🔵 آشنایی با #فرهنگ_ملل
ماها شیوارتری
—-------------------
ماها #شیوارتری یک جشنواره برای #هندوان است که سالانه برای تکریم شیوا (یکی از خدایان اصلی) برگزار میشود. معنای تحتالفظی این عبارت، «شب بزرگ شیوا» میباشد وهر سال در شب سیزدهم، روز چهاردهم ماه ماگها یا فالگونا (بر پایه گاهشماری هندو) جشن گرفته میشود.
از وقتی که تقویمهای مختلفی به وسیلهٔ انواع گروههای مختلف در هند استفاده میشود، نام این جشنواره و ماه برگزاری، در تمام هند یکسان نیست. این جشنواره به طور منحصربهفرد با تقدیم برگهایی از یک درخت مخصوص (بیلوا) به شیوا جشن گرفته میشود. تمام روز را باید روزه بگیرند و تمام شب را باید بیدار بمانند. پیروی از کتاب مقدس، توبه و طلب بخشایش، تمرین یوگا و مدیتیشن، به منظور رسیدن به خیر مطلق در زندگی، از اعمال این شب است.
بزرگترین نمایشگاه ویژهٔ شیوارتری در ماندی به مدت یک هفته بر پا میشود که هر سال یکی از جاذبههای گردشگری در ایالت هیماچال پرادش هند است.
به روایتی ، تمام دنیا در حال از میان رفتن بود که پارواتی، ایزدبانوی هندوان، شوهرش شیوا را پرستید، تا جهان را نجات دهد. او برای جیواس (ارواح زنده) که در سی (مانند ذرات گرد و غبار طلا در تودهای از موم) باقیمانده بودند دعا کرد. در طول زمان طولانی شب، همراه با رگبار دوباره نعمت دهی شروع میشود، اما اگر مانند پراواتی شیوا را پرستش کنند. دعای او برآورده شد و وی این شب را برای پرستش ایشوارا توسط ماهاشیوارتری، یا شب بزرگ شیوا نام نهاد. چرا که رگبار به وسیلهٔ او آورده شد.
مراسم ماهاشیوارتری
معبد پاشوپاتینات (در کاتماندو، نپال) یکی از مهمترین معبدهای شیوا، میزبان بزرگترین گردهمایی در ماهاشیوارتری است. هندوان در سراسر جهان برای ارائهٔ اعمال زیارتی دور هم جمع میشوند. زائران باید مدت زمان زیادی در صفوف منتظر بمانند تا بتوانند هدایای خود را به معبد تقدیم کنند.
خارج از معبد سادهوس برهنه (احتمالاً یک راهب) را میتوان یافت که به زائران نعمت و ماری جوانا میدهد که در آن نام شیوا آورده شده. تریپوندرا، اشاره به سه خط افقی از خاکستر مقدس دارد که روی پیشانی میکشند برای پرستش شیوا. این، سمبل دانایی معنوی، خلوص وتوبه و طلب بخشایش است (تمرین معنوی یوگا) بنابرین آنها همچنین میتوانند سمبل سه چشم شیوا باشند.
استفاده از تسبیح ساخته شده با دانههای درخت رودراکشا (که نشانهٔ اشکهای لرد شیواست) برای پرستش شیوا مناسب است. این دانه رنگ قهوهای مایل به قرمز دارد، گاهی سیاه و گاهی شاید اثری از پودر صندل مقدس، زردچوبه، یا خاکستر مقدس باشد در صورتی که برای مراسم پرستش یا مسح کشیدن استفاده شود.
در شیوارتری، فقط آب سرد و برگ بایل برای لینگام (آلت تناسلی) پیشنهاد میشود. دیگر مراسم کهن، مانند حمام کردن او در شیر، و پانچاموترا (شیر، ماست، کشک، روغن، شکر و عسل (نماد معاش) به ترتیب یکی پس از دیگری، یا روغن مالی کردن بدن او یا برنج سفید وقف شده (نمادی از باروری، و یا خلقت) در این روز انجام میشود. هنگامی که لرد شیوا به عنوان خدا پرستیده شد، در رودرام، از این روز، بسیار فرخنده یاد شدهاست.
شیوارتری به ویژه برای زنان خوشیمن است. زنان متأهل برای رفاه شوهر و فرزندان خود دعا میکنند، در حالی که زنان مجرد برای یک شوهر ایدهآل مثل شیوا، همسر کالی، پارواتی و دورگا. اما به طور کلی اعتقاد بر این است که هر کسی که نام شیوا را در طول شیوارتری با سرسپردگی خالص بگوید، از همه گناهان آزاد است. او به مکان شیوا میرود و از چرخه تولد و مرگ آزاد است.
—------------------------
↩️ کانال مقاله ها👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
🔵 آشنایی با #فرهنگ_ملل
ماها شیوارتری
—-------------------
ماها #شیوارتری یک جشنواره برای #هندوان است که سالانه برای تکریم شیوا (یکی از خدایان اصلی) برگزار میشود. معنای تحتالفظی این عبارت، «شب بزرگ شیوا» میباشد وهر سال در شب سیزدهم، روز چهاردهم ماه ماگها یا فالگونا (بر پایه گاهشماری هندو) جشن گرفته میشود.
از وقتی که تقویمهای مختلفی به وسیلهٔ انواع گروههای مختلف در هند استفاده میشود، نام این جشنواره و ماه برگزاری، در تمام هند یکسان نیست. این جشنواره به طور منحصربهفرد با تقدیم برگهایی از یک درخت مخصوص (بیلوا) به شیوا جشن گرفته میشود. تمام روز را باید روزه بگیرند و تمام شب را باید بیدار بمانند. پیروی از کتاب مقدس، توبه و طلب بخشایش، تمرین یوگا و مدیتیشن، به منظور رسیدن به خیر مطلق در زندگی، از اعمال این شب است.
بزرگترین نمایشگاه ویژهٔ شیوارتری در ماندی به مدت یک هفته بر پا میشود که هر سال یکی از جاذبههای گردشگری در ایالت هیماچال پرادش هند است.
به روایتی ، تمام دنیا در حال از میان رفتن بود که پارواتی، ایزدبانوی هندوان، شوهرش شیوا را پرستید، تا جهان را نجات دهد. او برای جیواس (ارواح زنده) که در سی (مانند ذرات گرد و غبار طلا در تودهای از موم) باقیمانده بودند دعا کرد. در طول زمان طولانی شب، همراه با رگبار دوباره نعمت دهی شروع میشود، اما اگر مانند پراواتی شیوا را پرستش کنند. دعای او برآورده شد و وی این شب را برای پرستش ایشوارا توسط ماهاشیوارتری، یا شب بزرگ شیوا نام نهاد. چرا که رگبار به وسیلهٔ او آورده شد.
مراسم ماهاشیوارتری
معبد پاشوپاتینات (در کاتماندو، نپال) یکی از مهمترین معبدهای شیوا، میزبان بزرگترین گردهمایی در ماهاشیوارتری است. هندوان در سراسر جهان برای ارائهٔ اعمال زیارتی دور هم جمع میشوند. زائران باید مدت زمان زیادی در صفوف منتظر بمانند تا بتوانند هدایای خود را به معبد تقدیم کنند.
خارج از معبد سادهوس برهنه (احتمالاً یک راهب) را میتوان یافت که به زائران نعمت و ماری جوانا میدهد که در آن نام شیوا آورده شده. تریپوندرا، اشاره به سه خط افقی از خاکستر مقدس دارد که روی پیشانی میکشند برای پرستش شیوا. این، سمبل دانایی معنوی، خلوص وتوبه و طلب بخشایش است (تمرین معنوی یوگا) بنابرین آنها همچنین میتوانند سمبل سه چشم شیوا باشند.
استفاده از تسبیح ساخته شده با دانههای درخت رودراکشا (که نشانهٔ اشکهای لرد شیواست) برای پرستش شیوا مناسب است. این دانه رنگ قهوهای مایل به قرمز دارد، گاهی سیاه و گاهی شاید اثری از پودر صندل مقدس، زردچوبه، یا خاکستر مقدس باشد در صورتی که برای مراسم پرستش یا مسح کشیدن استفاده شود.
در شیوارتری، فقط آب سرد و برگ بایل برای لینگام (آلت تناسلی) پیشنهاد میشود. دیگر مراسم کهن، مانند حمام کردن او در شیر، و پانچاموترا (شیر، ماست، کشک، روغن، شکر و عسل (نماد معاش) به ترتیب یکی پس از دیگری، یا روغن مالی کردن بدن او یا برنج سفید وقف شده (نمادی از باروری، و یا خلقت) در این روز انجام میشود. هنگامی که لرد شیوا به عنوان خدا پرستیده شد، در رودرام، از این روز، بسیار فرخنده یاد شدهاست.
شیوارتری به ویژه برای زنان خوشیمن است. زنان متأهل برای رفاه شوهر و فرزندان خود دعا میکنند، در حالی که زنان مجرد برای یک شوهر ایدهآل مثل شیوا، همسر کالی، پارواتی و دورگا. اما به طور کلی اعتقاد بر این است که هر کسی که نام شیوا را در طول شیوارتری با سرسپردگی خالص بگوید، از همه گناهان آزاد است. او به مکان شیوا میرود و از چرخه تولد و مرگ آزاد است.
—------------------------
↩️ کانال مقاله ها👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA