🌍 سعید مُلایی افتخار مغولستان یا مباهات ایرانیان؟
✍️ احسان محمدی
◾️ چه کسی فکرش را می‌کرد که یک روز پسری از ایران برود برای نوادگان چنگیز افتخار بیافریند! البته اگر #کوروش هم زنده بود و می‌دید چه بر سر تخت کیانی‌‌اش آورده‌ایم احتمالاً به جای پندار نیک و گفتار نیک و کردار نیک، فحش‌مان می‌داد!
ایران بارها مورد تاخت و تاز قرار گرفته اما شاید خوفناک‌ترین تجربه ما برگردد به مغولان.
«دختر چنگیز با ده هزار سوار وارد شهر شد و همه مردم را به جز چهار کمانگر کشتند و حتی سگ‌ها و گربه‌ها را کشتند و باروی شهر را کوفته و مناظر و منازل و حصارها و همه قصرها را با زمین هموار ساختند و هفت شبانه روز بر شهر آب بستند و سپس جو کاشتند و تا سبز شد توقف نمودند.»
◾️ این فقط یکی از روایت‌های آن حمله به #نیشابور است و امروز بعضی‌ها هوادار مغولستان شدند. از سر بغض و گله. دلم می‌خواست سعید ملایی و #کیمیا_علیزاده برای ایران می‌جنگیدند اما رفتند و لابد دلایل قانع‌کننده خودشان را دارند حتی اگر من نپسندم.
◾️جای آنها نیستم، شاید اگر بودم می‌رفتم، شاید هم نه. این به #انتخاب آدم‌ها بر می‌گردد، اما من هوادار هر کسی هستم که نام #ایران را بلندآوازه می‌کند. نه برای مغولستان هورا می‌کشم و نه از شکست #ناهید_کیانی شادمانی می‌کنم.
شما حق دارید جور دیگری فکر کنید. من امکان مهاجرت آسان داشتم، نه با بشکه و قایق، نه از کوه با قاطر که برخی از آنها که این‌طور رفتند هم عاشق ایران بودند. من ماندن را ترجیح دادم. اما هیچ بعید نیست یک روز مجبور به انتخاب دیگری شوم.
◾️ هیچ دستگاهی نیست که نشان بدهد کدام یک از ما واقعاً عاشق ایرانیم و کدام خائن و کاسب! در طول تاریخ اتفاقاً وطن‌فروشان زیادی وطن‌پرستان واقعی را حلق‌آویز کرده‌اند. گذر زمان ممکن است نقاب‌ها را بردارد.
تا برخی در این کشور هستند که با بی‌سوادی یا منفعت‌طلبی، نفرت خلق می‌کنند و ما را مقابل هم قرار می‌دهند ایران به هیچ دشمن بیرونی نیاز ندارد.
◾️ امروز رفتم سراغ کتاب «چنگیزخان» نوشته جان مَن و ترجمه رفیع رفیعی. در فصل پایانی10فرمان رهبر کبیر #مغولستان هم ذکر شده.
در کنار «دشمنانت را با وجدان راحت بکُش» و «پاداش وفاداری را بدهید» این فرمان هم هست: «استعداد را در هر جا می‌توانی، پیدا کن و به کار گیر. چنگیز بدون تعصب استعدادها را می‌ستود و پاداش می‌داد. تنها شرطش وفاداری بود. یکی از آنان بازرگان مسلمانی به نام جعفر بود. او بعدها سفیر و یکی از حکام شمال چین شد»
◾️ تاریخ جعفر و دودمان جعفر را از یاد بُرد اما ایران با همه‌ی خون دل‌ها هنوز ایران است و بعد از من و شما، کیمیا و ملایی و وفاداران و خائنان هم ایران می‌ماند. حتی تن زخمی.
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ احسان محمدی
◾️ چه کسی فکرش را می‌کرد که یک روز پسری از ایران برود برای نوادگان چنگیز افتخار بیافریند! البته اگر #کوروش هم زنده بود و می‌دید چه بر سر تخت کیانی‌‌اش آورده‌ایم احتمالاً به جای پندار نیک و گفتار نیک و کردار نیک، فحش‌مان می‌داد!
ایران بارها مورد تاخت و تاز قرار گرفته اما شاید خوفناک‌ترین تجربه ما برگردد به مغولان.
«دختر چنگیز با ده هزار سوار وارد شهر شد و همه مردم را به جز چهار کمانگر کشتند و حتی سگ‌ها و گربه‌ها را کشتند و باروی شهر را کوفته و مناظر و منازل و حصارها و همه قصرها را با زمین هموار ساختند و هفت شبانه روز بر شهر آب بستند و سپس جو کاشتند و تا سبز شد توقف نمودند.»
◾️ این فقط یکی از روایت‌های آن حمله به #نیشابور است و امروز بعضی‌ها هوادار مغولستان شدند. از سر بغض و گله. دلم می‌خواست سعید ملایی و #کیمیا_علیزاده برای ایران می‌جنگیدند اما رفتند و لابد دلایل قانع‌کننده خودشان را دارند حتی اگر من نپسندم.
◾️جای آنها نیستم، شاید اگر بودم می‌رفتم، شاید هم نه. این به #انتخاب آدم‌ها بر می‌گردد، اما من هوادار هر کسی هستم که نام #ایران را بلندآوازه می‌کند. نه برای مغولستان هورا می‌کشم و نه از شکست #ناهید_کیانی شادمانی می‌کنم.
شما حق دارید جور دیگری فکر کنید. من امکان مهاجرت آسان داشتم، نه با بشکه و قایق، نه از کوه با قاطر که برخی از آنها که این‌طور رفتند هم عاشق ایران بودند. من ماندن را ترجیح دادم. اما هیچ بعید نیست یک روز مجبور به انتخاب دیگری شوم.
◾️ هیچ دستگاهی نیست که نشان بدهد کدام یک از ما واقعاً عاشق ایرانیم و کدام خائن و کاسب! در طول تاریخ اتفاقاً وطن‌فروشان زیادی وطن‌پرستان واقعی را حلق‌آویز کرده‌اند. گذر زمان ممکن است نقاب‌ها را بردارد.
تا برخی در این کشور هستند که با بی‌سوادی یا منفعت‌طلبی، نفرت خلق می‌کنند و ما را مقابل هم قرار می‌دهند ایران به هیچ دشمن بیرونی نیاز ندارد.
◾️ امروز رفتم سراغ کتاب «چنگیزخان» نوشته جان مَن و ترجمه رفیع رفیعی. در فصل پایانی10فرمان رهبر کبیر #مغولستان هم ذکر شده.
در کنار «دشمنانت را با وجدان راحت بکُش» و «پاداش وفاداری را بدهید» این فرمان هم هست: «استعداد را در هر جا می‌توانی، پیدا کن و به کار گیر. چنگیز بدون تعصب استعدادها را می‌ستود و پاداش می‌داد. تنها شرطش وفاداری بود. یکی از آنان بازرگان مسلمانی به نام جعفر بود. او بعدها سفیر و یکی از حکام شمال چین شد»
◾️ تاریخ جعفر و دودمان جعفر را از یاد بُرد اما ایران با همه‌ی خون دل‌ها هنوز ایران است و بعد از من و شما، کیمیا و ملایی و وفاداران و خائنان هم ایران می‌ماند. حتی تن زخمی.
🖋 @ehsanmohammadi95