👖👕 #مهربانی کی آخر آمد؟ #دیوارش را چه شد؟
✍ #احسان_محمدی
↙️ همه چیز خیلی ساده شکل گرفت. اول چند عکس دیوارهایی ساده با چند لباس آویخته به میخ در شبکه های مجازی با شعار « اگر نیاز نداری بذار و اگر نیاز داری بردار» و بعد موجی که انگار سر باز ایستادن نداشت.
↙️ دیوار مهربانی برای ایرانیان از #دیوار_برلین مشهورتر شد. در تمام استان ها مردم لباس هایی که استفاده نمی کردند را می شستند، اتو می زدند و به دیوارهای مهربانی آویزان می کردند تا مستحقی بردارد.
↙️ خیابان خوابی سرمازده یا حتی نیازمندی آبرومند که شرمش می آمد دستش را برای گدایی دراز کند.
↙️ لذت بخشش آنقدر شیرین بود که بسیاری از روزنامه های جهان از #گاردین تا #نیویورک_تایمز درباره اش گزارش نوشتند و این کار ایرانیان را در خاورمیانه ای که بوی باروت و خون و عرق چندش آور #داعش گرفته بود را تحسین کردند. اما این روزها انگار عمر دیوار مهربانی هم به سر آمده!
↙️ بعضی ها گفتند که معتادها و دله دزدها می آیند و لباس ها را می برند و دست مستحق نمی رسد، برخی بهانه آوردند که این کار فخرفروشی به نیازمندان است و اگر راست می گویید بروید لباس نو بخرید، عده ای نوشتند که باید یک نهاد رسمی از این کار حمایت کند وگرنه فایده ندارد، کسانی ایراد گرفتند که لباس ها ممکن است آلوده به بیماری باشد و ...
↙️ از این بهانه هایی که عموماً کسانی می آورند که خودشان حتی یک قدم برنمی دارند و مثل شخصیت #گلام در سریال #گالیور فقط می گویند: من می دونستم ما موفق نمی شیم!
↙️ این روزها از دیوار مهربانی فقط دیوارش مانده و انگار مهربانی اش کوچ کرده. چند میخ کج و کوله یا حفره های باقیمانده از رخت آویزی که آن را هم عده ای کنده اند.
↙️ آیا همه نیازمندان صاحب لباس شدند؟ کارتن خواب ها به گرمخانه ها منتقل شدند و این شب های سرد کسی در خیابان تن اش نمی لرزد؟ چرا یک کار خوب و انسانی را نیمه تمام رها کردیم؟
↙️ آن همه شور و اشتیاق چرا این همه زود در بسیاری از شهرها فرونشست؟ به دیوار اگر اعتقاد نداریم به مهربانی که هنوز باور داریم.
↙️ پیش تر هم آوردیم که این روزها به محض باز کردن اینستاگرام باید بروی زیر پتو شلغم بخوری وگرنه از هجوم این همه عکس از برف، سرما می خوری!
↙️ خوب است که لذت می بریم از برف و بارانی که از راه می رسد اما یادمان نرود برفی که باعث می شود بالاخره بوت های خوشگل مان را بپوشیم و از پلیور و کت چرم مان رونمایی کنیم مثل افعی از سوراخ کفش کسی بالا می رود.
↙️ از لای یقه باز کودکی، از آرنج شکافته شده مردی که روزگار با او نساخته یا او با روزگار نساخته. بالا می رود و خونش را منجمد می کند. به آنها هم فکر کنیم.
↙️ شعار درمانی و سخنرانی های کوبنده برخی مسئولان وسط زمستان برای هیچکس لباس گرم نمی شود.
برای هیچکس پاپوشی نمی شود که آب باران از سوراخش به داخل نلغزد.
↙️ لطفاً همین امروز بروید سراغ لباس هایتان. آنهایی که نیاز ندارید را بشویید، اتو بزنید و کنار بگذارید و هر وقت به خیابان می روید چند تایی را توی کوله پشتی تان بگذارید و به خیابان خواب ها، به بچه های کار بدهید.
↙️ به لطف تلاش برخی مدیران به محض بیرون آمدن از خانه یک نفر را می بینید که مثل بید می لرزد!
↙️ به او لباس گرم بدهید و "پاداش آنی تان" را از شنیدن تشکرش، از دیدن چشم های قدردانش، از سرتکان دادنش بگیرید و لذت ببرید از حس خوب بخشش.
↙️سال های گذشته چند کارتن خواب گوشه خیابان ها از سرما یخ زدند، مُردند. دفن شدند. از یاد رفتند. به داد هم برسیم. با دیوار مهربانی، با کوله پشتی مهربانی ... با مهربانی.
🖋 @ehsanmohammadi95
✍ #احسان_محمدی
↙️ همه چیز خیلی ساده شکل گرفت. اول چند عکس دیوارهایی ساده با چند لباس آویخته به میخ در شبکه های مجازی با شعار « اگر نیاز نداری بذار و اگر نیاز داری بردار» و بعد موجی که انگار سر باز ایستادن نداشت.
↙️ دیوار مهربانی برای ایرانیان از #دیوار_برلین مشهورتر شد. در تمام استان ها مردم لباس هایی که استفاده نمی کردند را می شستند، اتو می زدند و به دیوارهای مهربانی آویزان می کردند تا مستحقی بردارد.
↙️ خیابان خوابی سرمازده یا حتی نیازمندی آبرومند که شرمش می آمد دستش را برای گدایی دراز کند.
↙️ لذت بخشش آنقدر شیرین بود که بسیاری از روزنامه های جهان از #گاردین تا #نیویورک_تایمز درباره اش گزارش نوشتند و این کار ایرانیان را در خاورمیانه ای که بوی باروت و خون و عرق چندش آور #داعش گرفته بود را تحسین کردند. اما این روزها انگار عمر دیوار مهربانی هم به سر آمده!
↙️ بعضی ها گفتند که معتادها و دله دزدها می آیند و لباس ها را می برند و دست مستحق نمی رسد، برخی بهانه آوردند که این کار فخرفروشی به نیازمندان است و اگر راست می گویید بروید لباس نو بخرید، عده ای نوشتند که باید یک نهاد رسمی از این کار حمایت کند وگرنه فایده ندارد، کسانی ایراد گرفتند که لباس ها ممکن است آلوده به بیماری باشد و ...
↙️ از این بهانه هایی که عموماً کسانی می آورند که خودشان حتی یک قدم برنمی دارند و مثل شخصیت #گلام در سریال #گالیور فقط می گویند: من می دونستم ما موفق نمی شیم!
↙️ این روزها از دیوار مهربانی فقط دیوارش مانده و انگار مهربانی اش کوچ کرده. چند میخ کج و کوله یا حفره های باقیمانده از رخت آویزی که آن را هم عده ای کنده اند.
↙️ آیا همه نیازمندان صاحب لباس شدند؟ کارتن خواب ها به گرمخانه ها منتقل شدند و این شب های سرد کسی در خیابان تن اش نمی لرزد؟ چرا یک کار خوب و انسانی را نیمه تمام رها کردیم؟
↙️ آن همه شور و اشتیاق چرا این همه زود در بسیاری از شهرها فرونشست؟ به دیوار اگر اعتقاد نداریم به مهربانی که هنوز باور داریم.
↙️ پیش تر هم آوردیم که این روزها به محض باز کردن اینستاگرام باید بروی زیر پتو شلغم بخوری وگرنه از هجوم این همه عکس از برف، سرما می خوری!
↙️ خوب است که لذت می بریم از برف و بارانی که از راه می رسد اما یادمان نرود برفی که باعث می شود بالاخره بوت های خوشگل مان را بپوشیم و از پلیور و کت چرم مان رونمایی کنیم مثل افعی از سوراخ کفش کسی بالا می رود.
↙️ از لای یقه باز کودکی، از آرنج شکافته شده مردی که روزگار با او نساخته یا او با روزگار نساخته. بالا می رود و خونش را منجمد می کند. به آنها هم فکر کنیم.
↙️ شعار درمانی و سخنرانی های کوبنده برخی مسئولان وسط زمستان برای هیچکس لباس گرم نمی شود.
برای هیچکس پاپوشی نمی شود که آب باران از سوراخش به داخل نلغزد.
↙️ لطفاً همین امروز بروید سراغ لباس هایتان. آنهایی که نیاز ندارید را بشویید، اتو بزنید و کنار بگذارید و هر وقت به خیابان می روید چند تایی را توی کوله پشتی تان بگذارید و به خیابان خواب ها، به بچه های کار بدهید.
↙️ به لطف تلاش برخی مدیران به محض بیرون آمدن از خانه یک نفر را می بینید که مثل بید می لرزد!
↙️ به او لباس گرم بدهید و "پاداش آنی تان" را از شنیدن تشکرش، از دیدن چشم های قدردانش، از سرتکان دادنش بگیرید و لذت ببرید از حس خوب بخشش.
↙️سال های گذشته چند کارتن خواب گوشه خیابان ها از سرما یخ زدند، مُردند. دفن شدند. از یاد رفتند. به داد هم برسیم. با دیوار مهربانی، با کوله پشتی مهربانی ... با مهربانی.
🖋 @ehsanmohammadi95
⛔️مسابقه ملیِ «کی از همه بدبخت‌تره»؟
✍️ احسان محمدی
- ما خیلی بدبختیم!
+ خیییییییلی!
- ما خیلی بیچاره ایم!
+ خییییییلی!
▪️ این ژانر محبوب خیلی‌هاست. لذت خود بدبخت‌پنداری. اگر کسی هم به این نگاه تردید کند، عده‌ای چنان حمله می‌کنند که انگار از او طلبی دارند، حقوق بگیرشان است و مجبور است دقیقاً مثل آنها فکر کند و می‌گویند: ازت انتظار نداشتیم اینو بگی، تو از حکومت پول گرفتی بگی ما بدبخت نیستیم! ما خیلی بدبختیم. ما خیلی بیچاره‌ایم، ما خیلی خاک توسریم!
▪️بعد از نزدیک به بیست سال کار رسانه، می‌دانم چطور می‌شود لایک گرفت. یکی دو جمله شیک از از #شاملو، #کامو، #نیچه و ...وسط می‌اندازی، بعد اضافه می‌کنی که عجب مسئولان بی‌عرضه و احمقی داریم و ما مردم چقدر گل و ماهیم. ما هیچ عیبی نداریم و هر چه هست تقصیر مدیران بی‌لیاقت و دشمن است.
بعد جوری ژست می‌گیری که انگار پاسخ تمام مشکلات اجتماعی و اقتصادی توی جیب بغلت است! هیچکس نمی‌فهمد فقط تو می‌فهمی!
▪️هر چه هم سیاه‌تر بنویسی به نظر مردمی‌تر و باشعورتری. عده‌ای کف و خون بالا می‌آورند که هنرمند و ورزشکار واقعی توئی! از این ژست‌های بی‌خطر اعتراضی.
نه مثل #نسرین_ستوده حرفی بزنی که برایت دردسر شود. نه! یک چیز بی‌خطری می‌پرانی. چیزی مثل عرفان لایت با طعم نعنا! بعد فیلمش را هم برای #سالومه می فرستند که ببین سالومه ما چقدر بدبختیم!
احتمالاً BBC و #منوتو هم نشانت می‌دهد و احساس می‌کنی قهرمانی ملی هستی و در راه دفاع از خلق حداقل سه بار اعدام شده‌ای!
▪️دلایل ناامیدی روشن است و مردم را نمی‌شود با شعاردرمانی و وعده‌های مکرر برای همیشه راضی نگه داشت، دلسردی و ناامیدشدن‌شان اتفاق عجیبی نیست اما صاحبان فکر و اهل اندیشه و رسانه هم باید بازتولیدکننده حس ناامیدی بشوند؟
▪️فایده‌اش؟ گیرم که فهمیدیم ما بدبخت‌ترین، نسل سوخته‌ترین و بیچاره‌ترین موجودات کره زمین هستیم. هیچ انسانی در طول تاریخ اندازه ما به قهقرا نرفته، خیلی خاک توی سرمان است که #روحانی رئیس‌جمهور، #رئیسی رئیس قوه‌قضاییه و #لاریجانی رئیس مجلس‌مان است. خب بعد چه؟
صورت‌مان را خنج بزنیم؟ مثل نهنگ‌ها خودکشی دسته‌جمعی کنیم؟ منقرض شویم؟ همه‌مان برویم خارج؟
▪️فکر می‌کنم ما مردمی متوسط با حکومتی متوسطیم. گاهی طماع و بی‌فرهنگیم، گاهی فداکار و بزرگوار. حکومت‌مان هم مثل خودمان است.
سخت باور می‌کنم که در گوشه‌ای از جهان یک حکومت بد، برآمده از مردمی آگاه و فرشته‌صفت باشد. همانطور که مردمی بی‌مسئولیت و خموده، بعید است حکومتی فوق‌العاده داشته باشند.
▪️در خیلی از حوزه‌ها چشم امیدی به حکومت ندارم. در عرصه‌هایی که می‌توانم، برای خودم راه و گریزگاهی می‌سازم که زندگی کنم و لذت ببرم.
گاهی هم نمی‌شود اما دلیلی نمی‌بینم مثل #گلام در #گالیور هی بگوییم: «من خودم می‌دونم ما موفق نمیشم!» و زانوی امیدواران را سست کنم.
▪️ما هیچ چاره‌ای نداریم جز افزایش #آگاهی‌مان، تلاش برای ارتقای خودمان و بچه‌هایمان، مطالبه‌گری از حکومت و پرهیز از سفیدنمایی و سیاه‌نمایی مطلق. بین نق و نقد تفاوت هست. غُرغرو بودن نشانه #روشنفکری و دانایی نیست.
باور کنیم مسابقه کی از همه بدبخت‌تره؟ من! من! من! هیچ برنده‌ای ندارد، اما بازنده‌هایش بسیارند. حتی آنها که در این مسابقه شرکت نکرده‌اند هم می‌بازند.
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ احسان محمدی
- ما خیلی بدبختیم!
+ خیییییییلی!
- ما خیلی بیچاره ایم!
+ خییییییلی!
▪️ این ژانر محبوب خیلی‌هاست. لذت خود بدبخت‌پنداری. اگر کسی هم به این نگاه تردید کند، عده‌ای چنان حمله می‌کنند که انگار از او طلبی دارند، حقوق بگیرشان است و مجبور است دقیقاً مثل آنها فکر کند و می‌گویند: ازت انتظار نداشتیم اینو بگی، تو از حکومت پول گرفتی بگی ما بدبخت نیستیم! ما خیلی بدبختیم. ما خیلی بیچاره‌ایم، ما خیلی خاک توسریم!
▪️بعد از نزدیک به بیست سال کار رسانه، می‌دانم چطور می‌شود لایک گرفت. یکی دو جمله شیک از از #شاملو، #کامو، #نیچه و ...وسط می‌اندازی، بعد اضافه می‌کنی که عجب مسئولان بی‌عرضه و احمقی داریم و ما مردم چقدر گل و ماهیم. ما هیچ عیبی نداریم و هر چه هست تقصیر مدیران بی‌لیاقت و دشمن است.
بعد جوری ژست می‌گیری که انگار پاسخ تمام مشکلات اجتماعی و اقتصادی توی جیب بغلت است! هیچکس نمی‌فهمد فقط تو می‌فهمی!
▪️هر چه هم سیاه‌تر بنویسی به نظر مردمی‌تر و باشعورتری. عده‌ای کف و خون بالا می‌آورند که هنرمند و ورزشکار واقعی توئی! از این ژست‌های بی‌خطر اعتراضی.
نه مثل #نسرین_ستوده حرفی بزنی که برایت دردسر شود. نه! یک چیز بی‌خطری می‌پرانی. چیزی مثل عرفان لایت با طعم نعنا! بعد فیلمش را هم برای #سالومه می فرستند که ببین سالومه ما چقدر بدبختیم!
احتمالاً BBC و #منوتو هم نشانت می‌دهد و احساس می‌کنی قهرمانی ملی هستی و در راه دفاع از خلق حداقل سه بار اعدام شده‌ای!
▪️دلایل ناامیدی روشن است و مردم را نمی‌شود با شعاردرمانی و وعده‌های مکرر برای همیشه راضی نگه داشت، دلسردی و ناامیدشدن‌شان اتفاق عجیبی نیست اما صاحبان فکر و اهل اندیشه و رسانه هم باید بازتولیدکننده حس ناامیدی بشوند؟
▪️فایده‌اش؟ گیرم که فهمیدیم ما بدبخت‌ترین، نسل سوخته‌ترین و بیچاره‌ترین موجودات کره زمین هستیم. هیچ انسانی در طول تاریخ اندازه ما به قهقرا نرفته، خیلی خاک توی سرمان است که #روحانی رئیس‌جمهور، #رئیسی رئیس قوه‌قضاییه و #لاریجانی رئیس مجلس‌مان است. خب بعد چه؟
صورت‌مان را خنج بزنیم؟ مثل نهنگ‌ها خودکشی دسته‌جمعی کنیم؟ منقرض شویم؟ همه‌مان برویم خارج؟
▪️فکر می‌کنم ما مردمی متوسط با حکومتی متوسطیم. گاهی طماع و بی‌فرهنگیم، گاهی فداکار و بزرگوار. حکومت‌مان هم مثل خودمان است.
سخت باور می‌کنم که در گوشه‌ای از جهان یک حکومت بد، برآمده از مردمی آگاه و فرشته‌صفت باشد. همانطور که مردمی بی‌مسئولیت و خموده، بعید است حکومتی فوق‌العاده داشته باشند.
▪️در خیلی از حوزه‌ها چشم امیدی به حکومت ندارم. در عرصه‌هایی که می‌توانم، برای خودم راه و گریزگاهی می‌سازم که زندگی کنم و لذت ببرم.
گاهی هم نمی‌شود اما دلیلی نمی‌بینم مثل #گلام در #گالیور هی بگوییم: «من خودم می‌دونم ما موفق نمیشم!» و زانوی امیدواران را سست کنم.
▪️ما هیچ چاره‌ای نداریم جز افزایش #آگاهی‌مان، تلاش برای ارتقای خودمان و بچه‌هایمان، مطالبه‌گری از حکومت و پرهیز از سفیدنمایی و سیاه‌نمایی مطلق. بین نق و نقد تفاوت هست. غُرغرو بودن نشانه #روشنفکری و دانایی نیست.
باور کنیم مسابقه کی از همه بدبخت‌تره؟ من! من! من! هیچ برنده‌ای ندارد، اما بازنده‌هایش بسیارند. حتی آنها که در این مسابقه شرکت نکرده‌اند هم می‌بازند.
🖋 @ehsanmohammadi95
🖐 سلام بر چریک‌های زیر پتو!
✍️ احسان محمدی
⛔️ وقتی مسافرت می روم و رانندگی غیرمسئولانه برخی از هموطنان را می‌بینم فکر می‌کنم شاید واقعاً تصمیم گرفته پشت فرمان بمیرد ولی گناه کسانی که هنوز می‌خواهند زندگی کنند و دارند مسیرشان را می‌روند چیست که گاهی به وسیله آنها کشته می‌شوند؟
↙️ در جریان سیل‌های اخیر هم این جماعت دست به کار شده‌اند و چون خودشان کاری نمی‌کنند فکر می‌کنند هیچکس، هیچ کاری کرده و مدام این حس را منتقل می‌کنند که فایده‌ای ندارد و ما بدبختیم و ...
در حالیکه از مردم کوچه و بازار تا سپاهی و بسیجی و دانشجو و ورزشکار و کاسب و ... هرکس هرچه در توان دارد انجام می‌دهد. حتی بسیاری از مسئولانی که دلمان را خون کرده‌اند دستکم این روزها در حال کار هستند.
⛔️ فضای سیاسی هم پر است از این آدم ها. کسانی که انگار وظیفه دارند #امید را در وجود دیگران بکُشند.
مثل گِلوم در کارتون #گالیور که با قیافه‌ای خونسرد هیچ ایده‌ای نداشت و کمکی نمی کرد اما دم به دقیقه می‌گفت: می‌دونم ما موفق نمی‌شیم!
اسم این کارشان را هم می‌گذارند مبارزه برای تغییر رژیم! مثل دانش‌آموزی که بگوید: اونقد نمیرم مدرسه، تا مدرسه مشروعیتش رو از دست بده!
◀️ البته در فضای مجازی که کم هزینه‌تر است و به آدم‌ها حس امنیت ناشی از پنهان ماندن می‌دهد چند فحش آبدار هم می‌زنند تنگ کار تا نشان بدهند چه ایمان راسخی دارند و بیدی نیستند که از این بادها بلرزند!
◀️ بسیاری از این افراد بی‌آنکه بدانند گرفتار اسلکتیویسم (Slacktivism) هستند. مبارزه از زیر لحاف یا پتو!
این کار به فرد احساس رضایت کاذب انجام عملی مثبت را می‌دهد، در حالی که تأثیر واقعی آن کار هیچ و یا بسیار ناچیز است آنها فکر می‌کنند یک جهان تحت تاثیر این کارشان قرار می گیرد!
◀️ آنها که روی دیوار توالت‌ها شعار می‌نویسند هم وقتی بیرون می‌آیند و دست‌شان را می‌شویند ته دلشان به خودشان می‌گویند: بابا من دیگه کی هستم! فردا رژیم عوض میشه با این کارم!
⛔️ اگر هیچ کاری نمی‌کنید و هیچ ایده‌ای ندارید و تنها با دیس لایک کردن و فحش دادن زانوی دیگران را سُست می‌کنید شما در این گروه قرار دارید. نکته دردناک ماجرا این است که تاوان بی‌عملی و چریک‌بازی و ژست‌های روشنفکری شما را همه می‌دهند.
◀️ شما حق دارید ناامید باشید، هیچ کاری نکنید، همه جز خودتان را مقصر بدانید، به عالم و آدم ایراد بگیرید و ... اما حق ندارید نیش‌تان را در تن کسانی که در این روزهای سخت تلاش می‌کنند فرو کنید!
◀️ در باور ما با آن پوزخندهای شبه روشنفکرانه و بی حاصل‌تان بیش از آنکه شبیه #میشل_فوکو و #جان_لاک به نظر بیایید به گِلوم شبیه هستید؛ می‌دونم ما موفق نمی‌شیم...
👊 ما ترجیح می‌دهیم بجنگیم و شکست بخوریم تا اینکه تسلیم شویم و شکست بخوریم. شما به غر زدن‌تان ادامه بدهید زاپاتاهای پلاستیکی، چریک‌های زیر پتو!
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ احسان محمدی
⛔️ وقتی مسافرت می روم و رانندگی غیرمسئولانه برخی از هموطنان را می‌بینم فکر می‌کنم شاید واقعاً تصمیم گرفته پشت فرمان بمیرد ولی گناه کسانی که هنوز می‌خواهند زندگی کنند و دارند مسیرشان را می‌روند چیست که گاهی به وسیله آنها کشته می‌شوند؟
↙️ در جریان سیل‌های اخیر هم این جماعت دست به کار شده‌اند و چون خودشان کاری نمی‌کنند فکر می‌کنند هیچکس، هیچ کاری کرده و مدام این حس را منتقل می‌کنند که فایده‌ای ندارد و ما بدبختیم و ...
در حالیکه از مردم کوچه و بازار تا سپاهی و بسیجی و دانشجو و ورزشکار و کاسب و ... هرکس هرچه در توان دارد انجام می‌دهد. حتی بسیاری از مسئولانی که دلمان را خون کرده‌اند دستکم این روزها در حال کار هستند.
⛔️ فضای سیاسی هم پر است از این آدم ها. کسانی که انگار وظیفه دارند #امید را در وجود دیگران بکُشند.
مثل گِلوم در کارتون #گالیور که با قیافه‌ای خونسرد هیچ ایده‌ای نداشت و کمکی نمی کرد اما دم به دقیقه می‌گفت: می‌دونم ما موفق نمی‌شیم!
اسم این کارشان را هم می‌گذارند مبارزه برای تغییر رژیم! مثل دانش‌آموزی که بگوید: اونقد نمیرم مدرسه، تا مدرسه مشروعیتش رو از دست بده!
◀️ البته در فضای مجازی که کم هزینه‌تر است و به آدم‌ها حس امنیت ناشی از پنهان ماندن می‌دهد چند فحش آبدار هم می‌زنند تنگ کار تا نشان بدهند چه ایمان راسخی دارند و بیدی نیستند که از این بادها بلرزند!
◀️ بسیاری از این افراد بی‌آنکه بدانند گرفتار اسلکتیویسم (Slacktivism) هستند. مبارزه از زیر لحاف یا پتو!
این کار به فرد احساس رضایت کاذب انجام عملی مثبت را می‌دهد، در حالی که تأثیر واقعی آن کار هیچ و یا بسیار ناچیز است آنها فکر می‌کنند یک جهان تحت تاثیر این کارشان قرار می گیرد!
◀️ آنها که روی دیوار توالت‌ها شعار می‌نویسند هم وقتی بیرون می‌آیند و دست‌شان را می‌شویند ته دلشان به خودشان می‌گویند: بابا من دیگه کی هستم! فردا رژیم عوض میشه با این کارم!
⛔️ اگر هیچ کاری نمی‌کنید و هیچ ایده‌ای ندارید و تنها با دیس لایک کردن و فحش دادن زانوی دیگران را سُست می‌کنید شما در این گروه قرار دارید. نکته دردناک ماجرا این است که تاوان بی‌عملی و چریک‌بازی و ژست‌های روشنفکری شما را همه می‌دهند.
◀️ شما حق دارید ناامید باشید، هیچ کاری نکنید، همه جز خودتان را مقصر بدانید، به عالم و آدم ایراد بگیرید و ... اما حق ندارید نیش‌تان را در تن کسانی که در این روزهای سخت تلاش می‌کنند فرو کنید!
◀️ در باور ما با آن پوزخندهای شبه روشنفکرانه و بی حاصل‌تان بیش از آنکه شبیه #میشل_فوکو و #جان_لاک به نظر بیایید به گِلوم شبیه هستید؛ می‌دونم ما موفق نمی‌شیم...
👊 ما ترجیح می‌دهیم بجنگیم و شکست بخوریم تا اینکه تسلیم شویم و شکست بخوریم. شما به غر زدن‌تان ادامه بدهید زاپاتاهای پلاستیکی، چریک‌های زیر پتو!
🖋 @ehsanmohammadi95
Forwarded from روزنوشت‌های احسان محمدی
⛔️مسابقه ملیِ «کی از همه بدبخت‌تره»؟
✍️ احسان محمدی
- ما خیلی بدبختیم!
+ خیییییییلی!
- ما خیلی بیچاره ایم!
+ خییییییلی!
▪️ این ژانر محبوب خیلی‌هاست. لذت خود بدبخت‌پنداری. اگر کسی هم به این نگاه تردید کند، عده‌ای چنان حمله می‌کنند که انگار از او طلبی دارند، حقوق بگیرشان است و مجبور است دقیقاً مثل آنها فکر کند و می‌گویند: ازت انتظار نداشتیم اینو بگی، تو از حکومت پول گرفتی بگی ما بدبخت نیستیم! ما خیلی بدبختیم. ما خیلی بیچاره‌ایم، ما خیلی خاک توسریم!
▪️بعد از نزدیک به بیست سال کار رسانه، می‌دانم چطور می‌شود لایک گرفت. یکی دو جمله شیک از از #شاملو، #کامو، #نیچه و ...وسط می‌اندازی، بعد اضافه می‌کنی که عجب مسئولان بی‌عرضه و احمقی داریم و ما مردم چقدر گل و ماهیم. ما هیچ عیبی نداریم و هر چه هست تقصیر مدیران بی‌لیاقت و دشمن است.
بعد جوری ژست می‌گیری که انگار پاسخ تمام مشکلات اجتماعی و اقتصادی توی جیب بغلت است! هیچکس نمی‌فهمد فقط تو می‌فهمی!
▪️هر چه هم سیاه‌تر بنویسی به نظر مردمی‌تر و باشعورتری. عده‌ای کف و خون بالا می‌آورند که هنرمند و ورزشکار واقعی توئی! از این ژست‌های بی‌خطر اعتراضی.
نه مثل #نسرین_ستوده حرفی بزنی که برایت دردسر شود. نه! یک چیز بی‌خطری می‌پرانی. چیزی مثل عرفان لایت با طعم نعنا! بعد فیلمش را هم برای #سالومه می فرستند که ببین سالومه ما چقدر بدبختیم!
احتمالاً BBC و #منوتو هم نشانت می‌دهد و احساس می‌کنی قهرمانی ملی هستی و در راه دفاع از خلق حداقل سه بار اعدام شده‌ای!
▪️دلایل ناامیدی روشن است و مردم را نمی‌شود با شعاردرمانی و وعده‌های مکرر برای همیشه راضی نگه داشت، دلسردی و ناامیدشدن‌شان اتفاق عجیبی نیست اما صاحبان فکر و اهل اندیشه و رسانه هم باید بازتولیدکننده حس ناامیدی بشوند؟
▪️فایده‌اش؟ گیرم که فهمیدیم ما بدبخت‌ترین، نسل سوخته‌ترین و بیچاره‌ترین موجودات کره زمین هستیم. هیچ انسانی در طول تاریخ اندازه ما به قهقرا نرفته، خیلی خاک توی سرمان است که #روحانی رئیس‌جمهور، #رئیسی رئیس قوه‌قضاییه و #لاریجانی رئیس مجلس‌مان است. خب بعد چه؟
صورت‌مان را خنج بزنیم؟ مثل نهنگ‌ها خودکشی دسته‌جمعی کنیم؟ منقرض شویم؟ همه‌مان برویم خارج؟
▪️فکر می‌کنم ما مردمی متوسط با حکومتی متوسطیم. گاهی طماع و بی‌فرهنگیم، گاهی فداکار و بزرگوار. حکومت‌مان هم مثل خودمان است.
سخت باور می‌کنم که در گوشه‌ای از جهان یک حکومت بد، برآمده از مردمی آگاه و فرشته‌صفت باشد. همانطور که مردمی بی‌مسئولیت و خموده، بعید است حکومتی فوق‌العاده داشته باشند.
▪️در خیلی از حوزه‌ها چشم امیدی به حکومت ندارم. در عرصه‌هایی که می‌توانم، برای خودم راه و گریزگاهی می‌سازم که زندگی کنم و لذت ببرم.
گاهی هم نمی‌شود اما دلیلی نمی‌بینم مثل #گلام در #گالیور هی بگوییم: «من خودم می‌دونم ما موفق نمیشم!» و زانوی امیدواران را سست کنم.
▪️ما هیچ چاره‌ای نداریم جز افزایش #آگاهی‌مان، تلاش برای ارتقای خودمان و بچه‌هایمان، مطالبه‌گری از حکومت و پرهیز از سفیدنمایی و سیاه‌نمایی مطلق. بین نق و نقد تفاوت هست. غُرغرو بودن نشانه #روشنفکری و دانایی نیست.
باور کنیم مسابقه کی از همه بدبخت‌تره؟ من! من! من! هیچ برنده‌ای ندارد، اما بازنده‌هایش بسیارند. حتی آنها که در این مسابقه شرکت نکرده‌اند هم می‌بازند.
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ احسان محمدی
- ما خیلی بدبختیم!
+ خیییییییلی!
- ما خیلی بیچاره ایم!
+ خییییییلی!
▪️ این ژانر محبوب خیلی‌هاست. لذت خود بدبخت‌پنداری. اگر کسی هم به این نگاه تردید کند، عده‌ای چنان حمله می‌کنند که انگار از او طلبی دارند، حقوق بگیرشان است و مجبور است دقیقاً مثل آنها فکر کند و می‌گویند: ازت انتظار نداشتیم اینو بگی، تو از حکومت پول گرفتی بگی ما بدبخت نیستیم! ما خیلی بدبختیم. ما خیلی بیچاره‌ایم، ما خیلی خاک توسریم!
▪️بعد از نزدیک به بیست سال کار رسانه، می‌دانم چطور می‌شود لایک گرفت. یکی دو جمله شیک از از #شاملو، #کامو، #نیچه و ...وسط می‌اندازی، بعد اضافه می‌کنی که عجب مسئولان بی‌عرضه و احمقی داریم و ما مردم چقدر گل و ماهیم. ما هیچ عیبی نداریم و هر چه هست تقصیر مدیران بی‌لیاقت و دشمن است.
بعد جوری ژست می‌گیری که انگار پاسخ تمام مشکلات اجتماعی و اقتصادی توی جیب بغلت است! هیچکس نمی‌فهمد فقط تو می‌فهمی!
▪️هر چه هم سیاه‌تر بنویسی به نظر مردمی‌تر و باشعورتری. عده‌ای کف و خون بالا می‌آورند که هنرمند و ورزشکار واقعی توئی! از این ژست‌های بی‌خطر اعتراضی.
نه مثل #نسرین_ستوده حرفی بزنی که برایت دردسر شود. نه! یک چیز بی‌خطری می‌پرانی. چیزی مثل عرفان لایت با طعم نعنا! بعد فیلمش را هم برای #سالومه می فرستند که ببین سالومه ما چقدر بدبختیم!
احتمالاً BBC و #منوتو هم نشانت می‌دهد و احساس می‌کنی قهرمانی ملی هستی و در راه دفاع از خلق حداقل سه بار اعدام شده‌ای!
▪️دلایل ناامیدی روشن است و مردم را نمی‌شود با شعاردرمانی و وعده‌های مکرر برای همیشه راضی نگه داشت، دلسردی و ناامیدشدن‌شان اتفاق عجیبی نیست اما صاحبان فکر و اهل اندیشه و رسانه هم باید بازتولیدکننده حس ناامیدی بشوند؟
▪️فایده‌اش؟ گیرم که فهمیدیم ما بدبخت‌ترین، نسل سوخته‌ترین و بیچاره‌ترین موجودات کره زمین هستیم. هیچ انسانی در طول تاریخ اندازه ما به قهقرا نرفته، خیلی خاک توی سرمان است که #روحانی رئیس‌جمهور، #رئیسی رئیس قوه‌قضاییه و #لاریجانی رئیس مجلس‌مان است. خب بعد چه؟
صورت‌مان را خنج بزنیم؟ مثل نهنگ‌ها خودکشی دسته‌جمعی کنیم؟ منقرض شویم؟ همه‌مان برویم خارج؟
▪️فکر می‌کنم ما مردمی متوسط با حکومتی متوسطیم. گاهی طماع و بی‌فرهنگیم، گاهی فداکار و بزرگوار. حکومت‌مان هم مثل خودمان است.
سخت باور می‌کنم که در گوشه‌ای از جهان یک حکومت بد، برآمده از مردمی آگاه و فرشته‌صفت باشد. همانطور که مردمی بی‌مسئولیت و خموده، بعید است حکومتی فوق‌العاده داشته باشند.
▪️در خیلی از حوزه‌ها چشم امیدی به حکومت ندارم. در عرصه‌هایی که می‌توانم، برای خودم راه و گریزگاهی می‌سازم که زندگی کنم و لذت ببرم.
گاهی هم نمی‌شود اما دلیلی نمی‌بینم مثل #گلام در #گالیور هی بگوییم: «من خودم می‌دونم ما موفق نمیشم!» و زانوی امیدواران را سست کنم.
▪️ما هیچ چاره‌ای نداریم جز افزایش #آگاهی‌مان، تلاش برای ارتقای خودمان و بچه‌هایمان، مطالبه‌گری از حکومت و پرهیز از سفیدنمایی و سیاه‌نمایی مطلق. بین نق و نقد تفاوت هست. غُرغرو بودن نشانه #روشنفکری و دانایی نیست.
باور کنیم مسابقه کی از همه بدبخت‌تره؟ من! من! من! هیچ برنده‌ای ندارد، اما بازنده‌هایش بسیارند. حتی آنها که در این مسابقه شرکت نکرده‌اند هم می‌بازند.
🖋 @ehsanmohammadi95