#درسنامه های دکتر #میترا_کدیور: #طنز و رابطه آن با #ناخودآگاه
........

شخص برای آنالیست خواب می‌بیند، نحوه تعریف کردن رؤیاهایش، تردیدها، قسمت‌های فراموش شده و قسمت‌هایی که به ناگهان به یادش می‌رسد، قضاوت‌هایی که در مورد رؤیاهایش می‌کند، همگی آنها همان اندازه در محدوده تعبیر رؤیا هستند که در زمینه تولید رؤیا. پس رؤیا ادامه‌اش در موقع تعریف کردنش کامل می‌شود. یک گام فراتر و ما ناگزیر در برابر واقعیت جدیدی قرار می‌گیریم و آن، این که نه تنها ابژه رؤیا یا متن آن را نمی‌توان بدون مقوله تعبیر یا متد روانکاوی در نظر گرفت، بلکه خود تعبیر را هم نمی‌توان بدون آن چیزی که تعبیر را بنا می‌نهد یعنی تولد روانکاوی در نظر گرفت. بدین گونه که علم ناخودآگاه پا به عرصه وجود می‌گذارد، علمی که در آن برخلاف سایر علوم نه تنها سوژه حذف شده نیست، بلکه در شقاق خودش و در صورت‌های مختلف به کار گرفته می‌شود. این آن چیزی است که فروید آن را شرط لازم برای کار روانکاوی و پردازش دانش ناخودآگاه می‌نامد. شرطی که لازمه کار است و صرف نظر کردن از آن غیر ممکن است تا جایی که گاهی فروید تأسف می‌خورد که چرا باید چنین باشد ولی به این تن در می‌دهد. در روانکاوی خود مسأله امکان پذیری هر اکتشافی بر این اصل قرار دارد که سوژه در ابعاد مختلفش و در شقاقش به کار گرفته شود. در صورتی که در علوم دیگر سوژه باید کنار گذاشته شود، حذف شود تا علم بتواند پیش برود. وقتی که چنین شرطی نادیده گرفته شود، یعنی به کار گرفتن سوژه در ابعاد مختلفش، آنچه که باقی می‌ماند انتقال دانشگاهی دانش ناخودآگاه و دانش روانکاوی است....

جهت دسترسی به اطلاعات موثق در مورد روانکاوی اصیل و حقیقی به سایت انجمن فرویدی مراجع فرمایید: https://freudianassociation...

انتخاب متن و تصویر: مهدی ربیعی

@doostdaran_freudianassociation

https://uupload.ir/files/sp2r_106281215_763322854475247_8884203868091895883_n.jpg

از کلاس‌های #عرصه_فرویدی_مکتب_لکان دکتر #میترا_کدیور
#طنز و رابطه آن با #ناخودآگاه
.......

انتقال واقعی در روانکاوی بر اساس ترانسفرنس است. در روانکاوی می‌شود یک سری معلومات را از طریق دانشگاهی انتقال داد اما هیچ دانش جدیدی به وجود نمی‌آید مگر آن که اشکال مختلف کمبود وجود و شقاق سوژه به کار گرفته شود و آن هم به صورت کاملاً برنامه ریزی شده و به دور از روش‌های مکاشفه‌ای و در خود فرو رفتن‌های پاتولوژیک. پس تولید شدن و به وجود آمدن دانش به این ترتیب است و انتقال دادن یک سری معلومات نوعی دیگر است. حالا این روش تولید دانش آن چنان پیچیده و ممتنع است که گاه روانکاو تأسف می‌خورد که چرا آسایش موجود در آزمایشگاه و روش‌های علمی متعارف را ندارد و به این نوع روش تولید دانش رو آورده است و این تأسف خوردن گاه منجر به ایجاد دُگم و تکرار مکررات و انجماد فکری می‌شود، چیزی که هرگز در آثار فروید یافت نمی‌شود. تحول در آثار فروید از یک اثر به اثر دیگر یا حتی در درون همان اثر به اندازه‌ای سریع صورت می‌گیرد که گاهی برای خواننده گیج کننده است و گاهی این فکر را ایجاد می‌کند که فروید مرتب در حال تناقض گویی است. واقعیت چیز دیگری است، واقعیت آن چیزی است که لکان می‌گوید که «روانکاو وقتی که آموزش می‌دهد، آنالیزان «من نمی‌خواهم ازش چیزی بدانم» خودش است». فروید تا مغز استخوان به این شرط اساسی تولید دانش در روانکاوی وفادار است، یعنی به کار گرفتن شقاق سوژه...

جهت دسترسی به اطلاعات موثق در مورد روانکاوی اصیل و حقیقی به سایت انجمن فرویدی مراجع فرمایید: https://freudianassociation...

انتخاب متن و تصویر: مهدی ربیعی

@doostdaran_freudianassociation

https://uupload.ir/files/2gc_106101812_711949802923400_3307285703589030547_n.jpg

از کلاس‌های #عرصه_فرویدی_مکتب_لکان دکتر #میترا_کدیور
#طنز و رابطه آن با #ناخودآگاه

........

کسان دیگری هم هستند که با استناد به این که گفتن با حرف زدن متفاوت است بی عملی خودشان را توجیه می‌کنند یعنی روانکاوانی که قادر به انجام تعبیر نیستند و فقط دهان‌شان را می‌بندند و صمّ و بکم می‌نشینند. اما با این همه تعبیر را نه از روی فرمش بلکه از روی اثراتی که می‌گذارد، ایجاد می‌کند، می‌شود شناخت و فروید بارها و بارها این مسأله را تکرار کرده است که وقتی که مثلاً تعبیری را انجام دادیم، فروید همیشه می‌گوید، چه تصدیق آنالیزان، چه نفی او هیچ فرقی برای روانکاو ندارد. اگر تصدیق بکند دلیل این نیست که تعبیرش درست بوده و اگر نفی هم بکند باز دلیل این نیست که تعبیرش نادرست بوده است. تغییری که در کار روانکاوی، تحولی که در سوژه ایجاد می‌شود و ما اثراتش را در دفعه بعد و دفعات بعد که شخص مراجعه کرد، دیدیم آن وقت است که می‌فهمیم تعبیر انجام گرفته است یا نه. تعبیر واقعی آن است که منجر به یک تحول توپولوژیک که لکان می‌گوید می‌شود. یک زیر و رویی در بعد واقع. ژک آلن میلر می‌گوید که آنالیست مسؤولیت آنچه را که گفته و آنچه را که نگفته ولی از حرف‌هایش برداشت شده را به عهده دارد. بدین جهت آنالیست کسی است که مسؤولیت او در مقابل گفتن خودش بنیادی است. و این بدین معنی است که او نه تنها در برابر آنچه که می‌گوید پاسخگو است بلکه می‌باید آنچه را که از حرف‌هایش برداشت می‌شود از قبل محاسبه کند و این آن چیزی است که یک روانکاو را تعریف می‌کند.....

جهت دسترسی به اطلاعات موثق در مورد روانکاوی اصیل و حقیقی به سایت انجمن فرویدی مراجع فرمایید: https://freudianassociation...

انتخاب متن و تصویر: مهدی ربیعی
@doostdaran_freudianassociation

https://uupload.ir/files/voy_106299241_201809514474785_3830225296299768136_n.jpg

سوژه جدید، سوژه پرداخته شده توسط روانکاوی یک سوژه دست آموز و یک سوژه جهانی نیست. او سوژه ای است که فکرش را تغییر داده ، که قضاوت درونی اش را تغییر داده. او سوژه ای است که ارزشهایش تغییر کرده و کسی است که "می داند کیست" و ارزش "می داند کیست" را می داند و مسئولیت  "خود بودن" را به گردن گرفته است.
سوال این است که برای رسیدن به این هدف از کجا باید آغاز کرد؟
یک روانکاوی دارای یک آغاز و یک پایان است و این یک واقعیت تجربه است. زمان درمان تمام سالهایی است که با یک روانکاو می گذرد از اولین ملاقات در دفتر او تا آخرین آنها.
با این حال چطور می توان دانست که در این مدت چه اتفاقی افتاده است؟ آیا واقعا یک روانکاوی انجام گرفت؟ آیا ملاقات با ناخودآگاه صورت گرفت؟ آیا آنالیز از ابتدا تا انتها طی شد؟ در هر صورت اولین قرار ملاقات با روانکاو ضرورتا منجر به اولین قرار ملاقات با ناخودآگاه نمی شود.
برای فروید روانکاوی به معنای تجربه کردن ناخودآگاه بود و سرانجام آن زمانی است که "آنالیزان" یا "روانکاوی شونده" حاضر می شود که نگرش خود را نسبت به حقیقت "کاستراسیون" یا "اختگی" تغییر دهد.
به نقل از کتاب؛
مکتب لکان روانکاوی در قرن بیست و یکم

#میترا_کدیور #سوژه #پایان_روانکاوی #ناخودآگاه #دوستداران_انجمن_فرویدی #آنالیز #روانکاو

انتخاب متن و تصویر: مریم قائدرحمتی
@doostdaran_freudianassociation

یکی از اصولی که آنالیست‌ها می‌دانند که تعبیری که ارائه کرده‌اند بجا بوده است یا نه، این نیست که آنالیزان آن را قبول کند یا نه. نه قبول کردن آنالیزان برای آن‌ها ارزشی دارد نه رد کردنش، آنالیست زمانی مطمئن می‌شود که تعبیری که ارائه کرده درست بوده که به دنبال آن چیز دیگری ایجاد شود. متوجهید؟ یعنی آنالیزان باز تراوش‌های ناخودآگاه داشته باشد، یا عملکرد او تغییری بکند یا این که گاهی وقت ها یک acting out ازش سر بزند. یعنی اگر که پروسه ادامه داشته باشد ما متوجه می‌شویم این تعبیری که کرده‌ایم درست بوده است یا نه. حالا این که شما می‌گویید که من دو مرتبه و در تعبیرم هم حیرت را حذف کرده‌ام اگر واقعاً این تعبیر شما درست باشد این مکانیسم ادامه پیدا کند، حالا اگر من جلسه دیگر آمدم چیز جدیدی به شما گفتم یعنی ادامه پیدا کرد. و اگر هم نگفتم فکر نکنید که تعبیر شما درست نیست چون شاید چیزی بوده که ترجیح داده‌ام آن را همان جا قطع کنم. ادامه ماجرا را آنالیزان برای آنالیستش می‌آورد ولی معلم برای متعلمش همیشه نمی‌آورد.
پاسخ به پرسش: این طوری است که وقتی یک مکانیسم به راه افتاد، ادامه می‌یابد و گاهی وقت‌ها خیلی طولانی می‌شود، شاید هم به این علت این‌جا ختم شده است که موفق شده است یک حفره در اینجا ایجاد کند...

منبع: جلسه دهم دوره اول
(۲ امرداد ۱۳۸۰)
از کلاس‌های عرصه فرویدی ـ مکتب لکان؛ درسنامه ها، #سایت_انجمن_فرویدی

#متیرا_کدیور #روانکاوی #لکان #حفره #تعبیر #سیاه_چاله #ناخوداگاه #آنالیست #معلم #متعلم

انتخاب متن و تصویر: مهدی ربیعی

@doostdaran_freudianassociation