.


🫥 مناجات‌ شعبانیه؛
༺ اکسیر قرب، اذنِ دخول فهم! ༻

⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️

🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده ➖
↗️ https://t.me/ehsannil2/111
┅──═✾🗞✾═──┅


🍃۞ رجبُ المرجّب؛ ماهِ اختیارِ موت (قبولِ موت) است.
چون به لطف خدا؛ ماه رجب درک شود؛ اِندکاک از خود حاصل شده
و ره به ماه شعبان، یعنی؛ ماه صِله و صلوات، هموار گردد،
و پذیرشِ شفاعت و همنوا شدن با حقیقتِ هستی؛ دمساز.
چون «خویشتن» در نهرِ رجب رها شد، درکِ فقرِ ذاتی آسان شده،
و فقراتِ شعبانیه در وجودِ سالک، #نجوا گردد.


🗞 الغرض؛
مناجات‌نامۀ شعبانیه؛ نامۀ شفا و شفاعت‌نامۀ عشّاق است.

📖 #مناجات_شعبانیه از وصل، در وصل، و تا وصل است.

۞ مناجاتی است که؛
🔻با صلوات، که نقطۀ وجودیِ سالک است؛ آغاز،
🔺و به صلوات و سلام، که نقطۀ فنایِ در محبوب است؛ مأوا می‌گیرد.

۞ این مناجات؛ از عرشِ صلوات، به عَرشۀ فُلْکِ دَعَوات، تا فرشِ مُلکِ اشارات: سفرۀ برکاتْ گسترده،
و مشتاقِ دل‌سپردنِ مُصلّی، و سائقِ به سویِ تجلّی است.


🔰 در اکسیرِ شعبانیه:
☘️ صلۀ وجودیِ (صلوات)، در سه مرتبۀ صعودی، سائقِ سالکِ حقّ است:
۱- مرتبۀ دعا
۲- مرتبۀ ندا
۳- مرتبۀ نجوا


🔻【 اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

✓➊ وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا 《دَعَوْتُكَ》
✓➋ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا 《نَادَيْتُكَ‏》
✓➌ وَ أَقْبِلْ عَلَيَّ إِذَا 《نَاجَيْتُك》】🔺

➀ و چون تو را در دعا بخوانم، دعایِ مرا بشنو
➁ و چون تو را در ندا خوانم، ندایِ مرا بشنو
➂ و چون با تو مناجات كنم، به من رو کن.


⇧☘️ چون «دعا، ندا و نجوا» با هم ذکر شده‌اند، فرقِ معنایی‌شان مطرح است.

پس؛ به اشاره و تحلیلاً به این سه مرتبه توجّه کنیم:

⇪ ➊📣 دعاء؛
❂☜ دعوت کردن است و به طور کلّی به معنایِ #خواندن است.

⇪ ➋🗣 نداء؛
❂☜ بلند نمودنِ صدا، و صحبت کردن است. امّا صحبت کردنی که محبوب؛ در فصل و #فاصله است.

⇪ ➌🔅 ولی نجوا؛
❂☜ درِ گوشی صحبت کردن است.
آن هم نه درِ گوشیِ ظاهری، بلکه آن قربِ باطنی است که وقتی با «سِرّ» خود با محبوب صحبت می‌کنی، این صحبت، مصاحبتِ محبوب در وجودِ تو، و ظهورِ یگانگی است.

۞ و از این جهت در فقرۀ سوّم [بر خلافِ دو فقرۀ دعا و ندا] نفرمود: «و اسْمع»، بلکه فرمود: «وَ أَقْبِلْ عَلَيَّ». که رو کردنِ خداوند، فرا گرفتنِ سالک و فانی کردنِ او در خود است.


۞ برای همین در سورۀ توبه آیۀ ۷۸ می‌فرماید:

💎【 أَ لَمْ يَعْلَمُوا أنَّ اللهَ يَعْلَمُ «سِرَّهُمْ» وَ «نَجْواهُمْ» وَ أَنَّ اللهَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ】💎

مگر نمى‏‌دانند که خدا نهان ايشان و راز گفتنشان را مى‏‌داند، و مگر نمى‏‌دانند که خداوند، علّامُ الغيوب است؟!

🔅 بنابراین نجوا؛
❂☜ صحبت کردنِ سرّی است.

⭕️ که چون سرّ الله، وجودِ مؤمن را #مسرور ساخت، به نجوا، زبانِ وجودش باز می‌شود.

🔅 و نجوا؛
❂☜ ظهورِ سرّ الله است و صحبت در #مقام_قرب.


🍃۞ سرّ چیست و سرّ الله کدام است؟
❂☜سرّ، خودیّت هر شیئی است.

֎『 سرّ الله』؛ خودیّت و إنیّت حقّ تعالی است.
֎『 سرّ الله』؛ خدائیّتِ خداست که خود به خود، و از خود، و در خود، و به سوی خود، و تا خود، پیچیده شده است وُ آن؛
❂☜ وجودِ مبارکِ حضرات آل‌الله علیهم‌السّلام است که می‌فرمایند:

💠『 نحنُ سرُّ اللهِ الّذي‏ لا يخفیٰ 』💠
مائیم سرّ خداوندی که مخفی نمی‌شود.

📚 حدیث معرفةٌ بالنّورانیة؛
مشارق الأنوار، ص٢٥٦

۞ و می‌فرمایند:

🔻〖انّ أمرَنا هو الحقّ؛

◈ و هو الظاهر،
◈ و باطن الظاهر،
◈ و باطن الباطن،
◈ و هو السّر،
◈ و سرّ السّر،
◈ و سرٌّ مستسرّ،
◈ و سرٌّ مقنّع بالسّر〗🔺

امر ماست آنکه حق است؛
و ظاهر است،
و باطنِ ظاهر است،
و باطنِ باطن است.
و آن است سرّ،
و سرّ سرّ است،
و سرِّ پوشیده شده با سرّ است،
و سرّی است که با سرّ؛ سرپوش گذاشته و پیچیده شده است.

📚 بحار الأنوار، ج‏۲، ص۷۱

(🔔 در مورد سرّ باید حرف‌های ظریفی بیان شود. هر کلمۀ حدیث فوق، دریایِ سخن است و بیانش #رغبت می‌طلبد.)


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔹

🌙
ضمیمۀ دوّم :

🖼️اشاراتی از #عید : ➣●•

•┈┈••✾•🎀•✾••┈┈•
(🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده)


💢 امّا چند کلمه هم در مورد "عید" بودنِ عید فطر بخوانیم :


🔰 حضرت مولی علی (علیه السلام) می‌فرمایند:

🌸〖 كُلَ يَوْمٍ لَا أَعْصِي اللَّهَ فِيهِ فَهُوَ عِيد〗🌸
هر روزی که در آن معصیت خدا نشود، عید است.

(📚 وسائل الشيعة، ج‏۱۵، ص۳۰۸)

🔳 بزرگترین معصیت، دوئیت است و شرک. که قرآن می‌فرماید 🔻【إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظيم】🔺 (همانا شرک ظلم بزرگ است / سورۀ حضرت لقمان علیه السلام، آیۀ ۱۳).

⤴️ کلمۀ "عید" از "عود" می‌آید به معنایِ برگشتن، رجوع کردن، نو كردن، نو به نوكردن.

🔻همۀ عالَم، تکویناً بر اساس #فطرت ، و موحّد خلق شده‌اند. امّا چنانچه از فطرت دور شوند، گرفتار دوئیت و شرک شده‌اند.
واحدِ جدائی از وحدت، عصیان است.


🌸 《عودَت》 و برگشتِ از دوئیت و شرک، به سمت وحدت،《 عیــد》 است.

🔴 #فطرت؛ نقطۀ وحدت کائنات است.

⭕️ #عید_فطر ؛ #عید_فطرت است.

یعنی عبد وقتی از تمام حدود عصیانی گذشت، به عید فطرت می‌رسد.
عصیانی بزرگتر از بودنِ "من" نیست که :

▪️『 یا بنی آدم! وجودک ذنبٌ لا یقاس به ذنب』▪️
ای آدمیزاد! وجود تو گناهی است که با آن هیچ گناهی مقایسه نمی‌شود.

(📚منهاج النجاح في ترجمة مفتاح الفلاح، مقدمه‏۲، ص۶۳)


⭕️ #فطر؛ رسیدن به وحدتِ #فاطر است که همه، تکویناً از فاطر آمدیم (【فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْض‏】 / سورۀ انعام، آیۀ ۱۴) و بایستی، تشریعاً به او راجع باشیم که 🔻【إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُون‏】🔺(سورۀ بقره، آیۀ ۱۵۶).

🖼️❁ فاطر، که به فاطمیّت حضرت فاطمه سلام الله علیها ، فاطر است که 《 يَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَة》. و فاطمیّت، جلالِ و لا تعیّن بودن اوست که دائماً او را در ناموسیّت خویش، غائب از ادراک می‌سازد.
(عبارات، در اختناق است و شرم از رخ ساقی دارم)

❒ عبدی که به حقیقت فاطر، وجود نازنین حضرت فاطمه سلام الله علیها رسید، دیگر اثری از او نیست.
اکل و شرب، تماماً حدود تعیّنیه است که محبّت به محبوب، شُرب است و اکل، رابطۀ بین محبّ و محبوب است.

❖ در عبادات؛ اکل، صورت عبادات است و شُرب، روح عبادات.
و این مهمّ است که چطور در عبادت، از حبِّ به عبادت باید امساک کرد.
مثلاً امساک از حبِّ به نماز برای حقیقت نماز.

🔅 و در عید فطر؛ ➣●•
از حبِّ به روزه، برای حقیقت روزه امساک می‌کنیم.
که این «امساک از امساک» است، و «ترک ِ ترک» است، و «انقطاع از انقطاع» است، و «فنایِ از فنا»ست (تعابیری مختلف برای حقیقتی واحد).

تحریم روزۀ عید فطر، همان است که در ماه شعبان از حقّ تعالی خواستی و در #مناجات_شعبانیه خواندی که:

🔻〖إِلَهِي! هَبْ لِي كَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَيْك〗🔺
خدایاً ! کمال انقطاع بسوی خودت را عطا فرما.

(📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۲، ص۶۸۷)

حبّ به عبادت برای سالکی که در مسیر است (و هنوز به مقصد نرسیده)، لذّت نفس است و این لذّت، ظهورِ انیّت است.

مثلاً نماز خوانده می‌شود. امّا لذّت از تعیّنِ نماز رخنه در وجود کرده است.

پس ؛
امساک و انقطاعی دیگری باید ...
امساک از خودِ تعیّنِ عبادت،
برای رسیدن به حقیقتِ آن.

که این امساک؛ امساک از انیّت است. امساک از خودِ عابد است.


تا آنکه نقطۀ تـنــزّلیه ولیّ الله (ع) را ببینیم که وجود ولیّ خداست که به نمازش، نماز را انشاء می‌کند و معنا می‌دهد و اوست که می‌فرماید🔻〖أَنَا صَلَاةُ الْمُؤْمِنِ〗🔺 (من نماز مؤمن هستم / 📚 فضائل، ابن شاذان قمی، ص۸۴).

که ولیّ الله (ع) است که نماز را نماز می‌کند. و اگر مصلّی (نمازگزار) در او نباشد و صِرفاً در صورتِ ظاهریِ نماز و حتّی لذّت از نماز باشد، هنوز به کمال اخلاص در صلاة نرسیده. و اقامۀ نماز نکرده و فقط صورتِ نماز را بجا آورده. پس "فـــَوَيْـــلٌ لِــلـمُصَلِّــينَ" (وای بر نمازگزاران!/سورۀ ماعون، آیۀ 4).

▪️ این ذنب هر انیّتی کنارِ انیّت خدا را شامل میشود.
همه به نفسِ «بودن» در «کنار» محبوب، ذنب محسوب می‌شوند.

🌙