آقای نخست وزیر مشروب نمی خورد
آقای نخست وزیر دود نمی کشد
آقای نخست وزیر در خانه ای حقیر اقامت دارد
ولی بیچارگان حتی خانه ی حقیری هم ندارند!
کاش گفته می شد:
آقای نخست وزیر مست است
آقای نخست وزیر دودی است
اما حتی یک فقیر میان مردم نیست.
#برتولت_برشت
🖋 @ehsanmohammadi95
آقای نخست وزیر دود نمی کشد
آقای نخست وزیر در خانه ای حقیر اقامت دارد
ولی بیچارگان حتی خانه ی حقیری هم ندارند!
کاش گفته می شد:
آقای نخست وزیر مست است
آقای نخست وزیر دودی است
اما حتی یک فقیر میان مردم نیست.
#برتولت_برشت
🖋 @ehsanmohammadi95
🔺 بدا به حال ملتی که تنها دل خوشی‌اش #فوتبال است!
✍️ #احسان_محمدی
1️⃣ هنگامی که آندره آ، شاگرد #گالیله، بی‌تاب و خشمگین فریاد می‌زند: «بدبخت ملتی که قهرمان ندارد». استاد به آرامی گفته وی را تصحیح می‌کند؛ «بدبخت ملتی که به قهرمان نیاز دارد.» / زندگی گالیله؛ #برتولت_برشت
2️⃣ فوتبال برای من یک پدیده است. چیزی شبیه #رسانه، آزادی، تکنولوژی و ... به آن با شک و تحسین نگاه می‌کنم. مثل یک سنگ نوشته باستانی با خطی که بلدش نیستم. با تردید به آن نزدیک می‌شوم، بی‌پروا در آغوشش می‌کشم، به آن خیره می‌شوم، از کشف یک رمزش مثل بچه ها ذوق می کنم، از تلخی‌اش شقیقه‌هایم درد می‌گیرد و از فریاد شادی‌اش، گلویم!
⛔️ اما از #خلاصه شدن امیدها و ناامیدی‌های یک ملت در فوتبال می‌ترسم. می‌دانم وقتی برای یک پیروزی به خیابان می ریزیم، هم را در آغوش می‌کشیم، بوق می‌زنیم، سخاوتمندانه به هم شیرینی تعارف می‌کنیم و شب مثل پادشاهان دو اقلیم با لبخند می‌خوابیم، روز بدی هم در راه است. روزی که شکست می‌خوریم و در هم می‌شکنیم. غرورمان زخمی می‌شود، قلب گ‌مان مچاله، اشک‌مان سرازیر ...
⛔️ چه روز بدی است روز شکست در فوتبال برای مردمی که جز فوتبال دل‌خوشی دیگری ندارند! مثل شکست در جنگ برای مردمی که جز #جنگ سرگرمی و دل خوشی و مایه افتخار دیگری ندارند که به واسطه آن بخندند و احساس غرور کنند و به خیابان بریزند.
⛔️ در همه جای دنیا مردم از پیروزی در فوتبال لذت می‌برند و از شکست هایش بغض می‌کنند اما هرچه کشورها فقیرتر باشند و دل خوشی‌ها مردم کمتر، این شادی‌ها و اندوه ها عمیق‌تر است. مستی و خماری‌اش شدیدتر است.
⛔️ من اگر جای سیاستمداران بودم در کنار هوا کردن تبریک‌های کیلویی بعد از پیروزی در یک مسابقه فوتبال، به این نکته هم فکر می‌کردم که مردم به دل خوشی‌های جایگزین دیگر هم نیاز دارند. چیزهایی که وقتی تیم ملی‌شان شکست بخورد به آن هم دل ببندند و احساس نکنند دنیا به آخر رسیده.
اگر گالیله زنده بود شاید می‌گفت: بدا به حال ملتی که تنها دل خوشی‌اش فوتبال است!
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ #احسان_محمدی
1️⃣ هنگامی که آندره آ، شاگرد #گالیله، بی‌تاب و خشمگین فریاد می‌زند: «بدبخت ملتی که قهرمان ندارد». استاد به آرامی گفته وی را تصحیح می‌کند؛ «بدبخت ملتی که به قهرمان نیاز دارد.» / زندگی گالیله؛ #برتولت_برشت
2️⃣ فوتبال برای من یک پدیده است. چیزی شبیه #رسانه، آزادی، تکنولوژی و ... به آن با شک و تحسین نگاه می‌کنم. مثل یک سنگ نوشته باستانی با خطی که بلدش نیستم. با تردید به آن نزدیک می‌شوم، بی‌پروا در آغوشش می‌کشم، به آن خیره می‌شوم، از کشف یک رمزش مثل بچه ها ذوق می کنم، از تلخی‌اش شقیقه‌هایم درد می‌گیرد و از فریاد شادی‌اش، گلویم!
⛔️ اما از #خلاصه شدن امیدها و ناامیدی‌های یک ملت در فوتبال می‌ترسم. می‌دانم وقتی برای یک پیروزی به خیابان می ریزیم، هم را در آغوش می‌کشیم، بوق می‌زنیم، سخاوتمندانه به هم شیرینی تعارف می‌کنیم و شب مثل پادشاهان دو اقلیم با لبخند می‌خوابیم، روز بدی هم در راه است. روزی که شکست می‌خوریم و در هم می‌شکنیم. غرورمان زخمی می‌شود، قلب گ‌مان مچاله، اشک‌مان سرازیر ...
⛔️ چه روز بدی است روز شکست در فوتبال برای مردمی که جز فوتبال دل‌خوشی دیگری ندارند! مثل شکست در جنگ برای مردمی که جز #جنگ سرگرمی و دل خوشی و مایه افتخار دیگری ندارند که به واسطه آن بخندند و احساس غرور کنند و به خیابان بریزند.
⛔️ در همه جای دنیا مردم از پیروزی در فوتبال لذت می‌برند و از شکست هایش بغض می‌کنند اما هرچه کشورها فقیرتر باشند و دل خوشی‌ها مردم کمتر، این شادی‌ها و اندوه ها عمیق‌تر است. مستی و خماری‌اش شدیدتر است.
⛔️ من اگر جای سیاستمداران بودم در کنار هوا کردن تبریک‌های کیلویی بعد از پیروزی در یک مسابقه فوتبال، به این نکته هم فکر می‌کردم که مردم به دل خوشی‌های جایگزین دیگر هم نیاز دارند. چیزهایی که وقتی تیم ملی‌شان شکست بخورد به آن هم دل ببندند و احساس نکنند دنیا به آخر رسیده.
اگر گالیله زنده بود شاید می‌گفت: بدا به حال ملتی که تنها دل خوشی‌اش فوتبال است!
🖋 @ehsanmohammadi95
Forwarded from روزنوشت‌های احسان محمدی
🔺 بدا به حال ملتی که تنها دل خوشی اش #فوتبال است!
✍️ #احسان_محمدی
1️⃣ هنگامی که آندره آ، شاگرد #گالیله، بی‌تاب و خشمگین فریاد می‌زند: «بدبخت ملتی که قهرمان ندارد». استاد به آرامی گفته وی را تصحیح می‌کند؛ «بدبخت ملتی که به قهرمان نیاز دارد.» / زندگی گالیله؛ #برتولت_برشت
2️⃣ فوتبال برای من یک پدیده است. چیزی شبیه #رسانه، آزادی، تکنولوژی و ... به آن با شک و تحسین نگاه می کنم. مثل یک سنگ نوشته باستانی با خطی که بلدش نیستم. با تردید به آن نزدیک می شوم، بی پروا در آغوشش می کشم، به آن خیره می شوم، از کشف یک رمزش مثل بچه ها ذوق می کنم، از تلخی اش شقیقه هایم درد می گیرد و از فریاد شادی اش، گلویم!
⛔️ اما از #خلاصه شدن امیدها و ناامیدی های یک ملت در فوتبال می ترسم. می دانم وقتی برای یک پیروزی به خیابان می ریزیم، هم را در آغوش می کشیم، بوق می زنیم، سخاوتمندانه به هم شیرینی تعارف می کنیم و شب مثل پادشاهان دو اقلیم با لبخند می خوابیم، روز بدی هم در راه است. روزی که شکست می خوریم و در هم می شکنیم. غرورمان زخمی می شود، قلب مان مچاله، اشک مان سرازیر ...
⛔️ چه روز بدی است روز شکست در فوتبال برای مردمی که جز فوتبال دل خوشی دیگری ندارند! مثل شکست در جنگ برای مردمی که جز #جنگ سرگرمی و دل خوشی و مایه افتخار دیگری ندارند که به واسطه آن بخندند و احساس غرور کنند و به خیابان بریزند.
⛔️ در همه جای دنیا مردم از پیروزی در فوتبال لذت می برند و از شکست هایش بغض می کنند اما هرچه کشورها فقیرتر باشند و دل خوشی ها مردم کمتر، این شادی ها و اندوه ها عمیق تر است. مستی و خماری اش شدیدتر است.
⛔️ من اگر جای سیاستمداران بودم در کنار هوا کردن تبریک های کیلویی بعد از پیروزی در یک مسابقه فوتبال، به این نکته هم فکر می کردم که مردم به دل خوشی های جایگزین دیگر هم نیاز دارند. چیزهایی که وقتی تیم ملی شان شکست بخورد به آن هم دل ببندند و احساس نکنند دنیا به آخر رسیده.
اگر گالیله زنده بود شاید می گفت: بدا به حال ملتی که تنها دل خوشی اش فوتبال است!
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ #احسان_محمدی
1️⃣ هنگامی که آندره آ، شاگرد #گالیله، بی‌تاب و خشمگین فریاد می‌زند: «بدبخت ملتی که قهرمان ندارد». استاد به آرامی گفته وی را تصحیح می‌کند؛ «بدبخت ملتی که به قهرمان نیاز دارد.» / زندگی گالیله؛ #برتولت_برشت
2️⃣ فوتبال برای من یک پدیده است. چیزی شبیه #رسانه، آزادی، تکنولوژی و ... به آن با شک و تحسین نگاه می کنم. مثل یک سنگ نوشته باستانی با خطی که بلدش نیستم. با تردید به آن نزدیک می شوم، بی پروا در آغوشش می کشم، به آن خیره می شوم، از کشف یک رمزش مثل بچه ها ذوق می کنم، از تلخی اش شقیقه هایم درد می گیرد و از فریاد شادی اش، گلویم!
⛔️ اما از #خلاصه شدن امیدها و ناامیدی های یک ملت در فوتبال می ترسم. می دانم وقتی برای یک پیروزی به خیابان می ریزیم، هم را در آغوش می کشیم، بوق می زنیم، سخاوتمندانه به هم شیرینی تعارف می کنیم و شب مثل پادشاهان دو اقلیم با لبخند می خوابیم، روز بدی هم در راه است. روزی که شکست می خوریم و در هم می شکنیم. غرورمان زخمی می شود، قلب مان مچاله، اشک مان سرازیر ...
⛔️ چه روز بدی است روز شکست در فوتبال برای مردمی که جز فوتبال دل خوشی دیگری ندارند! مثل شکست در جنگ برای مردمی که جز #جنگ سرگرمی و دل خوشی و مایه افتخار دیگری ندارند که به واسطه آن بخندند و احساس غرور کنند و به خیابان بریزند.
⛔️ در همه جای دنیا مردم از پیروزی در فوتبال لذت می برند و از شکست هایش بغض می کنند اما هرچه کشورها فقیرتر باشند و دل خوشی ها مردم کمتر، این شادی ها و اندوه ها عمیق تر است. مستی و خماری اش شدیدتر است.
⛔️ من اگر جای سیاستمداران بودم در کنار هوا کردن تبریک های کیلویی بعد از پیروزی در یک مسابقه فوتبال، به این نکته هم فکر می کردم که مردم به دل خوشی های جایگزین دیگر هم نیاز دارند. چیزهایی که وقتی تیم ملی شان شکست بخورد به آن هم دل ببندند و احساس نکنند دنیا به آخر رسیده.
اگر گالیله زنده بود شاید می گفت: بدا به حال ملتی که تنها دل خوشی اش فوتبال است!
🖋 @ehsanmohammadi95
Forwarded from روزنوشت‌های احسان محمدی
🔺 بدا به حال ملتی که تنها دل خوشی اش #فوتبال است!
✍️ #احسان_محمدی
1️⃣ هنگامی که آندره آ، شاگرد #گالیله، بی‌تاب و خشمگین فریاد می‌زند: «بدبخت ملتی که قهرمان ندارد». استاد به آرامی گفته وی را تصحیح می‌کند؛ «بدبخت ملتی که به قهرمان نیاز دارد.» / زندگی گالیله؛ #برتولت_برشت
2️⃣ فوتبال برای من یک پدیده است. چیزی شبیه #رسانه، آزادی، تکنولوژی و ... به آن با شک و تحسین نگاه می کنم. مثل یک سنگ نوشته باستانی با خطی که بلدش نیستم. با تردید به آن نزدیک می شوم، بی پروا در آغوشش می کشم، به آن خیره می شوم، از کشف یک رمزش مثل بچه ها ذوق می کنم، از تلخی اش شقیقه هایم درد می گیرد و از فریاد شادی اش، گلویم!
⛔️ اما از #خلاصه شدن امیدها و ناامیدی های یک ملت در فوتبال می ترسم. می دانم وقتی برای یک پیروزی به خیابان می ریزیم، هم را در آغوش می کشیم، بوق می زنیم، سخاوتمندانه به هم شیرینی تعارف می کنیم و شب مثل پادشاهان دو اقلیم با لبخند می خوابیم، روز بدی هم در راه است. روزی که شکست می خوریم و در هم می شکنیم. غرورمان زخمی می شود، قلب مان مچاله، اشک مان سرازیر ...
⛔️ چه روز بدی است روز شکست در فوتبال برای مردمی که جز فوتبال دل خوشی دیگری ندارند! مثل شکست در جنگ برای مردمی که جز #جنگ سرگرمی و دل خوشی و مایه افتخار دیگری ندارند که به واسطه آن بخندند و احساس غرور کنند و به خیابان بریزند.
⛔️ در همه جای دنیا مردم از پیروزی در فوتبال لذت می برند و از شکست هایش بغض می کنند اما هرچه کشورها فقیرتر باشند و دل خوشی ها مردم کمتر، این شادی ها و اندوه ها عمیق تر است. مستی و خماری اش شدیدتر است.
⛔️ من اگر جای سیاستمداران بودم در کنار هوا کردن تبریک های کیلویی بعد از پیروزی در یک مسابقه فوتبال، به این نکته هم فکر می کردم که مردم به دل خوشی های جایگزین دیگر هم نیاز دارند. چیزهایی که وقتی تیم ملی شان شکست بخورد به آن هم دل ببندند و احساس نکنند دنیا به آخر رسیده.
اگر گالیله زنده بود شاید می گفت: بدا به حال ملتی که تنها دل خوشی اش فوتبال است!
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ #احسان_محمدی
1️⃣ هنگامی که آندره آ، شاگرد #گالیله، بی‌تاب و خشمگین فریاد می‌زند: «بدبخت ملتی که قهرمان ندارد». استاد به آرامی گفته وی را تصحیح می‌کند؛ «بدبخت ملتی که به قهرمان نیاز دارد.» / زندگی گالیله؛ #برتولت_برشت
2️⃣ فوتبال برای من یک پدیده است. چیزی شبیه #رسانه، آزادی، تکنولوژی و ... به آن با شک و تحسین نگاه می کنم. مثل یک سنگ نوشته باستانی با خطی که بلدش نیستم. با تردید به آن نزدیک می شوم، بی پروا در آغوشش می کشم، به آن خیره می شوم، از کشف یک رمزش مثل بچه ها ذوق می کنم، از تلخی اش شقیقه هایم درد می گیرد و از فریاد شادی اش، گلویم!
⛔️ اما از #خلاصه شدن امیدها و ناامیدی های یک ملت در فوتبال می ترسم. می دانم وقتی برای یک پیروزی به خیابان می ریزیم، هم را در آغوش می کشیم، بوق می زنیم، سخاوتمندانه به هم شیرینی تعارف می کنیم و شب مثل پادشاهان دو اقلیم با لبخند می خوابیم، روز بدی هم در راه است. روزی که شکست می خوریم و در هم می شکنیم. غرورمان زخمی می شود، قلب مان مچاله، اشک مان سرازیر ...
⛔️ چه روز بدی است روز شکست در فوتبال برای مردمی که جز فوتبال دل خوشی دیگری ندارند! مثل شکست در جنگ برای مردمی که جز #جنگ سرگرمی و دل خوشی و مایه افتخار دیگری ندارند که به واسطه آن بخندند و احساس غرور کنند و به خیابان بریزند.
⛔️ در همه جای دنیا مردم از پیروزی در فوتبال لذت می برند و از شکست هایش بغض می کنند اما هرچه کشورها فقیرتر باشند و دل خوشی ها مردم کمتر، این شادی ها و اندوه ها عمیق تر است. مستی و خماری اش شدیدتر است.
⛔️ من اگر جای سیاستمداران بودم در کنار هوا کردن تبریک های کیلویی بعد از پیروزی در یک مسابقه فوتبال، به این نکته هم فکر می کردم که مردم به دل خوشی های جایگزین دیگر هم نیاز دارند. چیزهایی که وقتی تیم ملی شان شکست بخورد به آن هم دل ببندند و احساس نکنند دنیا به آخر رسیده.
اگر گالیله زنده بود شاید می گفت: بدا به حال ملتی که تنها دل خوشی اش فوتبال است!
🖋 @ehsanmohammadi95
Forwarded from روزنوشت‌های احسان محمدی
Instagram
Ehsan Mohammadi
. 1️⃣ هنگامی که آندره‌‌آ، شاگرد #گالیله، بی‌تاب و خشمگین فریاد می‌زند: «بدبخت ملتی که قهرمان ندارد». استاد به آرامی گفته وی را تصحیح می‌کند؛ «بدبخت ملتی که به قهرمان نیاز دارد.» / زندگی گالیله؛ #برتولت_برشت . 2️⃣ فوتبال برای من بهانه‌ای…