✍️ به نظر می‌رسد ما انسان‌ها آفریدگانی در جست‌و‌جوی معنا هستیم، با این بداقبالی که به درون جهانی تهی از معنا افکنده شده‌ایم. یکی از مهم‌ترین وظایفمان ابداع معنایی است که تکیه‌گاه محکمی برای زندگی باشد و نیز دست زدن به تدابیری ماهرانه برای انکار این حقیقت که خودمان این معنا را خلق کرده‌ایم. پس به این نتیجه می‌رسیم که معنا «جایی» در انتظار ماست. جست‌و‌جوی مداوم ما برای نظام محکم معنایی، اغلبمان را به بحران معنا دچار می‌کند.
افراد بیش از آنچه درمانگران تصور می‌کنند به دلیل نگرانی‌های معنایی به درمان روی می‌آورند. یونگ گزارش کرده که یک سوم بیمارانش به همین دلیل به او مراجعه کرده‌اند. در این حالت، شکایت‌ها اشکال گوناگونی به خود می‌گیرد. برای مثال: «زندگی‌ام انسجام ندارد»، «به هیچ‌چیز اشتیاق ندارم»، «برای چه زندگی می‌کنم؟ که به چه برسم؟»، «زندگی حتما باید مفهوم عمیق‌تری داشته باشد.» «حتی حالا در پنجاه‌سالگی هم هنوز نمی‌دونم وقتی بزرگ شدم، می‌خواهم چه کنم.»

📕 #هنر_درمان
👤 #اروین_د_یالوم

https://t.me/joinchat/AAAAAEQD0Idqo9XAH092Zw

http://www.instagram.com/dr.vahedi_healthpsychologist

تا زمانی که رفتار ما و تصمیم های ما به کسی آسیبی نمیزند، ما توضیحی به کسی بدهکار نیستیم.
چقدر زندگی ها که با این توضیح خواستن ها و تلاشهای بیهوده برای قانع کردن دیگران، بر باد رفته اند!

📚 #هنر_عشق_ورزیدن
✍ #اریک_فروم

@dr_hamedvahedi

http://www.instagram.com/dr.vahedi_healthpsychologist

https://pezeshkekhoob.com/doctor/16986-seyyedhamed-vahedi-ardakani

نمایش و تحلیل روان‌پژوهانه‌ی فیلم سینمایی "درساژ"

در پردیس سینمایی قلهک 
جمعه ۳ اسفند ماه ۹۷
ساعت ۱۱:۰۰ تا ۱۴:۳۰

با حضور آقای سینا امینی (متخصص روان‌پژوه)؛ آقای دکتر غلامرضا آذری(ارتباط‌پژوه) و هنرمندان دست اندرکار فیلم.

#سیاووشان #تحلیل_فیلم_سینمایی #درساژ #پردیس_سینمایی_قلهک #دکتر_حسین_مجتهدی #سینا_امینی #نوجوان #جشنواره_کن #پویا_بادکوبه #سمیرا_برادری #غلامرضا_آذری #دکتر_سید_حامد_واحدی #روانشناسی_سلامت #سلامتي #روان #روانشناسي #مشاور #مشاور_سلامت #مشاوران #مشاوره_فردی #فیلم #سینما #تحلیل #فیلم_درمانی #هنر #فرهنگ #ارتباط #جامعه #اجتماع #فرهنگی_هنری

@dr_hamedvahedi

http://www.instagram.com/dr.vahedi_healthpsychologist

یارم به یک لا پیرهن، خوابیده زیر نسترن
ترسم که بوی نسترن، مست است و هوشیارش کند
ای آفتاب آهسته نِه، پا در حریم یار من
ترسم صدای پای تو، خواب است و بیدارش کند
https://www.instagram.com/p/B7JhZEHA7_S/?igshid=1odlfc6llp21a
🌿🌹🌿🌹🌿🌹

#عشق چیست؟ (تفسیری ادبی - روان شناختی از عشق بر مبنای نظریات #اریک_فروم و اشعار #حافظ)

✍ #دکتر_منیژه_محبی_راد ( #روانشناس_سلامت)

اریک فروم به‌وضوح عشق‌ورزیدن را یک هنر می‌داند و می‌گوید:
اولين قدم این است بدانیم که عشق‌ورزیدن یک #هنر است، همان‌طور که زیستن هنر است. اگر ما بتوانیم یاد بگیریم که چگونه می‌توان عشق‌ورزید، باید همان راهی را انتخاب کنیم که برای آموختن هر هنر دیگر چون #موسیقی، #نقاشی، نجّاری، یا هنر طبابت یا مهندسی بدان نیازمندیم. در اینجاست که حافظ متهم به جبرگرایی از اختیار سخن می‌گوید و اولین شرط پیروزی در راه عشق را کوشش و نقطه آغازین آن را اراده انسان می‌داند و او نیز مانند اریک فروم عشق را یک هنر برمی‌شمرد .
حافظ بر این تأکید دارد که در راه عشق باید ضرورت آن در رابطه با #هستی آسان درک شود تا نیروهای روحی و جسمی آدمی برای نیل به آن بسیج گردند و این راهی بسیار پرپیچ‌وخم و خطرناک است:
تحصیل عشق و رندی، آسان نمود اول
جانم بسوخت آخر، از درک این فضایل

فروم #دلسوزی در راه عشق و #رنج ناشی از آن را از عناصر اساسی عشق می‌شمارد. دلسوزی جنبه دیگری از عشق را به دنبال دارد و آن احساس #مسئوليت است.
سومین عنصر عشق که فروم به آن اشاره می‌کند #احترام است. منظور از احترام به #معشوق احترام به #فردیت و علایق اوست و پذیرفتن او به صورتی که هست و علاقه به #رشد و #شکوفایی او. اگر جزء سوم عشق وجود نداشته باشد احساس مسئولیت به‌آسانی به سلطه‌جویی و میل به تملک دیگری #سقوط می‌ كند.
چهارمین عنصر عشق #دانش است، دانش که زاده عشق است یعنی نفوذ به اعماق روح و #روان معشوق و #شناخت او و #آگاهی از #انگیزه‌ها و #احساسات درونی و واقعی او. فروم می‌خواهد بگوید دانش واقعی به معشوق هنگامی میسر است که انسان بتواند خودخواهی را قربانی کند تا فاصله بین عاشق و معشوق از میان برداشته شود و امکان یکی شدن آن‌ها فراهم گردد. نهایتاً فروم عشق را این‌گونه تعریف می‌کند: «عشق عبارت است از رغبت جدی به زندگی و پرورش آنچه به آن مهر می‌ورزیم، آنجا که این رغبت وجود ندارد عشق هم نیست.» حافظ نیز اساس آفرینش را عشق دانسته و می‌گوید انگیزه خداوند برای آفرینش، عشق و #محبت بود و اشتیاق داشت که انسان عاشقی بیافریند که بتواند با عشق‌ورزیدن به او متصل شود:
در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و #آتش به همه عالم زد

t.me/dr_hamedvahedi
@tabaadolenazar
#drhamedvahedi

#محمدرضاشجريان #فلسفه #روانشناسی #ادبیات #شعر #آهنگ

#فروید در #کتاب تمدن و ملالت های آن، #هنر را یکی از سه راهی می داند که می تواند رنج بشر را تحمل پذیر کرده و تسکین دهد. اما اینجا برای تحمل پذیر شدن خود هنر (در اینجا رقص) باید مدام مسکن مصرف شود. انگشت های زخمی و خون آلود پای زن حکایت از نوع مواجهه وی با هنر دارد؛ مواجهه ای وسواس گونه و البته مازوخیستیک (آزارخواهانه). اینجا دیگر بحث، تسکین نیست بلکه شاید مجازاتی باشد که در قالب هنری رخ می نماید که از لذت بخشی آن عبور کرده تا آن سوی #لذت، تا #مرگ، تا #ژوئیسانس پیش می رود. مجازات گناهی که شاید زن در ناآگاه و یا آگاه خود #احساس می کند. زنی که تا ۹ ماه مادری کرده و از آن پس تا ۱۷ سالگی فرزند، دیگر هیچ. گویی همان بدنی که #جنین را در خود داشته و سپس رهایش ساخته، باید به هر شکل #تنبیه شود: #پوست ملتهب، #عضلات دردناک و زانوی نیازمند #جراحی را هم به پاهای خون آلود و خم شده که ظاهرا در خدمت هنر هستند، اضافه کنید. زن پس از ۱۷ سال با پسر خود دیدار می کند و در طی این دیدار احساساتی پیچیده و شاید هم ابتدایی و تقلیل یافته را تجربه می کند: احساس و عملی که با هر پسری به جز #پسر خود مجاز است و همزمان با آن، احساس مراقبت و مادرانگی. پس #پدر چه؟ پرواضح است که در این #داستان انگار چنین مفهومی وجود ندارد و البته که بدین سبب، ادیپ، نه انحلال، بلکه احیا می شود. گویی مادر و پسر، هر دو از باید و نباید #فرهنگ (قانون پدر)، پرشی بزرگ (گرند: بزرگ، جت:پرش) می کنند و فارغ از اینکه چنین عملی چقدر می تواند پرورت (منحرف از #قانون) باشد، همچون ارتباط زن با هنر، تکرار درد در ظاهری لذت بخش (امر جنسی) باشد. سوالی که در فیلم مدام به ذهن خطور می کند این است که آخر چرا با پسر خودش؟ شاید هر دو با انکار آنچه در قبل و بعد این پرش بلند است، می خواهند صرفا لحظه ای کامجویی کنند. نمی دانم، شاید هم این زن نیز همچون راسکلنیکفِ #داستایوفسکی، به سمت امری ممنوع و مستحق تنبیه پیش می رود، بلکه بعد از تنبیه، امیدی به تطهیر باشد.