و ژك الن ميلر می نویسد: «لکان یک خدایگان است نه یک فرزانه نه یک فیلسوف که خود را با نظم جهان سازگار می کنند . در او هیچگونه میانه وری ، هیچگونه اعتدال و جایی برای خنثی بودن و بی تفاوت بودن نیست . خنثی بودن در روانکاوی ، کرختی روانکاوانه کراهت مطلق است . خدایگان کسی است که از همسایه نمی ترسد ، مجبور نیست مدام زیرچشمی چپ و راست خود را بپاید و در هر قدم به جلو و عقب لنگر بزند . خدایگان کسی است که از اشتیاق خود چشم پوشی نمی کند و خودش به تنهایی کاروانی است که می گذرد »
اصطلاحاتی همچون خدایگان و کاروانی که می گذرد شاید احتیاج به کمی توضیح داشته باشند . واژه خدایگان در اینجا از بحث «دیالکتیک خدایگان و بنده » هگل در کتاب «پدیده شناسی روح » گرفته شده و کاروانی که می گذرد اشاره ای است به کنایه ای که فروید به کاربرده است : سگها پارس می کنند و کاروان می گذرد .
اما در مورد کسی که به چپ و راست نمی نگرد ، لنگر نمی زند و از اشتیاق خود چشم پوشی نمی کند . این شخص در واقع هر نوع همانندسازی را پشت سر گذاشته است و تنها قطب نمایش برای حرکت به جلو «ابژه a» اش است ، یعنی ابژه ای که اشتیاق از آن زاییده می شود .
قرار گرفتن در جایگاه خدایگان فرد را بسیار مستعد خیانت دیدن می کند . اما به قول ژک الن میلر خیانت دیدن چیزی از او نمی کاهد اما خائنين خود را از یک نمونه محروم می کنند .
می بینید صحبت بیشتر از یک نمونه است تا یک الگو. الگو آن چیزی است که ما در همانندسازی هایمان به کار می بریم . نمونه اما به آن معناست که می توان با صرف نظر کردن از هر گونه همانندسازی فقط از «ابژه a» خود پیروی کرد .
به این ترتیب جایگاه خدایگان در نقطه مقابل جایگاه ارباب است .

منبع : كتاب مكتب لكان ، روانكاوی در قرن بیست ویکم #دکتر_میترا_کدیور

#لكان#خدايگان#فيلسوف#فرزانه#هگل#ديالكتيك#ابژه#اشتياق#الگو#نمونه#نظم_جهان#سازگار#اعتدال#كرختی_روانکاوانه_کراهت_مطلق#روانکاو

Image : Fikri Amanda
انتخاب متن و تصویر : ربابه ايلخانی زاده
@doostdaran_freudianassociation

اگر در روانکاوی نرمال بودن ارزش نیست و نرمال شدن هدف نیست پس ارزش و هدف چه چیزهایی هستند؟ بهتر است که واژه《نرمال》را از لحاظ ریشه شناختی مورد مطالعه قرار دهیم و ببینیم که منشأ آن کجاست و از چه زمانی باب شده است. این کلمه به عنوان یک نوع خصوصیت و بدون هیچگونه بار ارزشی در قرن هجدهم ظاهر می گردد، یعنی در عصر انقلابات صنعتی. در این عصر ماشین به عنوان بالاترین دستاورد علمی و تکنولوژیک مورد پرستش قرار می گیرد و تحول اقتصادی ناشی از بازدهی فوق العاده بالاتر کار ماشین نسبت به کار دستی انسان موجب پیدایش ارزشهای جدیدی می گردد. انسانها دارای تعریف جدیدی می شوند. در این تعریف آنها تبدیل به پیچ و مهره هایی می شوند که می توان به دلخواه آنها را در این ماشین عظیم تولید به کار برد. برای اینکه بتوان بسادگی یکی را با دیگری جایگزین کرد آنها باید هر چه بیشتر متحدالشکل و همرنگ باشند تا جایگزینی سریع را دچار وقفه نسازند. نرمال بودن یعنی مطابق بودن با الگویی که برای کارکرد بی وقفه و بی نقص ماشین عظیم تولید ضروری است. موجود انسانی در این طرز تلقی چیزی جز قطعه ای از تکنولوژی نیست. این طرز تفکر در قرن بیستم به اوج خود می رسد که می توان آن را در شعار《هنری فورد》 صاحب بزرگترین کارخانه اتومبیل سازی در آمریکا در سالهای دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ یافت:
"Uniformity for Product, Uniformity for Workers"
این طرز تفکر در وجود《تیلور》 مبتکر(مدیریت علمی) به اوج خود می رسد. او می گوید:《در گذشته بشر مقام اول را دارا بود، در آینده این سیستم است که مقام اول را خواهد داشت》.....

در این میان تنها شاعران و هنرمندان بودند که با این ایدئولوژی به مبارزه برخاستند‌. انقلابی بودن فروید نیز از همین نکته شروع می شود، زیرا او به عنوان یک دانش مدار این باور را زیر سؤال می برد نه به عنوان یک هنرمند.

منبع: کتاب #مکتب_لکان، روانکاوی در قرن بیست و یکم
عنوان: انسان نرمال!!!

#دکتر_میترا_کدیور
.....
#انسان_نرمال #انقلاب_صنعتی #تکنولوژی #انسان
#پیچ_و_مهره #عصر_ماشین #الگو #قرن_هجدهم #قرن_بیستم
Music: Zendan(Mohsen Chavoshi)

انتخاب ویدئو و متن: فاطمه حُسنی ابراهیمی

@doostdaran_freudianassociation