☀️🌿

🔰 و امّا؛ حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔻『اَلحياءُ عَشَرَةُ أجزاء؛ تِسعةٌ «في» النّساءِ و واحِدٌ «في» الرِّجال』🔺
حيا ده جز دارد، نُه جزء آن در زنان است و يک جزء در مردان.
📚من لایحضر الفقیه، ج۳، ص۴۶۸

✔️❂☜ باز اگر دقت شود؛ حضرت (؏) حرفِ «في» را بیان می‌نمایند. و حرفِ «في» در قیاس با حرفِ «مِن»، بدین معناست که؛
🍃֎⇦ نساء (و بعد از ایشان و در پی ایشان؛ رجال) #ظرف ظهورِ حیاء هستند.

🌿۞ بنابراین؛ همان‌طور که بیان شد که ظهورِ خداوندﷻ به خودش است و خودش؛ "الظاهر" است، ظهورِ حیاء هم به خودش است، و در نقطۀ نساء بودنِ زنان (که مَحظوظ از نُه قسم از حیاء هستند)، حیاء در اشدِّ ظهور است.

֎⇯⇦ در نتیجه؛
☘️ مظهَرِ اصلیِ (یعنی محلّ ظهورِ) حیاء؛ نساء هستند. پس همان‌طور که [حسب ظاهرِ حدیث] به اندازۀ نود درصد از حیاء بهره برده‌اند، در ظاهر کردنِ حیاء؛『اَحسَن』 هستند.

💠۞ و یکی از دلایل دیگر برای مطلبی که گذشت، بیانِ این حدیث با جملۀ اسمیه‌ی 【الحياء حسنٌ ولكن فى النّساء احسن】 می‌باشد [و نه جملۀ فعلیه]. که جملۀ اسمیه؛ دلالت بر ثبوت و استمرار دارد.
بنابراین؛
🍃☜حقیقتِ امر را بیان فرمودند که گام اوّل در معرفت به «حیاء»؛ وارد شدن بر ظاهرِ افعال و رفتارِ زنان و مردان نیست. بلکه در ثبوت و ذاتِ نسائیّت و رجالیّت ایشان است. که البته آن هم در نساء، ارجح است.
که یعنی؛
🌸حقیقتِ #حیاء در اشدّ ظهور، در نساء بودنِ نساء می‌باشد.

🌿⇯⇦ بنابراین اگر سؤال شود؛
چنانچه [العیاذ بالله] برخی از زنان حیاءِ ظاهری نداشته باشند و افعالی انجام دهند که شرم‌آور باشد، آیا باز هم می‌گوییم که حیاء در ایشان به 『اَحسَن』ظهور می‌کند؟

در پاسخ بیان می‌شود؛
💠☜این مطلب، در حدیث هیچ نقضی را به وجود نمی‌آورد. سخن این است که در حینِ آن افعال نابجا، از نساء بودنِ آن زنان، کاسته شده است.

🍂 که نقطۀ بی‌حیائی؛ نقطۀ منقطع شدن از『 الحیّ』 است، که آن؛ نقطۀ جدائی و منفکّ شدن از ولایت است.
بدین معنا که؛
🔻⇯⇦ هر فاعلِ فعلِ شرم‌آور، با هر جنسیتی؛ در هنگام آن فعل، از وادی انسانیّت خارج شده، و نه مرد است و نه زن، بلکه طبق فرمایش قرآن؛
🌀﴿أولئكَ كالأنْعام بَل هُم أضَلّ﴾
آنها چون چهارپايانند بلكه گمراه‏ترند.
📘اعراف، ۱۷۹

⚠️ دقت بفرمائید که مطلبِ معرفتی را عرض می‌کنم و پناه بر خدا که خاطری رنجیده شود. و إلّا؛ محبّینِ حضرات آل‌الله (علیهم السّلام)؛ «در محبّ بودن»، نهایتِ حیاء و حیاتند.

🔲 ❂☜ که شرّ بودنِ هر فعلِ شرّی؛ جدا شدنِ از خَیر مطلق یعنی؛ ولایت آل‌الله (؏) است.
🍂 و نقطۀ جدا شدن از ولایت، خارج شدن از انسانیّت است.
💫۞ و خداوند به نصّ قرآن و روایاتِ آل‌الله (علیهم السّلام)؛ محبّین آل‌الله (؏) را می‌بخشد و شکّی در آن نداریم. ولیکن؛ موضوعِ بحثِ ما بخشش محبّین نیست، و مسئله؛ حولِ محورِ حیاء است. و بایستی حقیقتِ آن بیان می‌شد و تسامح در بیانِ معرفت، [خودش] بی‌حیائی و ظلم به حقیقت است.

🌿۞الغرض؛
مطلب این‌طور شد که نساء، در کینونیّتِ «نساء بودن»، مَظهرِ اصلیِ حیاء هستند. و حدیثِ مذکور، بیانِ حقیقت است و نه بیانِ افعالِ زنان. چرا که در حدیثِ دیگری بیان شد که به نساء، سهم اعظم از حیاء داده شده، که این؛ صرفاً به فعل ایشان منحصر نمی‌شود.

🔶 و امّا علّت اینکه به زنان سهم اعظم داده شده است، چیست؟

🔷 اگر علّت افعالِ خداوندﷻ را خارج از اوﷻ در نظر بگیریم، [العیاذ بالله] خدا را صمد ندانسته‌ایم!
بنابراین؛
❂☜اوّلین بیان و تمامِ بیان، که #نفی_لبّی تمام علّت‌هاست، این است؛ خداوند که علّةُ العلل است، سؤال کرده نمی‌شود، چنان که قرآن می‌فرماید:

🔻【 لا يُسْئَلُ عَمّا يَفْعَلُ وَ هُم يُسئَلون】🔺
[خدا] از آنچه مى‏‌كند سؤال نمى‏‌شود، ولى آن‏ها سؤال مى‌‏شوند.
📘أنبیاء (؏)،۲۳

[🔔 دقت شود که این سؤال نشدن؛ جبر نیست. إن شاء الله، با درکِ نفی لبّی ؛ حقیقتِ سؤال کرده نشدنِ حضرت حقّﷻ مشخّص می‌شود.
ر.ک: 👈🏻 https://t.me/ehsannil3/384
تمام افعال حقّ تعالی، جلوۀ اوست.
حضرت حقّ، جواب مطلق است که هر سؤالی در خالصۀ «سؤال بودن» جلوه‌ای از جواب مطلق است. پس؛ حضرت حقّ، متعیّنِ به تعیّنِ «سؤال» نیست.]




︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•🔆👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻🔆•༻
☀️🌿

🔹

🔲 خلقِ 『السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ』 در #ظرف_حقیقی «أَيَّام» است.
ظرف حقیقی اینطور است که مظروف، جدایِ از ظرف نیست. بلکه ظهورِ ظرف است.
یعنی زمان، به مکان، به اشاره می‌آید. و از این رو «مدّت زمان» را با حرکتِ افلاک می‌سنجند.

🕰 قرآن می‌فرماید:

💎 إنَّ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ.
🔹 همانا که در خلقت آسمان و زمین و آمد و شدِ روز و شب، نشانه‌هائی برای حقیقت‌نگران.
📘 آل‌عمران، آیهٔ۱۹۰

👈🏻 چون تذکّر و سیر اثباتی و عقلی برای اولوا الالباب مطرح است؛ از خلق سماوات و ارض، به اختلافِ زمانی (آمد و شد زمان) رو می‌کند و حرکتِ شب و روز را مطرح می‌نماید.

✅ «یوم» و «زمان» در هر عالَمی به حسبِ همان عالم است. عوالم اگر در تجرّد باشند، زمانِ مذکور در آن در لطافتِ تجرّدی است. برای همین در احادیث مختلف تعابیر مختلفی در مورد زمان آمده است و با عنوانِ «دهر» و «سرمد» نیز از آن یاد شده است.

🍃 ولی به طور کلّی زمان بودنِ زمان، در همهٔ عوالم به همان لطافت، وجود دارد. لطافتی که مربوط به خدائیّتِ خداست.
حضرت حقّ تعالی در مکان حضور دارد که در ادعیه میخوانیم ◣『 يَا مَوْجُوداً فِي كُلِّ مَكَان‏』◥ ، امّا مستقیماً به هیچ مرتبه‌ مکانی، مسمّا نیست. امّا در مورد ازمنه اینطور نیست.

حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:

💠 لا تَسُبُّوا «الدَّهْرَ»، فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ «الدَّهْرُ».
🔹 دهر را دشنام مگوئید که دهر، همانا خداوند است.
📚 وسائل‌الشّيعة، ج‏۷، ص ۵۰۸

او، دهر است که حقیقتِ زمان است و از دهر بودن، ▪️«خَالِقِ الْأَزْمِنَةِ وَ الْأَعْصَارِ»▪️ است.
بنابراین زمان و مراتب آن، جلوه و اسمی از اسماء مسمّایِ خویش یعنی حضرت دهر عزّ وجلّ است.

🔅لطافتِ زمان، تجلّیِ لطافتِ دهر بودنِ حضرتِ لطیف (عزّوجلّ) است.

چون حضرت حقّ، خودِ دهر می‌باشد، پس متأثّر از تغییراتِ جلواتِ خود نیست پس ◣『 لَا تُبْلِيكَ الْأَزْمَانُ‏ وَ لَا تُغَيِّرُكَ الدُّهُورُ』◥ (خدایا! زمانها تو را مبدَّل نمیکند و دهر و روزگاران تو را تغییر نمی‌دهد. / 📚فلاح السائل و نجاح المسائل، ص: ۲۳۹).
🔳 بلکه حضرت دهر (عزّوجلّ) از اطلاقِ حقیقی خویش، ▫️『مُدَهِّرَ الدُّهُور』▫️ و مغیِّرِ مطلق اوست که از اسماء الحسنایِ او 🔻«مُغَيِّر»🔺 است («يَا مُغَيِّر» / 📚مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏۲، ص: ۸۱۰)

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🌤