🕋✨

❂☜ تا شدّت قبله بودنِ حضرت مولیٰ(؏) را نشان دهد.
❂☜ ظهورِ ذاتیّت وُ حیات وُ مطلقِ عَلَی الاطلاق بودنِ قبلةالله در عالَمِ اشارات؛ به خروجِ شخصِ «قبلة‌الله» حضرتِ مولیٰ(؏)، از مقامِ خلوَت قبله و «کعبه مستوره» بودن خود محقّق است.

و این امر هم با شکافتنِ کعبه محقّق می‌شود، تا حتّی کسی به حدّ و تعیّنِ قبله‌ی جدید (یعنی کعبه) متوقّف نشود و رو به سویِ حقیقتِ کعبه، حضرتِ مولی امیرالمؤمنین(ع) نماید و بداند که نه تنها مقصد مطلق، بلکه مقصود مطلق، حضرت مولی امیرالمؤمنین علی(؏) (منظور؛ حضراتِ آل الله؏) هستند که در ادعیه آمده است:

🔻『بِحَقِّ مُحَمَّدٍ ص الْمَحْمُودِ وَ بِعَلِيٍّ؏ "الْمَقْصُودِ" وَ بِحَقِّ شَبَّرَ؏ وَ شَبِيرٍ؏ وَ بِحَقِّ أَسْمَائِكَ الْحُسْنَیٰ...』🔺

📚إقبال الأعمال (ط - القديمة)، ج‏۱، ص۳۸۳

که هر کس، ذاتِ باریتعالی را هم به هر نحوی، قصد کند؛ چه بخواهد و چه نخواهد، چه بداند و چه نداند؛ متوجّه مقصود مطلق یعنی شخصِ ائمه اطهار(ع) است که در جامعه‌ی کبیره آمده است:

🔆《منْ قَصَدَهُ‏ تَوَجَّهَ‏ بِکم‏》🔆

📚من لا يحضره الفقيه، ج‏۲، ص۶۱۵


🔰 قدم هفتم؛
تغییرِ لُبّیِ قبله

۞ تغییرِ قبله اگر خارج از شخصِ حضرتِ «وجه‌الله(؏)» وَ بیرون از رضایتِ ذاتیِ او (که ذاتِ اوست) باشد؛
❂☜ #شرک است.
چرا که در این صورت؛ دو قبله‌ی #حدی واقع شده‌ است، هر چند که گفته شود؛ «مُقبَلٌ إلیه»(حقیقتی که به سوی او اقبال می‌شود) غیر از «قبله» است. چون دوئیّتِ حدّی، در جمالِ مُقبَلٌ إلیه، جوُلان داده؛ شرک واقع شده است.

۞ امّا تغییرِ قبله وقتی از غیرتِ مطلقۀ مقبَلٌ إلیه (یعنی؛ حضراتِ «وجه‌الله؏») باشد؛ بی‌قراریِ لُبّی و حیاتِ اطلاقیِ مقبَلٌ إلیه را ظاهر می‌کند.

۞ از این رو؛
معطّل نمانْد که نمازِ حضرتِ «وجه‌الله(ص)» تمام شود و بعد؛ تغییرِ قبله صورت بگیرد. بلکه بعد از رکعتِ دوّم نمازِ ظهر، شانه‌های رسولِ حقیقت (ص) را به سویِ کعبه چرخانید.
(❂☜ نماز ظهر؛ منسوب به حضرت رسول اکرم؏ است که ☜ «هي صَلوةُ الظُّهر وَ هي أوّلُ صلوةٍ صَلّاها رسول‌ُالله ص و هي وسطُ النّهار؛ تفسير نور الثقلين،ج‏ ص۲۳۷»).

❖⫸ این در حالی بود که در طولِ ۱۳ سال که در مکّه تشریف داشتند، این أمر واقع نشد، و بلکه ۷ ماه بعد از هجرت به مدینه، تغییرِ قبله صورت گرفت؛ تا معلوم شود که جانِ قبله، مافوق تعیّنِ ظاهر است.


🔰 قدم هشتم؛
تعبّد یا عبودیّت؟

۞ در تغییر قبله، تنها آن کسی که حقُّ الحقیقِ وجاهَتِ مطلقه است، یعنی؛ حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین(ع)، تغییرِ قبله دادند، و سایرین که مولیٰ و مُوَّلایِ قبله نبودند؛ در تعیّنِ قبلۀ ظاهر ماندند.

❖⫸ به طورِ کلّی، قبولِ دقیقۀ تغییرِ قبله؛
یا به تعبّد است یا به عبودیّت؛

۞ تعبّد این است که؛
❂☜ چون مولیٰ(؏) سخنی را بفرماید وُ عابد، مولیٰ(؏) را قبول داشته باشد، با اینکه حقیقتِ سخن و أمرِ مولیٰ (؏) برایش معلوم نیست، از آنجائی که مولیٰ(؏) را قبول دارد؛ أمرِ او را قبول می‌نماید.

۞ امّا عبودیّت - که برای عبد است و عبد؛ فانی در مولایش است - آن است که؛
❂☜ عبد، به فنایش در مولیٰ(؏)، حقیقتِ سخن مولیٰ(؏) و فرمانِ او را شهود می‌کند. از این رو، تعبّداً نیست که می‌پذیرد، بلکه؛ نفْس و خالصۀ اقبال و پذیرش می‌شود.

۞ نتیجه آنکه؛
کسانی که مقامِ اطلاق و قبله‌ی مطلقه بودنِ حضراتِ آل‌الله (؏) را درک کرده باشند، قبله به قبله شدنِ مولیٰ(ص) در نماز، ایشان را قبله به قبله می‌کند.
❂☜ چنین کسانی، نفْسی کنارِ آل‌الله (؏) ندارند.
پس چون رسول اکرم(ص) بگردند، ایشان هم به نفسِ این گردیدن، می‌گردند، و نه چون دیگران؛ با فاصله و بعد از تعبّد وُ پذیرشِ فرمانِ ایشان (ص).


🔰 قدم نهم؛
تغییرِ قبله‌ی حدّی؛ ظهور و مدِّ تغییر و تغَیُّرِ دائمی در لُبِّ عالَم

۞ حتّی اگر تغییرِ قبله‌ی ظاهری هم صورت نگرفته بود وُ قبله فقط بیت‌المقدّس می‌بود ☜ تغییر لبّی در قبله، حقیقتی بود که در باطنِ مطلقِ علی الإطلاقِ عالَم، برقرار بود.

۞ اگر قبله، جز تعیّنِ ظاهری چیزی نبود؛ پس آن بخش از نماز که حضرتِ مُصلِّي (ص)، از محوِ بیتُ المقدّس (قبلۀ اوّل)، تا اثباتِ کعبه (قبلۀ دوّم)، تغییرِ جهت داده‌اند؛ بلاتکلیف می‌ماند!

۞ بدین معنا که؛
در حالی که بایستی نماز واجب رو به قبله باشد وُ اساساً شرطِ صحّتِ ظاهری، و مقبولیّتِ باطنیِ صلوة؛ اقبال به قبله است؛
في ما بینِ این دو قبله (بیت المقدّس و کعبه) نمازگزار به کجا رو کرده بوده؟!



🕋✨
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
🕋✨
༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
.

.

📃📎ادامه‌ی مبحث #زوجیت📎

༺💠 زوجیّت در قیامت 💠༻


┅─┅─═• 🌱 •═─┅─┅
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/1603
┅─┅─═• 🌱 •═─┅─┅


💦⛲️ #جنت؛ «حقیقتِ» اشیاء است.
و #قیامت؛ 💎﴿يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ؛ طارق، ۹﴾💎 است. یعنی در قیامت؛ پرده‌ها کنار می‌رود و سرّها آشکار می‌شود، نه اینکه دنبالِ امر جدیدی باشیم که قبلاً نبوده است.

🌏 و امّا #دنیا؛ مانند حجابی رویِ آخرت افتاده، و نمی‌گذارد که اهل دنیا، «حقیقت» را ببینند («الْتَفَّتِ الدُّنْيَا بِالْآخِرَة؛ 📚الكافي،ط - الإسلامية،ج‏۳، ص۲۹۵»).

⁉️ حالا در قیامت چه چیزهایی معلوم می‌شود؟
⦿⏎ همه‌ی حقائق!

🔰 چنان که قرآن در آیاتِ اوّل تا هفتم از سوره‌ی تکویر؛ مناطِ این مطلب را روشن نموده و می‌فرماید:

💎﴿إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ﴾💎
🔹 هنگامی که خورشید؛ تاریک می‌شود.
📘 تکویر، ۱

🍃⇯֎ دقّت بفرمائید که آیه‌ی فوق؛ تصویری از قیامت را نشان می‌دهد که در آن؛ خورشید، تاریک می‌شود. نه اینکه روشن بود و حالا تاریک شده است! بلکه در قیامت؛ این حقیقت ظاهر می‌گردد که روشنائیِ خورشید از خودش نبود!
و با همین تحلیل، ادامه‌ی آیات؛

⊰᯽⊱┈──╌▼

💎﴿وَ إِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ﴾💎
🔹و هنگامی که ستارگان؛ تیره و بی‌نور شوند.

🍃⇯֎ که معلوم می‌شود نورِ ستارگان نیز حقیقتاً از خودشان نبوده است. چون امرِ ذاتی، هیچگاه از شیء جدا نمی‌شود.

﴿وَ إِذَا الجْـِبَالُ سُيرِّتْ﴾💎
🔹و هنگامی که کوه‌ها را به حرکت آرند و از جا برکنند.

🍃⇯֎ که معلوم می‌شود که کوه‌ها حقیقتاً ثابت نبوده‌اند!

💎﴿وَ إِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ﴾💎
🔹 و هنگامی که اموال نفیس و با ارزش؛ رها و بی‌صاحب شود.

🍃⇯֎ که معلوم می‌شود هیچ‌کس صاحبِ حقیقیِ اموال و دارائی‌هایش نبوده است!

💎﴿وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ﴾💎
🔹و هنگامی که همه‌ی حیوانات وحشی محشور شوند.

🍃⇯֎ که معلوم می‌شود؛ گریزی برای هیچ کس و هیچ چیزی از جامعیّتِ یوم الحشر نیست. وحوشی که نفسِ درّندگی و پاره کردنِ قوالب هستند و مخالفِ اُنس نیز، دست و پابستۀ این جامعیّت هستند و خُلقِ وحشی در دنیا نیز، به سعۀ الهی، مجالِ جولان یافته بود و الّا، در نطفه؛ هیچ‌اند.

💎﴿ وَ إِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ﴾💎
🔹و هنگامی که دریاها مشتعل و برافروخته گردند.

🍃⇯֎ که معلوم می‌شود؛ دریا که جلوه‌گاهِ خنکایِ آب است، بدون قیّوم علی الاطلاق، نه تنها خنک نیست بلکه برعکس؛ مشتعل و برافروخته است.

🌿۞ ⇜تا برسیم به آیه‌ی هفتم از سوره‌ی تکویر که می‌فرماید؛

💎﴿وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ﴾💎
🔹و هنگامی که همه‌ی نفوس [با همسان خود] قرین و جفت شوند.
⊰᯽⊱┈──╌▲


✧✦🍃 بنابراین؛
زوج بودنِ نفوس نیز که در قیامت، آشکار می‌شود؛
❂☜ «#حقیقت» است. یعنی؛ نفوس، حقیقتاً زوج هستند، نه اینکه زوج نبودند و بعداً مزدوج شدند!

🌿⇯֎ اصلاً «زوجیّت»؛ شدّت و علی‌الاطلاقْ بودنِ توحید است.
⦿⏎ و نفوس در نقطۀ «نفسْ بودنـ»شان، زوجند.

🍃 هر کسی زوج است.
🍃هر شیئی زوج است.
🍃 در خودش؛ زوج است و نه خارج از خودش ...

🌿۞ و امّا اگر توحیدی که مطلق علی الإطلاق است، بیان و تبیین و تحلیل نشده باشد؛
❂☜ این زوج بودن، دوئیت فرض می‌شود و دوئیت و ثنویّت؛ #شرک است!
ولی اگر توحید به مطلقِ حقیقی بودنش، بیان شده باشد؛ خواهیم یافت که این «زوجیّت»، ظهورِ وحدت و بلکه مشدّد و مؤکِّدِ وحدت است.

🍃⇯֎ دنبالِ وجهِ بیرونی آن نیستیم ولی برای اینکه تقریب به ذهن بشود بیان می‌گردد که:

♻️ در تحلیل؛
❂☜ هر شیئی مرکّب از "وجود" و "ماهیّت" است.

⏎⧈ "وجود"؛ «هستی» است که حضرت امام جعفر صادق(ع) می‌فرمایند؛

🔻«نَحْنُ‏ عَيْنُ‏ الوُجوُد»🔺
ما عینِ وجود [و نیز چشمه‌ی جوشان وجود] هستیم.
📚مشارق الأنوار، ص۷۶

⏎⧈ "ماهیّت"؛ «چیستی» است و همان تعیّنات و تَشَخُّصات است که حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند:

🔻«أَنَّهُ خَلَقَ الْمَاهِيَّةَ»🔺
خداوند ماهیّت [و چیستی] را خلق نمود.
📚بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۳، ص۲۹۷

👁‍🗨 یعنی؛ همین مختصّاتی که از اشیاء می‌بینیم یا درک می‌کنیم، و هر شیئی را از اشیاء دیگر تمیز می‌دهیم و کمّ و کیف آن را را مورد بررسی قرار می‌دهیم. این‌ها «ماهیّت» اشیاء هستند.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
🌱
.