🔹
بنابراین "طور" و "اَیمَن" دو مطلب جدا نیست. بلکه آن چیزی که "طور" است و تَطَوُّر و تَجَلّی حقّ است، چون چیزی نیست جز ظهورِ متجلّی، پس "اَیْمَن" است و نقطۀ یُمن و مبارکی و راستی و "یَمین" بودن. و قرارِ "امنی"ِ وحدتی است.

〽️ پس در نقطۀ "طور اَیْمَن" قرب و فنای در حقّ تعالی هست.

🍀 در تحلیل بیان میشود :

🔹چون حضرت موسی (ع) هنوز به "طور اَیْمَن" و مقام قرب و فنا و وحدت نرسیده بود و بلکه در جانبِ آن بود، او را "ندا" فرمود که 🔻"وَ «نادَيْناهُ» مِنْ جانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ"🔺.

🔸 و چون به مقامِ قرب و فنای مطلق یعنی "طور اَیْمَن" رسید، در قرب و فنا، خداوند با او "نجوا" فرمود که 🔻"وَ قَـــرَّبْناهُ «نَجِـــيًّا»"🔺.

که نجوا مرتبۀ سوّم از رفت و شد حُبّی بین مُتطوَّر و متطوِّر است که در مناجات شعبانیه بدان اشاره فرمودند:

1️⃣ "وَ اسْمَعْ «دُعَائِي» إِذَا «دَعَوْتُكَ»
2️⃣ و اسْمَعْ «نِدَائِي» إِذَا «نَادَيْتُكَ‏»
👈 3️⃣ و «أَقْبِلْ» عَلَيَّ إِذَا «نَاجَيْتُك»"

و چون دعایت کنم، دعاى مرا اجابت فرما
و هرگاه تو را ندا كنم ندايم بشنو
و چون با تو مناجات كنم قبولم فرما.

چون خداوند به اقبال کردن، سالک را بگیرد، "نجوا" حاکم است. این گفت و شنود، گفت و شنودِ دو شخص نیست، بلکه حدیث نفس حقّ با خودش است. این مقامِ قرب است که در حدیث قرب نوافل بدان اشاره شده است (📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏2، ص: 352).

🍃 اینجا مقامِ "#کلیم_الله"ی است. که "#کلیم"، صفت مشبهه است و صفت مشبهه، فاعل و مفعول را به فراگیری در بر گرفته است. یعنی متکلِّم و مخاطب هر دو در شخصِ حقیقی جمع هستند. این #مقام_جمع_الجمعِ نوری است که مقامِ جمعِ خلوتی، و مقامِ فرقِ جلوَتی را جامع است.
که هر دو (یعنی متکلّم و مخاطب)، در شخصِ حقیقی عالم وجود، یعنی حضرات آل الله علیهم السلام که اصل و حقیقت و باطن البواطن و حاقّ الحاقّ حضرت حقّ تعالی هستند، جمع میشوند.

در زیارتنامه‌ای که برای زیارتِ از راه دور حضرت خاتم الانبیاء (صلّی الله علیه و آله) در هفدهم ربیع الاول وارد شده است می‌خوانیم:

💠"السَّلامُ عَلَيْكَ يا مُحَمَّدُ ... الْمُكَلِّمَ مِنْ وَراءِ الْحُجُبِ"💠
سلام بر تو ای محمّد (ص) کسی که تکلّم کننده از وراء حجابها هستی.
(📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏2، ص: 605)

که این در حالی است که قرآن می‌فرماید:

🔸" وَ ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلاَّ وَحْياً أَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولاً فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ ما يَشاءُ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكيمٌ "🔸
و هيچ بشرى را نرسد كه خدا با او سخن بگويد جز [از راه‏] وحى يا از فراسوى حجابى، يا رسولى بفرستد كه به اذن او هر چه بخواهد وحى كند. همانا او والا مقام حكيم است.
(شوری،51)

☘️ حقّ تعالی که 🔻"مُكَلِّمَ مُوسَى‏ تَكْلِيماً"🔺 است (📚مهج الدعوات، ص329)، به خودیّت و نفْسِ خویش یعنی حضرتِ رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله)، "مُكَلِّمَ" است. این تمامِ صمدیّت و ملئیت و غنای اوست.

حضرتِ مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام "کلام" الهی هستند که به واسطه مطلقه بودنشان، متکلّم و مخاطب را فراگرفته‌اند و میفرمایند:

🔅"أَنَا كَلَامُ‏ اللَّهِ‏ النَّاطِقُ"🔅
📚بحار الأنوار، ط - بيروت،ج‏30،ص546)

و میفرمایند :

🔆" أنا مُكلِّم موسى مِن الشجرة، أنا ذلك النور"🔆
📚 مشارق الانوار ص 347

و میفرمایند
♦️" أَنَا الطُّور"♦️
📚الفضائل - لابن شاذان القمي،ص81
📚مشارق الانوار ص 269
و
♦️" أنا صاحب الطور"♦️
📚مشارق الانوار ص 266

👈 و هر جائی که حضرات آل الله (ع) باشند، آنجا "طور" است و "سین" است و "سَیناء" است که حضرت مولی (ع) در وصیّت خویش فرمودند، مرا آنجا دفن کنید که؛

🔸 "وَ هُوَ أَوَّلُ طُورِ سَيْنَاء"
و آن [محلّ] اوّلِ طورِ سَینا است.
📚بحار الأنوار،ج‏13،ص219

🌄 «طور» در کوفه (نجف) قرار دارد («طُورُ سِينِينَ الْكُوفَة؛📚الخصال،ج‏1،ص225»). و در نتیجه؛ حضرت طورِ سیناء(ع) همان طور که از کعبه که جلوۀ حضرتشان(ع) است؛ متولّد شدند؛ به طور سیناء که جلوۀ دیگر حضرتشان(ع) است؛ رجعت دارند.

🔹