#یادداشتهای_پریشانی
#دیکتاتوری_و_معنای_سرنوشت_نزد_ایرانیان

اول بگویم که گولمان زده بودند و ما هم گول خورده ایم.
داستان را از انتها برای ما روایت کردند و ما فکر می‌کردیم آغاز کار این جاست و هی زور می زدیم از آغاز ، کار را درست کنیم و نشد چرا که ما در پایان روایت بودیم و تغییر پایان روایت هرگز تمام روایت را تغییر نداده است.
بگذارید اینگونه بگویم از نظر من یک جامعه در موقعیت زمانی حال یک ابر_دستگاه مولد است و این امری وجودی است.
در عالم کون_و_فساد، جهان زایشها و مرگها هرچه لباس #هست به تن می کند در همان گونه از #هستن نمی ماند در بستر زمان تبدیل به چیز دیگر می شود و این شدن تازه محصول و میوه ی عوامل متعدد و گوناگون است.
یک جامعه نیز در هر مقطعی یک ابر_دستگاه است که محصول پیش از آن مقطع است و کم کم چیزی را( دستگاههایی) برای آینده تولید می کند که ربطی وثیق با خودش دارد.
به #کارخانه_ی_ایران که نگاه میکنیم میبینیم یکی از بزرگترین محصولاتش تولید یک ماشین مخرب است به نام #دیکتاتوری. و نه دیکتاتور. در استعاره ی ماشین مفهوم اسقاط نهفته است یعنی یک ماشین سرانجام محتومش ( هرقدر هم تعویض و تعمیر شود) سقوط است یا نهایتا رفتن به موزه.
اما میتوان از زمین و زمینه ی ایران و زمان و آسمان ایران سخن گفت و محصول را #درخت دانست.درخت دیکتاتوری که میوه اش دیکتاتور است. شما میتوانید تمام دیکتاتورهای یک درخت را بچینید اما فصل بعد میوه های تازه پدید خواهند آمد بویژه اگر آن زمین و زمینه و آن زمین و آسمان آب و خاک و آفتاب آن درخت را تامین کند. همان شجره_خبیثه ای که ریشه در #برعکس_بودن دارد و مالها قرار..
حالا راز شکستهای پی در پی تاریخ ما روشن کمی روشن نشده است؟
به شاهنامه نگاهی بیندازیم؛
تمام عوامل به مرور دست به دست هم میدهند و #جمشید را #رب میکنند. جمشید یک شبه #فرعون نشده است. براو چند صد سال گذشته و بسیاری از اطرافیان با او همراهی کرده اند و #دستگاهی را ساخته اند تا یک جا و یک روز مجمعی کرده و اعلان ربوبیت کرده.
#ابر_دستگاه جامعه ی ایرانی کم کم از گرد جمشید پراکنده شده اند چون او پند حافظ را گوش نمی داده :
- مکن که کوکبه دلبری شکسته شود
چو بندگان بگریزند و چاکران بجهند
و نتیجه چه شد؟ هر بنده ای در گوشه ای ادعای سلطانی و پادشاهی(شما بخوانید خدایی) کرد چرا؟! چون اگر انسانی بتواند چنین ادعایی کند بقیه هم می توانند.
و کارد که به استخوان رسید و از آن برگذشت بزرگان برای تغییر این اوضاع به جستجو پرداختند. به نظر شما اذهان خود_سلطان بین چه کسی را خواهند یافت برای سروسامان دادن به کشورشان؟ کاملا طبیعی است بروند سراغ رضاخان کسی که قلدر است. کسی که در کانون مهر پرورش نیافته و در پریشانی و آشوب برآمده و به بالا رسیده و همانطور که احمدی نژاد گفت : مردم ما را بالا آوردند .
آری خرده_دیکتاتورهای محلی، در روندی کاملا منطقی نشان ضحاک را یافتند.
کسی بظاهر قدرت مند و در نهان بسیار حقیر و ترسو و براین اساس بسیار بی رحم که برای رسیدن به خواسته ی خود می تواند #پدرکش باشد.( دقت کنید رحم و شفقت خویی انسانی است و انسان در راس هرم موجودات است و بی رحمی خصلت درندگان است و..) آری ضحاک اهل شکم و زیر شکم است و خود را می سپارد به #ابلیس.
#دکتر_فاوست با #لوسیفر پیمان می بندد تا با #مفیستوفیلوس وارد بده بستان شود و رابطه ی خادم و مخدوم را به کامل ترین شکل اجرا کند. تو این کار را کن برای من و من اینکار را میکنم برای تو ( الگو را دریابیم).
به نظر من پس از اسقاط ضحاک #فریدون با تقسیم حساب کتاب دار جهان میان سه فرزند خواسته جلوی دیکتاتوری و تمامت خواهی بعدی را بگیرد که.. نشده است و علیرغم رفتار شگفت ایرج برادران بویژه #تور کوتاه نمی آیند.
شگفتا وقتی ایرج دیهیم و گاه را ارزان در اختیار برادران میگذارد و فقط خیمه از سایه ی ابر و بزمگهی در لب کشت می طلبد‌. تور کار خویش میکند که چرایی اش بسیار قابل تامل است؛
پسندی و همداستانی کنی
که جان داری و جان ستانی کنی

مکن خویشتن را زمردمکشان
کزین پس نیابی خود از من نشان

بسنده کنم زین جهان گوشه ای
به کوشش فراز آورم توشه ای

به خون برادر چه بندی کمر
چه سوزی دل پیر گشته پدر

جهان خواستی، یافتی خون مریز
مکن با جهاندار یزدان ستیز
دقت کنید دیگر خواهی #ایرج در این بخش شگفت آور است و نشان از قدرت بی نهایت او دارد در چنین وضعی ایرج مطلقا مردم کشی را شوم میداند. بر سرنوشت خون ریز ( برادران ) دل می سوزاند.نگران #فریدون است دربندکشنده ی ضحاک..می دانید چه میگویم؟👇👇

#یادداشت_های_پریشانی

- ماه رمضان، فضل چهل‌ساله و نرگس مستانه
(بانگاهی به یادداشت #من_خطاکردم و.. #دکترمحمدرضاسرگلزایی)

- در دقیق‌ترین تعریف انسان بسیارانی گفته‌اند:
«موجود درحال #شدن»
- ما در کنار تبار ژنتیکی، فرهنگی و..
نهایتن محصول #مکان_زمان خویشیم و درآن‌چه #می‌شویم #زمینه_و_زمانه‌‌مان بسیار مهم است
- ده دوازه‌ساله بودم که نخستین روزه‌ی کاملم را گرفتم.البته قبل ازغروب به‌زحمت سرپا می‌ایستادم.در روزه گرفتن هیچ اجباری درکار نبود.اگر پدر گه‌گاه اصرار می‌کرد، مادر میانه‌‌های روز غذایی به ما می‌داد که «هنوز برای شما زود است کودکید و نوجوان و فعالیت‌تان زیاد، باید آب و غذا بخورید و..»
و ما به‌دل‌خواه روزه را نیز می‌آزمودیم. خواندن نماز و قرآن را از همان پنج‌شش ساله‌گی بیش و کم آغاز کرده بودیم
با این‌همه ما خانواده‌‌ای مذهبی در معنای #رسمی‌اش نبودیم.(گویا به غریزه دریافته بودیم هرچیزی که رسمی شود تباه می‌شود)  پدر و مادر بسیار اهل رفت و آمد بودند اما با مذهب‌-رسمی‌های فامیل به‌خصوص دوسه تا آخوند اصلن رفت و آمد نداشتیم مگر اعیاد آن‌هم یکی دو ساعت و..
نزد ما دین چیزی بود مربوط خود آدم، به هیچ‌کس هم ربطی نداشت و اگر ربطش می‌دادی متظاهر فریب‌کاری بودی که دنبال منفعتی..
این مرزبندی را من بعینه در یاد دارم
ازجایی به‌بعد پدر در جلسات قرآن و عزاداری و.. شرکت‌نکرد اما مانع ما هم نمی‌شد.فقط آن وسط‌ها چیزکی می‌گفت:
مراقب باش این‌ها دکان است و ربط چندانی به خدا و پیغمبر و..ندارد و می‌خواند:
«بهشت آن‌جاست کآزاری نباشد
کسی را با کسی کاری نباشد»
این انذارها از همان آغاز بسیار کمک حال ما شد؛
ما هرگز اسیر گفتمان «ما حقیم و دیگری باطل» نشدیم
یا وقتی در آخر‌شب یک تاسوعا به چشم دیدم که بانیان هیأت «چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند»کلن منکر دین و آیین‌هاو.. نشدم بلکه افتادم درپی چیستی‌ها و چه‌گونه‌گی‌ها و چرایی ِ هرآن‌چه می‌دیدم
منابع‌ چه بود؟
کتابخانه‌ی کوچک عمو، مجلات ِدانستنی‌ها، دانشمند،جوانان امروز،اطلاعات(کیهان را درعمرم هرگز نخریدم جز یکی‌دوبار به اجبار) نویسنده‌گان ما که‌ها بودند؟
- بهرنگی، بزرگ علوی، صادق هدایت، جلال و سیمین، مطهری، محمود حکیمی،شریعتی، م.اعتمادی، پرویز قاضی‌سعید،احمد محققی بازپرس ویژه‌ی قتل،جک لندن،بالزاک، دیکنز، آگاتا کریستی و..
کم‌کم این آخری‌ها حذف شدند چون با آن اولی‌ها افتادیم در جهان مترلینک، گورویچ، سارتر، کامو، ژید، چخوف، داستایوسکی و.. مجله هم کم‌کم شد فیلم، کیهان فرهنگی،آدینه، کلک، سخن،ادبستان و بعدها کیان و سینما و‌ سینما..
راستی برای من ناصرخسرو، فردوسی، سعدی، مثنوی و حافظ هم همیشه پای ثابت بودند
و کی باور می‌کند تمام این #بی‌قراری‌ها که برمی‌شمرم برای هم‌نسلان اهل جست‌وجوی‌ام تا حول‌وحوش بیست‌ساله‌گی بود؟
در کنار همه‌ی این بی‌قراری‌ها هم دین آزاده‌گان برقرار بود و هم رعایت آیین‌ها درکنار بیزاری از تمام آنانکه توهم خودحق‌پنداری داشتند و بعدها خودخداپندار شدند
- از رمضان آن ده‌دوازده سالگی تا رمضان امسال چهل سال گذشته.طبعن دراین چهل‌سال جان ما همان جان جست‌جوگر خواهنده‌ای است که باور دارد حقیقت آینه‌ای است شکسته بر صخره‌ی #هست و هرکس چیزکی از آن را گرفته به دست و چه خام و جاهل و یا زبل‌خان است کسی‌که فریاد می‌زند «حق همین است که من می‌بینم»
- حالا از منظر منی که هم‌نسلان خویش را کمی می‌شناسد می‌گویم: کجای این جست‌وجوی بی‌#خضر قابل سرزنش است‌ و خطا کجاست تا ازش عذر بخواهم؟
عجله نکنید در این جست‌‌وجو و نیز در سال‌ها ارتباط با دیگران در مقام دانش آموز و معلم و.. قطعن اشتباه‌هایی داشته‌ایم اما نکته اینجاست درین مسیر #پاردُم ما بزرگتر نشده آقا، درین راه به‌عمد و برنامه‌ کسی را فریب ندادیم بانو، در این برآمدن‌ها دیگری و دیگران را نردبان نکردیم پسرم، دراین شدن‌ها عرض و مالی نیندوختیم دخترم،چرا که همان آغاز حافظ(قهرمان زنده‌گی من) گفت:
- عرض و مال از در میخانه نشاید اندوخت
هرکه این آب خورد رخت به دریا فکنش

- حالا منِ میانسال که بارش برف بر روی و موی‌‌ام روزبه‌روز شدیدتر می‌شود،چهل سال است بی‌تاب و بی‌قرار،خویش را بردوش می‌کشم و از سنگلاخ مهیب ِ بودن(آن هم در مقطع‌حساس‌کنونی)عبورمی‌دهم تا اسیر منجلاب رکود و سکون ِ #خودبرترپنداری نشوم
آن نوجوان دهه‌ی مهیب شصت و جوان دهه‌های هفتاد وهشتاد در میانسالی دهه‌ی نود چیزها دیده که هر ایمانی را به باد می‌دهد
حالا وقتی در چهلمین سال آن روزه‌ی نخست حافظ باز می‌کنم:
علم و فضلی که به چل سال دلم جمع‌آورد
ترسم آن نرگس مستانه به یغما ببرد

- به‌گمانم مای دراین زمینه و زمانه زیسته خطایی نکردیم در این سلوک تنهاوش اشتباه کرده‌ایم و پوزش هم می‌طلبیم اما شمایان که از پس ما می‌آیید یادتان باشد ما از کدام دوزخ می‌گذشتیم
دوزخی که امید است نسل پس از ما...
@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹