✨

🍃۞ این ثباتِ در متنِ تغییر، حالِ «ثابتِ علی الإطلاق» بودنِ حضرتِ «حقّﷻ» است.
֎⇦ «حقّ»؛ به معنایِ ثابت است.
و حقّﷻ؛ «ثابت مطلق» می‌باشد.


🍃۞ حضرات ائمۀ اطهار (علیهم السّلام)، واسطۀ مطلقۀ حقّﷻ می‌باشند. که به وحدتِ حقّﷻ، از باطن البواطن، تا ظاهر الظواهرِ حقّﷻ حضور دارند.
🍃⇯⇦ و به اشاره آمدن حقّﷻ، به حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) می‌باشد.


🍃۞ «شهور» بودنِ حضرات ائمۀ اطهار (؏)، جلواتِ 🔻【هو الظّاهر】🔺 بودنِ خداوندﷻ است.
֎⇦ و این ظاهر بودن - که عین شخصیِ حقّﷻ است -؛ جانِ تمام اشیاء است.

🍃⇯֎ #شهر بودنِ ماه‌های قمری، از آنجایی است که در ظهور و مُبرهَن بودن هستند.
و از اینکه ظاهر بودنِ حقّﷻ است، و حقّﷻ؛ کینونت و بودِ موجودات است؛ بنابراین شُهره و شناسا برای تمام موجودات است.

🌙۞ پس ان شاء الله دانسته شد که ماه‌هایِ قمری، از مافوقِ عالم دون، تا بدین جا می‌باشند.
و اینکه تعیین ایّام ماه‌های قمری مشکل است؛ از جلالت و بی‌قراری حضرت حقّﷻ است که به هیچ تعیّنی متوقّف نمی‌شود. و هر قرارِ جمالی‌ای، از بی‌قراریِ جلالیِ اوست.


🍃۞ در بین قراردادهای فی ما بینِ مردم؛
֎⇦ در عصر جاهلیّت، ماه محرّم را ابتدایِ سال قمری می‌دانستند. در حالی که آن کسی که حقیقتِ شهور است، بایستی تعیینِ اوّل بودن ماه را نماید ...

🔥⇯֎ امّا عمر (لعنة الله علیه)؛ این جهالت را برای عنادی که با حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین (علیه السّلام) داشت، در بین اعراب رواج داد. و تابعین ملعونش بعد از سال ۶۱ (هجری قمری) - که سالِ شهادت مظلومانۀ حضرت سیّد الشهداء امام حسین (علیه السّلام) به همراه هفتاد و دو تن از فرزندان و یارانشان، و اسارت حضرت امام سجّاد (علیه السّلام) و خانوادۀ عترت (صلوات الله علیهم اجمعین) است -؛
֎⇦ [مغرضانه] به جایِ اوّل محرّم، دهم محرّم را به عنوان اوّلِ سال و روز تبریک خویش قرار دادند! چنان که در زیارت عاشورا می‌خوانیم:

🔻«اَللَّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ ֎⇦ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّةَ»🔺


🔥«اَللَّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ»🔥


🍃۞ و امّا ...

🔰 الصادق عَنِ الله؛
حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖 شهْرُ رَمَضَانَ‏ رَأْسُ‏ السَّنَة〗🔺
✾ ماه رمضان سَر سال می‌باشد.
📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱، ص۴


🔰 یا می‌فرمایند:

🔻〖【إنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ الله اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ】
«فَغُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ الله وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَان»َ وَ قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ لَيْلَةُ الْقَدْرِ وَ نَزَلَ الْقُرْآنُ‏ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَاسْتَقْبِلِ الشَّهْرَ بِالْقُرْآن‏〗🔺

✾ شمارهٔ ماه‌ها نزد خدا در كتاب خدا آن روز كه آسمان‏ها و زمين را بيافريد، دوازده ماه مقرّر گشت. پس نخستينِ آن ماه‌ها، ماه خداست. و آن ماه رمضان است. و قلبِ ماه رمضان؛ شب قدر است و قرآن در اوّلين شب از ماه رمضان نازل شده است. پس آن ماه را با قرآن استقبال كنيد.

📚 من لا يحضره الفقيه، ج‏۲، ص۹۹


🍃۞ «غُرّه» ؛ نقطۀ اوّلیتِ ظهور شیء است.
و «غُرّه» بودنِ شهر رمضان برای همۀ شهور، نقطۀ شهر بودنِ شهور است.
֎⇦ بدین معنا که؛
🍃⇯ هر ماهی از ماه‌های قمری، به ماه مبارک رمضان، «شهر» بوده و جلوه دارد. که در ادامه توضیح بیشتری در این خصوص خواهید خواند.


🌙۞ با دانستنِ اینکه ماه‌های قمری؛ ظهورِ حقیقت حقّﷻ است؛
֎⇦ ماه مبارک رمضان، اوّلِ #سال_قمری می‌باشد.


🔰 حضرت امام محمّد باقر (عليه السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖 لا تَقُولُوا هَذَا رَمَضَانُ وَ لَا ذَهَبَ رَمَضَانُ وَ لَا جَاءَ رَمَضَانُ فَإِنَّ رَمَضَانَ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ الله عَزَّ وَ جَلَّ لَا يَجِي‏ءُ وَ لَا يَذْهَبُ وَ إِنَّمَا يَجِي‏ءُ وَ يَذْهَبُ الزَّائِلُ وَ لَكِنْ قُولُوا:
شَهْرُ رَمَضانَ‏ فَالشَّهْرُ الْمُضَافُ إِلَى الِاسْمِ وَ الِاسْمُ اسْمُ الله وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ جَعَلَهُ اللَّهُ تَعَالَى مَثَلًا وَ عِيداً...〗🔺

✾نگوئيد «اين رمضان» و نگوئيد رمضان رفت، و رمضان آمد! زيرا «رمضان» نامى از نام‌هاى خداوند عزّ و جلّ مى‌‏باشد. نمى‌‏آيد و نمى‏‌رود، که آن كه می‌آيد و می‏رود؛ زائل و نيست‌‏شونده است. بلكه بگوئيد:
«شهر رمضان» (ماه رمضان) يعنى شهر اضافه گرديده به اسمى كه نام خداست، ماهى كه قرآن در آن ماه نازل گرديد، و خداوند آن را حجّت و محلّ شادمانى براى اولياء خود قرار داده است.

📚بصائر الدرجات، ج‏۱، ص۳۱۱



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

✨

🌙۞ همان طور که ماه مبارکِ رمضان، جلوۀ «رمضان» بودنِ حضرت حقّﷻ است؛
اوّل بودنِ ماه رمضان؛
֎⇦ ظهورِ 🔻『 هو الأوّل』🔺 (سورۀ حدید، آیۀ ۳) بودنِ خداوند است.
که حقّﷻ هر جائی ظاهر بشود، ظهورش، عینِ شخصی و ذاتِ اوست.

🍃⇯֎ بنابراین؛

✓➊ اوّل بودنِ ماه مبارک رمضان؛
֎⇦ اوّل بودنِ #جعلی و قراردادی نیست:

🍃۞ بلکه حقیقتی است که ظاهر شده است. و جز حضرات آل‌الله (؏) که حقیقتِ حقّﷻ هستند، احدی نمی‌تواند ماهی را به عنوانِ ماه اوّلِ سال تعیین کند.
و بلکه مطلب فراتر است!
֎⇦ و این است که احدی، حتّی همین ماه رمضان را هم نمی‌تواند از جانب خویش به عنوانِ ماه اوّل سال معرّفی کند!
❂☜ چرا که حقیقت؛ فقط به دستِ حقیقت، انشاء می‌شود.

✓➋ اوّل بودنِ ماه مبارک رمضان؛
֎⇦اوّل بودنِ حدّی نیست:

🍃۞ که چون اوّل بودنِ ماه رمضان را به لُبّ بودن و اطلاق و حقیقت شناختیم، خواهیم دانست که اگر حضرات آل‌الله (؏) مثلاً ماه ربیع الاوّل (یا محرّم) را به عنوانِ اوّل ماه قمری معرّفی بفرمایند، باز از اوّلِ مطلق بودنِ ماه رمضان است که در ربیع الاوّل آمدند. و در همان نقطۀ اوّل بودنِ ماه ربیع الاوّل، ماه رمضان؛ اوّل است.

[تأمّل بفرمائید که جایِ تأمّل است و این لطیفه، یک مَناط کلّی و معیاری برای سایر معارف است.]

🍃۞『 رمضان』؛ نام مبارکِ خداوند است. خداوند صمد است و از صمدیّت است که جا برای مِثل نمی‌گذارد که 💎【ليْسَ كَمِثلهِ شَيْ‏ءٌ】💎 (سورۀ شوری، آیۀ ۱۱).

🍃⇯֎ و خداوندِ سبحان، صوم را که در عبادات، مِثل ندارد؛ در هیچ ماهی واجب نکرده الّا ماهی که به اسم خودش آن را نامگذاری نموده است. که آن اسم؛ «رمضان» است و آن ماه؛ «شهر رمضان» است.

🍃⇯֎ و هیچ ماهی از ماه‌های سال نامگذاری به اسماء الله نشده است الّا «شهر رمضان».

🍃⇯֎ وتمام شهور، از «غُرّه» بودنِ شهر رمضان است که؛
֎⇦ شهرُالله هستند.
ولی وقتی بخواهند نسبتِ بقیۀ شهور را با خداوند نشان بدهند، با اضافۀ «الله» به خدا نسبت داده می‌شود.
مثلاً وقتی در روایات قرار است نسبت ماه محرّم به حرمتِ الهی را نشان دهند، به صورت «شهر الله المحرّم» اسم می‌برند. یعنی با اضافۀ «الله» بیان می‌شود. زیرا «محرّم» نام خدا نیست و بقیۀ شهور نیز غیر از «شهر رمضان» این گونه‌اند.


🌀۞ در احادیث از اسم مُستأثر یاد فرموده‌اند.
اسماء الهی در پیِ #اسم_مستأثر الهی، ظاهر می‌گردند.
به عبارتی اسم مستأثر، تمام اسماء اعظم الهی را در اثر و پیِ خود می‌آورد. و برگشتِ تمام اسماء، به اسم مستأثر است.

🍃۞ حضرات آل‌الله (؏)؛ حقیقتِ تمام اسماء الهی می‌باشند.
و عالَم و موجودات، همگی؛
֎⇦ اسمِ اسمِ این سلسله هستند و بدو و ختم، و ایجاد و اِیاب (بازگشتِ) آنها به حضرات اسماءُالحسنیٰ (؏) است.

🍃۞『رمضان』؛ نام مبارک خدا، و از جلالت حضرت حقّﷻ است، چنان که روایت شد:

֎⇦ «نام ماه مبارک رمضان را به صورت #رمضان یاد نکنید، چرا که حقّﷻ در آمد و شد نیست که بگویید رمضان آمد یا رفت»

🌙۞ ولی آنگاه که آن جلالت در تنزیل بیاید؛
֎⇦ به «شهر رمضان» ظاهر می‌شود. یعنی؛
حضرت حقّﷻ از جلالت و عُلوِّ 『 رمضان بودن』، به جلوۀ «شهر رمضان» ظاهر می‌شود.

🍃⇯֎ بنابراین؛
ماه مبارک رمضان در قیاس با ماه‌های دیگر سال، حکم اسم مستأثر را دارد، چنان که می‌فرمایند🔻〖 شهرُ رمضانَ‏ رأسُ‏ السَّنَة〗🔺. و ماه‌های سال در اوّل بودنِ لُبّیِ او باید دیده شود.


✅ تذکّر: سال (سَنه، عام)؛ سیّد الکونین حضرت رسول اکرم (ص) می‌باشند.
باطنِ سال؛ شُهور است. و ماه‌ها، بسطِ ماه مبارک رمضان هستند.

🌙۞ ماه رمضان، که〖رأسُ‏ السّنة〗و〖غُرَّةُ الشّهور〗است، از آنجایی آورندۀ ماههای دیگرِ سالِ قمری است که شَهریّتِ همۀ شهور است. و این ماه رمضان است که در #دوازده جلوه ظاهر می‌شود و بازگشتِ سایر ماه‌های قمری، به اسم مستأثرشان است.

🌀 #اسم_مستأثر در شدّت طلبِ اثرِ خود است. و این شدّتِ طلب، مسمّا و سایر اسماء را در پی خود می‌آورد.

🍃۞ ماه مبارک رمضان؛
❖ از طرفی؛ مسمّای خود یعنی حضرت رمضان (حقّﷻ) را در پی می‌آورد و دائماً جلوۀ اوست.
❖ و از طرفی دیگر؛ سایر ماه‌ها را نیز در پی خود ترسیم، و به سوی خود، تجمیع می‌کند.

🌙۞ که شهر رمضان؛ اسم مستأثرِ است و مسمّای خویش را می‌آورد. و مسمّای این ماه، قلب آن است که در دنبالۀ حدیث آمده است:

☀️《قلْبُ شَهْرِ رمضانَ‏ لَيْلَةُ القَدر》☀️


🍃⇯֎ که حضرت امام جعفر صادق (؏) می‌فرمایند:

🔹『 اللّيْلةُ؛ فاطمةُ وَ القدرُ؛ الله』‏🔹

✾ لیلة؛ حضرت فاطمةالزهرا (سلآم الله علیها) هستند.
و القدر؛ خداوند است.

📚 تفسير فرات الكوفي، ص۵۸۱


🍃⇯֎ و برای لیلةالقدر نیز می‌فرمایند:

🔻『 ليْلَةُ القدر هِيَ أوّلُ‏ السَّنَةِ وَ هِيَ‏ آخِرُها』‏🔺

✾ لیلةالقدر؛ هم اوّلِ سال است و هم آخِر آن.

📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۴، ص۱۶۰



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

✨

🍃⇯֎ یعنی؛ سال که از ماه‌ها تشکیل شده، و ماه‌ها؛ بسطِ باطن تا ظاهر آن هستند؛ اوّل و آخرش ֎⇦ «#لیلة_القدر» است.

🍃۞ همان طور که شهور، از ماه رمضان؛ شُهره بوده و شَهر می‌باشند، و ماه رمضان، ظهورِ رمضان بودنِ حضرت حقّﷻ است، و قلبِ ماه رمضان - که باطنُ البواطنِ ماه رمضان است -؛ لیلة القدر است؛
🍃⇯֎ پس این اوّل بودن و آخر بودنِ «لیلة القدر»؛ همان حقیقتِ 🔻【هُوَ الْأوَّلُ وَ الْآخِر】🔺 بودنِ حقّﷻ است.

🍃֎⇦ و اینکه ماه مبارک رمضان، اوّل و آغاز ماه‌های دیگر است، اوّلیتش به «#لیلة_القدر» است.

🍃۞ الغرض؛
#سال، که ظهور ائمّۀ اطهار (علیهم السّلام) و بسطِ عالم وجود است؛
֎⇦به اوّلیت لیلةُ القدر، آغازِ بسط می‌کند.

🍃⇯֎ و لیلة القدر، یعنی؛ حضرت فاطمۀ زهرا (سلام الله علیها) ֎⇦ «أمّ أبیها» (📚فاطمة الزهراء -س- بهجة قلب المصطفی‌ -ص-، ج۱، ص۲۰۳) هستند و از این رو؛ «اوّل السَّنه» می‌باشند.

🍃⇯֎ و به همان معنا؛ «أمّ الائمّه» (📚فاطمة الزهراء -س- بهجة قلب المصطفی -ص-، ج۱، ص۲۰۳) هستند و اوّلِ شُهور و اوّلیتِ آن، یعنی؛ ائمۀ اطهار (علیهم السّلام) می‌باشند.


✅ و به اشاره عرض می‌کنم که از القابِ دیگرِ ایشان؛ اُمّ ‌الخیرة، اُمّ ‌المؤمنین، اُمّ‌ الأخیار، اُمّ‌ الفضایل و ֎⇦ «اُمّ ‌الأسماء» است.


🍃۞ جمع‌بندی اینکه؛
֎⇦ همان طور که ترسیمِ #مکانیِ اشیاء، و دَحْو و کشیدگیِ زمین تعیّنات، از #کعبه است؛ ترسیمِ #زمانی اشیاء هم از ماهِ رمضان است، که قلب و باطن و حقیقت آن ماه؛ حضرتِ《لیلة القدر》 (سلام الله علیها) می‌باشند.

⚜️ پس حضرت لیلة القدر، فاطمة الزهرا (سلام الله علیها)، مبدئیت تمامِ عالم اسماء و اشارات هستند و بلکه فراتر!


🍃۞ لیلة القدر؛ برزخ البرازخ است که لیلِ عالمِ کثرات، و فجرِ عالمِ وحدت را به یک جا جمع می‌کند و مقامِ #جمع_الجمع است.

🍃⇯֎ پس؛
🔻〖قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ لَيْلَةُ الْقَدْرِ〗🔺
֎⇦ مسمّا و باطن ماه مبارک رمضان است که به «لیلة»؛ در خفای جلالت است و به «القدر»؛ در جلوتِ جمال می‌آید و قدرِ هر شیئی؛ به وجود جمعُ الجمعی و برزخ البرزاخِ『لیلة القدر』مقدّر می‌گردد.

🍃⇯֎ و آخر بودن لیلة القدر - که در عالم نور به عینِ شخصی اوّل بودنِ آن است - در بیان، این طور مطرح می‌گردد که:

🍃֎⇦ لیلة القدر به اطلاقِ اوّل بودنش در آخر بودنِ مقیّدات آمده، و هنوز به اطلاق خویش باقیست.

🍃֎⇦ لیلة القدر به اوّلیتِ جلالِ «لیلة»؛ در رقم زدن قدرِ هر ذرّۀ عالم می‌آید که:

💎〖و إِنْ مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلاَّ عِنْدَنا «خَــــــزائِنُهُ» وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ «بِقَــــدَرٍ مَعْلُومٍ»〗💎

✾ و هر چه هست، خزينه‏‌هاى آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازهٔ معيّن نازل نمی‌كنيم.

📘سورۀ حجر، آیۀ ۲۱

🍃⇯֎ که «خَــــــزائِنُهُ»؛ اشاره به آن مقام خفاییِ «لیلة» است و «قَـــــــدَرٍ مَعْلُومٍ»؛ اشاره به مقام جَلوتیِ «القدر» در هر شیئی مِن الاشیاء است.


🍃۞『لیلة القدر』؛ جمع الجمعِ خلوت و جلوت است که خدایی که به جلالت،『کنز مخفی』است، به حقیقت خویش، یعنی لیلة القدر؛
֎⇦ مُقَــــدِّر و قدرآفرینِ عالم است.


🍃⇯֎ این است که «ماه مبارک رمضان»، به «لیلة القدر»؛
֎⇦آغاز ترسیمِ عوالم می‌باشد.






«اللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلى‏ ما رَزَقْتَنِي
وَ لَكَ‏ الْحَمْدُ عَلى‏ ما أَلْهَمْتَنِي
حَمْداً كَثِيراً دائِماً سَرْمَداً أَبَداً لا يَنْقَطِعُ وَ لا يَفْنىٰ أَبَداً»

📚اقبال الاعمال، ط - الحديثة، ج‏۲، ص۱۴۲



🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده
#لطیفه_رمضان_آغاز_ترسیم_عالم




─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

✨

🌗۞ سَحور (غذای در سحر)؛
֎⇦ وجهی به نور، و وجهی به ظلمت دارد.
از آنجایی که هر ظاهری؛ باطنی دارد، خوردنِ سحری نیز حکمت و باطنی دارد که شاید حکمتش این باشد که؛
❂☜ با خوردنِ سحری در بین فجرِ #کاذب و فجر #صادق، به صائم نشان داده می‌شود که:

🌑֎⇦ از جانبِ خودش؛ #معدوم است و ظلمت ...

🌕֎⇦ و از جانب علّتش - که حضرات آل‌الله علیهم السّلام هستند -، تجلّیِ واجبُ‌الوجود است.


🌗۞ پس در حدّ مختصر هم که شده است، خوردنِ سحری سفارش شده و مستحبّ است.
֎⇦ چرا که نفْسِ صائم، به خوردنِ سحری، می‌یابد که قوامش به حقّﷻ است نه به خودش.


🌖⇯֎ برای همین وقتی از حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) در مورد خوردن یا نخوردن سحری در ماه مبارک رمضان سؤال می‌شود، می‌فرمایند:

🌅 «فَإِنَّ الْفَضْلَ فِي السَّحُورِ
وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاء»💧

✾ فضيلت در سحرى خوردن است،
گر چه، به جرعه‌ای از آب باشد .

📚الكافي، ط - الإسلامية، ج۴، ص۹۴


🌗۞ سحری که زمانش سحر است و بین فجر کاذب و فجر صادق قرار دارد؛
֎⇦ مقامِ جمع الجمعی است، که برزخِ بین ظلمت و نور می‌باشد.

🍃⇩֎ #مقام_جمع_الجمع؛
در تحلیل؛ دو مقام را جامع است و جمع می‌کند:

🔺◉ یکی #مقام_فرق که کثرتِ صِرف است.
🔺◉ و یکی #مقام_جمع که وحدتِ صِرف است.


🍃۞ تفاوت‌ها را دقّت کنیم:

🌑 کافری که منکرِ دین، و در نتیجه روزه است و صِرفاً در «خوردن» است؛
֎⇦ در فجرِ کاذب و ظلمت قرار دارد وُ در مقامِ «فرق»؛ باقی مانده است (یعنی در کثرات) و هرچه هست؛ فجر #کاذب است.
او گرچه تمام عمر را هم نخورد، به خاطِر کفرش، در مَناط و معیارِ خوردنِ صِرف است.

🔵 اهل کتاب که به دینِ کامل، یعنی؛ اسلام، لبّیک نگفته‌اند؛ روزۀ وصالِ بدونِ سحری می‌گیرند. یعنی؛ دو روز بدون افطار و سحر روزه هستند و نقص در سیر و سلوک دارند.
֎⇦ آنان صِرفاً در فجر صادق بوده و در مقام «جمعِ» حدّی مانده‌اند، که همان رُهبانیّتی است که اسلام از آن نهی می‌کند.

🌕 و امّا مسلمانان، آنان که شیعیانِ حضرات آل‌الله (علیهم‌ السّلام) هستند (اهل تسنّن، اهل خلاف و بدعتند و حقیقتاً مسلمان نیستند)؛
֎⇦ به مقام جمعُ الجمعیِ ولیُّ‌الله (؏)؛ لبّیک می‌گویند و اعتقادشان فرمایش حضرت خاتم الانبیاء (ص) است که می‌فرمایند:

💠〖لَا تَدَعْ أُمَّتِيَ السَّحُورَ
وَ لَوْ عَلَى حَشَفَةِ تَمْرٍ〗💠

✾ امّت من سحرى را وانمى‌گذارد،
اگر چه با خرماى خشكيده پوسيده‌اى باشد.

📚من لا يحضره الفقيه، ج۲، ص۱۳۵


🌗⇯֎ و این تفاوتِ امّت حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) با سایر اُمَم است، چنان که حضرت (ص) به آن اشاره می‌فرمایند:

🔻«أُكْلَةُ السَّحُورِ؛
فَرْقُ مَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَ أَهْلِ الْمِلَل»🔺

✾ خوردن سحری؛
فرق بین ما و بینِ اهل ملّت‌ها است.

📚بحارالانوار، ج۹۳، ص۳۱۱


🌗۞ سحور؛ مقام جمعُ الجمعی است که مقام «فرقِ» فجر کاذب (که اشاره به عالمِ کثرات دارد) و مقام «جمعِ» فجر صادق (که اشاره به عالم وحدت دارد) را جامع است.
֎⇦ و استحبابِ آن و نهیِ از ترک آن؛ به خاطر این حقیقت و برکتی است که در سحور است.

🌗⇯֎ این است که کسانی که مقامِ جمعُ‌الجمعیِ حضراتِ آل‌الله (؏) در سحور را درک می‌کنند؛
֎⇦ صلواتِ خداوند که اتصال بر حضراتِ آل‌الله (؏) است، شامل حالشان می‌باشد.
چنان که حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند:

♦️ «تَسَحَّرُوا وَ لَوْ بِجُرَعِ الْمَاءِ
أَلَا صَلَوَاتُ اللهِ عَلَى❂☜ الْمُتَسَحِّرِين» ♦️

✾ سحری بخورید، ولو به جرعه‌ای از آب.
آگاه باشید که صلواتِ خداوند بر کسانی است که سحری می‌خورند.

📚مستدرك الوسائل، ج۷، ص۳۵۸







«اللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ
عَلَى السَّرَّاءِ وَ الضَّرّاءِ
حَمْداً يَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَ لا يَفْنَى آخِرُهُ»

📚اقبال الاعمال ،ط - الحديثة، ج‏۲، ص۱۴۲




🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده
#لطیفه_سحری




─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

✨

🌿۞ #جزا را باید بشناسیم تا إن شاء الله لطیفۀ این فرمایشِ نورانی به جان بنشیند:

🍃֎ اگر جزا؛ حقیقی باشد، منفصل از عمل نیست، بلکه حقیقتِ عمل است.
در قیامت؛
֎⇦ جزای اعمال را نشان می‌دهند. یعنی؛ حقیقتِ اعمال را نشان می‌دهند که اگر إن شاء الله خَیر باشد، #نور است. و اگر العیاذ بالله شرّ باشد، #نار است.

֎⇯⇦ اعمال و تجسّمِ اعمال، جدای از شخص نیست، بلکه خودیّتِ شخص است. پس جزایش نیز، ظهورِ حقیقتِ عمل است.
❂☜برای همین هم نفسِ عامل (عمل کننده)، در گرویِ عملش است، چنان که قرآن می‌فرماید:

🔻【 كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهينَةٌ】🔺
✾ هر نفسی در گرویِ آن چیزی است که کسب کرده است.
📘 سورۀ مدثّر، آیۀ ۳۸


🍃֎⇯⇦ که اگر #عمل، و #عامل، دو مطلب جدایِ از هم باشند؛ معنا ندارد که عامل را برای آن عمل، عقاب کرده یا ثواب دهند.
بنابراین؛
🍃֎⇦ عمل، جانِ عامِل است و برخاسته از آن جان، در ظهورِ آمده است.


♻️ پس تا اینجای سخن؛
جزای یک عمل، نمی‌تواند کمتر از آن باشد که اگر چنین شد، جزای آن عمل، تمامْ نبوده و چیزی از جـــزا داده شده است.
بلکه اصحّ این است که گفته شود: اصلاً جزای آن عمل نبوده است که داده شده.

🔔‌ العیاذ بالله که خداوند پیمانۀ کوچک بریزد. هر چه هست، کریم است و جزایِ کریمانۀ او، تطوّرات و تجلیّاتِ کرم اوست ...


🍃🌕🌱 روزه، سراسر رؤیت و مشاهده است، چنان که حضرت خاتم الأنبیاء (صلی الله علیه و آله) می‌فرمایند:

🔻『 صومُوا لِرُؤْيَتِهِ وَ أَفْطِرُوا لِرُؤْيَتِه』🔺

✾ به رؤیت، روزه بگیرید و به رؤیت، افطار کنید.

📚 عوالي اللئالي، ج۲، ص۲۳۳


🌙۞ که این حقیقت، تا رؤیتِ ظاهر هم کشیده شده است و در دیدنِ هلال ماه و شفقِ خورشید، در بدو و ختمِ ماه مبارک رمضان؛ منظور است.


🍃۞ اما مطلب ما بر سر عرفانِ این قضیه است.
رؤیت و مشاهده در عالمِ نور مطرح است و کلام حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) از شدّتِ «بود»، تا امرِ «صومُوا» و «أَفْطِرُوا» آمده است، یعنی؛

🌙⇯⇦ از اینکه «صیام»؛ رؤیت است و «افطار»؛ رؤیت است؛
❂☜ این حقیقت؛ تا امرِ به رؤیت در ظاهرترین مرحله - که دیدنِ هلال و شفق در طلوع و غروب است -، ممدود و کشیده شده است.


👁‍🗨 در رؤیت و مشاهده؛ شاهد و مشهود در #مقام_شهادت، یکی می‌شوند و از این رو؛
🍃֎⇦ صوم بر خلاف اعمالِ عبادی دیگر، تقسیم نمی‌شود، چرا که دوئیّتی در کار نیست.
در نتیجه حقّﷻ در حدیث قدسی می‌فرماید:

🔻«الصَّوْمُ لِـــي»🔺
روزه برای من است.
📚 الكافي، ج۴، ص۶۳


🍃֎⇯⇦ وچون تماماً این عمل (روزه) برای خداست، جزایش نیز غیر از خدا نیست، چرا که می‌فرمایند:

🔻『 مَن كانَ لله كانَ اللهُ لَه』🔺
✾ کسی که برای خدا بود، خدا برای اوست.
📚 بحار الأنوار، ج۷۹، ص۱۹۷


🔰 و در نتیجه حقّﷻ در همان حدیث قدسی می‌فرماید:

🍃【 الصَّوْمُ لِــــي وَ أَنَا أَجْزِي به】🍃

📚 مصباح الشريعة، ص۱۳۶


↲۞ در مرتبۀ پائین‌تری از معرفت؛
«اجزي»، فعل معنا می‌شود. و در نتیجه حدیث بدین معناست که؛
🍃֎⇦ من به این عمل (روزه) جزا می‌دهم.

❂☜ این درست است، ولی تمام نیست!

↲۞ امّا در مرتبۀ بالاتری از معرفت؛
«اجزيٰ»، فعل نیست، بلکه اسم مفعول است و خبر برای مبتدای «أنا».
بنابراین؛ «أنَا اجزيٰ بِه» اینگونه معنا می‌شود:
🍃֎⇦ من [خودم] جزای به این عمل (روزه) هستم.


🍃🌕⇦ خودِ خداوند؛ جزای صوم (روزه) است؛ به خاطرِ اینکه ❂☜ لقاء و مشاهدۀ او صورت گرفته است و دوئیّتی در کار نیست.
معبود است و جلوۀ خودش در عبدی که صائم است ...

֎⇯⇦ او جزای صوم است؛ یعنی؛ خالصۀ صوم بدون احتسابِ صائم (که چه کسی است) جلوۀ خداوند است.

🍃֎⇦ منتها چون صائم در انتساب به صوم، چیزی جز ظهورِ صوم نیست (یعنی صائم به روزه‌اش نشان داده می‌شود)؛ پس جزای صائم هم خداوند است.


🔰 و این مطلب اشاره‌ای است به حدیثی قدسی که حقّﷻ می‌فرماید:

🔅〖من طلبنی وَجَدَنی و مَن وَجَدَنی عَرَفَنی
و مَن عَرَفَنی أحَبَّنی و مَن أحَبَّنی عَشَقَنی
و مَن عَشَقَنی عَشَقتَهُ و مَن عَشَقتَهُ قَتَلتَهُ
و مَن قَتَلتَهُ فَعَلَیَّ َدیَتَهُ و مَن عَلَیّ َدیَتَهُ
و اَنا من قتلته دیَتُه و مَنْ علیَّ دیَتُه «فــأنـــا دیَـــتُـــهُ»〗🔅

✾ آن کس که مرا طلب کند، من را می‌یابد
و آن کس که مرا یافت، من را می‌شناسد
و آن کس که مرا شناخت، من را دوست می‌دارد
و آن کس که مرا دوست داشت، به من عشق می‌ورزد
و آن کس که به من عشق ورزید، من نیز به او عشق می‌ورزم
و آن کس که من به او عشق ورزیدم، او را می‌کُشم
و آن کس را که من بکشم، خون‌بهای او بر من واجب است
و آن کس که خون‌بهایش بر من واجب شد؛
پس خودِ من خون‌بهای او می باشم.

📚 الكلمات المكنونة، چاپ قديم، ملّا محسن فیض کاشانی، ص۸۰



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

✨

🍃۞ امّا بیشتر دقّت کنیم:
֎⇦ بزرگیِ خداوند آنچنانی است که معادل ندارد و اصلاً چیزی جز خداوند و تجلیّات خداوند نیست که در مقابل، و تصوّرِ معادل بیاید. بنابراین؛ آنجائی که جزا؛ خداوند می‌باشد، آنجا ظهورِ خود خدا بوده است.

🍃🌕⇦ عبد صائم؛ صائم از مفطراتِ عملی، صائم از مفطرات خُلقی، تا برسد به اینکه صائم از مفطراتِ ذاتی است.
یعنی او؛

➀🔺اعمالی را که باعثِ باطل شدنِ روزه می‌شود، ترک می‌کند.
❂☜ که این #توحید_افعالی است و ظهور خداوند در افعال اوست.

➁🔺و خُلقیاتی را که باعثِ باطل شدنِ روزه در باطنِ صفاتش بشود، نیز ترک می‌کند.
❂☜ که این #توحید_صفاتی است و ظهور خداوند در صفات اوست.

➂🔺و فراتر اینکه؛ بودنش در کنار خدا را ترک می‌کند.
❂☜ که این #فنای_ذاتی است و #توحید_ذاتی است و ظهور ذاتِ خداوند در این عبد است.

❇️⇯⇦ یعنی صائم؛ این بنده نیست، بلکه خداوند تا این بنده است و آنقدر صوم، شرافت دارد که دستِ انسان (به حسب ظاهر) هم در کار نیست. و برای همین به حسبِ ظاهر؛ این بنده در روزه، کاری نمی‌کند و روزه ظهوری ندارد.

🍃❂☜ بلکه «روزه؛ اجتناب است، و نه عمل»


🔰 بنابراین خداوند تا این بنده است، همانطور که می‌فرماید:

🔻【 أ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ】🔺

✾ آيا شما آن را مى‌رويانيد يا ما روياننده‌ايم؟

📘سورۀ واقعه، آیۀ ۶۴


🔰 و یا می‌فرماید:

🔻【 و ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ اللهَ رَمى وَ لِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنينَ مِنْهُ بَلاءً حَسَناً】🔺

✾ و وقتى [ريگ‌ها را] انداختى، اين تو نبودى كه انداختى، بلكه خدا بود كه انداخت، تا مؤمنان را بدين وسيله به امتحانِ خوبى از جانب خود بيازمايد.

📘سورۀ انفال، آیۀ ۱۷


🍃֎⇯⇦ و این وحدت؛ آنقدری است که اگر بگوییم صائم ☜ انسان است؛ درست گفته‌ایم.
و اگر بگوییم صائم ☜ خداوند است؛ باز هم درست گفته‌ایم.

☀️🍃֎⇦ و این است «مقام تحیّر» ...
که به هرجا بایستی؛ تو ایستاده‌ای، ولی آن حقیقت؛ توقّف در مقامی دونِ مقامی ندارد.
هم در معبود، تمامْ ظهور است و هم در عبد.
هم در مذکور بودن است و هم در ذاکر بودن و قسّ علی هذا‌ ...
چنان که در #دعای_جوشن_کبیر می‌خوانیم:

🔅【 يَا خَيْرَ ذَاكِرٍ وَ مَذْكُورٍ
يَا خَيْرَ شَاكِرٍ وَ مَشْكُورٍ
يَا خَيْرَ حَامِدٍ وَ مَحْمُودٍ
يَا خَيْرَ شَاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ
يَا خَيْرَ دَاعٍ وَ مَدْعُوٍّ
يَا خَيْرَ مُجَابٍ وَ مُجِيبٍ
يَا خَيْرَ مُونِسٍ وَ أَنِيس‏
يَا خَيْرَ حَبِيبٍ وَ مَحْبُوب‏】🔅


♻️ تکرار می‌کنم:

🍃֎⇦ عبدِ صائم در هر یک از مراتب توحیدی (صائم در افعال، صائم در صفات، صائم در ذات)، به همان اندازه که صائم است، فانی در حقّﷻ است. و او نیست و حقّﷻ هست. و برای همین که جزای حقّﷻ، خودِ حقّﷻ است ❂☜ خداوند می‌فرماید؛
🔻«الصَّوْمُ لِي وَ أَنَا اجزيٰ به»🔺
📚 مصباح الشريعة، ص۱۳۶


🔰 این لطیفه را در قرآن نظر کنیم تا إن شاء الله بیش از پیش در جانمان نشسته و مَناط و معیارِ آن همیشه در دستان معرفتمان باشد:

🍃🌕⇦ در سورۀ حضرت یوسف (علیه السّلام) بیان شده است که وقتی آن جام طلای حضرت یوسف (؏) به حسبِ ظاهر گم شد و در بــــارِ برادرش بنیامین پیدا شد، چنین گفتند:

🔸【 قالُوا جَــــــزاؤُهُ مَنْ وُجِدَ في رَحْلِهِ
❂☜فهُــــوَ جَزاؤُه】🔸

✾ گفتند: سزايش آن است كه هر كه [جام مذکور] در بارِ وى يافت شد،
❂☜ او خودش سزاى آن است.

📘سورۀ یوسف علیه السّلام، آیۀ ۷۵


♦️【 فَهُــــوَ جَزاؤُه】 ♦️


֎⇯ دقّت فرمودید؟!
🍃֎⇦ خداوند؛ خودش را در این عبدِ صائم می‌بیند (صوم، صمدیّت و جلال خداست). و جزای صوم در عبد صائم، گرفتنِ عبد است.
که این «گرفتن»؛
❂☜ فنای خاصّ #عبد در معبود است.‌
پس معبود؛ خودش را به عبد، جزا داده است.






«اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا حَمِدْتَ نَفْسَكَ
وَ أَفْضَلَ مَا حَمِدَكَ الْحَامِدُونَ»

📚 از ادعیه ماه مبارک رمضان
إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱، ص۱۶۳






🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده
#لطیفه_حق‌تعالی_جزای_صیام


─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

✨

❗️مطالب فوق برای چه عرض شد؟!
برای اینکه؛
🍃֎⇦ ریشۀ کلمۀ『 مُجیر』، یک‌باره موجب تعجّب نشود!


🔲『 مُجیر』؛ اسم فاعل از مادۀ «جَوَر» است.

🍃⇯֎ لازم است اوّل شبهۀ ایجاد شده در ذهن‌ها پاسخ داده شود تا بشود وارد بر لطائف شد:

🔳 ֎⇦ «جُوْر» را به #ظلم معنا کرده‌اند.
و «جائر» از همین ریشه است.
عرض شد که هر معنایی بایستی از شخصِ حقیقیِ عالم نظر شود. یعنی؛
❂☜ اوّل『 مُجیر』را بشناسیم، و بعد در این مطلب بیائیم که چرا به ظلم «جُوْر» می‌گویند یا چرا «جُوْر» را به #ستم معنا می‌کنند.


🍃۞ برای شناخت بهترِ『 مُجیر』، ابتدائاً متذّکرِ بعضی از اشتقاقات و هم‌خانواده‌های این کلمه شویم تا درک حقیقتِ معنایِ『 مُجیر』آسان شود:

➊ «جار»:

🍃֎⇦ به معنای همسایه. که آن کسی است که در «نزدیکیِ» مسکن، مقیم است.

حضرت فاطمةالزهرا (سلام الله علیها) می‌فرمایند:

🔻〖الجارَ ثُمَّ الدّار〗🔺
[اوّل] همسایه، سپس [اهل] خانه.
📚 علل الشرائع، ج‏۱، ص۱۸۲


➋ «جَوار»:

🍃֎⇦ مثلاً می‌گوییم شخصی در جَوار آستان علیّ ابن موسی الرّضا (علیهما السلام) زندگی می‌کند. یعنی؛ «#نزدیک» به حضرت (؏) سُکنی گزیده است.


➌ «استجارة»:

🍃֎⇦ «استجارة» به معنایِ پناه بردن است.
و حقیقتِ امر این است که «مستأجر» با قربِ به «موجِر»، به او پناهنده می‌شود.

🔔 متأسفانه الفاظ در غیرِ موضعِ خودش آنچنان مرسوم شده، که حقیقتِ معنا، غریب و بَعید به نظر می‌رسد.
به هر حال کلمۀ «استجارة» چنین معنایی دارد که بیان شد.


➍ «اجارة»:

🍃֎⇦ اينكه «#اجاره» از نظر لغوی، چه صيغه‌ای است، اقوالِ مختلفی دارد. که به دو قول برای اشاره اکتفاء می‌کنیم:

◈☜ بعضی آن را مصدرِ «آجَرَ» از باب مفاعله دانسته‌اند، همان طور كه مصدر ديگر آن باب «مؤاجره» است (📚ابن
حاجب در كتاب شافيه).

◈☜ امّا بعضی (📚 ثاني در شرح لمعه ، 📚 شرح نظام) گفته‌اند «اجاره» مانندِ «اقامه»؛ مصدر بابِ إفعال است.
⇐ در این حالت؛ «مستأجر» به واسطۀ «اجاره»، در پناه قربیِ «موجِر» قرار می‌گیرد، چنان که شرحش گذشت.


🍃⇯⇦ در تمام معانیِ مثال‌هایِ فوق، فِتراک و حلقۀ اصلیِ سخن؛
❂☜ «#قرب» است.

🍃۞ و اینکه『 مُجیر』؛ پناه دهنده است؛
֎⇦از اطلاقِ #قرب بودنِ آن است.
که معنایِ حقیقی، از شخصِ حقیقی عالم تا أدنیٰ مرتبۀ عالم وجود باید دیده شود.

🔻

🔲⇯֎ پس حالا جا دارد که بگوئیم چرا به ظلم، «جور» می‌گویند؟

🍃֎⇦ اگر به ظلم و ستم، «جور» می‌گویند؛ برای این است که واحدِ دوئیّت و جدا شدن از حضرتِ『 مُجیرﷻ』؛
❂☜ خارج شدن از قربِ مطلق است.

🔳 ظلم؛ «وضعُ الشّیء في غیرِ موضعه» می‌باشد. یعنی؛ قرار گرفتنِ شیء در غیر موضع خودش.

🔲 مجیر؛ پناه دهنده‌ای است که پناه بودنش، از اطلاقِ قرب است.
و قرارِ هر شیئی، به حضرتِ『 مُجیرﷻ』 است.

🍃⇯֎ بنابراین؛
֎⇦ همین که شیئی [به زعم خود] ادّعایِ استقلال از حقّﷻ کند، در غیرِ موضع خودش رفته است. که این «ظلم» است.

🌿۞ حضرت『 مُجیرﷻ』، به اطلاقِ علی الإطلاق بودن، مجالِ به همه می‌دهد که؛

⚪️֎⇦ یا او را اختیار کنند و در موضوعِ عدل قرار بگیرند.

⚫️֎⇦ یا اختیار نکنند، و در نفسِ اختیار نکردنشان، به معدومیّتِ ظلم راهی شوند.

امّا؛
🍃֎⇦ چون حضرت『 مُجیرﷻ』؛ #مطلق_علی_الاطلاق است، حتّی معنایِ مقابل خود را در همان نقطۀ مقابل بودن گرفته است. بدین معنا که؛
به عَلَی الاطلاق بودنِ خود؛ مجال به خلافِ خود هم داده است و ظالم، مجالِ ظلم پیدا کرده است.

❂☜ ولی حتّی در همان نقطۀ ظلم هم، حضرت『 مُجیرﷻ』به اطلاق سلطه، حاضر است. از این رو ظلم را «جور» می‌گویند ولی در نقطۀ جولانِ «جور» بودنش هم؛ حضرت『 مُجیرﷻ』؛ حکومت خویش را نشان داده که؛
🔅【لا یُمْکن الفرار مِن حکومتک】🔅
📚دعای کمیل

◼️ این است که ظلم و ستم، که چیزی جز تجاوز و غصب نیست، در لغت هم که می‌آید، غاصبانه و ظالمانه عمل می‌کند و از مجالِ حضرتِ『 مُجیرﷻ』؛ در مادّه و ریشۀ «مُجیر» (که #جور است)، می‌نشیند.

این، مطلبی در حاشیه بود و اصلِ سخن این مقاله، چیز دیگری است که در دنباله خواهید خواند.
🔺


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

✨

☀️۞『 مُجیر』 از آنجایی پناه است و پناه دهنده؛
❂☜ که «#قرب_مطلق» است.

🔰 قرآن می‌فرماید:

🔻【قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلكُوتُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ
وَ هُوَ يُجيرُ وَ لا يُجارُ عَلَيْهِ
إنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ】🔺

✾بگو: به دستِ چه کسی است ملکوت هر شیئی،
«در حالی که» او پناه دهد و به كسى پناه داده نشود.
اگر می‌دانستید.

📘 سورۀ مؤمنون، آیۀ ۸۸


✓➊🔻بیان اوّل:
(سیر #اثباتی - منظرِ دانی تا عالی)

از آنجائی که؛
🔹【بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ】🔹
پس ֎⇦ 🔸【هُوَ يُجيرُ وَ لا يُجارُ عَلَيْهِ】 🔸

🍃⇯↲ این سیر؛ اثباتی و برهانی است که مُجیر بودن حقّﷻ را، از آنجائی می‌داند که ملکوتِ اشیاء به دستِ اوست.
در این منظر؛ مجیر بودن، وابسته به بودِ اشیاء است. یعنی تا شیئی نباشد، مجیری نخواهد بود.
این منظر، در حقیقت، اثبات هم نیست. و اصلاً در سیر اثباتی آوردنش، قیاسی است برای اینکه بیانِ دوّم درست درک شود.


✓➋🔻بیان دوّم:
(سیر #ثبوتی - منظر عالی تا دانی - منظر صحیح)

از آنجائی که؛
🔸【هُوَ يُجيرُ وَ لا يُجارُ عَلَيْهِ】 🔸
پس֎⇦ 🔹【بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ】🔹

🍃⇯↲ یعنی چون خداوند؛『 مُجیر』 است، ملکوتِ اشیاء در ید قدرت اوست.

🌿❂☜ ملکوت اشیاء؛ خودیّت و شیئیتِ اشیاء است. و چون حقّ ﷻ؛『 مُجیر』 است، ملکوت اشیاء (یعنی تمامیّت و شیئیتِ اشیاء) را می‌آورد.


🍃۞ خداوند، چگونه «مُجیر»ی است؟!

֎⇦حقّﷻ؛ وجودی مطلق است و #اطلاق، به معنای «بیحدّی» است. در نتیجه؛
در『 مُجیر』بودن، مطلق است.

🍃⇯֎ بنابراین؛
پناه دهندگیِ او (مجیر بودن)، اطلاق دارد.
یعنی این طور نیست که یک طرف؛ پناه دهنده (یعنی حقّﷻ) باشد، و یک طرف؛ پناه داده شده.
و اینطور نیست که بعد از اینکه شخصِ پناهنده، وجود و کینونت داشت و موجود بود، آنگاه پس از موجود بودنش، پناه به حقّﷻ داشته باشد.
بلکه مطلب؛
֎⇦ بیکرانی و بیحدّی و اطلاقِ『 مُجیر』بودنِ خداوند است که؛

🍃۞『 مُجیر』چون مطلقِ حقیقی است، پناهش، جا برای ذاتی کنارِ خودش نمی‌گذارد. یعنی کینونتِ «پناهنده» را گرفته است. و اصلاً بیان شد که شیئیّتِ شیء به پناه دهنده بودن (『 مُجیر』 بودنِ) حقّﷻ رقم می‌خورد.
و این، جلوهٔ مطلقِ «پناهْ» بودنِ حقّ تعالی، و مطلقْ بودنِ『 مُجیر』 است.


🔰 از وجهِ قرب هم بخوانیم:

🍃֎⇦ عرض شد که『 مُجیر』از مادۀ «جور» است که در «قرب»آوردن است، و محصولِ آن؛ «پناهنده شدن» است.

🍃֎ اینکه در بعضی از ترجمه‌ها؛『 مُجیر』 بودنِ حقّﷻ را، پناه دهندگی از آتشِ جهنّم و عذاب معرّفی می‌نمایند، صحیح است، به شرطی که این معنا درست تبیین شود که #نار و آتش؛
🔥❂☜واحدِ دوئیّت است.

🍃⇯֎ یعنی؛
֎⇦ هر کس هر چقدر که قربِ مطلق (یعنی؛ حضرت حقّﷻ) را اختیار نکند، در تَبَعُّد و دوری است. و واحدِ دوری از حقّﷻ؛ «نار» است.

☀️نفسِ دور شدن از نور؛ در نار شدن است.🔥
نه اینکه بعد از اینکه از نور دور می‌شود، در نار خواهد رفت.
(فتأمَّلْ!)


🔰 اشارات و لطائف:

1️⃣💢 دعای شریفِ مُجیر در ۹۰ فقرۀ تسبیح، از جلالِ بیقراری ذات، تا قرارِ جمالیِ أسماء، سالک را در نقطۀ توحیدیۀ «رحمةً للعالمین» بودنِ حضرت خاتم الانبیاء (ص) سِیْر است [و سِیر می‌دهد].

به عنوان نمونه‌ای از فقرات این دعای شریف:

🔻【سُبْحَانَكَ يَا نَصِيرُ
تَعَالَيْتَ يَا نَاصِرُ
أَجِرْنَا مِنَ النّارِ يَا مُجِير】🔺


2️⃣💢 هر فقـــره:

➊ با کلمۀ «سُبْحَانَكَ» شروع می‌شود.
که کافِ «سُبْحَانَكَ»؛ ذاتِ باریتعالیٰ است.
و تسبیحِ حقّﷻ از مقامِ عصمتِ جلالی و بیقراری و لا تعیّن بودنِ ذات است.

➋ به محوریتِ این تسبیح (و لا تعیّن بودنِ جلالی)، به اسمِ خاصّی از حقّﷻ جلوه می‌کند (در فقرۀ مثال؛ اسمِ «نَصِيرُ»).

➌ و سیرِ لایَقِفی را با کلمۀ «تعالیتَ» رقم می‌زند تا «اطلاق»؛ در وجود سالک برای هر یک از أسماء حقّ تعالی، محقّق شود.

➍ پس تعالی و اطلاق را با بیانِ اسم متعالیِ متَبَّعِ آن (در این مثال؛ «نَاصِرُ»)، ظاهر می‌نماید.

➎ و اینچنین است که در این سیر، پناهنده را از نارِ شرک و دوئیّت و حدود، به پناهِ مُجیرِ مطلق بودنِ خویش در می‌آورد.
و در نتیجه؛
🍃֎⇦ شدّتِ «بودنْ در پناهِ خود» را بر زبان پناهنده جاری می‌سازد، تا بگوید؛
«أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ»
و از نارِ دوئیّت، بیرون آمده تا:

➏ در خودِ بطنِ «پناهندگی» - که خودیّت حضرتِ مُجیرﷻ است -، فانی شده و با او وحدت بیابد.
پس ندایِ «يَــا مُجِير» سالک [و دعاکنندهٔ دعای مجیر]؛ برخاسته از درکِ قربِ حضرت مجیرﷻ خواهد بود.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

✨


3️⃣ 💢 اوّلین فقرۀ تسبیح؛ با نامِ «اللهﷻ» آغاز می‌شود (【سُبْحَانَكَ يَا «اللهُ» تَعَالَيْتَ يَا رَحْمَانُ أجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِير】).
که «الله»؛
🍃֎⇦ اسم عَلَم برای ذات حقّﷻ است که مستجمع جمیع صفات کمالیه است.

و آخرین فقرۀ تسبیح؛ عبارتِ 🔻【سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إلّا أنْتَ سُبْحَانَكَ إنّي كُنْتُ مِنَ الظّالِمِين】🔺می‌باشد.

🍃⇯↲ که این جوشش و اقرار عبد؛
֎⇦ نقطۀ راه یافتنِ تشریعی او به حقیقتِ وحدت است.

🍃⇯֎ فقرۀ آخرِ دعا؛ آیاتِ مربوط به حضرت یونس (علیه السّلام) است.
❂☜ که حضرتشان (؏) مأمور به سِیْر عالَم از دوئیّت و شرک، به مقامِ عینُ الیقینِ توحیدیّۀ «لا اله الّا أنت» بوده‌اند.

🔳 حضرت یونس (علیه السّلام)؛ در سه ظلمت و تاریکی (یعنی ❂☜ دلِ ماهی، سیاهیِ شب، تاریکی دریا)؛ سائِر (سیر دهندۀ) عالمین بودند.

🍃⇯↲ که این ۳ ظلمات؛
֎⇦ جولانِ 🔻«ظُلُماتٍ ثَلاثٍ»🔺 است که از «بطونِ امّهات» و در نقطۀ «خلقتِ موجودات» و «آمدن در عالم کثرات»، این جولان، مجال یافته است.
چنان که قرآن می‌فرماید:

💎 【خَلَقَكُمْ مِنْ『نَفْــــسٍ واحِـــــدَةٍ』ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها وَ أَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ الْأَنْعامِ ثَمانِيَةَ أزْواجٍ يَخْلُقُكُمْ في‏ بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ في‏ «ظُلُـمـاتٍ ثَــلاثٍ» ...】💎

✾ اوﷻ شما را از『نَفْــــسٍ واحِـــــدَةٍ』(❂☜مقام وحدت آل‌الله علیهم السّلام) آفرید، سپس زوجش را از [نوع‏] آن پديد آورد، و براى شما از دام‌‏ها هشت قسم پديد آورد. شما را [پيوسته‏] در شكم‏هاى مادرانتان مرحله به مرحله در تاريكى‌‏هاى سه گانه (به مجالِ وحدت؛ کثرت، جولان می‌دهد) مى‏‌آفريند…

📘 سورۀ زمر، آیۀ۶


🔥⇯֎ به اشاره بیان می‌شود که «ظُلُماتٍ ثَلاث‏ٍ»؛
֎⇦ چیزی از جولان و ملعونیّت اوّلی و دوّمی و سوّمی (لعنة الله علیهم اجمعین) است.

💠⇯֎ و «أَجِرْنَا مِنَ النَّـــــارِ يَا مُجِـير»؛
֎⇦ پناه بردن از آن سه ملعونِ ازل و ابد به حضرتِ『 مُجیرﷻ』است.

🔳 که تعیّن و حدِّ عالمِ کثرات؛
🔥☜ این سه ملعون هستند.

🍃⇯֎ الغرض؛
سیر تسبیحی در أسماء؛
֎⇦ نفْسِ حفاظتِ حضرتِ «مجیرﷻ» است.
که چون «مُجیر»، مطلق حقیقی است؛ به «سبحان» بودنش، از آتشِ نارِ دوئیت، محفوظ می‌دارد و آنگاه، در تعیّن هر اسمی، سالک را سیر می‌دهد (به سبحان بودن حقّ، این سیر صورت می‌گیرد، پس؛ سالک، متعیّن به حدّ هیچ اسمی نمی‌شود که در غمِ «تعیّن» بماند).


4️⃣ 💢 پس بلافاصله بعد از این سیرِ سبحانی، می‌گوییم:

☀️〖 فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الغَمِّ
وَ كَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ〗☀️

✾ پس دعاى وى را مستجاب كرديم و او را از غم و اندوه نجات داديم (غمِ دوئیّت و بُعد و تعیّن).
و ما اين گونه اهل ايمان را نجات خواهيم داد.


🍃⇯֎ اینچنین است که می‌فرمایند:

֎⇦ هر كس اين دعا را در ايّام البيض ماه مبارک رمضان -که نقطۀ ظهورِ جمع الجمع بودنِ حضرات آل‌الله علیهم السّلام، در ماهی است که «رأس السنة» است -، بخواند؛
❂☜ گناهانش آمرزيده شود (نشان از #وحدت)
❂☜ اگر چه به عددِ دانه‏‌هاى باران و برگ درختان و ريگ بيابان باشد (نشان از #کثرت).


5️⃣ 💢 کسی که از آتشِ تعیّنات و کثرات، مَصون ماند؛
صِله با حقیقت خواهد کرد و به سَرْ منزلِ مقصود که همانا حضراتِ آل‌الله (علیهم السّلام) هستند، می‌رسد. که هدف از تمامِ سیر سالک؛
֎⇦ رسیدن به باطن البواطن حقّﷻ یعنی؛ حضرات ائمّۀ اطهار (علیهم السّلام) است.

🍃⇯֎ که #صلوات، طریق و آلت نیست. بلکه؛
֎⇦ مقصودِ حقیقی، و دِیْمومَت (دوام) و خدائیتِ خداوند است.
بنابراین در دنباله،‌ رسیدن به مقصود و طلب سیر در بی‌حدی مقصود، توسط سالک و دعاکننده بیات می‌شود:

🔻【وَ صَلَّى الله عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِين】🔺


۞🌱 و در نهایت:
🍃֎⇦ حمدِ این سلوک و بیانِ توحید در ذات و صفت و فعل را، با این عبارت بیان می‌دارد:

🔻【 وَ الْحَمْدُ لله رَبِّ الْعَالَمِينَ
وَ حَسْبُنَا الله وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ‏
وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إلاّ باللهِ العَلِيِّ العَظِيم】🔺




︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

✨


6️⃣ 💢 امّا نکته‌ای هم برای مقدّماتِ ظاهریِ تنزیل این دعا بخوانیم:

🍃⇯֎ ملکوت اشیاء، تحتِ سیطرۀ حضرات آل‌الله (علیهم السّلام)؛
֎⇦ به دست ملائکه است.
و نامِ «مَلَک»، از ملکوتی بودن تا ملکوت را در اختیار گرفتن، برخاسته.

🍃⇯↲ در بعضی از احادیث آمده است؛ «إنّ لِكُلّ شيء مَلَكاً» یعنی؛ برای هر چیزی مَلَکی هست. که عمومِ «کُلّّ شَیء»؛ شیئیتِ اشیاء (یعنیِ ملکوتِ اشیاء) را ابتدائاً می‌گیرد.

❂☜ به عنوان نمونه در روایاتی آمده است که با هر قطرۀ بارانی، مَلَکی هست (🔻«وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً» يَعْنِي؛ الْمَطَرَ يَنْزِلُ مَعَ كُلِّ قَطْرَةٍ مَلَك يَضَعُهَا فِي مَوْضِعِهَا🔺 / تفسیر امام حسن عسکری علیه السّلام ، ص۱۵۰).

🍃⇯֎ با هر ذرّه نیز اینچنین است.
و از این رو #ملائکه؛
֎⇦ بیشترین مخلوقاتِ خداوند هستند، چنان که می‌فرمایند:
🔻『 ليس خلقٌ أكثرَ من الملائكة』🔺
📚الكافي ، ج۸، ص۲۷۲


🌿۞ حضرت جبرئیل (علیه السّلام)؛
🍃֎⇦ سیّد ملائکه بوده و شاخصۀ ملائکه در ظهورِ حقیقت می‌باشند.

❂☜ و اینکه جبرئیل (ع) به نزد حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) می‌آید؛
🍃֎⇦ آوَرَندۀ ملکوت اشیاء، و سیر دادنِ آنها در مقامِ «رحمةٌ للعالمین» بودنِ حضرت رسول اکرم (ص) می‌باشد.


🌿⇯֎ بنابراین؛
🍃֎⇦ حضرت ختمی مرتبت (ص) به «رحمةٌ للعالمین» بودن؛ آورندۀ عالمین بوده، و تمام عالمین در این رحمت، جمعند.

🍃֎⇦ و جبرئیل امین (ع) - که رشحه‌ای از مقاماتِ حضرت (ص) است -؛ ملکوت و باطن اشیاء را در حضرت (ص) سِیْر می‌دهد.


✨☜ و از این رو؛ این دعایِ شریف، در ۹۲ فقرۀ نورانی - که عدد ابجد نامِ مبارکِ «محمّد» (صلّی‌ اللهُ علیه و آله) است -، جلوه‌ می‌کند.


7️⃣ 💢 النّهاية؛ اینکه جبرئیل (علیه السّلام)، وقتی به حضرت ختمی مرتبت (صلّی الله علیه و آله) وارد شد که در مقامِ حضرت ابراهیم (علیه السّلام) تشریف داشتند، دقّت دارد!


🌿⇯֎ حضرت ابراهیم (علیه السّلام) شاخصۀ بت شکن بودنِ انبیاء الهی (؏) هستند‌.
یعنی؛
🍃֎⇦ حضرت ختمی مرتبت (ص) به جلوۀ ابراهیمی (ع)، از شدّت توحید؛ نفیِ اصنام و بت نمودند. چرا که مقام حضرت ابراهیم (ع)؛
نفیِ نارِ دوئیّت و شرک است.

🔰 قرآن می‌فرماید:

🔻 【وَ كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنينَ】 🔺

✾ و بدين سان ملكوتِ آسمان‏ها و زمين را به ابراهيم (؏) نشان مى‏داديم تا [بصيرت يابد] و تا از اهل يقين شود.

📘 سورۀ انعام، آیۀ ۷۵


♻️ جمع‌بندی اینکه؛
🍃֎⇦ حضرت رحمةٌ للعالمین (ص)، در مقامِ بت شکنیِ ابراهیمی (؏)، ملکوت اشیاء را، توسّط جبرئیلِ امین (؏)، از لااشارۀ #تسبیح، تا اشارۀ #اسماء، در سیرۀ قُربِ مُجیر بودنِ حقّﷻ، در دعایِ شریف مُجیر، سیر می‌دهند.



🍃۞ سعی شد به غایت خلاصه، و به اشاره بیان شود. این مقاله، فقط به قصدِ تنبّه و تذکّر بر مراقبۀ ادعیه در مقامات و زمان‌هایی است که وارد شده است. وگرنه برای شرحِ این دعایِ شریف، کتاب‌هایی باید تا بیان عجز نویسنده را از وصفِ دریایِ آن نماید.





«وَ الْحَمْدُ لله رَبِّ العَالَمِينَ
وَ حَسْبُنَا الله وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ‏
وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ باللهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيم»

📚 دعایِ مُجیر





🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده
#لطیفه_دعای_مجیر



─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

✨

🍃۞ بیان شد که #صوم؛
֎⇦ ظهور صمدیّت حضرت حقّﷻ است و از صمدیّت است که حضرت حقّ نمی‌خورد و نمی‌نوشد و نمی‌خوابد و زاد و ولد ندارد وُ صوم؛ عبادتی در نفیِ «لا هو» است که شرحش گذشت.

🔰 و امّا؛
خداوندﷻ مطلقِ حقیقی است.
بنابراین؛
֎⇦ نخوردن، ننوشیدن، نخوابیدن و زاد و ولد نداشتنِ حقّﷻ - که از جلالیّت حقّﷻ است - بایستی در #اطلاق دیده شود.

🍃⇯֎↲ بدین معنا که؛
این جلالیّت، حدّ او محسوب نمی‌شود که اگر در خوردن بیاید، خدشه به جلالش وارد شود.
بلکه حقّﷻ به «ولیّ»ش (ع) - که #مطلق_علی_الاطلاق است و تمامیّتِ حقّﷻ، و باطن و نفْس حقّﷻ است -، [به #اطلاق] در مقیّدات می‌آید.

(🔔 برای شرح #مطلق_علی_الاطلاق رجوع بفرمائید به ❂☜ https://telegram.me/ehsannil3/291)


🍃⇯֎⇦ بنابراین؛
ولیّ حقّﷻ (ع)، در خوردن و آشامیدن و خوابیدن و زاد و وَلَد کردن می‌آید و در عینِ حالِ این افعال؛
֎⇦ مَثَلِ «قل هو الله احد، الله الصمد ، لم یلد و لم یولد ، و لم یکن له کفواً احد» (سورۀ توحید) است.

🔰 چنان که حضرت رسول اکرم (ص) به مولیٰ امیرالمؤمنین علیّ (ع) می‌فرمایند:

🔅〖مَثَلُكَ مَثَلُ‏ قُلْ‏ هُوَ الله أحَد〗🔅

📚المحاسن، ج‏۱، ص۱۵۳


🍃⇯֎↲ بنابراین؛ ولیّ خدا (ع) [به #عین_شخصی]، در همان نقطه که می‌خورد وُ می‌آشامد وُ می‌خوابد وُ زاد و ولَد دارد؛
֎⇦ در جلالَت و صمدیّت و تنزیهِ از خوردن و آشامیدن و خوابیدن و زاد و ولد است.

🌿❂☜ و این؛ کمالِ جلال و اطلاقِ خداوندﷻ است که در خلوَتِ #جلال نمی‌ماند، بلکه به ولیّ‌اش (که حاقُّ الحاقًّ اوست)، در تمامِ این افعال آمده، ولی در عین حال (#عین_شخصی)، منزّه از این افعال است.

🍃۞ و با افعال ولیّ‌ُالله(ع)؛ تمامِ این افعال در عالم، انشاء و ترسیم می‌شود.
بدین معنا که؛
֎⇦ حقّﷻ؛ از لااشارۀ جلالی، به اشارۀ جمالی، توسّط حضرات آل‌الله (ع)، این صوَر را رقم می‌زند و در حقیقت؛ سماوات و ارض را ترسیم می‌نماید و «فاطر» آنهاست.


🔰حضرت حقّﷻ در حدیث قدسی می‌فرماید:

🔻〖 كنتُ‏ كنزاً مخفياً
فأحببتُ أن أعرف
فخلقت الخلق لكي أعرف〗🔺

✾ من گنج پنهانی بودم ...
پس دوست داشتم شناخته شوم؛
پس خلق را آفریدم تا شناخته شوم.

📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۸۴، ص۱۹۹


🍃⇯֎↲ مخفی بودنِ «کنز»؛
֎⇦ اشاره به مقامِ #جلال و لاإشاره بودنِ حقّﷻ است.
«لا هو»؛ جلالیّتِ حضرت حقّﷻ است و ماندن در نفیِ «لا هو»؛ محدود و مقیّد بودنِ جلال می‌باشد که برای حضرت حقّﷻ [نستجیرُ بالله!] نقص است.

🍃۞ خداوندﷻ که به صمدیّت، حقیقتِ صوم است؛
֎⇦ به «ولیّ»اش (ع) در افطار و شکافتن و ظهور می‌آید. یعنی؛ در جلالِ لا إشاره بودن و مخفی بودن، متوقّف نمی‌شود، بلکه جلال را در جهتِ جمال می‌شکافد و «فاطریّتِ» او ظهور می‌کند.
چنان که قرآن می‌فرماید:

💎【 «فاطِـــرِ» السّماواتِ وَ الأرض
وَ هُوَ يُطْعِمُ وَ لا يُطْعَم】💎

✾ آفریدگارِ آسمان و زمین است
و مى‌خوراند و خورانده نمى‌شود.

📘 سورۀ انعام، آیۀ ۱۴

🍃⇯֎↲ از این جهت؛ اوﷻ اصلِ «افطار» است وُ اسم مقدّس اوﷻ «فــاطـــر» است.


✓♦️ بنابراین خداوندﷻ به صوم (روزه)؛
برای مؤمن پرده از حقایق عالم برمی دارد. بدین صورت که؛
🍃֎⇦ او را نهی از مفطرات می‌کند که؛ «لا تأکُلْ» (نخور)، «لا تَشرِبْ» (ننوش)، «لا»، «لا» و «لا» إلی آخره (سایر مفطرات - مفطرات عملی، مفطرات خُلقی، مفطراتِ ذاتی).

⇜۞ تا آنجایی که: «لا تکُنْ»
یعنی؛ #نباش ...

🍃⇯֎↲ که در اصل، از اوّل هم نبودی.
که همۀ اشیاء في نفسِهِ «هالِكٌ» و «فان» هستند، چنان که قرآن می‌فرماید:

🔻【كُلُّ شَيْ‏ءٍ هالِكٌ إلّا وَجْهَه‏】🔺

✾ هر شیئی [همین الان] هالک است؛
مگر وجه اوﷻ.

📘 سورۀ قصص، آیۀ ۸۸


✓♦️ آنگاه؛ خداوندﷻ با «افـطـــار» به روزه‌دار نشان می دهد که جز «وجه الله» چیزی نیست. که؛
🍃֎⇦ آن که می‌خورْد و می‌نوشید و می‌خوابید و زاد و ولد داشت؛ تو نبودی!
بلکه «وجه الله» بود. یعنی؛ ولیّ من بود و جلواتِ او‌ (ع)

🍃֎⇦ و توحید را در مقاماتِ توحید افعالی و صفاتی تا توحید ذاتی نشان می‌دهد.

[چنان که بحمدالله در لطیفۀ چهارم از همین سلسله‌مقالات شرح داده شده است.]


⭕️ بنابراین؛
به صورتِ تلخیص و در تطبیقِ با آیۀ فوق بیان می‌شود:

◉ «كُلُّ شَيءٍ هالكٌ» ❂☜ صیام
◉ «وَجْهَه» ❂☜ افطار

که؛
🔻【كُلُّ شَيْءٍ هالكٌ إلّا وَجْهه‏】🔺
֎⇦ ظهورِ 🔹【لا اله الا الله】🔹است.

🍃⇯֎↲ چرا که هر شیئی؛ آیۀ اللهﷻ است
و در تکوین خود؛ 🔹【لا اله الا الله】🔹(لاهوالّاهو) را نشان می‌دهد.


🍃۞ که در تحلیل ‌بیان می‌شود:

✳️ خودیّتِ هر شیئی؛ جلوۀ «لا هو»؛ و #صائم است.
که در نفْسِ #صیام؛
🍃֎⇦ به وجه حقّﷻ در بقا و افطار و «إلّا هو» است.

✳️ و «#افطار»؛
🍃֎⇦ ظهورِ فاطریّت حقّﷻ در عبدی است که در صوم و جلال بوده است.




︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌‌