⚽️ چطور جام جهانی را ببینیم؟
✍️ #احسان_محمدی
روز پنج‌شنبه جام جهانی 2018 روسیه آغاز می‌شود. مهم‌ترین رویداد دنیای فوتبال که گفته می‌شود از هر دو انسان زندۀ روی کرۀ زمین یک نفر دست‌کم #فینال آن را نگاه می‌کند اما این مسابقات را چطور ببینیم؟
1️⃣ این جنگ جهانی نیست، فوتبال است. یک بازی! ما هم #بیل_شنکلی نیستیم، آن را به مرگ و زندگی گره نزنیم. در جام جهانی 2014 یک هوادار برزیل که اهل هرمزگان بود بعد از شکست 7- 1 این تیم مقابل #آلمان سکته کرد و جان باخت.
شب دریافت این خبر در شبکه ورزش برنامه داشتیم. هنوز و بعد از چهارسال افسوس می خورم که چرا؟! چرا باید یک خانواده عزیزشان را این همه آسان از دست بدهند وقتی کسی حتی در برزیل خبردار نمی‌شود و همدردی نمی‌کند؟
2️⃣ تکرار «من می دونم ما سه شکست می خوریم و له می شیم و برمی گردیم» هیچ‌کس را کارشناس نمی کند، بعد از جام جهانی به او مدال نمی‌دهند و #عادل_فردوسی پور هم دعوتش نمی‌کند به برنامه 2018! به جای این همه حس منفی «امیدوار» باشیم حتی اگر می دانیم امیدمان اندک است. این کشور پر از گالوم هایی هست که از صبح تا شب می گویند:«من می دونم ما موفق نمی شیم...». #گالوم نباشیم!
3️⃣ بیشتر بازی ها در ساعات انتهایی شب است. صدای تلویزیون را کم کنیم، بعد از شکست یا از دست دادن موقعیت توسط تیم محبوب‌مان فریاد نزنیم، با مُشت به دیوارهای نازک آپارتمان نکوبیم. شاید همسایۀ ما علاقه‌ای به فوتبال ندارد. در جام‌های جهانی موارد بسیار زیادی از درگیری، شکایت و تنش بین همسایه‌ها فقط به همین دلیل ساده رخ می‌دهد.
4️⃣ لذت ببریم اما کُری خواندن هم اندازه دارد. در این شرایط به هم‌ریخته اقتصادی روی اعصاب به هم‌ریختۀ دوست‌مان که تیم محبوبش شکست خورده #بیش_ از_حد رژه نرویم. در دنیای فوتبال هم عروسی به کوچه او می‌رسد هم تابوت عزا به کوچه ما!
5️⃣ یکی از کلیدی ترین شعارها در جام های جهانی احترام (Respect) است. رفتار بازیکنان بعد از سوت پایان بازی را ببینید. آنها 90 دقیقه با هم می‌جنگند اما به محض پایان بازی به هم دست می‌دهند، تبریک می‌گویند و لباس‌هایشان را با هم عوض می‌کنند.
در عوض بسیاری از ما در شبکه های اجتماعی از خجالت خانواده‌های هم در می‌آییم! آن هم به سود یا علیه بازیکنان کشورهایی که شاید حتی نتوانند ایران را روی نقشه پیدا کنند!
اگر شکست خوردیم هم با پلاکارد #مرگ_بر_رونالدو و #مرگ_بر_آسنسیو و ...به خیابان نیاییم. کاری که برخی بعد از گل دقیقه آخر مسی به ایران در جام جهانی 2014 انجام دادند. فوتبال، ورزش مرگ نیست!
6️⃣ یک ماه فوتبال دیدن برای کسی که علاقه‌ای به آن ندارد زجرآور است. این اتفاق همیشه باعث مشاجره بین زوج‌هایی می‌شود که یکی از آنها فوتبالی نیست. این موضوع را مدیریت کنیم. با کمی تحمل، با کمی مدارا. #زجرکشیده‌ها این مفهوم را خوب درک می‌کنند!
7️⃣ تیم ملی ایران قهرمان جام جهانی نمی‌شود. از همین امروز توقع‌مان را دوباره تنظیم کنیم. از پیروزی و بازی خوب‌شان لذت ببریم اما از شکست آنها با هر نتیجه‌ای احساس نکنیم دنیا به آخر می‌رسد. یک شکست در مسابقه فوتبال را به غرور ملی، حیثیت، شرف، آبرو و ... گره نزنیم.
اگر این‌طور بود فدارسیون فوتبال #برزیل بعد از جام جهانی 2014 باید تیم ملی فوتبال را در این کشور منحل می‌کرد!... زندگی ادامه دارد.
8️⃣ #چرچیل می گفت 90 درصد نگرانی هایمان در جنگ بیهوده است و هیچ‌گاه در عمل اتفاق نمی‌افتد. گاهی ترس از شکست تیم محبوب آنچنان غلبه می‌کند که لذت دیدن بازی را از یاد می‌بریم.
جام جهانی فرصتی برای لذت بردن از بزرگترین کارناوال فوتبالی دنیاست. حتی در بازی تیم‌هایی که دوست شان نداریم هم دنبال کشف لذت‌ها باشیم. پلک به هم بزنیم تمام می‌شود.
9️⃣ جام جهانی فقط یک سری مسابقه فوتبال نیست. اگر اقتصاد کشور #حباب نبود یا حباب اقتصاد کشور نبود! بسیاری از ما این شانس را داشتیم که به روسیه برویم و بازی‌ها را از نزدیک ببینیم. شادی‌های ، تنوع آدم ها را، بزرگی دنیا را و ... آن وقت می‌دیدیم که ما تنها نظرکرده‌های آفرینش نیستیم...
متن کامل را اینجا بخوانید👇
yon.ir/c5XI3
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ #احسان_محمدی
روز پنج‌شنبه جام جهانی 2018 روسیه آغاز می‌شود. مهم‌ترین رویداد دنیای فوتبال که گفته می‌شود از هر دو انسان زندۀ روی کرۀ زمین یک نفر دست‌کم #فینال آن را نگاه می‌کند اما این مسابقات را چطور ببینیم؟
1️⃣ این جنگ جهانی نیست، فوتبال است. یک بازی! ما هم #بیل_شنکلی نیستیم، آن را به مرگ و زندگی گره نزنیم. در جام جهانی 2014 یک هوادار برزیل که اهل هرمزگان بود بعد از شکست 7- 1 این تیم مقابل #آلمان سکته کرد و جان باخت.
شب دریافت این خبر در شبکه ورزش برنامه داشتیم. هنوز و بعد از چهارسال افسوس می خورم که چرا؟! چرا باید یک خانواده عزیزشان را این همه آسان از دست بدهند وقتی کسی حتی در برزیل خبردار نمی‌شود و همدردی نمی‌کند؟
2️⃣ تکرار «من می دونم ما سه شکست می خوریم و له می شیم و برمی گردیم» هیچ‌کس را کارشناس نمی کند، بعد از جام جهانی به او مدال نمی‌دهند و #عادل_فردوسی پور هم دعوتش نمی‌کند به برنامه 2018! به جای این همه حس منفی «امیدوار» باشیم حتی اگر می دانیم امیدمان اندک است. این کشور پر از گالوم هایی هست که از صبح تا شب می گویند:«من می دونم ما موفق نمی شیم...». #گالوم نباشیم!
3️⃣ بیشتر بازی ها در ساعات انتهایی شب است. صدای تلویزیون را کم کنیم، بعد از شکست یا از دست دادن موقعیت توسط تیم محبوب‌مان فریاد نزنیم، با مُشت به دیوارهای نازک آپارتمان نکوبیم. شاید همسایۀ ما علاقه‌ای به فوتبال ندارد. در جام‌های جهانی موارد بسیار زیادی از درگیری، شکایت و تنش بین همسایه‌ها فقط به همین دلیل ساده رخ می‌دهد.
4️⃣ لذت ببریم اما کُری خواندن هم اندازه دارد. در این شرایط به هم‌ریخته اقتصادی روی اعصاب به هم‌ریختۀ دوست‌مان که تیم محبوبش شکست خورده #بیش_ از_حد رژه نرویم. در دنیای فوتبال هم عروسی به کوچه او می‌رسد هم تابوت عزا به کوچه ما!
5️⃣ یکی از کلیدی ترین شعارها در جام های جهانی احترام (Respect) است. رفتار بازیکنان بعد از سوت پایان بازی را ببینید. آنها 90 دقیقه با هم می‌جنگند اما به محض پایان بازی به هم دست می‌دهند، تبریک می‌گویند و لباس‌هایشان را با هم عوض می‌کنند.
در عوض بسیاری از ما در شبکه های اجتماعی از خجالت خانواده‌های هم در می‌آییم! آن هم به سود یا علیه بازیکنان کشورهایی که شاید حتی نتوانند ایران را روی نقشه پیدا کنند!
اگر شکست خوردیم هم با پلاکارد #مرگ_بر_رونالدو و #مرگ_بر_آسنسیو و ...به خیابان نیاییم. کاری که برخی بعد از گل دقیقه آخر مسی به ایران در جام جهانی 2014 انجام دادند. فوتبال، ورزش مرگ نیست!
6️⃣ یک ماه فوتبال دیدن برای کسی که علاقه‌ای به آن ندارد زجرآور است. این اتفاق همیشه باعث مشاجره بین زوج‌هایی می‌شود که یکی از آنها فوتبالی نیست. این موضوع را مدیریت کنیم. با کمی تحمل، با کمی مدارا. #زجرکشیده‌ها این مفهوم را خوب درک می‌کنند!
7️⃣ تیم ملی ایران قهرمان جام جهانی نمی‌شود. از همین امروز توقع‌مان را دوباره تنظیم کنیم. از پیروزی و بازی خوب‌شان لذت ببریم اما از شکست آنها با هر نتیجه‌ای احساس نکنیم دنیا به آخر می‌رسد. یک شکست در مسابقه فوتبال را به غرور ملی، حیثیت، شرف، آبرو و ... گره نزنیم.
اگر این‌طور بود فدارسیون فوتبال #برزیل بعد از جام جهانی 2014 باید تیم ملی فوتبال را در این کشور منحل می‌کرد!... زندگی ادامه دارد.
8️⃣ #چرچیل می گفت 90 درصد نگرانی هایمان در جنگ بیهوده است و هیچ‌گاه در عمل اتفاق نمی‌افتد. گاهی ترس از شکست تیم محبوب آنچنان غلبه می‌کند که لذت دیدن بازی را از یاد می‌بریم.
جام جهانی فرصتی برای لذت بردن از بزرگترین کارناوال فوتبالی دنیاست. حتی در بازی تیم‌هایی که دوست شان نداریم هم دنبال کشف لذت‌ها باشیم. پلک به هم بزنیم تمام می‌شود.
9️⃣ جام جهانی فقط یک سری مسابقه فوتبال نیست. اگر اقتصاد کشور #حباب نبود یا حباب اقتصاد کشور نبود! بسیاری از ما این شانس را داشتیم که به روسیه برویم و بازی‌ها را از نزدیک ببینیم. شادی‌های ، تنوع آدم ها را، بزرگی دنیا را و ... آن وقت می‌دیدیم که ما تنها نظرکرده‌های آفرینش نیستیم...
متن کامل را اینجا بخوانید👇
yon.ir/c5XI3
🖋 @ehsanmohammadi95
☑️ هست بالاتر از سیاهی رنگ
✍️احسان رضایی
🔰 امید؟ توی این وضعیت؟! یعنی تو این مملکت زندگی نمی‌کنید؟... خب بله، دقیقاً در همین وضعیت. ما هم در همین جامعه زندگی می‌کنیم و مثل شما هر روز و بلکه هر ساعت، خبرها را می‌شنویم و می‌فهمیم معنای این اعداد و ارقام یعنی چی و چه تعداد از مشاغل خرده‌پا و کار و کسب‌های کوچک توی این وضعیت صدمه می‌بینند و چند نفر شرمندگی پیش زن و بچه می‌برند.
🔰 همه اینها درست، اما نکته اینجاست که دقیقاً همین وضعیت آشفته است که نیاز به امید و امیدواری را توجیه می‌کند. با بحرانی که شکل گرفته، می‌شود دو جور برخورد کرد.
🔰 یک برخورد و واکنش، همین حرف ها و جوک‌هایی است که در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود و مدام وعدۀ بدتر شدن اوضاع را می‌دهد. یک روش هم آن است که بگردیم و ببینیم تا دیگران در چنین مواقعی چه کردند و چطور از طوفان بحران به سلامت گذشتند؟
🔰 خب از این حیث، دست و بال تاریخ پر است. نوشته‌اند #روزولت در بزرگترین بحران اقتصادی امریکا با شعار «تنها چیزی که باید از آن بترسیم، خود ترس است» مردم را به همکاری دعوت کرد و #چرچیل وقتی که در زمان جنگ جهانی دوم به نخست‌وزیری رسید خطاب به ملت گفت: «چیزی برایتان ندارم جز خون و اشک و عرق و کار سخت.»
🔰 اصلاً بگذارید یک قصۀ دیگر برایتان بگویم. #نلسون_ماندلا، رهبری که آفریقای جنوبی را از شر آپارتاید خلاص کرد در زندگینامه‌اش تصویری عجیب از دوران زندانش تعریف کرده.
🔰 می‌دانیم که ماندلا ۲۷سال در یک جزیرۀ خالی از سکنه زندانی بود. ۲۷سال شوخی نیست. خودش یک عمر است. آن هم نه زندان معمولی که بنا به نقل ماندلا شرایط زندانش طوری بوده که زندانبان‌ها حتی نمی‌گذاشته‌اند که زندانی‌ها سرود بخوانند و موقع خواندن شعر و آواز با باتوم به میله‌ها می‌کوبیدند، چون فکر می‌کردند ممکن بوده آواز خواندن به زندانی‌ها امید بدهد.
🔰 اما ماندلا ناامید نشد. هر اسم مهم دیگری را هم که در تاریخ سراغ کنید، با امیدواری موفق شده است. البته که رنج‌های هیچ کس را نمی‌شود با دیگری مقایسه کرد، اما فرمول امیدواری را می‌شود همه جا به کار برد.
🔰 من کارشناس اقتصادی نیستم و فقط می‌دانم که در مورد قضایای اقتصادی این روزها، مسئولان وظیفه دارند که تصمیمات درست بگیرند و بر روش‌های غلط اصرار نکنند.
🔰 این درست، اما ما شهروندان هم وظیفه و مسئولیتی داریم. چیزهایی نظیر گران نفروختن کالاهایی که با قیمت قبلی تهیه شده، به دولت ربطی ندارد.
🔰 این‌که حواسمان به همدیگر باشد. به فکر آیندۀ بچه‌هایمان باشیم و سهم کتاب و اقلام فرهنگی آنها را از بودجۀ خانواده کم نکنیم.
🔰 مسئولیت‌های اجتماعی را فراموش نکنیم. به دیگران امید بدهیم. قدر کارها و مهربانی‌های کوچک را بدانیم ... و یادمان باشد آنها که بذر ناامیدی را می‌کارند، فقط به بحرانی‌تر شدن اوضاع کمک می‌کنند.
🔰 گسترش چنین جوی به تلاش برای حفظ خود بدون توجه به موقعیت دیگران منجر می‌شود. همیشه در آتش‌سوزی‌ها، بخشی از آمار کسانی که جانشان را از دست می‌دهند، نه به خاطر آتش و بلکه به خاطر ازدحام و ماندن زیر دست و پای دیگران است. حداقل حواسمان به این قربانی‌ها باشد.
@ehsanname
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️احسان رضایی
🔰 امید؟ توی این وضعیت؟! یعنی تو این مملکت زندگی نمی‌کنید؟... خب بله، دقیقاً در همین وضعیت. ما هم در همین جامعه زندگی می‌کنیم و مثل شما هر روز و بلکه هر ساعت، خبرها را می‌شنویم و می‌فهمیم معنای این اعداد و ارقام یعنی چی و چه تعداد از مشاغل خرده‌پا و کار و کسب‌های کوچک توی این وضعیت صدمه می‌بینند و چند نفر شرمندگی پیش زن و بچه می‌برند.
🔰 همه اینها درست، اما نکته اینجاست که دقیقاً همین وضعیت آشفته است که نیاز به امید و امیدواری را توجیه می‌کند. با بحرانی که شکل گرفته، می‌شود دو جور برخورد کرد.
🔰 یک برخورد و واکنش، همین حرف ها و جوک‌هایی است که در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود و مدام وعدۀ بدتر شدن اوضاع را می‌دهد. یک روش هم آن است که بگردیم و ببینیم تا دیگران در چنین مواقعی چه کردند و چطور از طوفان بحران به سلامت گذشتند؟
🔰 خب از این حیث، دست و بال تاریخ پر است. نوشته‌اند #روزولت در بزرگترین بحران اقتصادی امریکا با شعار «تنها چیزی که باید از آن بترسیم، خود ترس است» مردم را به همکاری دعوت کرد و #چرچیل وقتی که در زمان جنگ جهانی دوم به نخست‌وزیری رسید خطاب به ملت گفت: «چیزی برایتان ندارم جز خون و اشک و عرق و کار سخت.»
🔰 اصلاً بگذارید یک قصۀ دیگر برایتان بگویم. #نلسون_ماندلا، رهبری که آفریقای جنوبی را از شر آپارتاید خلاص کرد در زندگینامه‌اش تصویری عجیب از دوران زندانش تعریف کرده.
🔰 می‌دانیم که ماندلا ۲۷سال در یک جزیرۀ خالی از سکنه زندانی بود. ۲۷سال شوخی نیست. خودش یک عمر است. آن هم نه زندان معمولی که بنا به نقل ماندلا شرایط زندانش طوری بوده که زندانبان‌ها حتی نمی‌گذاشته‌اند که زندانی‌ها سرود بخوانند و موقع خواندن شعر و آواز با باتوم به میله‌ها می‌کوبیدند، چون فکر می‌کردند ممکن بوده آواز خواندن به زندانی‌ها امید بدهد.
🔰 اما ماندلا ناامید نشد. هر اسم مهم دیگری را هم که در تاریخ سراغ کنید، با امیدواری موفق شده است. البته که رنج‌های هیچ کس را نمی‌شود با دیگری مقایسه کرد، اما فرمول امیدواری را می‌شود همه جا به کار برد.
🔰 من کارشناس اقتصادی نیستم و فقط می‌دانم که در مورد قضایای اقتصادی این روزها، مسئولان وظیفه دارند که تصمیمات درست بگیرند و بر روش‌های غلط اصرار نکنند.
🔰 این درست، اما ما شهروندان هم وظیفه و مسئولیتی داریم. چیزهایی نظیر گران نفروختن کالاهایی که با قیمت قبلی تهیه شده، به دولت ربطی ندارد.
🔰 این‌که حواسمان به همدیگر باشد. به فکر آیندۀ بچه‌هایمان باشیم و سهم کتاب و اقلام فرهنگی آنها را از بودجۀ خانواده کم نکنیم.
🔰 مسئولیت‌های اجتماعی را فراموش نکنیم. به دیگران امید بدهیم. قدر کارها و مهربانی‌های کوچک را بدانیم ... و یادمان باشد آنها که بذر ناامیدی را می‌کارند، فقط به بحرانی‌تر شدن اوضاع کمک می‌کنند.
🔰 گسترش چنین جوی به تلاش برای حفظ خود بدون توجه به موقعیت دیگران منجر می‌شود. همیشه در آتش‌سوزی‌ها، بخشی از آمار کسانی که جانشان را از دست می‌دهند، نه به خاطر آتش و بلکه به خاطر ازدحام و ماندن زیر دست و پای دیگران است. حداقل حواسمان به این قربانی‌ها باشد.
@ehsanname
🖋 @ehsanmohammadi95