.

🌿༺✾صــیام، سرّی از اسرار الهی✾༻
❖ لطیفۀ هشتم:
افطار؛ آزاد کردن است


〰️〰️〰️〰️〰️
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/158
┅─┅─═• ☕️🌙 •═─┅─┅


🌿۞『 صــوم』؛ عبادتی است که در لغت به معنای امساک و رفعت است.
و وقتی عرب می‌گوید:
🌅 «صامَ النّهار»
یعنی؛
❂☜ روز؛ #مرتفع شد.

🍃⇯֎ بنابراین؛ روزه در رفعتِ عبادات است، تا آنجا که خداوندﷻ روزه را حتّی از خودِ بندگانی که بِدان متعبـّـدند، سلب نموده، و آن را با نفیِ نسبت به غیر، به خودش نسبت داده و می‌فرماید:

🔻『كلُّ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ هُوَ لَهُ
غَيْرَ الصِّيَامِ هُوَ لِي وَ أَنَا أجْزيٰ بِه』🔺

✾ همۀ اعمال آدمی برای خودش است،
ولی روزه برای من است و من اجر آن می‌باشم.

📚 الخصال، ج ۱، ص۴۵


🔰 و نیز حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین علیّ (علیه‌السّلام) می‌فرمایند:

🔹〖الصّومُ عبادةٌ بينَ العبد و خالقِه
لا يَطّلعُ عليها غيره
و كذلك لا يجازي عنها غيره〗🔹

✾ روزه عبادتی است میان بنده و آفریدگارش.
و کسی غیر از او بر آن آگاه نمی‌گردد
و همچنین کسی غیر از او بدان پاداش نمی‌دهد.

📚 شرح نهج البلاغة، لِإبن أبي الحديد (لعنة الله علیه)، ج ۲۰، ص۲۹۶


🍃۞ روزه؛ تعیّن ندارد و ماهیّتی برای آن نیست. و سراسرْ وجود است؛ برای همین نمودی ندارد تا قابلِ تعلّق باشد.

🍃۞ روزه؛ صفتی صَمـَدانی است، چرا که خداوندﷻ است که به صمد بودنش؛
֎⇦ نمی‌خورد و نمی‌آشامد و زاد و ولد ندارد و آنگاه؛ پرده از روزۀ روزه‌دار برمی‌دارد و می‌فرماید:
❂☜ 🔻『... غَيْرَ الصِّيَام، هُوَ لِي ...』🔺

🍃⇯֎ و در واقع به عبد نشان می دهد؛
֎⇦ تنزیهی که تو در مقیّدات داشتی و از خوردن و آشامیدن و زاد و ولد، منزّه بودی، اعتباری از منزّه بودنِ من است که تو را بدان وصف کردم و آن؛ جلوه‌ای از جَلَواتِ جلالِ من است و از این جهت است که؛

❂☜ 🔻『 أنَا أجْزيٰ بِه』🔺
✾من جزایش هستم.


🍃۞ به صوم از منظری والاتر بایستی نظر کرد، چرا که فراتر از یک عملِ عبادیِ عادّی است.

🍃⇯֎ اگر به صوم؛ لفظِ «#عمل» بدهیم، این در لفظ است، امّا مطلب فراتر است. مانندِ اینکه برای خداوندﷻ لفظِ «موجود»، مرسوم نیست، چرا که برای حقّﷻ، وجودْ عین ذاتش است.
در نتیجه؛
🍃֎⇦ نسبتِ وجود به خداوندﷻ، و خواندنِ حقّﷻ به «موجود»، مانندِ خواندنِ ما به «موجود» نیست (در حالی که می‌دانیم «موجود»؛ از اسماء الهی است، 📚جوشن کبیر).
چرا که خداوندﷻ؛ «هوَ شَيْءٌ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ؛ 📚 عيون أخبار الرّضا (عليه السّلام)، ج ۱، ص۱۳۴»، است.


🍃۞ روزه هم عبادت است، منتها نه مانند عبادات دیگر.
🍃⇯⇦ چرا که روزه‌دار؛ پروردگارش را به وصفِ 🔸『 لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ』🔸، ملاقات می‌کند و می‌یابد که رائی (بیننده) و مرئی (دیده‌شونده)؛ خودِ خداوندﷻ است و از این روست که می‌فرماید:
🔻『 أنَا أجْزيٰ بِه』🔺

[که بحمدالله شرحش در لطیفۀ هفتم از همین سلسله‌مقالات، روزی شد.]


🔰 الغرض؛
حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔹『 للصَّائِمِ فَرْحَتَانِ؛
فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ
وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ』🔹

✾ برای روزه‌دار دو خوشحالی است؛
یکی خوشنودی در افطارش
و یکی خوشنودی در لقاء پرودگارش.

📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج۴، ص۶۵


🍃⇯֎ بدین بیان که:

⚜️ «فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ»؛
֎⇦ که اشاره به غذای طبیعی است.
و افطارِ روزه‌دار؛ تغذّیِ اوست و این تغذّی؛ طبیعتاً برای روزه‌دار، #فرح دارد.

⚜️ «فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ»؛
֎⇦ اشاره به غذای حقیقی است.
و «فرحة» در تغذّی، رشحه و ظهوری از «فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ» است.

🍃⇯֎↲بنابراین؛
روزه‌دار وقتی افطار می‌کند؛ به افطار و تغذّی‌اش؛ فرحناک می‌شود.
و وقتی خداوندﷻ را ملاقات می‌کند، به روزه‌ و امساکش؛ فرحناک می‌شود.


🍃❂☜ امّا معرفتِ دُرست در نزد اهل معرفت این است که چون مغذّی (غذا دهنده) و رزّاق، خداوندﷻ است و همه؛ ارتزاق از روزیِ او می‌کنند، از این رو روزه‌دار به شوق و رضایِ مُغذّی - که حضرت رزّاق می‌باشد -؛ فرحناک می‌شود و در افطارش نیز، لقای الهی حاصل می‌گردد و این دو فرح به وحدتِ حقیقت، برای روزه‌دار، #یک فرح است.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌