◼️
💧"العطش"ِ حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) حقیقتِ ساری و جاری در آب است و آبِ گوارا، حیات است.
💧هر حیاتی در هر شیئی، آن آب گواراست که آن شیء را زنده کرده است که قرآن فرمود:
💎﴿و جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ﴾💎
🔹و همه چيز را از آب، حیات دادیم.
(۳۰ ، سورۀ انبیاء علیهم السلام)
▪️پس "فَاذْكُرُونِي"؛
به این معنا نیست که یک یادی از من بکنید که انگار خبری از کربلا به شما رسیده است. بلکه به این معناست که مَنِ حسین (ع) را در هر قطرۀ آبی، و نه فقط در آب، بلکه در هر شیئی مشاهده کنید که اشیاء، ذاکرِ «مذکور بودنِ مطلقِ» من هستند.
▪️این قلب سلیم است که با حقیقتِ هستی، در سِلم و سلامت باشی. صاحب چنین قلبی در هر شیئی، سیّد الشهدا (علیه السلام) و عزای حضرتشان را بالحقیقة رؤیت می‌کند.
پس ؛
🌟 هر شیئی به حضورِ شخصی و اطلاقی و فراگیرِ حضرت مصباح الهدی، سیّد الشهدا علیه السلام؛
مصباح و نجمِ هدایت است.🌟
▪️آنکه اهل بصیرت بوده و مفتخر به عنوانِ "اولی الابصار"؛
به هر شیئی نگاه می‌کند، عزای أبا عبد الله (علیه السلام) را بالحقیقة و الواقع مشاهده می‌نماید. برای چنین زنده‌دلی؛ عزای بر سیّد مظلومان (علیه السلام) پایان ندارد.
🔸کی و کجاست، که عزایِ آقا و مولایمان نباشد!
عاشورا ؛ زمان را
و کربلا ؛ مکان را
فراگرفته…
و از عالَم ألَست، تا دنیای پست؛
همه در فراگیری مصیبت أعظمِ حضرت سیّد الشهداء علیه السلام؛ قرار دارند.
▪️و از این رو اهل بصیرت؛ صبح و شام در عزای سیّدالشهداء (علیه السلام) بوده و می‌یابند که:
▪️کلّ یوم عاشوراء و کلّ ارض کربلا▪️
▪️که عزای سیدالشهدا (ع) همیشگی است و کهنه نمی‌شود. و نه اینکه همیشگی است، بلکه حقیقتِ دوام و حیات است.
اهل بصیرت، اینجا معنا می‌گردد. چنین والامقامی، به برکتِ مولایش می‌یابد که حیات و دوامَش، و بلکه حیاتِ و دوامِ مطلقه، سیّد مظلومان و عزای بر ایشان است. و او نیز بر این عزاداری و برایِ آن، خلق و زاده شده است.
▪️و اینجاست که رشحه‌ای از فرمایش حضرتِ قلب الله، حیاتِ مطلقۀ حضرتِ حیّ قیّوم، مبدأ و مقصد و مقصود حضرت باریتعالی، آقا و ارباب و غایتِ هستی، حضرت بقیة الله (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء)، به منشورِ درک می‌نشیند، که می‌فرمایند:
💧『فلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما』🩸
[یا حسین !] شبانه روز بر تو ندبه و گریه می‌کنم و به جای اشک، بر تو خون خواهم گریست.
(📚بحار الأنوار، ج ۹۸، ص: ۲۳۸)
که؛
👈🏻 🔻«صَبَاحاً وَ مَسَاءً»🔺؛ حدوث و بقایِ اطلاقیِ آن مولائی است، که حدوث و بقایِ مطلق است و به "بقیة اللهی"، حقیقت و حیاتِ دائمیِ "هو الباقی" است. و بکاء او، ظهورِ "دَم" (خونِ) اوست، و "دَمِ" او، حقیقتِ دوامِ حضرتِ #دائم (عزّوجلّ) است.
⬅️ عزای سیّد الشهدا (ع) و اشک بر حضرتشان، دیمومَتِ مطلقه و لایتناهیِ حضرتِ دائم (جلّ جلاله) می‌باشد.
▪️جانِ عوالم به فدای حضرت تاج البَکّائین، سیّد الساجدین، علی بن الحسین، امام سجّاد (علیهما السلام)▪️
💧حضرت (ع) با رؤیتِ هر شیئی، آن عزایِ الهی را بالحقیقة، مشاهده می‌نمایند.
بعضی گفته‌اند ایشان هر چه را می‌دیدند، یادی از کربلا می‌کردند. اما اینطور نیست! حضرت هر چه می‌دیدند، کربلا را حیّ و حاضر تا آن شیء، و به آن شیء، و [به وحدتِ حقیقی] در آن شیء رؤیت میفرمودند، نه اینکه یادی و خبری از کربلا باشد.
▪️فراتر!
امام تا چیزی را نبیند، آن چیز ایجاد و انشاء نمی‌شود. به رؤیت امام (ع)، اشیاء ایجاد می‌شوند و رؤیت امام (ع) مرئی را می‌آورد.
بکاءِ حضرت تاج البکّائین امام سجّاد(علیه السلام)، حقیقتِ «بَـکّــه» بودنِ مکّه‌ای است که دَحو الارضِ عالَم تعیّنات و اشارات (و بلکه عالَم لا اشاره) از تحتِ کعبۀ آن است.
گریه، گریۀ ولیّ خداست. آنکه مُنشِئ هستی است.
👈🏻 حضرتِ تاج البکّائین(ع) گریه می‌نمایند، و در اشک‌هایشان "کلّ شیء" را می‌بینند، و اشیاء به این مشاهده در بُکاءِ حضرتِ تاج البکّائین(ع) برای کربلا و حضرت سیّد الشهدا(ع)، لباسِ #شیئیت می‌پوشند.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲
💧"العطش"ِ حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) حقیقتِ ساری و جاری در آب است و آبِ گوارا، حیات است.
💧هر حیاتی در هر شیئی، آن آب گواراست که آن شیء را زنده کرده است که قرآن فرمود:
💎﴿و جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ﴾💎
🔹و همه چيز را از آب، حیات دادیم.
(۳۰ ، سورۀ انبیاء علیهم السلام)
▪️پس "فَاذْكُرُونِي"؛
به این معنا نیست که یک یادی از من بکنید که انگار خبری از کربلا به شما رسیده است. بلکه به این معناست که مَنِ حسین (ع) را در هر قطرۀ آبی، و نه فقط در آب، بلکه در هر شیئی مشاهده کنید که اشیاء، ذاکرِ «مذکور بودنِ مطلقِ» من هستند.
▪️این قلب سلیم است که با حقیقتِ هستی، در سِلم و سلامت باشی. صاحب چنین قلبی در هر شیئی، سیّد الشهدا (علیه السلام) و عزای حضرتشان را بالحقیقة رؤیت می‌کند.
پس ؛
🌟 هر شیئی به حضورِ شخصی و اطلاقی و فراگیرِ حضرت مصباح الهدی، سیّد الشهدا علیه السلام؛
مصباح و نجمِ هدایت است.🌟
▪️آنکه اهل بصیرت بوده و مفتخر به عنوانِ "اولی الابصار"؛
به هر شیئی نگاه می‌کند، عزای أبا عبد الله (علیه السلام) را بالحقیقة و الواقع مشاهده می‌نماید. برای چنین زنده‌دلی؛ عزای بر سیّد مظلومان (علیه السلام) پایان ندارد.
🔸کی و کجاست، که عزایِ آقا و مولایمان نباشد!
عاشورا ؛ زمان را
و کربلا ؛ مکان را
فراگرفته…
و از عالَم ألَست، تا دنیای پست؛
همه در فراگیری مصیبت أعظمِ حضرت سیّد الشهداء علیه السلام؛ قرار دارند.
▪️و از این رو اهل بصیرت؛ صبح و شام در عزای سیّدالشهداء (علیه السلام) بوده و می‌یابند که:
▪️کلّ یوم عاشوراء و کلّ ارض کربلا▪️
▪️که عزای سیدالشهدا (ع) همیشگی است و کهنه نمی‌شود. و نه اینکه همیشگی است، بلکه حقیقتِ دوام و حیات است.
اهل بصیرت، اینجا معنا می‌گردد. چنین والامقامی، به برکتِ مولایش می‌یابد که حیات و دوامَش، و بلکه حیاتِ و دوامِ مطلقه، سیّد مظلومان و عزای بر ایشان است. و او نیز بر این عزاداری و برایِ آن، خلق و زاده شده است.
▪️و اینجاست که رشحه‌ای از فرمایش حضرتِ قلب الله، حیاتِ مطلقۀ حضرتِ حیّ قیّوم، مبدأ و مقصد و مقصود حضرت باریتعالی، آقا و ارباب و غایتِ هستی، حضرت بقیة الله (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء)، به منشورِ درک می‌نشیند، که می‌فرمایند:
💧『فلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما』🩸
[یا حسین !] شبانه روز بر تو ندبه و گریه می‌کنم و به جای اشک، بر تو خون خواهم گریست.
(📚بحار الأنوار، ج ۹۸، ص: ۲۳۸)
که؛
👈🏻 🔻«صَبَاحاً وَ مَسَاءً»🔺؛ حدوث و بقایِ اطلاقیِ آن مولائی است، که حدوث و بقایِ مطلق است و به "بقیة اللهی"، حقیقت و حیاتِ دائمیِ "هو الباقی" است. و بکاء او، ظهورِ "دَم" (خونِ) اوست، و "دَمِ" او، حقیقتِ دوامِ حضرتِ #دائم (عزّوجلّ) است.
⬅️ عزای سیّد الشهدا (ع) و اشک بر حضرتشان، دیمومَتِ مطلقه و لایتناهیِ حضرتِ دائم (جلّ جلاله) می‌باشد.
▪️جانِ عوالم به فدای حضرت تاج البَکّائین، سیّد الساجدین، علی بن الحسین، امام سجّاد (علیهما السلام)▪️
💧حضرت (ع) با رؤیتِ هر شیئی، آن عزایِ الهی را بالحقیقة، مشاهده می‌نمایند.
بعضی گفته‌اند ایشان هر چه را می‌دیدند، یادی از کربلا می‌کردند. اما اینطور نیست! حضرت هر چه می‌دیدند، کربلا را حیّ و حاضر تا آن شیء، و به آن شیء، و [به وحدتِ حقیقی] در آن شیء رؤیت میفرمودند، نه اینکه یادی و خبری از کربلا باشد.
▪️فراتر!
امام تا چیزی را نبیند، آن چیز ایجاد و انشاء نمی‌شود. به رؤیت امام (ع)، اشیاء ایجاد می‌شوند و رؤیت امام (ع) مرئی را می‌آورد.
بکاءِ حضرت تاج البکّائین امام سجّاد(علیه السلام)، حقیقتِ «بَـکّــه» بودنِ مکّه‌ای است که دَحو الارضِ عالَم تعیّنات و اشارات (و بلکه عالَم لا اشاره) از تحتِ کعبۀ آن است.
گریه، گریۀ ولیّ خداست. آنکه مُنشِئ هستی است.
👈🏻 حضرتِ تاج البکّائین(ع) گریه می‌نمایند، و در اشک‌هایشان "کلّ شیء" را می‌بینند، و اشیاء به این مشاهده در بُکاءِ حضرتِ تاج البکّائین(ع) برای کربلا و حضرت سیّد الشهدا(ع)، لباسِ #شیئیت می‌پوشند.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲