☑️ هست بالاتر از سیاهی رنگ
✍️احسان رضایی
🔰 امید؟ توی این وضعیت؟! یعنی تو این مملکت زندگی نمی‌کنید؟... خب بله، دقیقاً در همین وضعیت. ما هم در همین جامعه زندگی می‌کنیم و مثل شما هر روز و بلکه هر ساعت، خبرها را می‌شنویم و می‌فهمیم معنای این اعداد و ارقام یعنی چی و چه تعداد از مشاغل خرده‌پا و کار و کسب‌های کوچک توی این وضعیت صدمه می‌بینند و چند نفر شرمندگی پیش زن و بچه می‌برند.
🔰 همه اینها درست، اما نکته اینجاست که دقیقاً همین وضعیت آشفته است که نیاز به امید و امیدواری را توجیه می‌کند. با بحرانی که شکل گرفته، می‌شود دو جور برخورد کرد.
🔰 یک برخورد و واکنش، همین حرف ها و جوک‌هایی است که در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود و مدام وعدۀ بدتر شدن اوضاع را می‌دهد. یک روش هم آن است که بگردیم و ببینیم تا دیگران در چنین مواقعی چه کردند و چطور از طوفان بحران به سلامت گذشتند؟
🔰 خب از این حیث، دست و بال تاریخ پر است. نوشته‌اند #روزولت در بزرگترین بحران اقتصادی امریکا با شعار «تنها چیزی که باید از آن بترسیم، خود ترس است» مردم را به همکاری دعوت کرد و #چرچیل وقتی که در زمان جنگ جهانی دوم به نخست‌وزیری رسید خطاب به ملت گفت: «چیزی برایتان ندارم جز خون و اشک و عرق و کار سخت.»
🔰 اصلاً بگذارید یک قصۀ دیگر برایتان بگویم. #نلسون_ماندلا، رهبری که آفریقای جنوبی را از شر آپارتاید خلاص کرد در زندگینامه‌اش تصویری عجیب از دوران زندانش تعریف کرده.
🔰 می‌دانیم که ماندلا ۲۷سال در یک جزیرۀ خالی از سکنه زندانی بود. ۲۷سال شوخی نیست. خودش یک عمر است. آن هم نه زندان معمولی که بنا به نقل ماندلا شرایط زندانش طوری بوده که زندانبان‌ها حتی نمی‌گذاشته‌اند که زندانی‌ها سرود بخوانند و موقع خواندن شعر و آواز با باتوم به میله‌ها می‌کوبیدند، چون فکر می‌کردند ممکن بوده آواز خواندن به زندانی‌ها امید بدهد.
🔰 اما ماندلا ناامید نشد. هر اسم مهم دیگری را هم که در تاریخ سراغ کنید، با امیدواری موفق شده است. البته که رنج‌های هیچ کس را نمی‌شود با دیگری مقایسه کرد، اما فرمول امیدواری را می‌شود همه جا به کار برد.
🔰 من کارشناس اقتصادی نیستم و فقط می‌دانم که در مورد قضایای اقتصادی این روزها، مسئولان وظیفه دارند که تصمیمات درست بگیرند و بر روش‌های غلط اصرار نکنند.
🔰 این درست، اما ما شهروندان هم وظیفه و مسئولیتی داریم. چیزهایی نظیر گران نفروختن کالاهایی که با قیمت قبلی تهیه شده، به دولت ربطی ندارد.
🔰 این‌که حواسمان به همدیگر باشد. به فکر آیندۀ بچه‌هایمان باشیم و سهم کتاب و اقلام فرهنگی آنها را از بودجۀ خانواده کم نکنیم.
🔰 مسئولیت‌های اجتماعی را فراموش نکنیم. به دیگران امید بدهیم. قدر کارها و مهربانی‌های کوچک را بدانیم ... و یادمان باشد آنها که بذر ناامیدی را می‌کارند، فقط به بحرانی‌تر شدن اوضاع کمک می‌کنند.
🔰 گسترش چنین جوی به تلاش برای حفظ خود بدون توجه به موقعیت دیگران منجر می‌شود. همیشه در آتش‌سوزی‌ها، بخشی از آمار کسانی که جانشان را از دست می‌دهند، نه به خاطر آتش و بلکه به خاطر ازدحام و ماندن زیر دست و پای دیگران است. حداقل حواسمان به این قربانی‌ها باشد.
@ehsanname
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️احسان رضایی
🔰 امید؟ توی این وضعیت؟! یعنی تو این مملکت زندگی نمی‌کنید؟... خب بله، دقیقاً در همین وضعیت. ما هم در همین جامعه زندگی می‌کنیم و مثل شما هر روز و بلکه هر ساعت، خبرها را می‌شنویم و می‌فهمیم معنای این اعداد و ارقام یعنی چی و چه تعداد از مشاغل خرده‌پا و کار و کسب‌های کوچک توی این وضعیت صدمه می‌بینند و چند نفر شرمندگی پیش زن و بچه می‌برند.
🔰 همه اینها درست، اما نکته اینجاست که دقیقاً همین وضعیت آشفته است که نیاز به امید و امیدواری را توجیه می‌کند. با بحرانی که شکل گرفته، می‌شود دو جور برخورد کرد.
🔰 یک برخورد و واکنش، همین حرف ها و جوک‌هایی است که در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود و مدام وعدۀ بدتر شدن اوضاع را می‌دهد. یک روش هم آن است که بگردیم و ببینیم تا دیگران در چنین مواقعی چه کردند و چطور از طوفان بحران به سلامت گذشتند؟
🔰 خب از این حیث، دست و بال تاریخ پر است. نوشته‌اند #روزولت در بزرگترین بحران اقتصادی امریکا با شعار «تنها چیزی که باید از آن بترسیم، خود ترس است» مردم را به همکاری دعوت کرد و #چرچیل وقتی که در زمان جنگ جهانی دوم به نخست‌وزیری رسید خطاب به ملت گفت: «چیزی برایتان ندارم جز خون و اشک و عرق و کار سخت.»
🔰 اصلاً بگذارید یک قصۀ دیگر برایتان بگویم. #نلسون_ماندلا، رهبری که آفریقای جنوبی را از شر آپارتاید خلاص کرد در زندگینامه‌اش تصویری عجیب از دوران زندانش تعریف کرده.
🔰 می‌دانیم که ماندلا ۲۷سال در یک جزیرۀ خالی از سکنه زندانی بود. ۲۷سال شوخی نیست. خودش یک عمر است. آن هم نه زندان معمولی که بنا به نقل ماندلا شرایط زندانش طوری بوده که زندانبان‌ها حتی نمی‌گذاشته‌اند که زندانی‌ها سرود بخوانند و موقع خواندن شعر و آواز با باتوم به میله‌ها می‌کوبیدند، چون فکر می‌کردند ممکن بوده آواز خواندن به زندانی‌ها امید بدهد.
🔰 اما ماندلا ناامید نشد. هر اسم مهم دیگری را هم که در تاریخ سراغ کنید، با امیدواری موفق شده است. البته که رنج‌های هیچ کس را نمی‌شود با دیگری مقایسه کرد، اما فرمول امیدواری را می‌شود همه جا به کار برد.
🔰 من کارشناس اقتصادی نیستم و فقط می‌دانم که در مورد قضایای اقتصادی این روزها، مسئولان وظیفه دارند که تصمیمات درست بگیرند و بر روش‌های غلط اصرار نکنند.
🔰 این درست، اما ما شهروندان هم وظیفه و مسئولیتی داریم. چیزهایی نظیر گران نفروختن کالاهایی که با قیمت قبلی تهیه شده، به دولت ربطی ندارد.
🔰 این‌که حواسمان به همدیگر باشد. به فکر آیندۀ بچه‌هایمان باشیم و سهم کتاب و اقلام فرهنگی آنها را از بودجۀ خانواده کم نکنیم.
🔰 مسئولیت‌های اجتماعی را فراموش نکنیم. به دیگران امید بدهیم. قدر کارها و مهربانی‌های کوچک را بدانیم ... و یادمان باشد آنها که بذر ناامیدی را می‌کارند، فقط به بحرانی‌تر شدن اوضاع کمک می‌کنند.
🔰 گسترش چنین جوی به تلاش برای حفظ خود بدون توجه به موقعیت دیگران منجر می‌شود. همیشه در آتش‌سوزی‌ها، بخشی از آمار کسانی که جانشان را از دست می‌دهند، نه به خاطر آتش و بلکه به خاطر ازدحام و ماندن زیر دست و پای دیگران است. حداقل حواسمان به این قربانی‌ها باشد.
@ehsanname
🖋 @ehsanmohammadi95