🌙

🌕֎⇯ یعنی سالک؛ در هر شب ماه مبارک رمضان افطار می‌کند به نیّتِ «امساکِ فردا»، نه اینکه افطار بکند به نیّت «قُوُت».
🌙֎⇦ امّا در شب آخر ماه مبارک رمضان؛ وقتی سالک افطار می‌کند، با افطارهای شب‌های قبل متفاوت است؛ چرا که به نیّتِ «قوُت فردا»، افطار می‌کند.
[بدین معنا که؛ فردایش عید فطر است و روزه حرام است.]

🌙֎⇯⇦ به دیگر بیان؛
در ۲۸ منزلِ ماه مبارک رمضان؛ به اَکْل و شُربی افطار می‌کند تا فردایش از همین اَکْل و شُرب امساک کند، اما در شب آخر ماه مبارک رمضان؛ به اَکْل و شُربی افطار می‌کند که دیگر افطار باشد.

بدین معنا که؛
❖☀️☜ در #عید_فطر؛ به خودِ «#امساک»، افطار می‌کند که این افطارِ آخر؛ قُوُتِ فردانیّت است.

❖🍃☜ و برای همین است که روزۀ عید فطر حرام است، زیرا سالک؛ وارد به «امساکِ از امساک» شده است و این عبودیّتِ اوست که بایستی از امساکِ در راه دوست نیز؛ امساک کند.

[إن شاء الله برای شرحِ این مطلب، به لطیفۀ #عید_فطر مراجعه بفرمائید. ❂☜ https://t.me/ehsannil2/196]


😀۞ و امّا دقّت کنیم ...!

֎⇦ سالکِ حقّﷻ در سلوکَش؛ ظاهر کنندۀ حقّﷻ است وُ سیر سالک؛ ترسیم تجلّـیِ خداوندﷻ می‌باشد.

🔰 حضرت حقّﷻ در حدیث قدسی خود را این گونه معرّفی می‌نماید:

🔷 『 كُنْتُ كَنزاً مخفيّاً
فأحْبَبْتُ أن أُعْرَف
فَخَلَقْتُ الخَلقَ لِكَي أُعْرَف』🔷

✾ من گنج مخفی بودم،
پس دوست داشتم که شناخته شوم،
پس خلق را خلق کردم، تا شناخته شوم.

📚 بحار الأنوار، ج۸۴، ص۱۹۹


🖼️۞ خداوندﷻ؛ وجودی بسیط است وُ #افطار و #امساکِ اوﷻ؛ به #عین_شخصی یکدیگر است، امّا برای تحلیلِ حالِ سالک، و بیان مراتبِ سلوکِ او در ماه رمضان، این طور بیان می‌شود:
𒆳
🌑⇯⇦ عبارت اوّل:
🔻『 كنتُ كنزاً مخفيّاً 』🔺

❖☜ «کَـنْـزاً»؛ مطلقِ قُـــوَّت و قوُت است و #جمال.

❖☜ «مخفیّاً»؛ مطلقِ امساک است و #جلال. [زیرا در تحلیل؛ جلوه در اسمِ «فاطر» نکرده است تا به【فاطرُ السّموات و الأرض】بودن، خود را نشان بدهد.]


🍃۞ دقّت شود که در مقامِ «کنزِ مخفی» بودنِ حقّﷻ؛
֎⇦ همۀ اشیاء به بساطتِ علم حقّﷻ بودند، منتها بدون اسم و رسمِ مخلوقی، چنان که قرآن می‌فرماید:

🔹【هَلْ أَتى عَلَى الْإِنْسانِ حينٌ مِنَ الدَّهْرِ
لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً】🔹

✾ مگر نه اين است كه مدّت زمانى بر انسان گذشت
كه چيز قابل ذكرى نبود؟!

📘 سورۀ انسان، آیۀ ۱

❂☜ که برای این آیۀ شریفه؛ حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖كان مذكوراً في العلم،
و لم يكن مذكوراً في الخلق〗🔺

✾ مذکور در علم بود
و مذکور در خلق نبود.

📚البرهان في تفسير القرآن، ج۳، ص۷۲۶


❖⫸ بنابراین بودِ سالک در رسمِ سلوک؛
֎⇦ به بودِ «کنز مخفی» بوده است؛ اما غافل از بودِ خداوندﷻ، بدین معنا که؛ قبل از ماه مبارک رمضان در قُــوُتِ غفلت به سر می‌برده است که البتّه آن هم از شدّت قوّتِ حضور است و نه از فقدان.
🐬☜ که چنان ماهی‌ای می‌مانده که در آبِ حیاتش غوطه‌ور است در حالی که غافل از وجودِ علّت هستی‌اش (آب) می‌باشد ...

↲❖🌑☜ این مکانت، «محاقّ» است.
یعنی؛ مقامِ حقّﷻ که خبر و اسمی از غیرِ او نیست. و بلکه اسم و رسمی از خودِ حقّﷻ هم نیست که اوﷻ در این مکانت؛
֎⇦ «لا اسمَ له و لا رسمَ له و لا نَعتَ له و لا ...» است، و از آن به نامِ مقامِ «#عماء» نیز یاد می‌شود.


🌗֎⇯⇦ عبارت دوّم:
🔻『 فأحببتُ أن أعرف 』🔺

❖☜ صوم؛ صفت صمدیّت خداوندﷻ است و اوﷻ؛ «صیام» است که به بیانی؛
֎⇦ شدّت صوم (صمدیّتِ حقّﷻ) در صیام (حقّﷻ) است که موجبِ امرِ به صوم برای سالک می‌شود.
𒆳

❖☜ به «أحببتُ»؛ حقیقتِ صیام (صمدیّتِ حقّﷻ) در ظهورِ اسمِ《مُمْسکِ》خداوندﷻ، عبد را امر به #امساک از مفطرات می‌نماید.

❖☜ و به « أن اُعرَف»؛ خداوند در اسمِ 《فـاطــر》؛ عالم را ترسیم می‌نماید، که اوﷻ『 فاطرُ السّموات و الارض』است وُ در مَدّ این حقیقت؛ به صائم، امر به «افطار» می‌کند.

❖☜ و خداوندﷻ با «امر به افطار»، به سالک نشان می‌دهد که؛
🍃֎⇦ تو نیستی که صائم هستی و صوم؛ کار تو نیست، و اگر کار تو بود، در همان حالِ صائم بودن می‌ماندی و در خوردن نمی‌آمدی،
بلکه من تا تو هستم. مرا بشناس.
از این رو؛
🍃֎⇦ خداوندﷻ خواست که شناخته شود و «أن أعرف»؛ آن حقیقت را نشان می‌دهد.

❖☜ پس سالک به محضِ خارج شدن از امساک و مشغولِ قُوُت و غذا شدن؛ از بودِ خدایی به بود و إنیّتِ خودش سیر می‌کند، اما با این تفاوت که الآن خدا را می‌شناسد و قُوُت و غذایش، قُوُتِ غفلتی نیست.


🔔 این لطیفه را باید قدم به قدم پیش بروید و ذرّه ذرّه نوش کنید. چون مطلب، ظرافت دارد و نیازمند دقّت و تأمّل افزون است.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🌙

.

༺✾صــیام، سرّی از اسرار الهی✾༻
❖ لطیفۀ دوازدهم:
#عید_فطر؛ کمال اخلاص


┅─┅─═•🌙📖•═─┅─┅
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/196
┅─┅─═•🌙📖•═─┅─┅


🌿۞ بیان شد که؛
❖☜ «#رمضان» نام مبارکِ حقّﷻ است. و اسماء حقّﷻ؛ #توقیفی، و برخاسته از ذات است.

[برای شرحِ توقیفی بودنِ اسماء حقّﷻ لطفاً به این آدرس، مراجعه بفرمائید ❂☜ https://t.me/ehsannil3/186]


🌙۞ ماه رمضان؛ اوّل سال است (🔻〖 شهْرُ رَمَضَانَ‏ رَأْسُ‏ السَّنَة〗🔻؛📚 إقبال الأعمال، ج‏۱، ص۴). و رأس بودن و رئیس بودن و اوّلیّتِ آن؛ اوّلیّتِ حقیقی است (و نه عددی)، بدین معنا که؛
🍃֎⇦ ظهورِ «هو الاوّل» بودنِ حضرت رمضانﷻ است.

❖☜ بنابراین؛ اوّلیّت وُ باطن و فتراک همۀ سال، و همۀ ماه‌هایِ قمری؛ ماه مبارک رمضان است. و به عبارتی؛ ماه‌هایِ قمری، ظهور و بسطِ #ماه_رمضان می‌باشد وُ در حقیقت؛
🍃֎⇦ ماهِ مبارکِ رمضان؛ حکمِ اسمِ مستأثرِ سایر ماه‌هایِ قمری را دارد.

[اسم مستأثِر از باطن البواطنِ ذاتِ حقّﷻ، به اثر و در پِیِ ذات، جلوه کرده و سایر اسماءِ حقّﷻ؛ ظهوراتِ اسم مستأثرند. برای اشاراتِ بیشتر، لطفا به این آدرس، مراجعه بفرمائید ❂☜ https://t.me/ehsannil2/259]


🍃۞ ایّام و اعمالِ ماه رمضان، حقیقتی در وجود، و مسیرِ سلوکیِ عبد است.
❖☜ پس بررسیِ ماه رمضان و اعمالِ آن، نیازمند بینش عمیقِ معرفتی است.


🌙֎⇯⇦ الغرض؛ پایانِ ماه مبارک رمضان؛ نقطۀ آغازینِ #عید_فطر است.

🌿🔔 هر چند تمامِ لطائفی که روزی شد و بیان گشت، چیزکی از حقائق ماه مبارک رمضان بود؛ ولی تمام آن حرمت و بزرگی و سیر و اسرار را همراهِ جان داشته باش و به خواندنِ رشحه‌ای از لطائفِ عید سعید فطر؛ اهتمام بفرما.


°•✾🎀✾•°


🌿📜 دانستیم؛
❖☜ #روزه - که #امساک است -، «#اخلاص» است و بیان شد که می‌فرمایند؛🔻〖الصِّيَامُ تَثْبِيتاً لِلْإِخْلَاص〗🔺 (روزه، ثـباتِ اخلاص است؛ 📚 علل الشّرائع، ج۱، ص۲۴۸).

❖☜ و بیان شد که #اخلاص؛ توحید است، چنان که می‌فرمایند؛ 🔹〖 لا إِلَهَ الّا الله وَ هِيَ كَلِمَةُ الْإِخْلَاص〗🔹 (📚 التوحيد، للصدوق، ص۲۳۴).


🍃֎⇯⇦ [به لطف خدا] صائم به صیامش؛ مسیرِ #اخلاص را طیّ می‌کند و صمدیّت حقّﷻ در نفْسِ او ظاهر می‌شود.

❖☜ امّا روزۀ وصال بر او حرام است.
(『 صَوْمُ الْوِصَالِ حَرَام‏』
📚 مستدرك الوسائل، ج‏۷، ص۵۵۱)

🍃یعنی؛
֎⇦ #نمی‌شود که دو روزِ پیاپی و بی وقفه در امساک باشد. که این حالْ؛ خارج شدن از عبودیّت، و ادعایِ الوهیّت است. چرا که؛
❖☜ تنها خداوندﷻ است که در #مقام_جمع (#خلوت)، دائماً در امساک است.


☕️🍲🍇⇯⇦ و امّا با افطار؛
❖☜ این حقیقت در نفسِ صائم، محقَّق می‌شود که صائمِ حقیقیِ؛ خداوندﷻ است و غنیِّ بالذّات، اوست. و اوست که مطلق است و بی‌نیاز از قوُت.
اوست که از صمدیّت، دائماً در امساک است.
و مبادا در کنارِ حضرتِ صمدﷻ، إنیّتی بسازی (تَفَرعُن)!

✨ که همانجا هم که صائم بودی؛
֎⇦ جلوۀ از جلواتِ حقّﷻ بودی.

❖☜ پس صائم، به افطار؛ ترکِ مرتبۀ دیگری از انیّت را می‌نماید.


🍃֎⇯⇦ سیرِ فوق؛ مربوط به تمام ایّام ماه رمضان است تا برسیم به روزِ آخر.

❖☜ به غیر از روز آخر ماهِ رمضان؛ تمام ایّام این ماه را افطار می‌کنیم تا فردایِ آن روز، امساک کنیم.
و دائماً این افطار به صیامِ فردا متصّل است. صیامی که بیان شد، «اخلاص» است.


☕️🍲🍇⇯⇦ امّا در افطارِ روزِ آخر؛➣●•
❖☜ افطار می‌کنیم نه به اینکه فردایش صائم باشیم و در امساک، بلکه این افطار؛ «امساک از امساک» است. چون فردایِ آن؛ عید فطر است و روزۀ آن، حرام.

بنابراین؛
💠【 «روزه»، که حرمت دارد و «اخلاص» است؛❖☜ «نگرفتنِ روزۀ عید فطر»؛ در جلالِ حرمتی است و «کمال الإخلاص» است】💠

(دقّت و تأمّل دو چندان می‌خواهد!)


🟢۞ سالک که عبدِ خداوندﷻ است؛ نهی از خوردن، و امر به خوردن را از حقیقتِ حقّﷻ می‌بیند، و نه گسیخته از اوﷻ. پس اگر به تعیّنِ «نخوردن» و «خوردن» بمانَد؛
❖☜ «عبد الله» نیست، بلکه؛ عبدِ «نخوردن» و عبدِ «خوردن» است.

🌿֎⇯⇦ اینچنین است که در بابی از روایات آمده است که اگر روزۀ مستحبی گرفتی و مؤمنی تو را مهمان کرد (چیزی تعارف کرد)؛
❖☜ «بخور» (حتّی اگر دقائقِ نزدیک به افطار باشد). و اگر این سخن را قبول نمودی و عمل کردی؛ ده برابرِ روزه‌ات (عددِ ۱۰، عدد اکمل است)، جزا خواهی داشت.

[یک باب از کتاب شریف #وسائل_الشیعه اختصاص به این روایات دارد که می‌توانید رجوع بفرمائید ❂☜ 📚 وسائل الشيعة، ج۱۰، ص۱۵۱]


🔔 بنابراین؛
❖☜ اینجا امتحانِ بزرگ من و توست!
که آیا به تعیّنِ «صوم» ایستاده‌ای، یا به حقیقتِ «صوم»؟!



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🌙

🌙
ضمیمۀ دوّم :

🖼️اشاراتی از #عید : ➣●•

•┈┈••✾•🎀•✾••┈┈•
(🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده)


💢 امّا چند کلمه هم در مورد "عید" بودنِ عید فطر بخوانیم :


🔰 حضرت مولی علی (علیه السلام) می‌فرمایند:

🌸〖 كُلَ يَوْمٍ لَا أَعْصِي اللَّهَ فِيهِ فَهُوَ عِيد〗🌸
هر روزی که در آن معصیت خدا نشود، عید است.

(📚 وسائل الشيعة، ج‏۱۵، ص۳۰۸)

🔳 بزرگترین معصیت، دوئیت است و شرک. که قرآن می‌فرماید 🔻【إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظيم】🔺 (همانا شرک ظلم بزرگ است / سورۀ حضرت لقمان علیه السلام، آیۀ ۱۳).

⤴️ کلمۀ "عید" از "عود" می‌آید به معنایِ برگشتن، رجوع کردن، نو كردن، نو به نوكردن.

🔻همۀ عالَم، تکویناً بر اساس #فطرت ، و موحّد خلق شده‌اند. امّا چنانچه از فطرت دور شوند، گرفتار دوئیت و شرک شده‌اند.
واحدِ جدائی از وحدت، عصیان است.


🌸 《عودَت》 و برگشتِ از دوئیت و شرک، به سمت وحدت،《 عیــد》 است.

🔴 #فطرت؛ نقطۀ وحدت کائنات است.

⭕️ #عید_فطر ؛ #عید_فطرت است.

یعنی عبد وقتی از تمام حدود عصیانی گذشت، به عید فطرت می‌رسد.
عصیانی بزرگتر از بودنِ "من" نیست که :

▪️『 یا بنی آدم! وجودک ذنبٌ لا یقاس به ذنب』▪️
ای آدمیزاد! وجود تو گناهی است که با آن هیچ گناهی مقایسه نمی‌شود.

(📚منهاج النجاح في ترجمة مفتاح الفلاح، مقدمه‏۲، ص۶۳)


⭕️ #فطر؛ رسیدن به وحدتِ #فاطر است که همه، تکویناً از فاطر آمدیم (【فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْض‏】 / سورۀ انعام، آیۀ ۱۴) و بایستی، تشریعاً به او راجع باشیم که 🔻【إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُون‏】🔺(سورۀ بقره، آیۀ ۱۵۶).

🖼️❁ فاطر، که به فاطمیّت حضرت فاطمه سلام الله علیها ، فاطر است که 《 يَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَة》. و فاطمیّت، جلالِ و لا تعیّن بودن اوست که دائماً او را در ناموسیّت خویش، غائب از ادراک می‌سازد.
(عبارات، در اختناق است و شرم از رخ ساقی دارم)

❒ عبدی که به حقیقت فاطر، وجود نازنین حضرت فاطمه سلام الله علیها رسید، دیگر اثری از او نیست.
اکل و شرب، تماماً حدود تعیّنیه است که محبّت به محبوب، شُرب است و اکل، رابطۀ بین محبّ و محبوب است.

❖ در عبادات؛ اکل، صورت عبادات است و شُرب، روح عبادات.
و این مهمّ است که چطور در عبادت، از حبِّ به عبادت باید امساک کرد.
مثلاً امساک از حبِّ به نماز برای حقیقت نماز.

🔅 و در عید فطر؛ ➣●•
از حبِّ به روزه، برای حقیقت روزه امساک می‌کنیم.
که این «امساک از امساک» است، و «ترک ِ ترک» است، و «انقطاع از انقطاع» است، و «فنایِ از فنا»ست (تعابیری مختلف برای حقیقتی واحد).

تحریم روزۀ عید فطر، همان است که در ماه شعبان از حقّ تعالی خواستی و در #مناجات_شعبانیه خواندی که:

🔻〖إِلَهِي! هَبْ لِي كَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَيْك〗🔺
خدایاً ! کمال انقطاع بسوی خودت را عطا فرما.

(📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۲، ص۶۸۷)

حبّ به عبادت برای سالکی که در مسیر است (و هنوز به مقصد نرسیده)، لذّت نفس است و این لذّت، ظهورِ انیّت است.

مثلاً نماز خوانده می‌شود. امّا لذّت از تعیّنِ نماز رخنه در وجود کرده است.

پس ؛
امساک و انقطاعی دیگری باید ...
امساک از خودِ تعیّنِ عبادت،
برای رسیدن به حقیقتِ آن.

که این امساک؛ امساک از انیّت است. امساک از خودِ عابد است.


تا آنکه نقطۀ تـنــزّلیه ولیّ الله (ع) را ببینیم که وجود ولیّ خداست که به نمازش، نماز را انشاء می‌کند و معنا می‌دهد و اوست که می‌فرماید🔻〖أَنَا صَلَاةُ الْمُؤْمِنِ〗🔺 (من نماز مؤمن هستم / 📚 فضائل، ابن شاذان قمی، ص۸۴).

که ولیّ الله (ع) است که نماز را نماز می‌کند. و اگر مصلّی (نمازگزار) در او نباشد و صِرفاً در صورتِ ظاهریِ نماز و حتّی لذّت از نماز باشد، هنوز به کمال اخلاص در صلاة نرسیده. و اقامۀ نماز نکرده و فقط صورتِ نماز را بجا آورده. پس "فـــَوَيْـــلٌ لِــلـمُصَلِّــينَ" (وای بر نمازگزاران!/سورۀ ماعون، آیۀ 4).

▪️ این ذنب هر انیّتی کنارِ انیّت خدا را شامل میشود.
همه به نفسِ «بودن» در «کنار» محبوب، ذنب محسوب می‌شوند.

🌙