Forwarded from حسین علیزاده
سیری در تاریخ معاصر خاورمیانه
پس از 1917 (و صدور بیانیۀ بالفور) ، فلسطینی‌ها خود را در مخمصه‌ای سه‌گانه یافتند که احتمالاً در تاریخ مقاومت در برابر اقدامات استعماری ـ شهرک‌نشینی بی‌سابقه بود. برخلاف بسیاری از مردمانی که تحت حکومت استعماری قرار گرفتند، فلسطینی‌ها نه‌تنها می‌بایست با قدرت استعماری در کلان‌شهر، در این مورد لندن، بلکه می‌بایست با جنبش استعماری ـ شهرک‌نشین منحصربه‌فردی که متعلق به بریتانیا بود اما مستقل از آن بود نیز مبارزه می‌کردند. این جنبش استعماری مأموریت ملّی خود را داشت، توجیه کتاب‌مقدسی [عزیمت یهودیان اروپایی به سرزمین باستانی قوم بنی‌اسرائیل] اغواکننده‌ای داشت و همچنین پایگاهی بین‌المللی و منابع مالی تثبیت‌شده در اختیار داشت.
◻️
با وجود ظرفیت خارق‌العادۀ جنبش صهیونیستی برای تجهیز و سرمایه‌گذاری در فلسطین، بین سال‌های 1926 تا 1932 رشد جمعیت یهودیان به نسبت کل جمعیت کشور متوقف شد و بین 17 تا 18.5 درصد راکد ماند. برخی از این سال‌ها مصادف شد با رکود جهانی، زمانی که یهودیانی که فلسطین را ترک می‌کردند از کسانی که وارد می‌شدند پیشی می‌گرفتند...
اما همه‌چیز در سال 1933 با به قدرت رسیدن نازی‌ها در آلمان تغییر کرد. نازی‌ها بلافاصله آزارواذیت و بیرون‌راندن جامعۀ تثبیت‌شدۀ یهودی را آغاز کردند. قوانین مهاجرت در ایالات متحده و بریتانیا و دیگر کشورها تبعیض‌آمیز و سفت‌وسخت شد. بنابراین، بسیاری از یهودیان آلمان جایی جز فلسطین برای رفتن نداشتند. به قدرت رسیدن هیتلر یکی از مهم‌ترین رویدادها در تاریخ معاصر فلسطین و صهیونیسم بود. تنها در سال 1935، بیش از شصت‌هزار مهاجر یهودی به فلسطین آمدند که شمار آن‌ها از کل جمعیت یهودی کشور در سال 1917 بیشتر بود. بیشتر این پناهندگان، که اغلب از آلمان و همچنین از کشورهای همسایه که یهودی‌ستیزی و آزار یهودیان در آنجا شدّت یافته بود آمده بودند، ماهر و تحصیل‌کرده بودند...
◻️
اخبار قتل‌عام‌ها در شهرها و روستاهای کوچک‌تر در بسیاری از نقاط کشور پخش شد و مردم با شنیدن خبر قتل‌عام‌هایی مانند قتل‌عام 9 آوریل 1948 روستای دیر یاسین در نزدیکی بیت‌المقدس از ترس می‌گریختند...
در مرحلۀ اول نکبت پیش از 15 مه 1948، یک الگوی پاک‌سازی قومی به اخراج و خروج وحشت‌زدۀ حدود سیصدهزار فلسطینی و ویرانی بسیاری از مراکز کلیدی اقتصادی، سیاسی، مدنی و فرهنگی با اکثریت عرب منجر شد...
در میان کسانی که در سال 1948 آواره شدند، پدربزرگ و مادربزرگ من نیز بودند که مجبور شدند خانۀ خود را در تل‌الریش، که در آن پدرم و بیشتر خواهر و برادرانش متولد شده بودند، ترک کنند...
نکبت نشان‌دهندۀ نقطۀ عطفی در تاریخ فلسطین و خاورمیانه بود. بخش اعظم فلسطین را از آنچه طی یک‌هزار سال گذشته بود ــ کشوری با اکثریت عرب ــ به کشور جدیدی تبدیل کرد که جمعیت چشمگیر یهودی داشت. این دگرگونی نتیجۀ دو فرایند بود: پاک‌سازی قومی نظام‌مند مناطق عرب‌نشین کشور که طی جنگ تصرف شده بودند و سرقت زمین‌ها و اموال به‌جاماندۀ فلسطینی‌های پناهنده و همچنین بسیاری از اموال متعلق به عرب‌هایی که در اسرائیل باقی ماندند...
◻️
بیشتر فلسطینی‌ها، شوکه‌شده و شکست‌خورده و پراکنده و موقتاً بدون رهبر، از تغییرات جهانی که وطنشان را ویران کرده بود آگاه شده بودند. نسل قدیم‌تر، که طی دهه‌ها بریتانیا را فعال‌کنندۀ اصلی صهیونیسم می‌دید، با تلخی فراوان همچنان این کشور را منبع اصلی بدبختی‌های خود می‌دانست.
◻️
نکبت برای همۀ فلسطینی‌ها، صرف‌نظر از شرایط گوناگون آن‌ها، سنگ محک ماندگاری از هویتی بود که چندین نسل دوام آورد. نکبت اختلال ناگهانی جمعی بود، آسیبی که هر فلسطینی به هر طریقی شخصاً یا از طریق والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ خود در آن شریک بود. همزمان که نکبت تمرکز جدیدی را برای هویت جمعی آن‌ها ایجاد کرد، خانواده‌ها و جوامع را از هم پاشید و فلسطینی‌ها را در میان چندین کشور و حاکمیت‌های متمایز تقسیم و پراکنده کرد. حتی آن‌هایی که هنوز در فلسطین هستند، چه پناهنده باشند چه نباشند، تابع سه رژیم سیاسی مختلف‌اند: اسرائیل، مصر (برای کسانی که در نوار غزه ساکن‌اند) و اردن (برای کسانی که در کرانۀ باختری و در شرق بیت‌المقدس هستند).
این وضعیت پریشانی و پراکندگی، که به عربی به آن شتّت گفته می‌شود، از آن زمان تاکنون گریبان مردم فلسطین را گرفته است. خانوادۀ من از این نظر یک نمونه است. من در فلسطین و در دوازده کشور عربی و تقریباً همین تعداد در اروپا و ایالات متحده پسرعمو دارم...
|صد سال جنگ بر سر فلسطین: تاریخ استعمار شهرک‌نشینان و مقاومت (1917-2017) | رشید خالدی | ترجمۀ مریم صالحی | ۴۰۰ ص |با جلد سخت ۴۶۰۰۰ تومان |
#فلسطین
#تاریخ_فلسطین
#سرزمین_های_اشغالی
#شهرک_نشینان
#اسرائیل
تهیه از سایت:
⭕️www.jahaneketab.ir
@jahaneketabpub
پس از 1917 (و صدور بیانیۀ بالفور) ، فلسطینی‌ها خود را در مخمصه‌ای سه‌گانه یافتند که احتمالاً در تاریخ مقاومت در برابر اقدامات استعماری ـ شهرک‌نشینی بی‌سابقه بود. برخلاف بسیاری از مردمانی که تحت حکومت استعماری قرار گرفتند، فلسطینی‌ها نه‌تنها می‌بایست با قدرت استعماری در کلان‌شهر، در این مورد لندن، بلکه می‌بایست با جنبش استعماری ـ شهرک‌نشین منحصربه‌فردی که متعلق به بریتانیا بود اما مستقل از آن بود نیز مبارزه می‌کردند. این جنبش استعماری مأموریت ملّی خود را داشت، توجیه کتاب‌مقدسی [عزیمت یهودیان اروپایی به سرزمین باستانی قوم بنی‌اسرائیل] اغواکننده‌ای داشت و همچنین پایگاهی بین‌المللی و منابع مالی تثبیت‌شده در اختیار داشت.
◻️
با وجود ظرفیت خارق‌العادۀ جنبش صهیونیستی برای تجهیز و سرمایه‌گذاری در فلسطین، بین سال‌های 1926 تا 1932 رشد جمعیت یهودیان به نسبت کل جمعیت کشور متوقف شد و بین 17 تا 18.5 درصد راکد ماند. برخی از این سال‌ها مصادف شد با رکود جهانی، زمانی که یهودیانی که فلسطین را ترک می‌کردند از کسانی که وارد می‌شدند پیشی می‌گرفتند...
اما همه‌چیز در سال 1933 با به قدرت رسیدن نازی‌ها در آلمان تغییر کرد. نازی‌ها بلافاصله آزارواذیت و بیرون‌راندن جامعۀ تثبیت‌شدۀ یهودی را آغاز کردند. قوانین مهاجرت در ایالات متحده و بریتانیا و دیگر کشورها تبعیض‌آمیز و سفت‌وسخت شد. بنابراین، بسیاری از یهودیان آلمان جایی جز فلسطین برای رفتن نداشتند. به قدرت رسیدن هیتلر یکی از مهم‌ترین رویدادها در تاریخ معاصر فلسطین و صهیونیسم بود. تنها در سال 1935، بیش از شصت‌هزار مهاجر یهودی به فلسطین آمدند که شمار آن‌ها از کل جمعیت یهودی کشور در سال 1917 بیشتر بود. بیشتر این پناهندگان، که اغلب از آلمان و همچنین از کشورهای همسایه که یهودی‌ستیزی و آزار یهودیان در آنجا شدّت یافته بود آمده بودند، ماهر و تحصیل‌کرده بودند...
◻️
اخبار قتل‌عام‌ها در شهرها و روستاهای کوچک‌تر در بسیاری از نقاط کشور پخش شد و مردم با شنیدن خبر قتل‌عام‌هایی مانند قتل‌عام 9 آوریل 1948 روستای دیر یاسین در نزدیکی بیت‌المقدس از ترس می‌گریختند...
در مرحلۀ اول نکبت پیش از 15 مه 1948، یک الگوی پاک‌سازی قومی به اخراج و خروج وحشت‌زدۀ حدود سیصدهزار فلسطینی و ویرانی بسیاری از مراکز کلیدی اقتصادی، سیاسی، مدنی و فرهنگی با اکثریت عرب منجر شد...
در میان کسانی که در سال 1948 آواره شدند، پدربزرگ و مادربزرگ من نیز بودند که مجبور شدند خانۀ خود را در تل‌الریش، که در آن پدرم و بیشتر خواهر و برادرانش متولد شده بودند، ترک کنند...
نکبت نشان‌دهندۀ نقطۀ عطفی در تاریخ فلسطین و خاورمیانه بود. بخش اعظم فلسطین را از آنچه طی یک‌هزار سال گذشته بود ــ کشوری با اکثریت عرب ــ به کشور جدیدی تبدیل کرد که جمعیت چشمگیر یهودی داشت. این دگرگونی نتیجۀ دو فرایند بود: پاک‌سازی قومی نظام‌مند مناطق عرب‌نشین کشور که طی جنگ تصرف شده بودند و سرقت زمین‌ها و اموال به‌جاماندۀ فلسطینی‌های پناهنده و همچنین بسیاری از اموال متعلق به عرب‌هایی که در اسرائیل باقی ماندند...
◻️
بیشتر فلسطینی‌ها، شوکه‌شده و شکست‌خورده و پراکنده و موقتاً بدون رهبر، از تغییرات جهانی که وطنشان را ویران کرده بود آگاه شده بودند. نسل قدیم‌تر، که طی دهه‌ها بریتانیا را فعال‌کنندۀ اصلی صهیونیسم می‌دید، با تلخی فراوان همچنان این کشور را منبع اصلی بدبختی‌های خود می‌دانست.
◻️
نکبت برای همۀ فلسطینی‌ها، صرف‌نظر از شرایط گوناگون آن‌ها، سنگ محک ماندگاری از هویتی بود که چندین نسل دوام آورد. نکبت اختلال ناگهانی جمعی بود، آسیبی که هر فلسطینی به هر طریقی شخصاً یا از طریق والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ خود در آن شریک بود. همزمان که نکبت تمرکز جدیدی را برای هویت جمعی آن‌ها ایجاد کرد، خانواده‌ها و جوامع را از هم پاشید و فلسطینی‌ها را در میان چندین کشور و حاکمیت‌های متمایز تقسیم و پراکنده کرد. حتی آن‌هایی که هنوز در فلسطین هستند، چه پناهنده باشند چه نباشند، تابع سه رژیم سیاسی مختلف‌اند: اسرائیل، مصر (برای کسانی که در نوار غزه ساکن‌اند) و اردن (برای کسانی که در کرانۀ باختری و در شرق بیت‌المقدس هستند).
این وضعیت پریشانی و پراکندگی، که به عربی به آن شتّت گفته می‌شود، از آن زمان تاکنون گریبان مردم فلسطین را گرفته است. خانوادۀ من از این نظر یک نمونه است. من در فلسطین و در دوازده کشور عربی و تقریباً همین تعداد در اروپا و ایالات متحده پسرعمو دارم...
|صد سال جنگ بر سر فلسطین: تاریخ استعمار شهرک‌نشینان و مقاومت (1917-2017) | رشید خالدی | ترجمۀ مریم صالحی | ۴۰۰ ص |با جلد سخت ۴۶۰۰۰ تومان |
#فلسطین
#تاریخ_فلسطین
#سرزمین_های_اشغالی
#شهرک_نشینان
#اسرائیل
تهیه از سایت:
⭕️www.jahaneketab.ir
@jahaneketabpub