This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#نخل گردانی ، آیینی در فرهنگ عزاداری حسینی مردم #یزد🔴
نخل برداری ، مراسمی باشکوه و مورد استقبال است که در ایام #محرم در اکثر شهر و روستاهای ایران از جمله؛ جنوب #خراسان، #دامغان، #سمنان، #خمین، نواحی #قم، #زواره، #کاشان، #ابیانه، #خور و #بیابانک، #نایین، #اردستان و ... برگزار می شود.
نخل ، سازه ای چوبی و غول پیکر است که به نحوی نماد #تابوت امام #حسین (ع) می باشد و بزرگترین و قدیمی ترین نخل های کشور در استان یزد بویژه #تفت، #مهریز، #زارچ و #یزد قرار دارند که نخل برداری و عزاداری این چند شهر در ماه محرم نیز جزو باشکوه ترین و شورانگیزترین #مراسم _ایران و جهان به شمار می رود. در واقع، نخل به نماد عزاداری در یزد تبدیل شده است. همچنین در تمام آبادی های این استان، یک یا چند نخل امام حسین(ع) نیز وجود دارد. این نخل ها در طول سال در مقابل حسینیه های شهر نگهداری می شوند و تا پایان ایام #محرم و #صفر نیز به شکل سیاه پوش دوباره به محل خود باز می گردند.
مراسم عزاداری امام حسین (ع) و نخل برداری از ویژگی های منحصر به فرد ایام محرم و عزاداری در یزد می باشد. این مراسم، آنچنان پُر شور و باشکوه برگزار می شود که علاوه بر مردم سراسر ایران، بلکه بسیاری از توریستهای کشورهای خارجی نیز برنامه سفر خود را به گونه ای تنظیم می کنند تا در روز #عاشورا در یزد باشند.
__________
@drhadiansarii
نخل برداری ، مراسمی باشکوه و مورد استقبال است که در ایام #محرم در اکثر شهر و روستاهای ایران از جمله؛ جنوب #خراسان، #دامغان، #سمنان، #خمین، نواحی #قم، #زواره، #کاشان، #ابیانه، #خور و #بیابانک، #نایین، #اردستان و ... برگزار می شود.
نخل ، سازه ای چوبی و غول پیکر است که به نحوی نماد #تابوت امام #حسین (ع) می باشد و بزرگترین و قدیمی ترین نخل های کشور در استان یزد بویژه #تفت، #مهریز، #زارچ و #یزد قرار دارند که نخل برداری و عزاداری این چند شهر در ماه محرم نیز جزو باشکوه ترین و شورانگیزترین #مراسم _ایران و جهان به شمار می رود. در واقع، نخل به نماد عزاداری در یزد تبدیل شده است. همچنین در تمام آبادی های این استان، یک یا چند نخل امام حسین(ع) نیز وجود دارد. این نخل ها در طول سال در مقابل حسینیه های شهر نگهداری می شوند و تا پایان ایام #محرم و #صفر نیز به شکل سیاه پوش دوباره به محل خود باز می گردند.
مراسم عزاداری امام حسین (ع) و نخل برداری از ویژگی های منحصر به فرد ایام محرم و عزاداری در یزد می باشد. این مراسم، آنچنان پُر شور و باشکوه برگزار می شود که علاوه بر مردم سراسر ایران، بلکه بسیاری از توریستهای کشورهای خارجی نیز برنامه سفر خود را به گونه ای تنظیم می کنند تا در روز #عاشورا در یزد باشند.
__________
@drhadiansarii
#مراسم نخل برداری #یزد
شهر تاریخی یزد ، در قدیم دو نخل بسیار بزرگ داشته که یکی از آنها، در میدان #امیرچخماق و دیگری در میدان شهید #بهشتی( مجاهدین سابق) نگهداری می شده است و هر ساله #آذین بندی نخل را با همکاری مردم و حتی زرتشتیان از روز پنجم ماه #محرم، شروع و تا ظهر عاشورا ادامه می دادند.
اصولا، مراسم تزیین و آماده سازی نخلها برای ایام محرم توسط فراخوان اهل محل یا آبادی صورت می گرفت و رسم داشتند که چند روز پیش از آغاز محرم، آیین هایی را برای گردآوری این کمکهای مردمی انجام دهند. مردم نیز از یک تکه طناب گرفته تا پارچه های گران قیمت، #خنجر، #دشنه، #چراغ، #آیینه، #زنگوله، #سپر و سایر #زیورآلات، برای آذین بندی هرچه باشکوه تر نخل کمک کرده و به میدان های محل تحویل می دادند. حتی #درخت هم وقف می کردند تا در زمان کهنسالی درخت از چوب آن برای #مرمت نخل استفاده شود.
در شهر جهانی یزد از ظهر روز #عاشورا ، عزاداران دسته دسته به قصد عزاداری و همکاری در نخل گردانی به میدان های یزد میروند. انبوه مردم نیز از کوچک و بزرگ، تمام فضای میدان ها و پشت بام های اطراف را پُر کرده تا حدی که رفت و آمد از میان آنها بسیار دشوار می باشد.
در روز عاشورا ، شور و غوغایی وصف ناپذیر به وجود می‌آید. #امام _حسین(ع) کشته شده و باید پیکرش را بر دوش گرفت. مردم؛ آشفته حال، پا برهنه و گریه کنان، به سمت نخل می‌دوند. مردان جوان و تنومند به زیر نخل رفته و سر دستگیره ها را بر بالشتک های پارچه‌ای روی شانه های خود قرار می دهند. تعداد نخل گردانان هم، به بزرگی و وزن نخل بستگی دارد. بچه ها نیز خود را از بین چوب بست وسط به بالا رسانده و با کشیدن طنابها، زنگ های بزرگ و پرطنین را به صدا در می آورند.
رسم جالب دیگری که این اواخر در برخی مناطق رواج پیدا کرده است؛ تهیه نخل کوچکی برای نوجوانان می باشد تا آن را پیشاپیش نخل بزرگ به حرکت درآورند و به عظمت و شکوه نخل برداری بیفزایند. البته این امر، آنها را برای رفتن به زیر نخل بزرگ در سالهای آینده نیز آماده می کند و تمرین خوبی برایشان می شود.
سپس سردسته نخل کشان با صدای بلند،« #خبردار» می گوید و زمان شروع حرکت نخل را اعلام می کند. جوانان نخل بردار نیز با دومین هشدار سردسته خود، نخل را از زمین بلند می‌کنند و آن لحظه است که اشک از چشمان هزاران عزادار جاری و #آه و #ناله از دلشان بر می خیزد. این نخل عظیم و باشکوه، همراه با فریاد« یا حسین» بر روی شانه جوانان همچون کشتی بر روی دریای موّاج به حرکت در می آید و می چرخد و می چرخد و می چرخد...
این بزرگ هیکل عرفانی، توسط یک مرد سیاهپوش که بر روی چوب بست جبهه پیشین نخل نشسته یا چند قدم جلوتر از نخل می رود، هدایت می شود و یک یا دو نفر سیاهپوش دیگر، در تمام مسیر حرکت #نخل، #قرآن و #چاووشی خوانده و سنج می‌زنند. گروه اصلی #سنج‌زن نیز با عَلم‌کشان و بیرق‌داران، جلوتر از نخل گردانان حرکت کرده و به همراه آن دو سیاه پوش، سنج می‌زنند.
یکی از روضه خوان ها هم در حالی که دستار از سر برداشته و صورتش برافروخته است، رو به نخل، عقب عقب می رود و ذکر مصیبت می خواند. نخل، آرام آرام حرکت می‌کند. برق #آفتاب سوزان بر آیینه ها، شمشیرها و پولک ها می‌تابد و آنها را در این داغ شریک می کند. با حرکت نخل ، #پارچه ها و #دستمال های رنگارنگ و منگله های آویخته بر آن، به لرزه و جنبش در می آیند.
پس از گرداندن نخل ، در غروب عاشورا به برگزاری مراسم #شام غریبان پرداخته و در پایان مراسم، نخل را به جایگاه خود در میدان یا #حسینیه برمی‌گردانند. سپس، بابای نخل یا نخل بند و متولی نخل ، زیورهای #نفیس و ارزشمند نخل را باز کرده و به خانه برده و تا محرم سال بعد از آنها نگهداری می‌کند. البته پوشش سیاه نخل ها، تا آخر محرم یا صفر همچنان باقی می ماند و باز نمی شود.
___________
@drhadiansarii
شهر تاریخی یزد ، در قدیم دو نخل بسیار بزرگ داشته که یکی از آنها، در میدان #امیرچخماق و دیگری در میدان شهید #بهشتی( مجاهدین سابق) نگهداری می شده است و هر ساله #آذین بندی نخل را با همکاری مردم و حتی زرتشتیان از روز پنجم ماه #محرم، شروع و تا ظهر عاشورا ادامه می دادند.
اصولا، مراسم تزیین و آماده سازی نخلها برای ایام محرم توسط فراخوان اهل محل یا آبادی صورت می گرفت و رسم داشتند که چند روز پیش از آغاز محرم، آیین هایی را برای گردآوری این کمکهای مردمی انجام دهند. مردم نیز از یک تکه طناب گرفته تا پارچه های گران قیمت، #خنجر، #دشنه، #چراغ، #آیینه، #زنگوله، #سپر و سایر #زیورآلات، برای آذین بندی هرچه باشکوه تر نخل کمک کرده و به میدان های محل تحویل می دادند. حتی #درخت هم وقف می کردند تا در زمان کهنسالی درخت از چوب آن برای #مرمت نخل استفاده شود.
در شهر جهانی یزد از ظهر روز #عاشورا ، عزاداران دسته دسته به قصد عزاداری و همکاری در نخل گردانی به میدان های یزد میروند. انبوه مردم نیز از کوچک و بزرگ، تمام فضای میدان ها و پشت بام های اطراف را پُر کرده تا حدی که رفت و آمد از میان آنها بسیار دشوار می باشد.
در روز عاشورا ، شور و غوغایی وصف ناپذیر به وجود می‌آید. #امام _حسین(ع) کشته شده و باید پیکرش را بر دوش گرفت. مردم؛ آشفته حال، پا برهنه و گریه کنان، به سمت نخل می‌دوند. مردان جوان و تنومند به زیر نخل رفته و سر دستگیره ها را بر بالشتک های پارچه‌ای روی شانه های خود قرار می دهند. تعداد نخل گردانان هم، به بزرگی و وزن نخل بستگی دارد. بچه ها نیز خود را از بین چوب بست وسط به بالا رسانده و با کشیدن طنابها، زنگ های بزرگ و پرطنین را به صدا در می آورند.
رسم جالب دیگری که این اواخر در برخی مناطق رواج پیدا کرده است؛ تهیه نخل کوچکی برای نوجوانان می باشد تا آن را پیشاپیش نخل بزرگ به حرکت درآورند و به عظمت و شکوه نخل برداری بیفزایند. البته این امر، آنها را برای رفتن به زیر نخل بزرگ در سالهای آینده نیز آماده می کند و تمرین خوبی برایشان می شود.
سپس سردسته نخل کشان با صدای بلند،« #خبردار» می گوید و زمان شروع حرکت نخل را اعلام می کند. جوانان نخل بردار نیز با دومین هشدار سردسته خود، نخل را از زمین بلند می‌کنند و آن لحظه است که اشک از چشمان هزاران عزادار جاری و #آه و #ناله از دلشان بر می خیزد. این نخل عظیم و باشکوه، همراه با فریاد« یا حسین» بر روی شانه جوانان همچون کشتی بر روی دریای موّاج به حرکت در می آید و می چرخد و می چرخد و می چرخد...
این بزرگ هیکل عرفانی، توسط یک مرد سیاهپوش که بر روی چوب بست جبهه پیشین نخل نشسته یا چند قدم جلوتر از نخل می رود، هدایت می شود و یک یا دو نفر سیاهپوش دیگر، در تمام مسیر حرکت #نخل، #قرآن و #چاووشی خوانده و سنج می‌زنند. گروه اصلی #سنج‌زن نیز با عَلم‌کشان و بیرق‌داران، جلوتر از نخل گردانان حرکت کرده و به همراه آن دو سیاه پوش، سنج می‌زنند.
یکی از روضه خوان ها هم در حالی که دستار از سر برداشته و صورتش برافروخته است، رو به نخل، عقب عقب می رود و ذکر مصیبت می خواند. نخل، آرام آرام حرکت می‌کند. برق #آفتاب سوزان بر آیینه ها، شمشیرها و پولک ها می‌تابد و آنها را در این داغ شریک می کند. با حرکت نخل ، #پارچه ها و #دستمال های رنگارنگ و منگله های آویخته بر آن، به لرزه و جنبش در می آیند.
پس از گرداندن نخل ، در غروب عاشورا به برگزاری مراسم #شام غریبان پرداخته و در پایان مراسم، نخل را به جایگاه خود در میدان یا #حسینیه برمی‌گردانند. سپس، بابای نخل یا نخل بند و متولی نخل ، زیورهای #نفیس و ارزشمند نخل را باز کرده و به خانه برده و تا محرم سال بعد از آنها نگهداری می‌کند. البته پوشش سیاه نخل ها، تا آخر محرم یا صفر همچنان باقی می ماند و باز نمی شود.
___________
@drhadiansarii
Forwarded from دكتر هادى انصارى
درخت #نخل درخت عجیبی است! گویی این درخت اصلا #نبات نیست! چیزی شبیه به آدمیزاد است.
وقتی می خواهند نخلی را قطع کنند، می گویند بِکُشش! بی جهت نیست که واحد شمارش نخل هم چون آدمیان، «#نفر»است...
نخل تنها درختی است که اگر سَرش را قطع کنی می میرد! بر خلاف همه ی درختان که اگر سرشان را بزنی، بار و بَرگشان بیشتر هم می شود. اما نخل نه! سَرش را که قطع کردی می میرد. مهم نیست ریشه اش در #خاک سالم باشد، نخلِ بی سر می #میرد!
آب هم اگر از سَر نخل بگذرد و به زیر آب فرو رود، #خفه می شود و می میرد! مثل آدمیزاد. #درخت _مقدسی است... ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺯ «ﺩﮐﺘﺮ ﮐﺮﯾﻢ #ﻣﺠﺘﻬﺪﯼ» ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﻠﺴﻔﻪ ی ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ #ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ!
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: ﻓﺮﻫﻨﮓ، ﻣﺜﻞ ﺩﺭﺧﺖ ﻧﺨﻞ ﺍﺳﺖ! ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﺕ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺧﺎﮎِ #ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﺳﺖ. ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳَﺮَﺕ ﻫﻢ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﻧِﻤﻮﺩِ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽِ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺕ ﻫﻢ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﮔﺮ #ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻣﺮﻭﺯ #ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﺪ، ﺁﻥ ﻓﺮﻫﻨﮓ میمیرد، ﻭَﻟﻮ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ #ﺭﯾﺸﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ باشد...
✍️ دکتر حسام صالح
……………………………
@drhadiasari
وقتی می خواهند نخلی را قطع کنند، می گویند بِکُشش! بی جهت نیست که واحد شمارش نخل هم چون آدمیان، «#نفر»است...
نخل تنها درختی است که اگر سَرش را قطع کنی می میرد! بر خلاف همه ی درختان که اگر سرشان را بزنی، بار و بَرگشان بیشتر هم می شود. اما نخل نه! سَرش را که قطع کردی می میرد. مهم نیست ریشه اش در #خاک سالم باشد، نخلِ بی سر می #میرد!
آب هم اگر از سَر نخل بگذرد و به زیر آب فرو رود، #خفه می شود و می میرد! مثل آدمیزاد. #درخت _مقدسی است... ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺯ «ﺩﮐﺘﺮ ﮐﺮﯾﻢ #ﻣﺠﺘﻬﺪﯼ» ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﻠﺴﻔﻪ ی ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ #ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ!
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: ﻓﺮﻫﻨﮓ، ﻣﺜﻞ ﺩﺭﺧﺖ ﻧﺨﻞ ﺍﺳﺖ! ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﺕ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺧﺎﮎِ #ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﺳﺖ. ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳَﺮَﺕ ﻫﻢ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﻧِﻤﻮﺩِ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽِ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺕ ﻫﻢ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﮔﺮ #ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻣﺮﻭﺯ #ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﺪ، ﺁﻥ ﻓﺮﻫﻨﮓ میمیرد، ﻭَﻟﻮ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ #ﺭﯾﺸﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ باشد...
✍️ دکتر حسام صالح
……………………………
@drhadiasari
مکان #اعتکاف پیامبر ص در #مسجدالنبی 🟩
ستون #سریر یکی از ستون های کهن مسجدالنبی است که پیامبر ص در روزهایی که در این مسجد اعتکاف می کردند ، بستر #حصیری خود را آنجا پهن می کردند.
استوانه سرير در سمت شرقی ستون #توبه قرار دارد و نخستين ستون از سوي قبله و پيوسته به ديواره غربی حجره یا مقصوره پيامبر ص است.
ناميده شدن اين ستون به سرير (تخت) از آن رو است كه پيامبر ص در روزهاي اعتكاف، بستر خود را كه از #برگ و چوب #نخل يا حصير بود، كنار آن جای مي‌دادند و به اعتكاف مي‌پرداختند و هنگام استراحت بر آن ميآرميدند.
تاريخ‌نگاران مدينه، همچون ابن زباله و ابن نجار و مطری، به معرفي اين ستون نپرداخته و تنها اشاره كرده‌اند كه در روزهاي اعتكاف ماه رمضان، تخت رسول خدا ميان ستون توبه و قنديلی كه نزديك قبر شريف قرار دارد يا نزد ستون توبه يا پشت اين ستون از سوي شرق جای مي‌گرفت. از اين رو، برخي ستون سرير را همان ستون توبه دانسته‌اند.
اما درست آن است كه بستر رسول خدا ص گاه كنار ستون #توبه و گاه كنار #ستون _سرير بوده است. ايوب صبري پاشا و احمد بن عبدالحميد بر اين باورند كه تا پيش از توسعه مسجدالنبی كه پس از غزوه خيبر انجام شد، اعتكاف پيامبر كنار ستون توبه صورت مي‌پذيرفت و سپس به كنار ستون سرير منتقل شد. پس از قرار گرفتن نيمي از اين ستون درون مقصوره ویا ضریح ، كه به فرمان ملك #ظاهر بِيْبَرَس (۸۲۵-۸۴۲ هجری ) ، از مماليك مصر ساخته شد، مردم از تبرك جستن به آن محروم شدند. بر روي اين ستون عبارت «هذه اسطوانة السرير» نوشته شده است. از آنجا که این مکان بدون تردید #قدمگاه رسول خدا ص بوده است ، همواره سعی بر این داشته ودارم که همگام تشرفم ، در این مکان نماز بجای آورده وبدان متبرک‌گردم.
…………………………………………
@drhadiansarii
ستون #سریر یکی از ستون های کهن مسجدالنبی است که پیامبر ص در روزهایی که در این مسجد اعتکاف می کردند ، بستر #حصیری خود را آنجا پهن می کردند.
استوانه سرير در سمت شرقی ستون #توبه قرار دارد و نخستين ستون از سوي قبله و پيوسته به ديواره غربی حجره یا مقصوره پيامبر ص است.
ناميده شدن اين ستون به سرير (تخت) از آن رو است كه پيامبر ص در روزهاي اعتكاف، بستر خود را كه از #برگ و چوب #نخل يا حصير بود، كنار آن جای مي‌دادند و به اعتكاف مي‌پرداختند و هنگام استراحت بر آن ميآرميدند.
تاريخ‌نگاران مدينه، همچون ابن زباله و ابن نجار و مطری، به معرفي اين ستون نپرداخته و تنها اشاره كرده‌اند كه در روزهاي اعتكاف ماه رمضان، تخت رسول خدا ميان ستون توبه و قنديلی كه نزديك قبر شريف قرار دارد يا نزد ستون توبه يا پشت اين ستون از سوي شرق جای مي‌گرفت. از اين رو، برخي ستون سرير را همان ستون توبه دانسته‌اند.
اما درست آن است كه بستر رسول خدا ص گاه كنار ستون #توبه و گاه كنار #ستون _سرير بوده است. ايوب صبري پاشا و احمد بن عبدالحميد بر اين باورند كه تا پيش از توسعه مسجدالنبی كه پس از غزوه خيبر انجام شد، اعتكاف پيامبر كنار ستون توبه صورت مي‌پذيرفت و سپس به كنار ستون سرير منتقل شد. پس از قرار گرفتن نيمي از اين ستون درون مقصوره ویا ضریح ، كه به فرمان ملك #ظاهر بِيْبَرَس (۸۲۵-۸۴۲ هجری ) ، از مماليك مصر ساخته شد، مردم از تبرك جستن به آن محروم شدند. بر روي اين ستون عبارت «هذه اسطوانة السرير» نوشته شده است. از آنجا که این مکان بدون تردید #قدمگاه رسول خدا ص بوده است ، همواره سعی بر این داشته ودارم که همگام تشرفم ، در این مکان نماز بجای آورده وبدان متبرک‌گردم.
…………………………………………
@drhadiansarii