.

┈••✾•🍃«#سبع_مثانی»
و لطیفه‌ای از زوجیّت اشیاء🍃•✾••┈

┅─┅─═• 🌱 •═─┅─┅
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/12
┅─┅─═• 🌱 •═─┅─┅

💠 نام سورۀ «#حمد»، سورۀ « #فاتحة_الکتاب»، «#ام_الکتاب» و «#سبع_مثانی» است.

🍀 «#الکتاب» چیست؟
منظور قرآن است. که حقیقتِ قرآن، حضرات آل الله (ع) هستند و در جایِ خودش اثباتِ این مطلب بیان شده است.

♦️ "قرآن" از ریشۀ "قـَـــرَأَ" است و دو معنایِ مقابل دارد:

🔹1- به معنای قرائت کردن
🔸2- به معنای جمع کردن

🔷 "قرأ" در معنایِ "قرائت کردن":

"قرائت کردن"، در ظاهر آمدن است. آن چیزی که باعثِ قرائتِ جملات و حروف می‌شود تا استنتاج معنا از آن ممکن گردد، جدائی حروف و کلمات است. اگر تمام کلمات به یکدیگر چسبیده باشند، قرائت کردنِ آن امکان ندارد.
به همین اشاره اکتفاء می‌کنیم تا بیان کنیم که "قرأ" (ریشۀ "قرآن") در معنایِ "قرائت کردن"، #مقام_فرق_نوری را میرساند.

🔶و امّا "قرأ" در معنایِ "جمع کردن" :
قرآن که "جامع" (جمع کننده) است، از نقطۀ جمعیۀ خودش، جامع است و نه اینکه از جمع کردنِ اشیاء، نامِ "قرآن" به معنایِ "جامع" برایش وضع شده باشد.
امّا جامعیّت قرآن بعد از اینکه در خودش باید فهمیده شود، در عالم تجلّی اینطور است که همۀ اشیاء در او جمع هستند که فرمود:

🌸 "لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلاَّ في‏ كِتابٍ مُبين‏"🌸 (انعام 59)
هيچ تر و خشكى نيست مگر اين كه در كتابى روشن است.

"رطب" و "یابس" که دو متضاد هستند، تمام اشیاء را شامل هستند. و یک عنوانی است که برخاسته از حقیقت خداست و نه اینکه از تَری و خشکی ظاهر این اسماء گرفته شده باشد.

▫️"رطب"، بسطِ الهی یعنی جمالِ خداست ("الا هو")
▪️و یابِس، قبض الهی یعنی جلال خداست.
این حقیقت تا عالمِ ظاهر کشیده میشود و حضرت امام جعفر صادق علیه السلام این سرّ را مرحمت می‌فرمایند:

▫️" الرطب ما يحيى من الناس و اليابس ما يقبض و كل ذلك في امام مبين‏"▪️
(📚تفسير نور الثقلين، ج‏1، ص: 722)

یا آمده است ▫️"الرطب ما يحيى، و اليابس ما يقبض‏"▪️ (📚تفسير نور الثقلين، ج‏1، ص: 722).

💠 در روایات آمده است که تمام قرآن در سورۀ حمد است و سورۀ حمد "سبع مثانی" نام دارد.

حضرت مولی امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند:

🔶 "جميع أسرار اللَّه تعالى في الكتب السماويّة، و جميع ما في الكتب السماويّة في القرآن، و جميع ما في القرآن في فاتحة الكتاب، و جميع ما في فاتحة الكتاب في بسم اللَّه، و جميع ما في بسم اللَّه في الباء، و جميع ما في الباء في النقطة تحت‏ الباء، و أنا النقطة تحت‏ الباء"🔶
همۀ اسرار خداوند متعال در کُتب آسمانی است و همۀ آنچه در کتب آسمانی است در قران است، و همۀ آنچه در قرآن است در فاتحة الکتاب است و همۀ آنچه در فاتحة الکتاب است در "بسم الله" است، و همۀ آنچه در "بسم الله" است در باء است، و همۀ آنچه در باء است در نقطۀ زیرِ باء است، و من آن نقطۀ زیرِ باء هستم.

(📚الكلمات المكنونة، چاپ كنگره فيض، ص: 230)

✅ دقت کنیم :
این خلاصه شدن، خلاصه شدن یک محدود در یک محدود دیگر نیست که بگوییم همین باء "بسم الله الرحمن الرحیم" کافی بود! این حرفها مربوط به محدودات است.
یک حرف قرآن، تمام قرآن است نه اینکه فقط قضیه برای نقطۀ تحت باء باشد. این اشاره است برای تمام سوَر قرآن، بلکه آیات قرآن، بلکه کلمات قرآن، بلکه حروف قرآن، بلکه حرکت و اعراب آن یا یک نقطۀ آن یا صوتی یا تصوّری از قرآن.
که یک اعراب قرآن ، تمام قرآن است و تمام قرآن، یک اعراب یا نقطۀ قرآن است.

اگر حدیث فوق درست خوانده شده باشد، جا دارد حدیث زیر نیز خوانده شود که می‌فرمایند:

🔻"بالباء ظهر الوجود و بالنقطة تميـّـز العابد عن المعبود "🔺
به "باء"، وجود ظاهر شد و به نقطه عابد از معبود تمیز داده شد.
(📚مشارق الانوار، ص: 56)

در تحلیل می‌گوییم:
باء؛ آغاز ظهور یا مقامِ فرق نوری آل الله (ع) است. و نقطه؛ #مقام_جمع_نوری ایشان است.

بنابراین سورۀ «حمد» به «امّ الکتاب» بودن، ریشۀ تمام اشیاء است. و به «فاتحة الکتاب» بودن، آغازگر تمام اشیاء.
پس «حمد»، شیئیتِ هر شیئی است که قرآن می‌فرماید:

🌸" وَ إِنْ مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ «بِحَمْدِه»‏" (اسراء 44)
و هيچ موجودى نيست مگر اين كه به ستايش او تسبيح مى‏گويد.

چه بدانیم و چه ندانیم، این حقیقت در عالم ساری و جاری است و همه، به نفْسِ «بود»ِشان، حامدین خداوند هستند.

🍃 و امّا بعد ...

🌼 "وَ لَقَدْ آتَيْناكَ «سَبْعاً مِنَ الْمَثاني»‏ وَ الْقُرْآنَ الْعَظيمَ"🌼 (87 حجر)
و به راستى تو را سبع المثانى (سورۀ فاتحه) و قرآن بزرگ عطا كرديم.

بیان شد که نام دیگر سورۀ «حمد»، «سبع مثانی» است (🔻"فاتحة الكتاب هي السبع المثاني‏"🔺 /تفسير نور الثقلين، ج‏3، ص: 29) .
💠 «سبع مثانی»؛ یعنی هفت تا دو تا. که میشود 14 تا.

.