‍ 🎋"لطایف #قرآنی"🎋


اصطلاحی در علوم قرآنی است تحت عنوان "جَری" که به معنای #جاری شدن و جریان داشتن است. این اشاره بدان دارد که مفاهیم آیات و کلمات #خداوند، مختص یک زمان و مکان نبوده بلکه در همه ی زمانها و مکانها جریان داشته و دارای حیات و تاثیرگذاری اند. این کتاب، جاری است، ماجراهایش جریان دارد. نه قصه ی #موسی و #فرعون قدیمی شده، نه حکایت #نمرود، نه عشق #زلیخا، و نه سلوک #موسی با #خضر، و ... در تفسیر العیاشی، حدیثی از #امام _باقر(ع) آمده که ایشان فرمودند: "اگر قرار باشد آیه ای که در باره ی قومی نازل شد، با #مرگ آن مردمان بمیرد، بنابراین از قرآن دگر چیزی باقی نمی ماند. اما چنین نیست. قرآن تا آسمانها و #زمین پابرجاست همچنان جریان خواهد داشت و برای هر قومی که آن را تلاوت کند، آیه ای است که آنها مصداق آن آیه از خیر یا شر هستند!" در حدیثی دیگر ایشان در باره "#ظَهر" و "#بَطن" قرآن فرمودند: "ظَهر قرآن، آنانند که قرآن در باره ی آنها نازل شده و بَطن قرآن، کسانی اند که اعمالی مانند اعمال آنها دارند!" در روایت دیگری از امام #صادق(ع) آمده که فرمودند: " اِنَّ فِی القُرآنِ ما مَضَی و ما یَحدُث و ما هُوَ کائِن ... (در قرآن اموری است که واقع شده، اموری است که در جریان است و اموری است که در آینده واقع خواهد شد. و چه بسا یک اسم دارای وجوه بی شماری باشد که جز جانشینان #پیامبر ص، کسی بدان آگاه نیست!). در روایت دیگری از امام کاظم(ع) در کافی آمده که فرمودند: "قرآن را ظاهری و باطنی است. اما آنچه را که خداوند در قرآن حرام کرده، ظاهر است و باطن آن، رهبران ستم اند! و همه ی آنچه را خداوند در کتابش حلال کرده، ظاهر است و باطن آن، رهبران حق اند!" دقت کن، نکته فقط این نیست که ماجراها تکرار می شوند؛ اعجاب برانگیزتر آنکه آیات و کلمات قرآن اشاره به وجود زنده دارند! زنده به معنای وجودی زنده، نه به عنوان یک تشبیه یا استعاره ادبی صرف!
بدان، آنها که اهل #قرآن اند، "اهل الذکر" اند، آگاهی های زمان خود را با چنین نگاهی از آن استخراج می کنند!


___________
@drhadiansarii

📹 #کلیپ ویژه شهادت حضرت #امام_باقر علیه‌السلام 👆

(بیانات آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی درباره نهضت علمی آن حضرت)

▪️حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمودند:

"كانت الشيعة قبل أن يكون أبو جعفر، وهم لا يعرفون مناسك حجهم، وحلالهم وحرامهم، حتى كان أبو جعفر ففتح لهم وبيّن لهم مناسك حجهم، وحلالهم وحرامهم، حتى صار الناس يحتاجون إليهم من بعد ما كانوا يحتاجون إلى الناس و هکذا یکون الامر"

«شیعیان پیش از ابوجعفر [امام باقر علیه‌السلام] مناسك حج ّو حلال و حرام خود را نمى‌دانستند. آن حضرت، درِ علم را بر ایشان گشود و مناسك حجّ و حلال و حرام مردم را بیان فرمود، تا آنجا كه مردمى كه شیعه به آنها محتاج بودند (در امر مناسك و حلال و حرام ) خودشان محتاج شیعه گشتند، و امر امامت این‌گونه است!»
🔺کافی، ج۲، ص۲۰
@shobeiryzanjani