ع) با دیدن وقایع کربلا جان نداد و از جان ندادن، بیمار شد.
رسالتِ او چنین بود.
جان نداد و در شهر ماند، تا بت‌ها را بشکند.

▪️إن شاءالله گوشه‌ای از بیماری حضرت سجاد(ع) با این بیان معلوم شده باشد.
▪️در مقاتل آمده است که دشمنان ملعون خواستند حضرت سجاد(ع) را نیز شهید کنند، ولی با مشاهدۀ ایشان گفتند او چنان سقیم و بیمار است که زبانِ گفتنِ «إنّی سَقیم» (من بیمارم) را هم ندارد.

💧او چنان سقیم و بیمار است که «خود به خود» شهید می‌شود(است)💧

▪️آن ملعون‌ها، به سیطرۀ ولائی ولیّ خدا(ع)؛ درست فهمیدند. حضرت سجاد(ع) «خـود به خـود» در قتلگاه کشته شدند، اما چون مأمور به حیاتِ ظاهری بودند تا صنمِ دوئیت و شرک را واژگون کنند، تمامْ وجود، سقیم و بیمار گشتند. و در حالِ «شهید و قتیل بودن»، باقی ماندند تا [به نفسِ وحدتْ] مَدّ و ادامۀ حقیقیِ خونِ حضرتِ ثار الله(ع) باشند و «هیهات مِن الذلّة»ِحضرتشان را در ذات و صفات و افعالِ عوالِم هستی، طنین افکن سازند و به نفسِ بُت‌شکنی، توحید را در تمام مراتب، جاری نمایند.

◾️مطلقِ مجال، برای ترسیمِ مصیبت أعظم تا أسفل سافلین را؛
در دستانِ بسته به غُل و زنجیرِ جامعهٔ ولیّ الله [که بالواقع 【يَداهُ مَبْسُوطَتان؛مائده،۶۴】است]؛ ببین.

⛓هیهات!
صدایِ زنجیر و غُلِ جامعه، بر بدنِ رنجورِ بیمارِ أعظمِ کربلا(ع)؛ که جولانی از دشمنان لعین آل الله(ع) است؛ غوغایی است در گوش‌های شنوا…💧

کاروان‌ْسالارِ قافلۀ عاشورا،
بیمار أعظمِ مصیبتِ أعظم،
که بیماری حضرتشان؛ جلوۀ جامعیّتِ
👈🏻 «شهید» بودن، امّا «کشته نشدن» است؛
حضرت سیّد البَکّائین امام سجّاد(ع) هستند که شاهدِ حقیقیِ مصیبتِ أعظم؛
از عاشورای حقائق تا معشَرِ خلائق می‌باشند.
و به شهود و اشک حضرتشان؛
مصیبت أعظم، در جانِ عالَم وجود؛ إنشاء گشته
که هر صاحبدلی در هر زمان و مکانی، بیمارِ حسین(ع) شده است.




لعنِ دائمی حضرتِ الدائم و الباقی(عزّو جلّ) بر دشمنان لعین حضرات آل الله(ع).
ألا لعنة الله علی القوم الظالمین.






#یوم_الطفوف_سخن_یازدهم
#بیمار_حسین علیه السلام
#شهادت_امام_سجاد علیه السلام
🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده 🏴



──═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═──
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ کانال معرفة الحقّ
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ کانال اللطائف الإلهیّة
↗️ instagram.com/ehsan_nil 🦋
‎‌‌‌‌‌‎──═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═──
.