تاثیر هستی شناسی گِنوسی بر عرفان اسلامی – حجت الاسلام و المسلمین رسول رضوی


دوئیت خالق و مخلوق اصل هستی شناختی حاکم بر عرفان اسلامی است اما در هستی شناسی گنوسی دوئیت صادر و مصدر دوئیتی وهمی دارند و آن چه که به عنوان عرفان اسلامی شناخته شده، عرفانی است که بر همین هستی شناسی گنوسی بنا شده است....

این محقق و پژوهشگر عرفان از نوع دیگری از عرفان یاد کرد و بیان کرد: سومین عرفانی که می‌توان از آن سخن گفت عرفان مبتنی بر هستی شناسی #گنوسی است. در این هستی شناسی صادر داریم و مصدر؛ به این معنا که در این هستی شناسی، هستی را به دریایی تشبیه می‌کنند و موجودات را به امواج این دریا و در نهایت قائل به #وحدت حَقّه ای هستند که تکثری وهمی در کنار آن وجود دارد. می‌گویند موج از دریاست و باید به دریا بازگردد. انسان از بالاست و باید بالا رود. برای این وجوه هم راهکارهایی را مطرح می‌کنند و نام آن را سلوک می‌گذارند...

#رضوی آن چه را به عنوان عرفان اسلامی مطرح شده است چنین عرفانی دانست و تصریح کرد: تصوف و سنت عرفانی موجود در خاورمیانه عرفان اسلامی را براساس هستی شناسی گنوسی بنا کرده‌اند و این را می‌توان در راهکارهایی که در عرفان خود مطرح می‌کنند دید. برای مثال صوفیه به برگشت موج به دریا و یا برگشت انسان به بالا که مبتنی بر نفی دوگانگی واقعی بین خدا و انسان است، دعوت می‌کنند.

آنان تلاش می‌کنند که «إنا لله» را به «إنا من الله» تبدیل کنند و در حالی که صریح آیه قرآن می‌گوید که ما «مِلک» خدا هستیم، اما این عرفا آن را این گونه معنا می‌کنند که ما «از» خدا هستیم؛ یعنی سعی می‌کنند که نوعی یگانگی و وحدت بین خدا و انسان مطرح کنند...


#جعل حدیث #صوفیه
وی از جعل حدیث صوفیه نیز سخن گفت و تصریح کرد: متأسفانه برای ساختن #عرفان اسلامی مبتنی بر هستی شناسیهای غیراسلامی، صوفیه دست به جعل حدیث نیز زده‌اند و اگر تحقیقاتی در این زمینه انجام شود که صوفیه صرفاً برای همرنگ کردن ادعاهای خودشان با اسلام چه احادیثی را جعل کرده‌اند، خود کتابی مفصل خواهد شد.

رضوی ادامه داد: اسلام از عرفان کامل و شفافی برخوردار است که براساس صریح آیات و روایات مقصود از آن شناخت خداوند برای عبادت او از طریق آن چیزی است که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) آورده است و ائمه (علیهم السلام) آن را تبلیغ کرده‌اند.

کانال تلگرام پژوهشی درباره ابن عربی ، عرفان و تصوف :
https://telegram.me/ebnearabi
@ebnearabi











مشاهده ی مشروح این مطلب :
http://www.ebnearabi.com/6754/تاثیر-هستی-شناسی-گنوسی-بر-عرفان-اسلامی.html

http://goo.gl/4aqhlK
ابراهیمی دینانی و شاگردی در مکتب فرقه ذهبیه !

میرزا محمدعلی حکیم، فرزند ابوالقاسم، به سال ۱۳۲۱ ق ، در شیراز زاده شد. میرزا احمد اردبیلی معروف به “وحید الاولیاء” در حدود سال ۱۳۴۰ ق، ـ به اصطلاحِ #صوفیه ـ او را دستگیری کرد. بدین سان در سلاسل رسمی تصوف وارد شد و خود نیز به (تربیت برخی از اهل سیر!) در همان مسلک پرداخت و از مشایخ خانقاه #ذهبیه [۱] گردید. وی در سال ۱۳۹۱ ق به طور ناگهانی ناپدید شد و پس از آن دیگر دیده نشد.

... آقای #دینانی در ادامه درباره استاد خویش می گوید:
« شوریده و ژولیده بود و به هیچ آدابی تن در نمی داد و نامنظم بود و تقریبا مثل مجانین زندگی می کرد! شیخ محمد علی حکیم یکی از مشایخ خانقاه بود… من اولین بار او را در خانقاه دیدم … از نظر ظاهر نامطلوب به نظر می آمد ولی در مباحث عقلی و فلسفی و عرفانی دریای بی کران بود… از این روی من مجذوب او شدم… از او تقاضای درس کردم و قبول کرد و محل آن را خانقاه تعیین کرد و من همراه یک دوست ، هفته ای دو سه روز عصرها به خانقاه می رفتم!!! می گفتند: آنچه که شب ها به من گفته می شود ، بالاتر از اینهاست. من جسارت کردم و گفتم: آقای #حکیم !… از آن مطالب که شب ها به شما گفته می شود، مختصری را بفرمایید. گاهی می گفتند که دیشب به من فلان مطلب گفته شده است؛ من هم یادداشت می کردم. بعد که به نوشته هایم رجوع می کردم ، به روشنی درمی یافتم مطالبی که به عنوان شهود به او گفته شده بود ، از استحکامِ عقلانی برخوردار است… آنچه او می گفت یک مطلبِ مهمِ عرفانی فلسفی بود؛ قاعده ای بود که وقتی بیان می کرد ، می دیدم چنان از استحکام برخوردار است که هیچ قاعده ای به گردش نمی رسد… مطالبِ عجیبی در عرفان داشتند. چیزهایی می گفتند که قابل گفتن نیست… به عنوان نمونه یک مورد را می گویم… می گفتند : من به ملکوت رفته ام و برزخ را دیده ام ، و اسمِ عوالمِ مختلف را می بردند… » ...


حتما خوانندگان عزیز مستحضرند که بزرگان شیعه ، ورود در خانقاه و مجالس صوفیه را مجاز نمی دانند و فتوا به حرمت شرعی آن داده اند.

همچنین مطالب و تناقضاتی درباره محمد علی حکیم وجود دارد که عجیب و درخور توجه می باشد . 

از خصایص بارز و عجیب حکیم شیرازی ، بی اعتقادی و ناباوریِ او نسبت به پاره ای از مسلمات علمیِ این روزگار بوده است.

آقای دینانی می گوید: «… درباره مسائل علمی روز و مسائل زندگی به گونه ای حرف می زد که اشخاص خنده شان می گرفت. خیلی از مسائل علمی را قبول نداشت، که بی وجه بود؛ ولی چنان بود که اصلاً مثلِ اینکه در این عالم زندگی نمی کرد… ».

آقای صدوقی سُها نوشته است : «… دیدم و شنیدم که مرحوم دکتر مهدی حمیدی شیرازی … ، گاهی به خنده فراوان خطاب به مولانا [= حکیم شیرازی] گفت که: آقای حکیم! آپولو هم که به فضا رفت! و آنانی که می دانستند که مولانا با فَلَکیّاتِ قدیم [نظریه منسوخ افلاک نه گانه بطلمیوس] [۱۰] سخت پایبند است ـ و البته شخص شخیصِ مرحوم دکتر حمیدی نیز از آن زمره می بود ـ به خنده اندر آمدند و چنین شنیدند از آن بزرگوار [=حکیم شیرازی] که: ها! شیره سرتان می مالند! دخترِ شاه پریان نشانتان می دهند!» [۱۱]

در نظرِ نخست ، این بی اطلاعی ساده لوحانه و بساطت خارق العاده، به غایت تکان دهنده است. کسی که از برزخ و ملکوت خبر می دهد، از آسمان بالای سرِ خود تا این اندازه بی اطلاع است و راه و چاهِ جهانِ پیرامون خویش را نمی شناسد!

عجیب تر اینکه چگونه می توان شاگردی نزد چنین فردی در مکتب ذهبیه را با عقلانیت ، جمع نمود ؟ 

پژوهشی درباره ابن عربی ، عرفان و تصوف :
https://telegram.me/ebnearabi
@ebnearabi










مشاهده ی مشروح این مطلب :
http://www.ebnearabi.com/9187/ابراهیمی-دینانی-و-شاگردی-در-مکتب-فرقه-ذ.html

#شرف_شمس #بدعت #صوفیه

💡شرف شمس، سنّت يا بدعت؟

🔻 مطلب إجمالی:

t.me/herz_asemani/720

🌐 مطلب تفصیلی با توضیحات کامل، در لینک ذیل:

B2n.ir/e94938


@herz_asemani